ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2621
“ผมอยู่ที่ลานจอดรถของอุทยานทางทะเล!”
เสียงของรูเพิร์ต โฮเวลล์เต็มไปด้วยความกลัวจับขั้วหัวใจ
“ผมซ่อนตัวอยู่หลังตู้คอนเทนเนอร์… เพราะเขายังตามหาผมอยู่ ผมไม่อยากเคลื่อนไหวให้มากไปนัก…
“คุณจอห์นสันถูกพาตัวไป!
“คุณต้องรีบมานะ…”
“เอาล่ะ รอผมหน่อย ผมจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”
ฮาร์วีย์ ยอร์กรีบลุกขึ้นยืน
หลังจากโยนธนบัตรสองสามใบให้บริกรแล้ว ฮาร์วีย์ก็เรียกรถแท็กซี่และมุ่งหน้าไปยังอุทยานทางทะเลแห่งฮ่องกง อย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ฮาร์วีย์จากไปได้ไม่นาน ก็มีเงาเดินออกมาจากถนนและคว้าวิทยุสื่อสารออกมา
“ปลาติดเบ็ดของเราแล้ว…”
***
ประมาณสิบนาทีต่อมา ฮาร์วีย์ก็มาถึงอุทยานทางทะเล หลังจากจ่ายค่าโดยสารแล้วเขาก็ลงบันไดเลื่อนไป
หลังจากนั้นไม่นาน ฮาร์วีย์ก็มาถึงมุมหนึ่งของอุทยาน
ชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำสองสามคนกำลังคีบซิการ์ออกจากปาก ขณะที่ไล่ต้อนให้ชายคนหนึ่งจนมุม…
ชายในชุดสูทกำลังทำร้ายชายคนนั้นด้วยอาวุธต่าง ๆ เช่น ท่อเหล็กและไม้เบสบอล ไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่ว
ไม่ไกลจากพวกเขา จะเห็นผู้หญิงสวมชุดคลุมตัวยาวนั่งไขว่ห้างอยู่บนกระโปรงหน้ารถของรถจี๊ป แรงเลอร์
เธอมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม เธอนั่งอยู่ในท่าทางที่สง่าขณะที่ใบหน้าเผยให้เห็นความเย็นชา เธอควงปืนรอบนิ้วมือราวกับว่าตัวเองเป็นนักแม่นปืน
สายตาเย็นชาของเธอหันเหมายังฮาร์วีย์ หลังจากที่เห็นเขาเลยเข้ามาหา เธอดูงุนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่สายตามุ่งร้ายจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอแทน
เธอเล็งปืนไปที่ศีรษะของฮาร์วีย์ก่อนจะเอ่ยปากไล่เขา
ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ ให้กับผู้หญิงที่พยายามจะข่มขู่เขา
พวกเขาคิดจริง ๆ เหรอว่าฮาร์วีย์มองไม่เห็นแผนการที่พวกเขาวางเอาไว้?
เขามาที่นี่เพราะอยากจะเห็นว่าใครกันที่คิดจะเล่นตลกกับเขา
ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าโดยไม่แยแสต่อหญิงสาวในชุดกาวน์ ก่อนจะได้เห็นรูเพิร์ตซึ่งถูกทุบตีอยู่ที่มุมในสุด
ใบหน้าของเขาบวมช้ำไปหมด ศีรษะที่แตกร้าวมีเลือดไหลไปทั่ว ในเวลานี้เขาไม่มีเค้าของทายาทเศรษฐีเลยแม้แต่น้อย
ชุดสูทที่เขาใส่ดูขาดรุ่งริ่ง กลิ่นเหม็นโชยออกมาจากตัวเขาเป็นระยะ
ชายในชุดสูทหัวเราะอย่างสมเพชในขณะที่ได้ยินเสียงร้องของรูเพิร์ต
“ไม่เลว! ไม่เลว! เสียงกรีดร้องของนายหน้าฟังดีจริง ๆ!
“นายกล้าหาญดีนะที่พยายามจะช่วยหญิงสาวที่กำลังตกทุกข์ได้ยากแบบนั้น!
“นายคงอยากตายหรืออะไรทำนองนั้นสินะ!
“บอกหน่อยซิ ถ้าฉันส่งรูปสภาพน่าสมเพชของนายไปให้นังไอรีน จอห์นสันดู นายคิดว่าเธอจะสนไหม?!”
“ฉันไม่คิดว่าเธอจะสนใจหรอก!
“สุดท้ายพวกปากหวานอย่างนายไม่มีทางได้อะไรดี ๆ อยู่แล้ว!”
ชายร่างกำยำซึ่งเป็นผู้นำกลุ่มทำท่าทางขณะกำลังพูด ก่อนที่จะตีที่ศีรษะของรูเพิร์ตด้วยไม้เบสบอล
รูเพิร์ตคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดในขณะที่น้ำตาของเขาไหลปนกับหยาดเลือด หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ล้มลงกับพื้นหมดสติไป
ฮาร์วีย์หรี่ตามองภาพที่เห็นอยู่ครู่หนึ่ง
“เอาล่ะ พอที หยุดอยู่แค่นั้นแหละ” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
ร่างกายของรูเพิร์ตสั่นหลังจากได้ยินเสียงของฮาร์วีย์ ในขณะที่สีหน้าแสดงออกถึงความขอบคุณ
“คุณยอร์ก…” เขาพึมพำตามสัญชาตญาณ
ดูจากสารรูปของเขาแล้ว เขาน่าจะไม่เกี่ยวข้องกับแผนการนี้
