ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 393
ทุกคนดูมึนงงเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของฮา์วีย์
มันปรากฏเป็นชื่อ “แก่ แต่ไม่ซื่อสัตย์” บนหน้าจอโทรศัพท์ของฮาร์วีย์
เจนเซ่นหัวเราะ
“นายคิดว่าการโทรออกไปมั่ว ๆ จะพิสูจน์ได้ว่านายกำลังโทรหาผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรอง งั้นเหรอ?”
“แน่นอนว่าไม่ได้”
“แล้วทำไมนายถึงยังทำตัวอวดดีอยู่อีกล่ะ?!”
ฮาร์วีย์เพียงแค่ยิ้ม
“ผมไม่เหมือนคุณ ที่กดโทรหาเบอร์มั่ว ๆ แล้วบอกว่าเป็นผู้อาวุโสอาร์มสตรอง เบอร์ที่ผมโทรออกคือเบอร์ของเขาจริง ๆ ”
ระหว่างที่ฮาร์วีย์กำลังพูดอยู่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเหมือนถูกตักสาย เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์ตัดสายเขา
ฮาร์วีย์พูดไม่ออก
‘บ้าอะไรเนี่ย? เขาตัดสายกับฉันงั้นเหรอ?’
เจนเซ่นชะงักแต่สุดท้ายก็หัวเราะออกมา
“คุณบอกว่าเป็นเบอร์ของอาวุโสอาร์มสตรองจริง ๆ ไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงกดตัดสายคุณล่ะ? อย่าบอกนะว่าผู้อาวุโสอาร์มสตรองอารมณ์ไม่ดีแล้วตัดสาย!”
“ดูเวลาของเราตอนนี้สิ! ที่นี่เวลา 9 โมงเช้า แต่เป็นเวลา 5 ทุ่มที่ออสเตรเลีย ผู้อาวุโสอาร์มสตรองควรพักผ่อนอยู่!”
“อย่าบอกนะว่าเบอร์นั้นเป็นเบอร์ปลอม!”
“ถึงมันจะเป็นเบอร์เขาจริง ก็ไม่มีทางที่เขาจะรับสาย!”
“ฮาร์วีย์ ฉันบอกอะไรนะ ในเมื่อนายไม่ได้มาจากสายวิชาด้านการแพทย์และไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ งั้นก็ควรหยุดพูดจาเหลวไหลซะ!”
“สำหรับเหตุการณ์วันนี้ แม้ว่าอาจารย์ของฉันอยากให้คุณขอโทษประกาศผ่านสื่อหนังสือพิมพ์ แต่ฉันจะทำเป็นปิดหูปิดตาทุกอย่าง!”
“แต่ต่อจากนี้ไป งานสัมมนาทางการแพทย์ของฉันจะไม่ต้อนรับนาย! รบกวนออกไปจากที่นี่ซะ!”
“ได้ยินแล้วใช่ไหม?!”
หลายคนชี้ไปที่ฮาร์วีย์
“ออกไปเดี๋ยวนี้!”
“หมอคาร์ลสันยังวางตัวได้ดี ถ้าเป็นฉัน ฉันจะทำให้เขาคุกเข่าขอโทษไปแล้ว!”
เกรกอรี่พูดอย่างเย็นชาว่า “เอลล่า เธอเลือกคบหากับคนแบบไหนกัน? ฉันบอกเธอไปก่อนหน้านี้แล้วว่าเลือกมาทำงานโรงพยาบาลเล็ก ๆ แบบนี้ มันก็จะแวดล้อมไปด้วยคนไม่ดี! ฉันขอเตือนเธอนะ เธอควรเลิกคบกับผู้ชายคนนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะตัดขาดกับเธอ!”
“อาจารย์ ได้โปรดใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ อย่าเพิ่งโกรธ… อย่าอารมณ์เสียเลยนะคะ…”
เอลล่าตื่นตกใจ เธอรีบวิ่งไปหาเกรกอรี่อย่างรวดเร็ว
“เพื่อนของหนูไม่ได้เชี่ยวชาญด้านนี้ เขาไม่รู้เรื่อง ได้โปรดอย่าโกรธเลยนะคะ อาจารย์ค่ะ รุ่นพี่คาร์ลสันค่ะ หนูขอโทษแทนเขาด้วยนะคะ หนูจะชดใช้ด้วยการเลี้ยงอาหารหลังจากนี้…”
เอลล่ากำลังจะโค้งคำนับเจนเซ่นเพื่อเป็นการขอโทษ
ฮาร์วีย์เดินเข้าไปห้ามเอลล่าทันที
“เจนเซ่น คาร์ลสัน คุณรู้ดีอยู่แล้วว่าถ้าคุณขโมยผลการวิจัยของผู้อาวุโสอาร์มสตรอง”
ฮาร์วีย์มีสีหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
“ผู้อาวุโสอาร์มสตรองอยู่ต่างประเทศ ยังไม่ได้ตาย เขาจะรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่ช้าก็เร็ว”
เจนเซ่นจ้องไปที่ฮาร์วีย์แล้วตะคอกใส่
“ฮาร์วีย์! ระวังปากไว้บ้างก็ดี!”
“ฉันดีกับนาย! ฉันพยายามช่วยนายไม่ให้ต้องรับผิดชอบจากการกระทำของตัวเองไปมากกว่านี้ เพียงเพราะว่าเอลล่ารุ่นน้องของฉัน ฉันช่วยรักษาหน้าตาของเอลล่าเท่านั้น! นายกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้อีก! นายยังไม่รู้ตัวอีกหรือไงว่าทำอะไร! นายมีมารยาทบ้างหรือเปล่า?!”
“ฉันพยายามจะทำให้เรื่องทุกอย่างมันจบลงด้วยดี! แต่นายกลับทำให้เรื่องมันดูแย่ลง! ถึงขนาดนี้แล้ว นายไม่ควรที่ลงโฆษณาในหน้าหนังสือพิมพ์เท่านั้นแล้วล่ะ!”
“เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะให้นายชดใช้ที่ทำให้ชื่อเสียงของฉันเสื่อมเสีย! นายจะชดใช้ได้ไหม? ดูจากท่าทางของนายแล้ว ฉันคิดว่านายคงชดใช้ไม่ได้!”
ในเวลาเดียวกัน ทุกคนชี้นิ้วไปที่ฮาร์วีย์ และด่าประณามเขา
“เด็กคนนี้ไร้การศึกษา! เขาทำตัวน่าอายเพียงเพื่อทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจเท่านั้น!”
“ไม่มีมารยาท! คนแบบนี้สามารถเข้าร่วมกิจกรรมพิเศษของเราได้ยังไง?”
“ผมบอกคุณแล้ว ผอ.คาร์ลสัน ไม่ควรปล่อยเขาไปง่าย ๆ แบบนั้น คนแบบนี้ควรได้รับบทเรียน…”
“…”
ในจังหวะนั้น โทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น บนหน้าจอปรากฏคำสายเรียกเข้าวิดีโอคอล
