ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2523
ในเวลาเที่ยงวัน ฮาร์วีย์เดินออกจากเดอะ การ์เด้น วิลล่าขณะกำลังเอามือลูบท้อง
โทบี้เป็นคนไปส่งเขา
ทั้งตระกูลตกใจมากหลังจากเห็นภาพนี้
ผู้ว่าราชการคลาร์ก ชายผู้สันโดษและลึกลับเคยคิดที่จะเดินไปส่งแขกคนไหนด้วยตัวเองด้วยหรือ?
ฮาร์วีย์มีอะไรพิเศษกัน?
สมาชิกในตระกูลคลาร์กอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองฮาร์วีย์อย่างวางแผนที่จะเข้าใกล้เขา
ในสายตาของพวกเขา คนที่โทบี้มุ่งหมายในตัวเขาได้ย่อมต้องเป็นคนที่โดดเด่นอย่างแน่นอน
หลังจากที่โทบี้เดินกลับมาที่ห้องโถง เลสลี่ซึ่งรู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดก็นำกาแฟมาให้เขาหนึ่งถ้วย
“หนูเข้าใจนะว่าทำไมพ่อถึงเชิญให้ฮาร์วีย์มาที่นี่ แต่เราปล่อยให้คนอื่นเป็นคนส่งข่าวเรื่องนี้ออกไปไม่ได้เหรอ ทำไมพ่อถึงตัดสินใจเรื่องอะไรใหญ่โตอย่างการเลือกที่จะอยู่ข้างเขาล่ะ? หากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงรู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาคงไม่พอใจกับเรา ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็คือราชาแห่งฮ่องกงและลาสเวกัส! หากเราไปทำตัวเป็นปรปักษ์กับพวกเขา เราจะเจอปัญหาใหญ่แน่!”
ใบหน้าของเลสลี่บิดเบี้ยวเป็นสีหน้าสยดสยอง มันไม่ง่ายเลยที่จะมีใครสักคนในตระกูลนี้ได้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าราชการ
เหตุผลเดียวที่โทบี้ทำตัวสันโดษมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็เพราะพวกยอร์กกดหัวเขาอยู่
“ตระกูลของเราอาจจะหดหัวต่อไปก็ได้ ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ก็ตาม แต่เมื่อคืนเรื่องมันเลยเถิดไปจนเกินจะแก้แล้ว ลูกเข้าใจหรือเปล่า?”
โทบี้จิบกาแฟอย่างไม่ยี่หระ
“ฮาร์วีย์ต่อสายโทรศัพท์สองครั้ง ครั้งแรกคือสถานีตำรวจและและอีกครั้งคือสื่อมวลชน ด้วยเหตุนี้เขาจึงบีบให้เราขยับตัวไปไหนไม่ได้ ถ้าเรายืนอยู่ข้างคนมั่งคั่งและเอาเปรียบพลเมืองดีอย่างเขา เชื่อพ่อเถอะพ่อกล้าบอกได้เลยว่าจะมีคนที่สูงกว่าเรามาเด็ดหัวเราคืนนี้”
จากนั้นโทบี้ก็แสดงสีหน้าจริงจัง
“ฮ่องกงและลาสเวกัสกำลังล้อมรอบประเทศ H อยู่ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของพวกเขา ลูกคิดว่าประเทศ H จะยอมมีผู้ว่าราชการที่ถือหางคนรวยอย่างหน้าด้านๆ และขาดศีลธรรมหรือ?”
“หนูเข้าใจแล้ว” เลสลี่ตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว “แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นปรปักษ์กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงแบบนี้ก็ได้นี่นา?”
“สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ” โทบี้ตอบอย่างใจเย็น “ในเมื่อพ่อเลือกไปแล้ว พ่อจะกลายเป็นศัตรูของตระกูลยอร์กไปตลอดชีวิต เหนือสิ่งอื่นใด ด้วยตำแหน่งของพ่อพวกเขาไม่ยอมให้พ่อกลับคำ แต่ในเมื่อฮาร์วีย์คอยหนุนหลังเราอยู่ เราจะเล่นสนุกกับตระกูลยอร์กสักพักแล้วจะยังไงล่ะ?”
เลสลี่คิดลึก
“คุณพ่อ แน่ใจหรือว่าฮาร์วีย์มีอำนาจพอที่จะต่อสู้กับตระกูลยอร์กได้”
“น่าจะเป็นไปได้”
ความชื่นชมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโทบี้
“เขาเป็นทั้งเจ้าชายแห่งเซาท์ไลท์ และหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู ตัวตนทั้งสองนั้นมีพลังมหาศาล เด็ก ๆ อย่างลูกอยู่ในฮ่องกงและลาสเวกัสนานเกินไป มุมมองต่อปัญหาของลูกจึงแคบเกินไปและทำให้ลูกคิดว่าคนที่ไม่ได้มีอาชีพเป็นหลักเป็นแหล่งไร้ค่าโดยสิ้นเชิง! ลูกไม่รู้หรอกว่าเมื่อเทียบกับฮ่องกงและลาสเวกัสแล้ว น่านน้ำของประเทศ H นั้นเชี่ยวกรากขนาดไหน!
“ลูกคิดว่าฮาร์วีย์จะสร้างชื่อที่ยิ่งใหญ่ให้กับตัวเองในบัควู้ดและมอร์ดูได้ด้วยการขี้โม้อวดตัวไปวัน ๆ งั้นเหรอ? หากไม่มีอำนาจ ภูมิหลัง และความสามารถ เขาไม่มีทางมาไกลได้ขนาดนี้หรอกนะ!”
