ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 328

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 328

ชายชราคนนี้มีนามว่า ชาร์ลส์ ซาราเต้ เป็นประธานสมาคมผู้ค้าวัตถุโบราณแห่งนิอัมมี่ หญิงสาวที่อยู่ด้นหลังเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโรซาลี ไนส์เอลล์ ในขณะที่ชายหนุ่มอีกคนคือ หลุยส์ ซาราเต้ เป็นนักเรียนของเขา

ฮาร์วีย์ไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่เห็นเขาเนื่องจากเขามีชื่อเสียงในอุตสาหกรรมวัตถุโบราณจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะเข้าร่วมงานแสดงวัตถุโบราณในวันนี้ ความสัมพันธ์ของเขากับเชนดูเหมือนจะใกล้ชิดมาก

ในขณะที่นักเรียนหลุยส์สนใจโรซาลีอย่างเห็นได้ชัด สายตาของเขาไม่เคยละจากเธอตั้งแต่วินาทีที่เขาเข้ามาในห้อง

การแสดงออกทางสีหน้าของโรซาลีเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเธอจ้องมองฮาร์วีย์ สิ่งนี้ทำให้ หลุยส์แปลกใจและตื่นตัวทันที

โรซาลีเป็นสาวงามที่ดูเยือกเย็น ซึ่งดูเหมือนจะเย็นชากับทุกคนที่เธอพบเจอ แต่ดวงตาของเธอกลับอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธออยู่ต่อหน้ากับคนแปลกหน้าคนนี้

แม้จะไม่ได้แนะนำตัวกัน แต่หลุยส์ก็เห็นฮาร์วีย์เป็นคู่แข่งของเขาไปแล้ว

เชนยืนขึ้นเพื่อจับมือของชาร์ลส์และทักทายเขา “เพื่อนยาก ในที่สุดนายก็มาที่นี่ ฉันคิดว่าครั้งนี้นายจะไม่มาหาฉัน”

ชาร์ลส์หัวเราะ “ฉันได้ยินมาว่านายพบวัตถุโบราณมากมายในเมืองนิอัมมี่ของเรา ดังนั้นฉันมาที่นี่เพื่อมาชม ฉันคงตื่นเต้นและดีใจถ้าทักษะการตรวจวัตถุโบราณของนายผิดพลาด!”

“อย่าดีกว่า! แม้ว่าฉันจะอายุมากแล้ว แต่สายตาของฉันก็ยังดีอยู่” เชนสวนกลับ

ฮาร์วีย์เข้าใจทันทีว่าชายชราทั้งสองต้องสนิทกันมาก ไม่เช่นนั้นผู้เชี่ยวชาญทั้งสองคนในสายงานเดียวกันจะไม่พูดคุยกันด้วยวิธีนี้

“งั้นคุณคือชายหนุ่มที่ไนส์เวลล์จับตามองอย่างมาก มีข่าวลือว่าคุณสามารถตรวจสอบประเมินภาพวาด ‘เทือกเขาฟูชุน’ สำเร็จแล้วใช่ไหม?” ชาร์ลส์พูดด้วยรอยยิ้มหลังจากสังเกตเห็นฮาร์วีย์ เขาเดินเข้ามาหาเขา

สำหรับเขาแล้วฮาร์วีย์ดูเหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาที่ไม่มีความสามารถพิเศษ ไม่รู้ว่าเชนจะชื่นชมเขาทำไม

ฮาร์วีย์ยืนขึ้นทันทีอย่างให้เกียรติคนที่มีความโดดเด่นอย่างชาร์ลส์แม้ว่าเขาจะไม่สนใจต่อสถานะของชาร์ลส์ แต่เขาก็ยังคงแสดงความเคารพในฐานะผู้อาวุโส

“ยินดีที่ได้รู้จักท่านประธานซาราเต้ คุณชมผมมากเกินไป วันนั้นผมเพียงโชคดี” ฮาร์วีย์ตอบอย่างนอบน้อม

“เป็นเรื่องดีที่ได้เห็นว่าคุณเป็นคนหนุ่มที่อ่อนน้อมถ่อมตนแบบนี้ แต่การถ่อมตัวมากเกินไปจะทำให้ดูเหมือนเสแสร้ง” ชาร์ลส์มองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่จับสังเกต ยังไม่มั่นใจว่าชายหนุ่มคนนี้จะดีแค่ไหน

เขายังไม่เห็นความพิเศษใด ๆ ในตัวฮาร์วีย์ แต่เชนชื่นชมเขามากจนเขาสงสัยว่าหูของตัวเองมีปัญหาหรือเปล่า

“แล้วพวกเธอล่ะเป็นอย่างไรบ้างในด้านทักษะและความรู้” ชาร์ลส์หันหน้าไปมองหลุยส์และโรซาลี

ชาร์ลส์พยายามทำให้หลุยส์และโรซาลีใกล้ชิดกันมาโดยตลอดเนื่องจากหลุยส์เป็นนักเรียนของเขาและเป็นคนจากตระกูลเดียวกัน หากเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนได้ก็จะเป็นการดีสำหรับตระกูลซาราเต้เช่นกัน

แต่โรซาลีฉลาดและมีความสามารถเกินกว่าจะเข้าหาได้ และชาร์ลส์มองออกว่าเชนปฏิบัติต่อฮาร์วีย์อย่างไรราวกับว่าเขาเป็นลูกเขยของเขา

ดังนั้นสำหรับหลุยส์และเพื่อทดสอบว่าชายหนุ่มคนนี้เก่งแค่ไหน เขาจึงต้องการทดสอบทักษะของฮาร์วีย์

“ท่านประธานซาราเต้ คุณประเมินผมสูงเกินไป ผมจะกล้าแสดงทักษะพื้นฐานของผมต่อหน้าคุณได้อย่างไร?” ฮาร์วีย์ปฏิเสธด้วยรอยยิ้มอย่างนอบน้อม เขาไม่ได้โง่ขนาดนั้นที่จะมองไม่ออกว่าชาร์ลส์คิดอะไรอยู่ในหัวของเขา

อย่างไรก็ตามเขาได้ปฏิเสธเชนที่จะให้เป็นลูกเขยของพวกเขาแล้ว เขาไม่ต้องการแสดงความสามารถต่อหน้าพวกเขาอีก ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธความท้าทายนี้

“พ่อหนุ่ม คุณไม่ได้ดูถูกสมบัติและวัตถุโบราณที่ฉันหามาได้และนำมาให้คุณดูหรอกใช่ไหม?” คราวนี้ชาร์ลส์นั่งตรงหน้าฮาร์วีย์และพูดด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

ฮาร์วีย์ไม่รู้จะทำอย่างไรหากปฏิเสธชาร์ลส์อีกครั้งจะเป็นการไม่สุภาพ

นอกจากนี้ชาร์ลส์ดูเหมือนจะสงสัยในพรสวรรค์ของฮาร์วีย์มากกว่าที่จะเกลียดเขา คนฉลาดไม่ควรที่จะปฏิเสธเขาอีก

แม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่กลัวหลุยส์ แต่การมีเพื่อนย่อมดีกว่ากว่าการมีศัตรู

ด้วยเหตุนี้ฮาร์วีย์จึงคิดทบทวนและตอบว่า “ท่านประธานซาราเต้ งานแสดงสินค้ากำลังจะเริ่มแล้วทำไมเราไม่ไปเพลิดเพลินกับนิทรรศการก่อน ผมคงต้องขอให้คุณสอนเกี่ยวกับโบราณวัตถุให้ผมเป็นการส่วนตัวจะได้ไหมครับ?

ชาร์ลมองลงไปที่นาฬิกาและพูดว่า “เหลือเวลาอีก 20 นาทียังเหลือเวลาอีกพอสมควร”

หลุยส์ที่เงียบมาตลอดก็พูดข้นมา “มิสเตอร์ ถ้าคุณไม่รู้จริง ๆ ว่าจะประเมินวัตถุโบราณทำอย่างไร คุณควรพูดออกมตรง ๆ ทำไมต้องพล่ามและแก้ตัว?”