ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2620
เอลลิส พาร์สันเอื้อมมือไปตบหน้าของเคทลิน พาร์สันเบา ๆ หลังจากที่เห็นสีหน้าของเธอดีขึ้นเล็กน้อย
“โธ่ น้องสาวที่รักของฉัน ได้เวลาที่เราจะเรียกเขากลับมาแล้วล่ะ” เอลลิสพูดอย่างใจเย็น
“ถ้าเขาชนะ เราก็จะได้ชื่อเสี่ยงของเรากลับคืนมา!
“แต่ถ้าเขาตาย เธอก็จะได้มีปัญหาให้ปวดหัวน้อยลง!
“ไม่ว่าจะยังไง เรื่องนี้พวกเราก็จะมีแต่ได้กับได้ ถูกไหม?”
สีหน้าของเคทลินเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“นายจะหักหลังนายน้อย…”
“จุ๊ ๆ!”
เอลลิสวางนิ้วบนปากของเขานิ้วหนึ่งด้วยสีหน้าที่เย็นชา
“แม้แต่วินซ์ ยอร์กก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะข่มเหงสี่นายน้อยแห่งฮ่องกง
“เขาทำให้นายน้อยที่สี่ต้องเสียชีวิตและแทนที่เขาด้วยควินตัน ยอร์กแล้ว
“ถ้าแมธทิว ฟลินน์และฉันไม่ไหวตัวทันก่อน พวกเราคงจะโดนแทนที่ไปแล้ว!”
“ถ้าอย่างนั้น ลูอิส คาสโตร…” เคทลินกล่าว
เอลลิสตัดบทเธอทันที
“ถ้าลูอิสสามารถกู้คืนศักดิ์ศรีของเธอมาได้ นั่นจะหมายความว่าเขาคู่ควรที่จะได้อยู่เคียงข้างเรา
“แต่ถ้าไม่ เขาก็ยังสามารถเป็นคนรับใช้ของเราได้!
“ฉันจะสามารถสู้กับวินซ์ได้ก็ต่อเมื่อฉันร่วมมือกับแมทธิว ถูกไหม?
“เธอไม่ได้คิดว่าฉันกับแมทธิวจะอยากรับใช้เขาไปตลอดชีวิตหรอก ใช่ไหม?
“สำหรับลูกผู้ชาย ศักดิ์ศรีนั้นสำคัญกว่าชีวิต! พวกเราไม่สามารถรับใช้ใครบางคนจนตายได้หรอก!”
แมทธิวเปิดประตูและเดินเข้ามาอย่างเฉยเมย
การมาของเขาทำให้เคทลินชะงักเล็กน้อย สีหน้าของเธอแย่ลงหลังจากนั้นไม่นาน
เธอรู้ดีว่าหากสองนายน้อยแห่งฮ่องกงร่วมมือกัน พวกเขาจะสามารถล้มวินซ์ได้แน่นอน
***
เช้าวันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังค้นหาร้านกาแฟใกล้ ๆ เพื่อรับประทานอาหาร
ตามข้อตกลงของเขาและสถานีตำรวจฮ่องกง เขาจะไม่สามารถออกจากฮ่องกงได้สักพัก
แต่นอกจากนั้นเขาจะสามารถทำอะไรก็ได้
อย่างน้อยฮาร์วีย์ก็ยังคงรอให้เลสลี่ คลาร์กมอบรางวัลพลเมืองดีเด่นให้เขา
ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังรับประทานอาหาร เขาก็ขมวดคิ้วมองสภาพอากาศข้างนอก
แม้ว่าฝนจะไม่ตก แต่ทั้งเมืองกลับดูมืดครึ้ม ราวกับว่าฝนสามารถตกได้ทุกเมื่อ
วูมมมมม!
เมื่อฮาร์วีย์ทานพายสับปะรดได้ถึงครึ่ง โทรศัพธ์ของเขาก็สั่นอย่างรุนแรง
มันเป็นหมายเลขที่ไม่ระบุตัวตน
หลังจากที่รับสาย เสียงของคน ๆ หนึ่งก็ดังขึ้นจากปลายสาย
“นายน้อยยอร์ก! ช่วยผมด้วย! ได้โปรด!”
เสียงของคนที่กำลังกลัวราวกับว่าเขาถูกไล่ล่าและกำลังจะตายดังขึ้น
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“นั่นใคร?”
“ผมรูเพิร์ต โฮเวลล์! พวกเราเจอกันเมื่อคืนนี้!
“วันนี้กลุ่มเพื่อนของเราจะไปตีกอล์ฟด้วยกัน! ผมกับคุณจอห์นสันขึ้นรถคันเดียวกันมา แต่พอขับมาได้ครึ่งทางก็มีรถคันหนึ่งหยุดพวกเราเอาไว้!
“พวกเขาลักพาตัวคุณจอห์นสันไป!
“ผมหนีมาได้ แต่พวกเขาก็ยังตามหาผมอยู่!
“ผมไม่มีที่ให้หลบแล้ว! ผมพยายามโทรแจ้งตำรวจและตระกูลจอห์นสัน แต่ไม่มีใครรับสายเลย! คุณเป็นคนเดียวที่จะช่วยผมได้…
“ได้โปรดนะนายน้อยยอร์ก! คุณต้องมาช่วยผมและคุณจอห์นสันนะ!”
“ติดต่อไม่ได้งั้นเหรอ?!”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกทะแม่ง ๆ
“ใจเย็น ๆ ไว้นะ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ผมจะไปเดี๋ยวนี้ แล้วไหนเล่าทุกอย่างให้ผมฟังอย่างละเอียดซิ”
ฮาร์วีย์หรี่ตามองออกไปนอกหน้าต่างราวกับไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบตามเขา
