ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 470
ท่าทีของไซม่อน ซิมเมอร์เปลี่ยนไป เขาพูดเสริมอย่างเงียบ ๆ “บางทีฉันควรจะหาใครนำของขวัญมาที่นี่ ยังพอมีเวลา”
ลิเลียน เยทส์ขมวดคิ้วทันที
“ถ้าเราเพิ่งจะเริ่มตอนนี้ เจ้าชายยอร์กจะไม่คิดว่าเราสนใจเขามากพอไหม?”
สีหน้าของไซม่อน ซิมเมอร์มืดมนมากกว่าเดิม นั่นดูป็นความเป็นไปได้สูงแล้ว
พวกเขาได้แค่อดทน มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะคิดแผน
แมนดี้ ซิมเมอร์ยืนขึ้น
“พ่อคะ แม่คะ อยู่นี่ก่อนนะ หนูจะไปเตรียมของขวัญให้ ถ้าไม่ใช่ของถูกเกินไป เราคงไม่เป็นไร”
ไซม่อน ซิมเมอร์และลิเลียน เยตส์พยักหน้าตอบ ในตอนนี้ สิ่งเดียวที่พวกเขาทำคือควักเงินก้อนใหญ่เพื่อหาของขวัญ
ฮาร์วีย์ ยอร์กดึงแขนของแมนดี้และพูดว่า “ที่รัก ผมไม่คิดว่าเราจำเป็นต้องทำนะ เจ้าชายยอร์กได้เห็นและมีประสบการณ์กับทุก ๆ อย่างที่หรูหราในโลกนี้ เขาไม่สนใจของขวัญหรอก”
“แม้ว่าเขาจะไม่ มันก็ไม่สำคัญ” แมนดี้ ซิมเมอร์กล่าว “เราควรทำในส่วนของเราและแสดงมารยาท”
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้ม
“บางที เขาอาจรู้สึกระมัดระวังมากกว่า ถ้าเราทำเรื่องน่าละอาย เขาอาจะสนใจเราก็ได้”
“และอย่าลืมว่า เราไม่มีคำเชิญ ถ้าคุณไปข้างนอกตอนนี้ คุณจะกลับเข้ามาทีหลังได้อย่างไร?”
แมนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเชื่อสิ่งฮาร์วีย์เพิ่งจะพูดได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม เธอสงสัยว่าเธอคงมีเวลาเตรียมของขวัญ
มันคงไม่สร้างปัญหามากเท่าไหร่ถ้าเธอจะออกไปและกลับเข้ามาไม่ได้งั้นเหรอ?
“คุณเห็นนั่นไหม? ใครบางคนมางานเลี้ยงมือเปล่า!”
“เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวนั้น? มารยาทขั้นพื้นฐานของพวกเขาอยู่ที่ไหน?”
“พวกเขาคิดว่าเจ้าชายยอร์กเป็นใครกัน? ข่าวลือเล่าว่าเป็นชายที่มีคอนเนคชั่นมากเท่าที่แวดวงทางสังคมระดับสูงสุดในประเทศเอชมี! พวกเขากล้าดียังไงที่ไม่เตรียมอะไรมาพบชายคนนี้เลย?!”
“คนเหล่านี้ดูไม่คุ้นเลย พวกเขาดูไม่เหมือนคนจากบัควู๊ดเลย เกินอะไรขึ้นที่นี่?”
“บางที พวกเขาอาจจะซื้อบัตรเชิญเพื่อแค่เข้ามาที่นี่”
“พวกเขาคิดจริง ๆ หรือว่าพวกเขาจะเป็นเหมือนกับเราแค่เพราะได้เข้ามาที่นี่?”
“อย่าพูดแบบนั้นสิ! คนบ้านนอกจำนวนหนึ่งพยายามกลมกลืนในแวดวงทางสังคมของบัควู๊ด แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ? พวกมันทุกคนก็ถูกปัดออกไปไงล่ะ”
“ฉันสงสัยจังว่าครอบครัวนี้จะไปได้กี่น้ำ…”
“พวกบ้านนอกนี่คิดว่าพวกมันจะเต้นรำในบัควู้ดได้เมื่อพวกมันประความสำเร็จแค่เล็กน้อยในระดับเทศบาลจังหวัด พวกมันคงคิดไม่ถึงว่ามันจะยากแค่ไหนที่อยู่ที่นี่!”
“…”
เสียงนินทาดังไปทั่วทั้งลาน
แขกที่มาร่วมงานต่างรู้จักกันมาเป็นเวลานานแล้ว
ภายใต้สภาพแวดล้อมเหล่านี้ ไซม่อน ซิมเมอร์และครอบครัวของเขาไม่เหมาะสมที่จะเข้าร่วม
การฟังคำพูดดูหมิ่นเหล่านี้ ไซม่อน ซิมเมอร์และลิเลียน เยตส์แทบอยากจะเอาหน้าซุกกำแพง
น่าขายหน้า!
ต่อหน้าคนมากมาย พวกเขาไม่รู้หรอกว่า เขาและครอบครัวรู้สึกขายหน้ามากแค่ไหน
พวกเขารู้สึกเหมือนกับว่าเป็นตัวตลกกลุ่มหนึ่งที่ถูกเปรียบเทียบกับพวกคนใหญ่คนโตเหล่านี้ ไม่มีทางที่พวกเขาจะเข้ากับคนที่นี่ได้
และหลังจากนั้น ในตอนนั้นเอง…
ณ ซุ้มประตูของห้องโถง
สตรีนางหนึ่งสวมชุดสูทที่เรียบร้อย ดูราวเทพธิดาผูกผมหางม้า เดินเข้ามาอย่างช้า ๆ
เมื่อทุก ๆ คนเห็นหล่อน พวกเขาอยู่ในความสงบทันที
หล่อนเพียงแค่ยืนเท่านั้น แต่รัศมีของหล่อนกดดันทุกคนเป็นอย่างมากทำให้พวกเขาพูดไม่ออก
“เป็นเธองั้นเหรอ?!”
แมนดี้รู้สึกงงงวย
ไซม่อน ซิมเมอร์และครอบครัวของเราแทบไม่เชื่อด้วยเช่นกัน
พวกเขารู้ว่าหญิงคนนี้คือใคร
เลขานุการของยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ อิวอน ซาเวียร์
แมนดี้ ซิมเมอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก
“ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ เจ้าชายยอร์กคือ ประธานของยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์!”
ลิเลียน เยตส์แสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“แมนดี้ ตอนนี่ฉันรู้แล้วว่าทำไมเราถึงเข้ามาได้!”
“เจ้าชายยอร์กอนุญาตให้เราเข้ามาด้วยความเคารพเพื่อเธอ!”
ลิเลียน เยทส์เดาว่าลูกเขยกาฝาก ฮาร์วี่มีไหวพริบ แต่แค่ตอนนี้หล่อนเข้าใจเหตุผลที่แท้จริงแล้ว
นั่นคือลูกสาวของหล่อนผู้ซึ่งมีความสามารถ!
ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าลูกเขยไร้ค่านี่ก็ไม่มีอะไรให้อวดอีกแล้ว!
