ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 382
ควินตันยังคงมีรอยยิ้ม เขาเหล่มองไปที่ทางเข้าห้องโถง
ผู้หญิงสวมชุดเรียบ ๆ ไม่แต่งหน้า แต่ดูคล้ายกับภาพวาดกำลังเดินเข้ามาช้า ๆ
ถ้าโรซาลี ไนส์เวลล์ ถูกเรียกว่าเย็นชา ถ้าอย่างนั้นเธอคนนี้ก็เสมือนหลุดมาจากอีกโลก ราวกับว่าใครก็ตามที่เหลือบมองเธอ จะถูกกลืนกลินโดยรัศมีของเธอ
ธีอาที่กายกำลังสั่นยิ่งสั่นสะท้านยิ่งกว่าเดิม
ควีนนี่ ยอร์ก
เธอเป็นรุ่นที่ห้าของตระกูลยอร์ก หญิงสาวเพียงคนเดียวในสี่คนดัง
มีข่าวลือว่าเธอไม่ได้ผูกพันทางสายเลือดโดยตรงกับตระกูลยอร์ก แต่เธอมาจากตระกูลที่เก่าแก่และน่าเกรงขามกว่า แต่ไม่มีใครรู้ว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือเท็จ
เธอมองไปที่ควินตันและพูดว่า “เรารู้อยู่แล้วว่าผู้ชายคนนั้นน่ากลัวแค่ไหน”
“แค่ความหลักแหลมของเขาเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เราสยบอยู่แทบเท้าเขามาเเป็นเวลาสิบกว่าปี ถ้าไม่ใช่เพราะแผนที่เราช่วยกันคิดเมื่อสามปีก่อนและคนเบื้องบนที่ต้องการให้เขาถูกไล่ออกไป ฉันคิดว่าวันนี้ก็คงไม่มีทั้งฉันและเธออยู่ในตระกูลยอร์กนี้ได้หรอก”
“ถ้าเธอยังคงรั้นที่จะทำเรื่องสิ้นคิดกับคนแบบนั้น ฉันกลัวว่าเธอจะทำลายอาณาจักรที่เธอเพิ่งสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง”
ควินตันยังคงมองไปที่ฝ่ามือซ้ายของเขา เขาจ้องมองไปที่ลายมือหลังจากนั้นเขาวางฝ่ามือลงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แล้วพี่จะไปหามันด้วยตัวเองหรือไง? ถ้างั้นฉันจะไปด้วย อยากดูโชว์ดี ๆ”
“คนเก่งเขาไม่ลงทำเองหรอก นายเข้าใจไหมว่าหมายถึงอะไร?” ควีนนี่ถาม “เธอมีลูกน้องฝีมือดี เธอจะยังกังวลว่าพวกมันไม่สามารถจัดการกับเรื่องเล็ก ๆ แบบนี้ได้งั้นเหรอ?”
“น่าเสียดายที่เขาอยู่ในนิอัมมี่ ไม่ใช่บัควู้ด แม้ว่าฉันจะอยู่ในเกมนี้มาสามปีแล้วแต่ฉันก็ยังไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ได้ แต่พี่เป็นคนรอบคอบ ถ้าพี่จะเริ่มจัดการ ฉันคงคลายความกังวลไปได้” ควินตันยิ้ม
“ถ้าเธอจัดการตามแผนในนิอัมมี่ไม่ได้ เธอก็ปล่อยให้เขาได้กลับมาที่บัควู้ดอีกครั้งสิ ฉันยังคิดได้ แต่ทำไมเธอถึงคิดเรื่องแค่นี้ไม่ได้?”
ควีนนี่หันกลับมาพูด
“พี่สามและพี่สี่กำลังจับตาดูเธออยู่ เธอคือคนที่ต้องจัดการมันเอง…”
“คน ๆ นั้นต้องการแก้แค้น และเธอก็เป็นเป้าหมายสำคัญ บางทีทั้งสองรอดูวันที่เธอจะลงจากตำแหน่ง?”
ควีนนี่เดินจากไปทันทีที่เธอพูดจบ
ควินตันยิ้มจาง ๆ สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันไม่เคยสนใจเรื่องของสองคนนั้นเลย ในตระกูลยอร์กทั้งหมด คนที่ฉันให้ความสำคัญที่สุดคือคน ๆ นั้นและคุณ…”
ธีอาที่คุกเข่าอยู่บนพื้นสั่นอีกครั้ง ใบหน้าของเธอซีดลงกว่าเดิม
เธอได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรได้ยิน เธอกลัวว่า…
“คุณป้าที่รัก คุณป้ารู้ดีว่าอะไรควรฟังและอะไรไม่ควร และรู้ว่าอะไรต้องทำยังไง คุณป้าออกไปได้แล้ว”
“และก็หาคนมาช่วยฉันด้วย อย่าลืมเก็บเป็นความลับและอย่าเปิดเผยให้ใครรู้…”
ควินตันเดินไปที่ด้านในห้องโถงหลังจากพูดจบ ด้วยท่าทางเดินเอามือไพล่หลังท่าทางหยิ่งยะโส
ธีอาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองไปที่ด้านหลังของเขาด้วยความกลัว
ฮาร์วีย์น่ากลัว แต่เมื่อเทียบกับควินตันแล้ว คนที่อยู่ตรงหน้าเธออารมณ์ฉุนเฉียวกว่า!
ธีอาหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเธอก็ก้าวเดินไปหยิบเอกสารบนโต๊ะกาแฟ ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยวน่าเกลียด
เธอรู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ควินตันมอบให้เธอ ถ้าเรื่องนี้เธอไม่สามารถจัดการได้ เธอคงถูกฆ่าตายและไม่จะไม่มีใครได้พบเห็นเธออีกเลย
***
ณ ลานซิลเวอร์นิมบัส
ชายสองคนที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกันกำลังเล่นหมากรุกด้วยกันอยู่
ถ้าหากมีคนใครสักคนเดินผ่านในตอนนี้ พวกเขาคงจะเจอแบบเดียวกันกับกระดานหมากรุกของควินตันเมื่อกี้
เมื่อการเดินหมากรุกตัวสุดท้ายจบลง ชายที่นั่งทางด้นซ้ายพูดว่า “ในที่สุดพี่รองก็ยังทำไม่ได้ แต่แน่นอนเป็นเรื่องปกติ พี่ใหญ่เป็นคนแบบไหนกันนะ? ทำไมเขาสามารถกำราบคนรุ่นเราได้ด้วยตัวเขาเอง แม้ว่าพี่รองจะอหังการแค่ไหน แต่เขาก็ยังคงกลัวพี่ใหญ่”
