ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 283

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 283

ตรงหน้าดาริโอ มีโต๊ะทำงาน ประธานศูนย์สุขภาพมองดูดาริโอจากด้านหลังโต๊ะทำงาน แม้ว่าเขาจะกลัวอยู่ลึก ๆ แต่เขาก็ต้องเมื่อเขานึกถึงผลประโยชน์ที่จะได้รับ

ถ้าเขาทำให้ดาริโอขุ่นเคือง เขาก็ยังคงอยู่รอดได้ แต่ถ้าเขาได้รับผิดสัญญากับไทสัน เขาอาจต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก

“คุณรู้มากกว่าเราเกี่ยวกับอาการน้องสาวของคุณ ตามสภาพของศูนย์สุขภาพของเราตอนนี้ เราไม่มีทางช่วยผ่าตัดเธอได้แน่นอน แล้วการรักษาต่อเนื่องของเธอล่ะ?”

“คุณยังครอบครองทั้งวอร์ดคนเดียวของที่นี่มานาน และไม่จ่ายค่ารักษาอีก พูดตรง ๆ เราก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ตอนนี้ผู้ป่วยและครอบครัวอื่น ๆ เริ่มแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณควรออกไปดีกว่า ส่วนค่ารักษาในโรงพยาบาลที่เหลือก็ลืม ๆ ไป” ท่านประธานพูดอย่างจริงจัง

น้องสาวของดาริโออยู่ในศูนย์สุขภาพแห่งนี้ การเข้ารับการรักษามีค่ารักษาพยาบาลประมาณสองสามพันดอลลาร์ต่อเดือน เขาต้องใช้เงินทั้งหมดที่หามาได้ตลอดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

แต่มันก็เหมือนกับสิ่งที่ท่านประธานพูด มันไม่ได้มีผลตอบสนองอะไร เป็นเพราะศูนย์สุขภาพแห่งนี้ไม่มีแผนการรักษาที่ดีและพวกเขาไม่กล้าผ่าตัดน้องสาวของเขา

มันเป็นการผ่าตัดใหญ่ โรงพยาบาลนิอัมมี่อาจเป็นโรงพยาบาลเดียวที่มีความมั่นใจในการผ่าตัด อย่างไรก็ตามดาริโอไม่สามารถหาเงินได้มากขนาดนั้น

“ตอนแรกที่เรามาที่นี่ คุณบอกเองว่าคุณจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาอาการของน้องสาวของผม คุณลืมเรื่องนั้นไปแล้วหรือ?” ในขณะนั้นดาริโอตบโต๊ะทำงานจนโต๊ะสั่น

ท่านประธานกลัวลนลานแทบจะฉี่ราด แต่เขายังคงกัดฟันและพูดว่า “คุณครับ ใจเย็น ๆ ก่อน… เหตุผลที่ผมทำก็เพื่อคุณ อาการป่วยของเธอก็คงที่แล้วและไม่แย่ลง เพียงแค่กลับไปพักฟื้นที่บ้านก็จะช่วยประหยัดเงิน จากนั้นนำตัวส่งโรงพยาบาลนิอัมมี่เพื่อเข้ารับการรักษา บางทีเธออาจจะดีขึ้น!”

“ใครสามารถรักษาน้องสาวของผมได้ บอกผม!” ดวงตาของดาริโอเปร่งประกายขึ้น ตราบใดที่ขาของน้องสาวหายเป็นปกติ เขายอมทุกอย่าง

“เธอคือดร.เอลล่า เกรฟส์ เป็นรองประธานของโรงพยาบาลนิอัมมี่ เธอจะรักษาน้องสาวของคุณได้ แต่ค่ารักษาพยาบาลสำหรับการผ่าตัดอาจมีค่าใช้จ่ายมากกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ คุณควรคิดหาวิธีแก้ปัญหาก่อนดีกว่า” ท่านประธานถอนหายใจ

“มากกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์?” ดาริโอขมวดคิ้วมุ่น แน่นอนเขาไม่สามารถจ่ายได้

“ถูกต้อง ค่าใช้จ่ายในการฟื้นฟูหลังการผ่าตัดก็สูงเช่นกัน ผมคิดอยู่ที่ประมาณแปดแสนดอลลาร์” ท่านประธานบอกต่อว่า “ ถ้าคุณไปที่โรงพยาบาลนิอัมมี่ อย่าทำตัวผลีผลาม แพทย์ที่นั่นค่อนข้างมั่นใจในตนเองสูง ถ้าคุณยังมีอารมณ์แบบนี้ ขาของน้องสาวคุณคงเป็นอัมพาตตลอดไปแน่ ๆ ถ้า ดร.เกรฟส์ไม่เต็มใจที่จะช่วย”

ดาริโอชักสีหน้าไม่ดี แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พยักหน้าเล็กน้อยด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ประธานพูดถูก มันจะดีถ้าเขาหาเงินได้มากพอที่จะรักษาขาของน้องสาวได้แทนที่จะอยู่ในศูนย์สุขภาพเสียเงิน แต่ไม่มีผลใด ๆ

***

หลังจากดาริโอออกจากห้องทำงานของท่านประธานไป ท่านประธานก็ตัวสั่นและลุกขึ้นยืน ทันใดนั้นเขาก็เห็นโต๊ะทำงานของเขามีรอยแตกหัก

เห็นได้ชัดว่ามันถูกทำลายด้วยน้ำมือของดาริโอ ความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวเกินไป เขาสามารถทำลายโต๊ะได้ด้วยการตบ มันน่าประหลาดใจมากทีเดียว

ท่านประธานเพิ่งรอดพ้นจากความตายที่อยู่ใกล้ ๆ เขาตบลงหน้าอกเบา ๆ แล้วพูดว่า “โชคดีที่ฉันส่งชายผู้โชคร้ายคนนี้ออกไปได้ ถ้าไม่อย่างงั้น เกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวของเขาที่นี่ ฉันคงถูกจัดการอย่างแรงแน่นอน”

***

ดาริโอไม่ต้องจัดการอะไรต่อ เขาเรียกแท็กซี่และพาน้องสาวกลับบ้านทันที

พวกเขาอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ ในเขตชานเมือง แม้ว่าบ้านจะค่อนข้างทรุดโทรม แต่ก็ค่อนข้างสะอาด

น้องสาวของดาริโออายุราว ๆ สิบสามปีเท่านั้น อย่างไรก็ตามเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือมืดมนเพราะขาของเธอ เธอมีความสุขมากตั้งแต่กลับถึงบ้าน

ดาริโออุ้มน้องสาวขึ้นในอ้อมแขนและเปิดประตูไม้ที่ลานบ้าน ดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อยในทันทีเมื่อเขาเห็นด้านในของบ้าน หลังจากนั้นก็พยายามทำตัวให้ใจเย็นตามปกติ

ทั้งฮาร์วีย์และไทสันนั่งอยู่บนเก้าอี้หินที่ลานบ้าน พวกเขามองไปที่เจ้าของบ้านและพยักหน้าดื่มชาของไทสัน และทำราวกับว่าชานั้นอร่อยมาก

สำหรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญสองคนนั้นดาริโอไม่แปลกใจเลย ในความเป็นจริงไทสันเคยพบเขาเมื่อสองสามวันก่อนโดยขอให้เขาไปทำงานให้ แต่ดาริโอปฏิเสธไทสัน

เขาสามารถใช้พละกำลังของเขาสู้ได้ แต่เขาไม่อยากสู้และโต้เถียงกับพวกอันธพาล เขาอาจจะทำให้ครอบครัวของเขาตกที่นั่งลำบาก นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากจะเห็น

“ฉันได้ยินมาว่าน้องสาวของนายถูกสั่งให้ออกจากโรงพยาบาล ฉันพูดถูกไหม?” ไทสันยิ้มอย่างมีความสุข

ดาริโอไม่ได้โง่ ในขณะนั้นเขาจ้องมองไทสันและพูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นฝีมือนายใช่ไหม?”

“แล้วถ้าใช่ล่ะ?” ไทสันคิดจะปฏิเสธ

“ฉันจะฆ่าแก!” ดาริโอดูเย็นชามาก เขาเต็มไปด้วยแววอาฆาต

“ถ้าอย่างนั้นนายลองดูก็ได้” ไทสันดูไม่สะทกสะท้าน เขาดิ้นรนมาหลายปีในโลกอันธพาลมา เขาไม่ใช่คนธรรมดา ๆ อย่างแน่นอน