ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2586
“แน่นอนว่าไม่” ฮาร์วีย์โต้กลับอย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาดูรังเกียจ
“ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมาร่วมงานประมูลสิ” ทีลตอบอย่างใจเย็น ไม่แยแสต่อความโกรธของอีกฝ่าย
“แต่ถ้าคุณคิดจะมาที่นี่ คุณต้องทำตามกฎของฉัน”
“ในถิ่นของฉัน คำพูดของฉันคืออำนาจสิทธิ์ขาดของที่นี่!”
“เอาล่ะ เราพูดกันมาพอแล้ว พาคุณยอร์กออกไป คุณคลาร์ก”
“ฉันจะไม่โต้เถียงกับคุณ เห็นแก่ตระกูลของคุณ ฉันจะไม่ขึ้นบัญชีดำคุณสองคน”
“แต่จะไม่มีครั้งหน้าอีก”
น้ำเสียงในคำพูดของทีลแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาและเหินห่างเช่นเดิม…
ราวกับว่าคำพูดของเธอเป็นกฎเหล็กของที่นี่
“นี่คือคำอธิบายของคุณงั้นเหรอ?”
“นี่คือกฎของวิหารคุณธรรมทั้งห้าเหรอเนี่ย?”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“เผด็จการอะไรอย่างนี้! คุณคงมั่นใจในตัวเองมากสินะ!”
ดูเหมือนทีลจะไม่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ หรือบางทีเธออาจจะไม่อยากตอบเขา ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งเธอไม่ได้ตอบกลับ
นักบวชหญิงวัยกลางคนส่งเสียงขู่ฟ่อ “มา! โยนพวกเขาออกไป!”
สมาชิกของวิหารคุณธรรมทั้งห้าหลายคนเดินเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ ความดูถูกเหยียดหยามปรากฏเด่นชัดใบหน้าของพวกเขา
“กลับกันเถอะ นายน้อยยอร์ก”
ฮาร์วีย์พร้อมที่จะลงมือและตอบโต้ แต่เลสลี่จับมือเขาไว้อย่างอ้อนวอน
“อย่า! อย่าทำแบบนั้น!” เธอขอร้องอย่างแผ่วเบา
“วิหารคุณธรรมทั้งห้าไม่ได้รับมือได้ง่ายอย่างที่คุณคิด!
“ถือว่าเห็นแก่ฉันอย่าสร้างปัญหาไปมากกว่านี้เลยนะ
“ตระกูลคลาร์กล้มลุกคลุกคลานมามากกว่าที่จะได้มายืนในจุดนี้!”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจและยอมโอนอ่อนลงเมื่อเมื่อเห็นคำขอร้องที่ดูจริงจังของเลสลี่
“ก็ได้ ผมจะไปกับคุณ”
เขาสามารถจัดการเรื่องนี้เพื่อตัวเองได้ แต่เขายังต้องคำนึงถึงความรู้สึกของเลสลี่และตระกูลคลาร์กไว้อยู่
เขาเข้าใจถึงความหวาดกลัวที่เลสลี่มีต่อวิหารคุณธรรมทั้งห้าเช่นกัน
ในสายตาของทุกคนวิหารแห่งนี้คือโรงฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ของเซาท์ไลท์ โดยปกติแล้วไม่มีใครกล้าที่จะหาเรื่องพวกเขา
“ใช่แล้ว ออกไปจากที่นี่กันเถอะ”
ฮาร์วีย์แตะไหล่ของเลสลี่ ก่อนจะหันกลับมา
เลสลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
ฝูงชนก็สบายใจเช่นกัน
ทุกคนต้องการชมการแสดงที่ยิ่งใหญ่ แต่พวกเขาจะถูกดึงเข้าไปเอี่ยวด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากฮาร์วีย์ต่อสู้กับวิหารคุณธรรมทั้งห้าขึ้นมาจริง ๆ
เขาแสดงให้เห็นถึงความกล้าอย่างน่ากลัวของเขาทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัสในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่เขาจะยอมประนีประนอมลงเสียบ้าง
ชารอนกอดอกชำเลืองมองฮาร์วีย์และเลสลี่
“พวกคุณนี้มันพวกขี้แพ้จริง ๆ เลย ใช่หรือเปล่า?!” เธอพูดพลางหัวเราะอย่างเหยียดหยาม
“แต่นั่นก็ไม่แปลกหรอก เพราะคุณมันก็แค่พวกขยะที่ชอบรังแกคนอ่อนแอ!
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ถ้าไม่รีบออกไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ วิหารคุณธรรมทั้งห้าจะทำให้แกต้องชดใช้!”
เมอร์ฟี่หัวเราะเบา ๆ
“น่าขำอะไรแบบนี้! ไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองเลยหรือไง ไอ้โง่เอ๊ย?!”
ฮาร์วีย์หันไปมองชารอนและเมอร์ฟี ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งอย่างมาก
“อันที่จริงก็ไม่ได้อยากจะพูดหรอกนะ จะได้สบายใจกันสักหน่อย” เขากล่าว
“แต่ในเมื่ออยากตายนัก ฉันก็จะยอมให้นายได้รับมันไป
“ดาบเล่มนี้เป็นของหัวหน้าผู้ฝึกสอนจริง ๆ นั่นแหละ”
ดวงตาของฝูงชนเป็นประกายเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น
สิ่งใดก็ตามที่เกี่ยวข้องกับหัวหน้าผู้ฝึกสอนย่อมมีมูลค่ามหาศาล!
ก่อนหน้านี้ทุกคนยังไม่ปักใจเชื่อ แต่หลังจากฟังคำกล่าวอ้างของฮาร์วีย์ พวกเขาก็มั่นใจในเรื่องนี้และเริ่มเชื่อ เพราะอย่างไรเสียฮาร์วีย์ก็เข้าร่วมประมูลสินค้าชิ้นเดียวกันนี้อย่างสุดกำลัง
มหาเศรษฐีหลายคนที่ละเว้นจากการประมูลเพราะกลัวอำนาจของชารอน ในตอนนี้รู้สึกเสียใจอย่างมากกับการตัดสินใจของพวกเขา
