ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 586
กลุ่มคนที่ดูมีพละกำลังแหวกเปิดทางให้คนสองคนเดินอออกมา
ไทสันเดินตรงออกมาข้างหน้าโดยมี โอลด์ ไนเนอร์ เดินตามหลัง
“นั่นใช่ บราเทอร์ไทสัน นักเลงหน้าใหม่ ! และนั่นใช่ โฮลด์ ไนเนอร์ ใช่ไหม นายใหญ่ไนเนอร์ใช่ไหม?”
ลีรอยเป็นพวกแก๊งข้างถนน แม้ว่าเขาจะไม่ถูกมองว่าเป็นผู้มีอิทธิพล แต่เขาก็ตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาและมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามท้องถนนออกได้อย่างชัดเจน
ดังนั้น เขาจึงรู้จักคนสำคัญที่ปกครองท้องถนน
ในความคิดของไทสันและโอลด์ ไนเนอร์ ลูกปลาตัวเล็กอย่างลีรอยเป็นแค่เด็กตัวน้อย ๆ ไม่สิ พวกเขาอาจไม่เคยรู้จักเขาด้วยซ้ำ
“บราเทอร์ไทสัน นายใหญ่ไนเนอร์! อะไรทำให้คุณทั้งสองมาที่นี่?!”
“เป็นเกียรติอย่างยิ่ง!”
ลีรอยรีบพูดพลางก้มหน้าแสดงความเคารพ
อย่างไรก็ตาม ทั้งไทสันและโอลด์ ไนเนอร์ ก็ไม่สนใจเขา
พวกเขาเดินเข้าตรงไปที่ลานเล็ก ๆ หน้ากระท่อม แล้วโค้งคำนับฮาร์วีย์ “นายท่านยอร์ก มีอะไรให้รับใช้ครับ?”
“อะไร… อะไรนะ…”
ลีรอยและลูกน้องของเขาต่างตกตะลึง ฉากตรงหน้าพวกเขาช่างเหลือเชื่อจริง ๆ !
หากพวกเขาไม่ได้ด้วยตาของพวกเขาเอง พวกเขาจะไม่มีวันเชื่อมันแน่นอน!
หัวหน้านักเลงอันธพาลอย่าง โอลด์ ไนเนอร์ และไทสัน ทำตัวให้เกียรติฮาร์วีย์มาก!
ชายหนุ่มหน้าตาธรรมดา ๆ คนนี้เป็นใครกันแน่?
ทุกคนต่างตกตะลึง
แม้แต่ชอว์นและภรรยาของเขาก็ยังไม่เข้าใจ
พวกเขาจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างไม่เชื่อสายตา ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เพียงแค่ดูการกระทำของลีรอย ผู้เย่อหยิ่งปฏิบัติต่อผู้มาใหม่ทั้งสองอย่างไร ใคร ๆ ก็เดาได้ว่าพวกเขาสองคนต้องมีอำนาจมาก
แต่ทำไมพวกเขาถึงแสดงความเคารพต่อฮาร์วีย์ขนาดนั้น?
ฮาร์วีย์เป็นใครกันแน่?
ฮาร์วีย์ไม่สนใจไทสันและ โอลด์ ไนเนอร์ เขาพาชอว์นและภรรยาของเขาเข้าไปในกระท่อมแทน
อีวอนน์หันไปหาพวกเขาและพูดว่า “คนพวกนี้ทรมานผู้อาวุโสของท่านประธาน จัดการให้สมกับที่พวกมันทำ”
“ทำให้ฉันได้เห็นว่ารอยสักมังกรบนร่างของเขานั้นช่วยเขาได้ไหม”
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอเปิดประตูกระท่อมและเดินเข้าไปสมทบกับฮาร์วีย์และคู่สามีภรรยาสูงวัย
โอลด์ ไนเนอร์ไม่กล้าออกคำสั่งใด ๆ และหันไปมองไทสันแทน
เพราะไทสันเป็นมือขวาของฮาร์วีย์ ตัวเขาเองเป็นเพียงแค่ลูกมือ
ไทสันยิ้มและพูดว่า “ฉันจะจัดการลีรอยด้วยตัวเอง โอลด์ ไนเนอร์ จัดการพวกที่เหลือ”
“ฉันคือไทสัน เขาคือลีรอย ใคร ๆ ก็บอกว่ามันจะเป็นการต่อสู้ระหว่างมังกรกับเสือ วันนี้ฉันคงจะสนุกมากแน่นอน”
“จัดการพวกมันซะ!”
ตามคำสั่งของ โอลด์ ไนเนอร์ พวกลูกน้องก็กระโจนเข้าใส่พวกมัน
ส่วนไทสันเข้าจัดการลีรอยด้วยตัวเอง
ลีรอยมักจะข่มขู่ และกลั่นแกล้งพวกสลัมที่อ่อนแอ
แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับไทสัน เขาไม่สามารถแม้แต่จะเรียกพละกำลังของตัวเองเพื่อตอบโต้ ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที เขาก็ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดทั้งร่างกายของเขา พวกลูกน้องของเขาก็ไม่ต่างกัน
พวกเขาโหดเหี้ยมเสมอเวลาเข้าทำร้ายทุบตีผู้คน แต่บัดนี้พวกเขากลายเป็นฝ่ายรับ ถูกผู้อื่นทำร้ายทุบตีอย่างโหดเหี้ยม
ไทสันไร้ซึ่งความปราณี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้ว่านักเลงพวกนี้คิดจะทำอะไรกับอีวอนน์
***
ภายในกระท่อม ฮาร์วีย์ไม่ได้นึกสนใจถึงความโกลาหลที่เกิดขึ้นภายนอก
เขาเชื่อมั่นในความเก่งกาจของไทสัน ไทสันไม่เพียงแต่ทำให้เขาพอใจ แต่ยังจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเสมอ
หลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็ออกมาจากกระท่อม ด้านนอกไม่เห็นแม้แต่เลือดสักหยดให้เห็น
“ฮาร์วีย์ ลุงมีเรื่องไม่สบายใจ!” ชอว์นมองฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์พูดอย่างเคร่งขรึม “คุณลุง ได้โปรดอย่ากังวลไปเลย คุณลุงจะไม่เป็นอะไรถ้าอยู่กับผม”
“ผมรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับวิลเลียม”
“ให้เวลาผมอีกหน่อย ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ ผมจะให้คนที่ฆ่าเขาต้องมาคุกเข่าลงต่อหน้าหลุมศพของเขา!”
“เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะล้างแค้นให้วิลเลียม ดังคำกล่าวที่ว่า ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!”
