ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2530
“มั่นใจได้เลย เราจะไม่ทำให้คุณลำบากนักหรอก นายน้อยยอร์กบอกในเรื่องนี้แล้ว แม้ว่าตระกูลของคุณจะร่วมมือกับฮาร์วีย์แล้ว แต่เพื่อเห็นแก่นายน้อยยอร์ก มากที่สุดเราก็ทำได้แค่จับคุณไว้เป็นตัวประกันเท่านั้น เราจะไม่ทำร้ายคุณแม้แต่ปลายเล็บ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณควรร่วมมือกับฉัน อย่าได้คิดจะขัดขืน ไม่อย่างนั้น ถ้าฉันเผลอไปทำให้ใบหน้าสวย ๆ ของคุณมีรอยขีดข่วนเข้า ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน!”
รูมิโกะดึงกริชออกมาอย่างใจเย็น เธอต้องการจัดการกับเลสลี่ให้อยู่มือก่อนที่จะใช้โอกาสนี้คุกคามฮาร์วีย์
ฟุ่บ!
ทันใดนั้นเอง มีคนกลิ้งออกจากรถเข็นของนาโอโตะก่อนที่จะแทงรูมิโกะเข้าที่ท้องของเธอ
อึก!
เลือดพุ่งออกจากปากของรูมิโกะอย่างรุนแรงก่อนที่เธอจะถอยหลังไปตามสัญชาตญาณ ไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบสนองต่อสถานการณ์ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนอื่นอยู่ในห้องนอกจากเลสลี่และเธอ
สายเกินไปที่จะมานั่งเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองแล้ว เธอพยายามวิ่งออกจากห้องเก็บศพเพราะไม่มีเวลาให้เธอซักถามเลสลี่
เพี๊ยะ!
อีกคนหนึ่งปรากฏขึ้นในขณะที่รูมิโกะก้าวออกจากประตูก่อนที่จะตบหน้าเธอ
ใบหน้าของรูมิโกะบวมแดงเมื่อเธอถูกส่งให้ลอยไปก่อนที่จะกระแทกเข้ากับโครงเหล็กตรงมุมกำแพง เธออยากจะลุกขึ้นยืน แต่พลังอันน่าสะพรึงกลัวได้ทำลายล้างภายในร่างของเธอ ทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิง ขณะที่เหงื่อเย็นไหลหยดลงมาที่แผ่นหลัง
ฮาร์วีย์เดินเข้าไปในห้องอย่างใจเย็น จากนั้นจึงพินิจรูมิโกะให้ถ้วนถี่
“คุณทาเคอิ?” ฮาร์วีย์พูดในขณะที่หัวเราะ “จุ๊จุ๊จุ๊! ตระกูลของคุณขาดแคลนลูกน้องเหรอ? ถึงได้ต้องมาลงมือฆ่าเองแบบนี้? ถ้าไม่มีเงินก็บอกสิ! ผมจะจ้างนักฆ่าสองสามคนจากอันดับต้น ๆ ให้กับคุณ! คงจะน่าอายไม่น้อยหากมีคนรู้ว่าตระกูลทาเคอิพยายามลอบสังหารผมด้วยตัวเองเพราะพวกเขาไม่อยากเสียเงิน! มันทำให้ผมอายนะรู้หรือเปล่า?”
ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและถอดหน้ากากของนักนิติวิทยาศาสตร์ออก เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามซึ่งค่อนข้างคล้ายกับนาโอโตะ
“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันจะจับเลสลี่เป็นตัวประกัน?!”
รูมิโกะกัดฟันอย่างไม่พอใจจนฟันเกือบหักขณะที่เธอจ้องไปยังฮาร์วีย์
“ผมก็เพิ่งคิดแผนได้เมื่อกี้นี้แหละ!”
รูมิโกะคิดไม่ออกว่าทำไมแผนการของเธอถึงถูกล่วงรู้ในทันที การถูกแทงที่ท้องทำให้เธอไม่สามารถต่อสู้ได้อย่างเต็มกำลัง เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหนี
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็นหลังจากเห็นสีหน้าไม่พอใจของเธอ
“เวลาจะลงมือทำอะไรเคยใช้สมองบ้างหรือเปล่า? คนไม่รู้หรือว่าผู้ว่าราชการคลาร์กคือใคร? ในเมื่อเขาเลือกที่จะอยู่ข้างเดียวกับผมแล้ว คุณคิดว่าเขาจะไม่รู้หรือว่าลูกสาวของเขาจะกลายเป็นจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของเขา? ถ้าพวกเขาไม่ส่งคนที่ฝีมือดีที่สุดในตระกูลมาปกป้องเธอ คิดว่าเขาจะกล้านอนหลับหรือเปล่า”
ฮาร์วีย์ชี้ให้เห็นการเตรียมการของโทบี้อย่างใจเย็น ทำให้เลสลี่ทึ่งในตัวเขามากขึ้นอีกนิด แม้แต่พ่อของเธอเองก็ถูกเขาหลอกใช้ ไม่น่าแปลกใจที่วินซ์จะต้องพบกับความพ่ายแพ้ไม่จบไม่สิ้น
“แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ามีอะไรผิดปกติ? นายมาปรากฏตัวได้ทันท่วงทีแบบนี้ได้ยังไง?”
รูมิโกะรู้สึกไม่พอใจ เธอนึกไม่ออกว่าฮาร์วีย์กลับมาในเวลาที่เหมาะสมเช่นนี้ได้อย่างไร
“ชาวประเทศหมู่เกาะแบบคุณนี่คิดอะไรเองไม่เป็นเลยหรือไง?”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจ
“มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่ามีคนพยายามใส่ร้ายผมในเรื่องการตายของนาโอโตะ แต่ผมกลับมาถึงที่นี่ได้โดยไม่มีใครมาขวางไว้สักคนแค่นี้ก็ไม่ปกติแล้วไม่ใช่เหรอ? นั่นเป็นเหตุผลที่ผมเกือบจะแน่ใจว่ามีใครบางคนกำลังรอที่จะเล่นงานผมอยู่ที่นี่แหละ”
