ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 276
แซ็คตะคอกอย่างหงุดหงิด “ฮาร์วีย์ แกอย่ามาคุยโวไปหน่อยเลย ก่อนหน้านี้แกเคยอ้างตัวว่าเป็นประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ และตอนนี้แกบอกว่าพวกเราไม่มีปัญญาที่จะจองที่เดียวกับแกได้งั้นเหรอ? แกคิดว่าแกเป็นใคร? ถ้าแกดีเลิศขนาดนั้น แกจะยังเป็นแค่ลูกเขยที่มาอาศัยอยู่ชายคาของตระกูซิมเมอร์ทำไม?”
“ไม่ว่าฉันจะยอดเยี่ยมดีเลิศยังไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย? มีปัญหาอะไรถ้าฉันจะเลือกมาทานอาหารที่นี่? ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย”
แซ็คตอบกลับว่า “ฉันเป็นรองประธานของธุรกิจตระกูลซิมเมอร์ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งได้อย่างไรในเมื่อมีคนพยายามใช้เงินของเราไปกับการปรนเปรอผู้หญิง?”
เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์ถูกโจมตีด้วยคำพูด เธอจึงบอกว่า “ฮาร์วีย์ ไปกินกันที่อื่นเถอะ”
“ไม่จำเป็นต้องไป เราจะทานกันที่นี่” ฮาร์วีย์ตัดสินใจเมินเฉยเรื่องไร้สาระของแซ็คและพาเอลล่ามุ่งตรงไปที่ลิฟต์
“ได้ ฉันจะดูว่าที่ตรงนั้นมันดีเลิศแค่ไหนกัน!” แซ็คโต้กลับทันทีและตามพวกเขาเข้าไปในลิฟต์ เขาไม่เชื่อว่าลูกเขยอย่างฮาร์วีย์จะทำอะไรที่พิเศษได้
หากเขาเห็นว่าฮาร์วีย์กำลังใช้บัตรสมาชิกของซิมเมอร์ เขาจะยกเลิกการจองทันทีและดูว่าขยะไร้ประโยชน์นี้จะทำหน้าอย่างไร
***
ในร้านอาหารเดอะเวสเทิร์นที่ชั้นบนสุดของตกแต่งสไตล์ยุโรปดูยิ่งใหญ่ แม้แต่โคมไฟระย้าก็ทำจากคริสตัลทำให้ที่นี่ดูหรูหราเป็นอย่างมาก
ฮาร์วีย์รู้สึกทึ่งกับการออกแบบและการตกแต่งของร้านอาหารแห่งนี้ ไม่แปลกใจที่สถานที่แห่งนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็นร้านอาหารตะวันตกที่หรูหราที่สุดในเมืองนิอัมมี่ มีเพียงผู้ที่มีอภิสิทธิ์เท่านั้นที่สามารถก้าวเข้ามาที่นี่ได้
เอลล่ากวาดสายตาสำรวจไปทั่วราวกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ “ ฉันได้ยินมาว่าร้านอาหารเดอะเวสเทิร์นแห่งนี้มีชื่อเสียงมาก มันช่างมีเสน่ห์น่าหลงไหลมาก! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่”
ไม่รอให้ฮาร์วีย์เปิดปากพูด แซ็คก็หัวเราะเบา ๆ “คุณคนสวย ยังไม่สามารถรับประกันได้ว่าคุณจะได้ทานอาหารเย็นที่นี่หรือไม่ แต่แน่นอนว่าหากคุณยินดีที่จะรับประทานอาหารกับผม ผมได้จองโต๊ะไว้แล้วเรียบร้อยแล้ว”
เขาหรี่ตามองไปที่ฮาร์วีย์และเย้ยหยัน “ไม่เหมือนใครบางคนที่ยังคงพยายามทำตัวเท่ ๆ ต่อหน้าสาว ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะซิมเมอร์ ผมพนันได้เลยว่าเขาจะไม่มีโอกาสแม้แต่ครั้งเดียวที่จะก้าวเท้ามาที่นี่”
ตอนนี้แซ็คคิดได้ว่าบางทีเขาควรจะบอกแมนดี้เรื่องนี้ แต่คืนนี้ถ้ายิ่งมีไอ้สารเลวฮาร์วีย์ทำตัวโอ้อวดมากเท่าไหร่ แซ็คก็จะมีโอกาสสูงที่จะได้ใบหน้าสวย ๆ นี้มาอยู่ข้างกาย
แต่ถ้าตอนนี้ฮาร์วีย์ออกเพราะโทรศัพท์จากแมนดี้ แซ็คจะไม่มีโอกาสทองอีกต่อไป
แซ็คจึงเยาะเย้ยเขา “แกจองไว้หรือยัง? เหอะ นายมันก็แค่ขยะไร้ค่า ไหนล่ะที่ของแก? ฉันอยากรู้ว่ามีที่นั่งแบบไหนกันแน่ที่แม้แต่พวกเราซิมเมอร์ก็ไม่สามารถนั่งได้”
ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันไม่รู้ว่าตรงไหน แต่แค่โทรหาหัวหน้าผู้จัดการเขาก็จัดหาที่นั่งที่ดีที่สุดให้ฉันแล้ว”
แซ็คหัวเราะเยาะ “แกรู้ไหมว่าที่นี่เป็นที่แบบไหน? แกจะโอ้อวดได้ทุกที่ที่ชอบเลยงั้นเหรอ? ที่แห่งนี้เป็นโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนิอัมมี่และมิสเตอร์วิลล่าซึ่งเป็นหัวหน้าผู้จัดการเป็นหนึ่งในคนใหญ่คนโตของเมืองนี้ มาดูกันว่าเขาจะปฏิบัติกับแกอย่างไรหากเขาได้ยินสิ่งที่แกเพิ่งพูดและโอ้อวดออกมา!”
เอลล่ามองไปที่แซ็ค เธอเองก็เห็นได้ชัดว่าวิลล่าสุภาพและให้เกียรติกับฮาร์วีย์แค่ไหน ผู้ชายคนนี้น่าจะเสียสติไปแล้ว ไม่รู้อะไรและยังทำตัวโง่ ๆ ออกมาอีก
เมื่อสังเกตเห็นว่าเธอจ้องมองตัวเอง แซ็ครู้สึกภูมิใจกับตัวเอง เขาจะเป็นผู้ชนะในคืนนี้หากฮาร์วีย์อับอายมากขึ้น
จากนั้นฮาร์วีย์ก็บอกให้บริกรมาหาและพูดว่า “มิสเตอร์วิลล่า ไวท์จองโต๊ะให้ผม รบกวนนำผมไปที่นั่น”
เมื่อได้ยินแบบนั้น แซ็คก็พูดเสียงดังทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า! แกกำลังสั่งให้บริกรพาแกไปที่ที่นั่งตอนนี้งั้นเหรอ? ฮาร์วีย์ อย่าทำให้ฉันหัวเราะได้ไหม คนที่สามารถให้มิสเตอร์ไวท์จองโต๊ะให้พวกเขาได้นั้นมีไม่เกินสิบคน! แกคิดว่าแกเป็นใคร?”
เมื่อจบประโยคบริกรก็โค้งคำนับต่อหน้าฮาร์วีย์ “คุณคือมิสเตอร์ยอร์กใช่ไหมครับ ตอนนี้มิสเตอร์ไวท์ได้บอกให้เราจองโต๊ะที่นั่งริมหน้าต่างให้คุณแล้ว โปรดมาทางนี้ครับ”
เห็นได้ชัดว่ามิสเตอร์ไวท์แจ้งพนักงานเสิร์ฟและอธิบายรูปลักษณ์ของฮาร์วีย์เรียบร้อยแล้ว
“ได้ครับ” ฮาร์วีย์พยักหน้าและเดินไปที่ที่นั่งริมหน้าต่างโดยมีเอลล่าตามมา
แซ็คตกตะลึงเขาพยายามตามพวกเขาไป แต่ถูกบริกรที่สุภาพเมื่อหนึ่งนาทีก่อนหยุดเขาเอาไว้ “คุณผู้ชายครับ ร้านนี้เป็นร้านอาหารที่ต้องจองล่วงหน้ามาเท่านั้น หากคุณทำการจองแล้ว โปรดแสดงบัตรสมาชิกของคุณ หากไม่เป็นเช่นนั้นเราไม่อนุญาตให้บุคคลอื่นเข้ามาที่นี่”
แซ็คโกรธมากและชี้ไปที่ฮาร์วีย์ “ขยะไร้ค่านั่นเข้าไปได้อย่างไรโดยไม่ต้องแสดงบัตรสมาชิก? และนั่นมันเป็นที่นั่งริมหน้าต่างด้วย!”
พนักงานเสิร์ฟยิ้ม “ที่นั่งนั้นได้รับการจองโดยมิสเตอร์ไวท์สำหรับมิสเตอร์ยอร์ก แน่นอนว่าเขาไม่ต้องแสดงบัตรสมาชิก…”
“คุณ…” แซ็คยิ่งไม่พอใจที่ได้ยินแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้และแสดงบัตรสมาชิกออกไปที่หน้าพนักงานเสิร์ฟ
“ขอโทษด้วยครับ ระดับบัตรสมาชิกของคุณไม่สูงพอที่จะรับประทานอาหารในโซน VIP ได้ โปรดเลือกที่นั่งในพื้นที่ทั่วไป”
พนักงานเสิร์ฟยิ้มแย้มแจ่มใสในขณะที่แซ็คโกรธสุดขีด
ระดับบัตรสมาชิกไม่สูงพองั้นเหรอ? บ้าที่สุด! ลูกเขยขยะนั่นจ่ายเงินไปเท่าไหร่! ทั้งหมดนั่นควรเป็นของฉัน!
