ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2651

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2651

“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพียงเพื่อเป็นตันแทนของกองบังคับคดีของหลงเหมิน แต่เพื่อเป็นตัวแทนของทั้งหลงเหมินด้วย!

“หัวหน้าสาขาอย่างนายจะยังอวดเก่งไปทำไม?!

“ถ้าฉันสั่งให้นายคุกเข่า นายก็จะต้องคุกเข่า!”

ความเลวร้ายที่น่ารังเกียจของเคนสามารถถูกรับรู้ได้แม้ผ่านสายการโทร

“อ๋อ ใช่ ฉันสั่งให้คนพาไอรีนไปเตรียมตัวแล้วนะ

“เมื่อเธอสวยและสะอาดแล้ว ฉันจะทะนุถนอมเธอเป็นอย่างดี

“นายไม่เคยนอนกับผู้หญิงมาก่อนใช่ไหม?

“อยากมาดูไหมล่ะ?

“ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ!”

เสียงหัวเราะของเคนทั้งป่าเถื่อนและหยิ่งผยอง มันน่ารังเกียจมาก

เขาไม่เคยสนว่าแคร์รี่จะสำเร็จภารกิจหรือไม่ เช่นเดียวกับที่เขาไม่เคยสนใจการกระทำของฮาร์วีย์

สำหรับเขาแล้ว หัวหน้าสาขาอย่างฮาร์วีย์ก็เป็นเพียงหุ้นเชิดที่สามารถถูกควบคุมได้ง่าย ๆ

ด้วยตัวตนของเขาแล้ว เขาจะสามารถจัดการกับฮาร์วีย์อย่างไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ แม้ว่าฮาร์วีย์จะเสียชีวิตระหว่างนั้น ก็จะไม่มีใครกล้าว่าอะไรเขา

เพราะฉะนั้น แน่นอนว่าคำขู่ของฮาร์วีย์จะไม่มีความหมายอะไรกับเขา

ท้ายที่สุดแล้วเขาจะสามารถฆ่าฮาร์วีย์ได้เมื่อไหร่ก็ได้

“ฉันหวังจริง ๆ ว่านายจะยังสามารถหยิ่งได้ขนาดนี้เมื่อนายต้องพบกับจุดจบของตัวเองนะ เคน” ฮาร์วีย์ตอบอย่างเฉยเมยโดยไม่สะทกสะท้านจากการเยาะเย้ยของเคน

“ฉันไม่อยากจะเห็นนายต้องคุกเข่าร้องขอความเมตตาเมื่อถึงตอนนั้น”

“ฉันจะร้องขอความเมตตางั้นเหรอ? ฮ่า!”

น้ำเสียงของเคนเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย เสียงหัวเราะของผู้หญิงหลาย ๆ คนดังมาจากข้างหลังเขา

“นายคิดว่าฉันเป็นใคร? นายรู้เหรอว่าฉันอยู่ที่ไหน?

“ฉันดูแลหลงเหมินสาขาฮ่องกงและลาสเวกัส

“ใครก็ตามที่ขัดขวางฉันจะต้องตาย!

“บอกนางนั่นให้เร็ว ๆ สิ! ฉันรอไม่ไหวแล้ว!” เคนตะโกนอย่างใจร้อน

“อ๊าาา!”

เสียงไอรีนกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังขึ้น เธอน่าจะโดนตบหน้าหลังจากที่พยายามขัดขืนอย่างสุดความสามารถ

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า ความเจ็บปวด และความสิ้นหวัง

เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไรแบบนี้หลังจากที่โดนลักพาตัวมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยตัวตนของเธอ

แคร์รี่ที่แขนขาหักไปแล้วรู้สึกพึงพอใจเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวของไอรีน

เธออาจจะพิการโดยสมบูรณ์ แต่เธอก็ยังคงหวังว่าฮาร์วีย์จะจบหลงแบบเดียวกัน

แคร์รี่จะพอใจก็ต่อเมื่อฮาร์วีย์ได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่แท้จริง

“อ๋อ ใช่ ฉันลืมบอกไปว่าฉันเพิ่งกินยาเม็ดฟ้า นายรู้ใช่ไหมมันจะออกฤทธิ์ภายในครึ่งชั่วโมง?

“นายชอบช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ยากไม่ใช่เหรอ?

“ฉันจะให้เวลานายครึ่งชั่วโมง ฮาร์วีย์

“ถ้านายมาช่วยคุณจอห์นสันไว้ไม่ทัน ความบริสุทธิ์ของเธอก็จะหายไปตลอดกาล!

“ถ้านายไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น นายก็มาฆ่าฉันสิ!

“กล้ารึเปล่า?!

“ฉันอยู่ที่หลงเหมิน บูโดกัน!

“มาสิ! มาฆ่าฉันเลย!”

พรรคพวกของเคนส่งเสียงหัวเราะและเชียร์กันว่า “ใช่! มาฆ่าพวกเราเลย!”

“พวกเรากลัวเหลือเกิน!”

“ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ!”

ฮาร์วีย์วางสายอย่างไร้อารมณ์ใด ๆ

“เราต้องรีบไปแล้วล่ะ ในเมื่อพวกเขาอยากตายกันนัก ฉันก็จะไปช่วยทำให้พวกเขาสมปรารถนาหน่อย”

เอ็ดวินเหยียบคันเร่งทันทีที่อาร์วีย์พูดจบ

“นายเชี่ยวชาญในการต่อสู้พอสมควร แต่นายกล้าสู้กับนายน้อยบาวเออร์จริง ๆ เหรอ?

“นี่นายฝันอยู่หรือเปล่า? นายมันบ้าไปแล้ว!”

แคร์รี่หัวเราะอย่างเย็นชาแม้กระทั่งสภาพที่ย่ำแย่ของตัวเอง

“ไหนจะเหล่าสาวกของกองบังคับคดีของหลงเหมินเป็นร้อย ๆ อีก ทุกคนต่างก็น่ากลัวทั้งนั้น นายน้อยบาวเออร์ยังมีทหารชั้นนำมืออาชีพคอยคุ้มกันเขาด้วย!

“หลายคนพยายามเข้าถึงเขาแล้ว แต่ทุกคนก็ตายกันหมด!”