ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2463
บรรยากาศเบื้องหน้าเยือกเย็นกว่าสิ่งใด…
มันเย็นจัดจนดูเหมือนห้องนั้นทำจากน้ำแข็งจนใคร ๆ ก็จะต้องสั่นด้วยความหนาว
รอบ ๆ ฮาร์วีย์มีผู้คนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น
พวกเขาต่างใกล้ตาย พวกเขาดูน่าสมเพชและหมดสภาพอย่างยิ่ง แต่ทุกคนต่างก็ยังคงพยายามเกาะติดกับชีวิตอันเป็นที่รักของพวกเขาอย่างดื้อรั้น
ฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่พิจารณาพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพยายามดิ้นรนคลานออกจากห้องโถงบรรพบุรุษ แต่ทุกคนต่างถูกรั้งเอาไว้เมื่อห่างจากทางออกเพียงก้าวเดียว
ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจมอยู่กับการสำรวจสถานการณ์และพยายามค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงที่แผ่วเบาก็เรียกเขาจากที่ไกลออกไป
“นายน้อยยอร์ก…”
ฮาร์วีย์หันไปมองที่มุมห้องทันที ฟาเบียนนอนอยู่ข้างกำแพงอย่างหมดสภาพ รอบตัวเขามีศพหลายราย หลายรายดูเหมือนจะถูกยิงตาย
ฮาร์วีย์เดินเข้าไปถามเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้นคุณแฮมิลตัน?”
ฟาเบียนไอเป็นเลือดก่อนจะตอบอย่างอ่อนแรงว่า “ผมไว้ใจงูพิษ ผมมาที่นี่เพราะคิดว่าจอนจะสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้
“แต่เขาหาข้ออ้างที่จะหลบหนีหลังจากที่ร่ายมนต์แล้ว หลังจากที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”
“กำแพงผีเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย
เขารู้สึกได้ถึงภาพหลอนประสาทในอากาศเมื่อเขาเข้ามาในห้องโถงบรรพบุรุษ นี่อาจเป็นสาเหตุที่ฟาเบียนและคนของเขาติดอยู่ข้างใน
“ไม่เพียงเท่านั้น แต่ผียังดุร้ายอีกด้วย คนของผมไม่สามารถจัดการกับมันได้เลย! พวกเขาถึงกับฆ่ากันเองเพราะมัน!”
ฟาเบียนรู้สึกหวาดกลัวเพราะอันตรายของผีนั้นเกินกว่าจินตนาการและความสามารถของเขาที่จะรับมือได้
อันที่จริงเขากลัวมากจนเริ่มกังวลว่าฮาร์วีย์เพียงคนเดียวจะไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหานี้
“นายน้อยยอร์ก! ถ้าคุณพาผมออกไปจากที่นี่ได้ ชีวิตของผมจะเป็นของคุณตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป! ตระกูลแฮมิลตันจะคอยรับใช้คุณ!”
ความคิดที่ว่าฮาร์วีย์จะไม่สามารถกำจัดผีได้ทำให้ฟาเบียนหวาดกลัว ในขณะนั้นความปรารถนาเดียวของเขาคือการมีชีวิตรอด
“ตอนนี้เรายังออกจากที่นี่ไม่ได้”
ฮาร์วีย์หันกลับไปอย่างใจเย็นแล้วกัดนิ้วขวาของเขา จากบาดแผลมีเลือดไหลออกมา
“ไม่ต้องห่วง ผมจะจบเรื่องนี้เดี๋ยวนี้” เขาพูดอย่างใจเย็น
“ผีตัวนี้น่ากลัวจริง ๆ นะนายน้อยยอร์ก! คุณไม่สามารถจัดการกับมันได้ง่ายขนาดนั้นหรอก!”
ฟาเบียนอุทานด้วยความกลัวและกังวล
“เราควรออกไปก่อนแล้วค่อยวางแผนทีหลัง!
“ผมยังสามารถ…”
ก่อนที่ฟาเบียนจะทันได้พูดจบประโยค กรามของเขาก็หุบลงทันทีและดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ
เลือดหยดหนึ่งหยดจากนิ้วของฮาร์วีย์
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงชั่วขณะเท่านั้น สีแดงจางหายไปในพริบตาราวกับหิมะในฤดูร้อน
ทันใดนั้นเสียงคร่ำครวญอันน่าขนลุกที่ชวนให้นึกถึงเสียงร้องของทารกก็เงียบลงทันที
ปัง!
ซุ้มอนุสรณ์ในห้องโถงบรรพบุรุษของคฤหาสน์แฮมิลตัน ซึ่งตอนแรกลอยอยู่กลางอากาศ ตกกระแทกลงกับพื้น
ทันใดนั้นก็มีใครบางคนกำลังวิ่งไปที่ทางเข้าจากทางด้านหลัง
“นั่น… นั่นคือวิธีที่แก้ไขเหรอ?!”
ฟาเบียนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
เขานึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่าฮาร์วีย์จะสามารถแก้ปัญหาและทำได้สำเร็จทั้ง ๆ ที่จอนล้มเหลว ทั้ง ๆ ที่จอนได้เตรียมการมากมายเพื่อปราบผีตนนั้น
“จะรีบไปไหนล่ะ?”
ฮาร์วีย์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและไล่ตามชายที่วิ่งหนีไป
ในขณะนั้นชายคนนั้นก็เร่งความเร็วเพื่อรีบออกไปให้เร็วขึ้น ฮาร์วีย์ไม่ลดละและไล่เขาต่อไป ในไม่ช้าทั้งสองก็มาถึงที่สวนหลังบ้าน
“นายน้อยยอร์กจะน่าประทับใจไปถึงไหนกัน?”
ฟาเบียนยังคงตัวแข็งทื่ออยู่ที่จุดเดิม อย่างไรก็ตาม เขาปัดเป่าความตกใจอย่างรวดเร็วและลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดของตัวเองไม่ได้รับผลกระทบจากอาการประสาทหลอนอีกต่อไปและกลับมาเป็นปกติเขาก็ปลุกให้พวกเขาตื่นก่อนที่จะเดินไปที่สวนหลังบ้าน
