ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2524
“ถึงแม้ว่าลูกจะไม่แยแสต่อความสำเร็จของเขาในประเทศ H แต่ลองนึกถึงสิ่งที่เขาทำหลังจากมายังฮ่องกงและลาสเวกัสเพียงไม่กี่วันดูสิ! เพราะเขาเพียงคนเดียว สถานการณ์ของลาสเวกัสก็กลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ! ตระกูลแฮมิลตันไม่ใช่ราชาของที่นี่ต่อไปแล้ว! และทั้งที่ตระกูลเมนโดซาไม่ได้ลงรอยกับตระกูลแฮมิลตันแต่ทั้งสองตระกูลก็ยังเลือกที่จะอยู่ข้างฮาร์วีย์!
“ทันทีที่ฮาร์วีย์ทำให้โยอาน่าขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าสาขาของวังมังกรได้ ทั้งตระกูลก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเคียงข้างเขาไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว นอกจากนี้ ไม่ว่าฟาเบียนจะมีมุมมองอย่างไร แต่ฮาร์วีย์ก็เป็นคนช่วยลูกสาวสุดที่รักของเขาเอาไว้เมื่อคืนนี้ จำไว้ว่าฟาเบียนให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของเขายิ่งกว่าอะไร นี่ยังไม่รวมว่าฮาร์วีย์ช่วยเขามาแล้วสองครั้งติดต่อกันอีก…
“นี่ยังไม่พอที่จะทำให้เขายืนหยัดต่อสู้กับฮาร์วีย์อีกหรือ? ด้วยการสนับสนุนจากสองตระกูลนี้ ฮาร์วีย์ใกล้จะได้ครองอำนาจเบ็ดเสร็จในลาสเวกัสแล้ว หลังจากได้ยินทั้งหมดนี้ ลูกยังคิดว่าเขาเป็นแค่คนธรรมดาหรือเปล่าล่ะ?”
เลสลี่ครุ่นคิดตาม ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะเต็มไปด้วยความตระหนก
ฮาร์วีย์ประสบความสำเร็จในการสร้างรากฐานที่แข็งแกร่งทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัสในเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ แม้จะทำให้หลายคนไม่พอใจก็ตาม
ช่างเร็วจนน่าหวาดกลัวอะไรแบบนี้!
“ตอนนี้ตระกูลคลาร์กก็ยืนอยู่ข้างเขาแล้ว ลูกคิดว่าฮาร์วีย์จะต่อกรกับวินซ์ได้หรือเปล่า?”
โทบี้ดื่มกาแฟที่เหลือและจ้องมองเลสลี่ด้วยสีหน้าจริงจัง
เลสลี่คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “แล้วเราควรทำอย่างไรต่อไปดี? เราจะประกาศต่อสาธารณชนไปเลยไหมว่าเราอยู่ข้างเดียวกับฮาร์วีย์?”
โทบี้ถึงกับพูดไม่ออกในความไร้เดียงสาของลูกสาว จึงอดไม่ได้ที่จะเฉลยทุกอย่างแก่เธอ
“ใครบอกว่าเราทำได้แค่นั้น? ตระกูลของเราก็มีชื่อเสียงที่ต้องรักษาเอาไว้! จำไว้ว่า หลังจากเมื่อคืนนี้ หากไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดว่าฮาร์วีย์เป็นฝ่ายบังคับให้ชาวประเทศหมู่เกาะเป็นฝ่ายลงมือ เราก็ควรมอบรางวัลพลเมืองดีให้เขาโดยเร็วที่สุด! นอกจากนี้ ตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นี่ในฮ่องกงลูกต้องช่วยเขาแก้ปัญหาบางอย่างด้วย เราไม่ได้พยายามทำให้เขาติดหนี้เรา แต่อย่างน้อยเราต้องเริ่มสร้างสะพานแห่งมิตรภาพ…”
เลสลี่ไม่เข้าใจพ่อของเธอได้อย่างถ่องแท้นัก
“แล้วเรื่องที่พ่อสนับสนุนเขาอย่างเต็มที่…”
“แน่นอนว่าเราจะสนับสนุนเขาอย่างเต็มที่” โทบี้ตบไหล่เลสลี่
“แต่เราต้องถามเขาก่อนว่าเขาต้องการหรือเปล่า เข้าใจไหม?” เขาพูดต่อ “ถ้าให้ฟรีก็เท่ากับเสียเปล่า แต่หากให้ในช่วงเวลาที่เขาต้องการมันมากที่สุดมันก็จะประเมินค่าไม่ได้ การช่วยเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นวิธีผูกมิตรอย่างหนึ่ง”
เลสลี่คิดตามคำพูดของผู้เป็นพ่อ
“หนูเข้าใจแล้ว หนูจะไปจัดการเดี๋ยวนี้” เธอพูดอย่างแผ่วเบา “หนูจะจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย จะไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ ฮาร์วีย์กำลังจะได้รับรางวัล ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”
“หัวหน้า! คุณหนู!”
สมาชิกในตระกูลวิ่งเข้าไปในห้องในขณะนี้ เขาสวมเครื่องแบบจากสถานีตำรวจ เห็นได้ชัดว่าเขาก็เป็นผู้ตรวจการเช่นกัน
โทบี้และเลสลี่มองด้วยสายตาสงสัย
บุคคลนั้นหายใจเข้าลึก ๆ ราวกับว่าเขากำลังพยายามสงบสติอารมณ์
“แย่แล้ว!” เขารายงานอย่างนุ่มนวล “นาโอโตะถูกฆ่าที่โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดเมื่อเช้านี้!”
“ว่าไงนะ?!”
สีหน้าของเลสลี่เปลี่ยนไปทันที
“เขาไม่ได้ตายด้วยตัวเอง?! แต่ถูกฆ่าเนี่ยนะ?!”
