ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 556
ในครั้งนี้ ครอบครัวของแมนดี้ไม่ได้เข้าร่วมการประชุมด้วย เนื่องจากมีหลายสิ่งที่ต้องจัดการภายในบริษัท
โครงการของเดอะซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เทนรีสอร์ต กำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ในเมื่อโครงการนี้ถูกมอบหมายมาให้ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ โดยสกาย คอร์ปอเรชั่น มันจึงมีความสำคัญมากที่สุด
ในตอนนี้แมนดี้ได้ดูแลการก่อสร้างของโครงการด้วยตัวเอง
เนื่องจากมีเงินที่เพียงพอ ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเตอร์ไพรส์ เลยสามารถที่จะจ้างนักออกแบบชั้นยอดและทีมก่อสร้างได้
ไม่เพียงแต่คุณภาพงานของพวกเขาจะยอดเยี่ยม แต่พวกเขายังทำงานได้รวดเร็วและมีประสิทธิภาพ
ด้วยเวลาไม่กี่วัน หลาย ๆ อาคารก็สามารถเป็นรูปเป็นร่างขึ้น
คืนหนึ่ง แมนดี้ได้รับสายรายงานว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่สถานที่ก่อสร้าง
เธอและไซม่อนจึงรีบไปดูเหตุการณ์
เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น พวกเขาเห็นคนสองกลุ่มในพื้นที่
หนึ่งในนั่นคือทีมงานก่อสร้างที่พวกเขาจ้างมา
ส่วนอีกกลุ่มหนึ่ง ไม่มีใครทราบเลย
คนอีกกลุ่มหนึ่งเต็มไปด้วยคนอันธพาลที่ไม่สวมเสื้อ ซึ่งร่างกายพวกเขาเต็มไปด้วยรอยสักทั่วทั้งตัว
พวกเขาถืออาวุธอันตราย อย่างท่อโลหะและมีดเล่มใหญ่ พร้อมกับข่มขู่ให้ทีมงานก่อสร้างถอยออกไป
ปัญหาใหญ่ก็คือมีกลุ่มชาวบ้านมากมายยืนอยู่ด้านหลังของกลุ่มอันธพาล
“เกิดอะไรขึ้น?”
แมนดี้และไซม่อนรีบเข้าไปในเหตุการณ์
“ท่านประธานซิมเมอร์ เรามีปัญหาแล้ว! คนพวกเขาบอกว่าที่ดินตรงนี้เคยเป็นที่อยู่ของพวกเขา พวกเขาบอกว่าพวกเราเริ่มการก่อสร้างขึ้นมาโดยที่ไม่มีการเจรจาให้เรื่องค่าชดเชยกับพวกเขา พวกเขาบอกว่าเราไม่เคารพพวกเขา!”
“พวกเขาต้องการจะทำลายสิ่งที่พวกเราสร้างและอัดพวกเรา!”
ตัวแทนของทีมงานก่อสร้างเป็นชายหนุ่มที่ยังหนุ่มมาก เขาสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ดีอย่างนี้ได้อย่างไรกัน?
“มันน่ากลัวมาก! เห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้เป็นอันธพาล!”
“ทำไมชาวบ้านถึงทำอย่างนี้?”
“ประธานซิมเมอร์ ตอนที่เราตกลงเซ็นสัญญา เราตกลงว่าจะเข้ามาทำงานที่นี่ก็ต่อเมื่อที่ดินผืนนี้ไม่มีปัญหา คุณต้องเรื่องอธิบายทั้งหมดมา!”
สมาชิกของทีมงานก่อสร้างต่างน้ำตาซึม พวกเขาสามารถก่อสร้างได้ แต่พวกเขาไม่สามารถสู้ได้
แมนดี้ขมวดคิ้วและมองไปที่กลุ่มอันธพาล
แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหมดต่างดูชั่วร้ายอย่างไม่น่าเชื่อ
พวกเขาต่างแสดงออกถึงความดุร้ายที่โหดเหี้ยมและความกระหายเลือด ดูเหมือนว่าพวกเขาเคยเห็นและผ่านเรื่องทั้งหมดมามากมายมากกว่าการเป็นกลุ่มอันธพาลธรรมดา ๆ
พวกเขาดูพร้อมที่จะฆ่า
“ฉันเป็นประธานบริษัทและนักพัฒนาของโครงการนี้” แมนดี้ขมวดคิ้ว แต่ก็ยังคงก้าวไปข้างหน้าอย่าไม่เกรงกลัว “คุณสามารถบอกฉันได้ว่าคุณต้องการอะไร”
เธอค่อนข้างมีประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกันจากในเมืองนิอัมมี่มาก่อนหน้านี้ เธอรู้ดีว่าเธอต้องจัดการเรื่องนี้อย่างไร
ชายวัยกลางคนที่คาบบุหรี่และมีรอยแผลเป็นทั่วทั้งตัวเดินก้าวออกมา
ทุกอย่างสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าในชีวิตเขาผ่านเรื่องต่าง ๆ มามากมายในหนึ่งวัน และได้รับบาดเจ็บมาหลายครั้ง
เขาที่ไม่ได้ถืออาวุธเลย เขาสอดส่องดูแมนดี้พร้อมกับเยาะเย้ย “ประธาน? เจ๋งไปเลย!”
“แต่เงินจากการรื้อถอนตึกมันไม่พอ!”
“นี่มันยัดเยียดกันชัด ๆ ! คุณหลอกชาวบ้านอย่างพวกเรา!”
“ใช่ ใช่ จ่ายพวกเรามา! จ่ายมา!”
“คุณจะจ่ายมาแต่โดยดีหรือว่าจะให้พวกเราพังสถานที่ทั้งหมด!”
จากการนำโดยหัวหน้ากลุ่มอันธพาล ชาวบ้านที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาส่งเสียงประท้วงออกมา ทำราวกับว่าพวกเขาได้สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
แมนดี้รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที เธอไม่ได้กลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับพวกอันธพาลเมื่อเธอต้องทำงานในโครงการนี้ แต่สิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือปัญหาจากการรื้อถอนและการครอบครองพื้นที่
แต่เมื่อเหตุการณ์ทั้งหมดได้เกิดขึ้นแล้ว เธอไม่มีทางเลือกนอกจากการหาทางออกมาแก้ปัญหา
เธอพูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันต้องขอโทษจริง ๆ พวกเราสามารถพัฒนาที่นี่ได้เพราะพวกเราจ่ายและได้ผ่านขั้นตอนทางกฎหมายเรียบร้อยแล้ว”
“ถ้าคุณคิดว่าเงินที่ได้รับมาจากการรื้อถอนไม่มากพอ คุณไม่ควรมาเจอพวกเรานะคะ คุณควรไปที่สำนักงานขนย้ายแทน”
หนึ่งในคนจากกลุ่มอันธพาลพูดเยาะเย้ย “พวกเราไม่สน! พวกเราไม่ยอมให้คุณมาก่อสร้างที่นี่ถ้าคุณไม่จ่ายเงินให้พวกเรา! ไม่ว่าพวกคุณจะสร้างมันขึ้นมามากมายแค่ไหน พวกเราจะทำลายมันลงทั้งหมด!”
“ใช่! จ่ายเงินมา!”
