ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 649
ทุกคนต่างมองไปทางที่ฮาร์วีย์
แม้แต่แมนดี้ก็ยังขมวดคิ้ว
ในสายตาของเธอ ฮาร์วีย์ชอบหลอกให้หลงกลเสมอ และลักษณะเฉพาะของเขาที่โอ้อวดเรื่องอะไรที่ตรงข้ามกับในชีวิตของเขา
“เฮอะ!” คอเนอร์หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่าฮ่า… คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณสามารถเดินผ่านประตูในช่วงเวลาเข้าร่วมการสอบเข้าได้ตลอดเวลาที่คุณต้องการงั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?
“ฉันอยากจะหัวเราะจนตาย!”
“คุณไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ เหรอ?”
“มีเพียงบางคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะเข้าร่วมในการสอบคัดเลือกครั้งนี้ มีเพียงแค่สิบนายทหารที่ดีที่สุดของทุกเขตกองทัพเท่านั้นที่มีโอกาสเข้าร่วม!”
“เฉพาะคนที่ได้รับการคัดเลือกเท่านั้นที่สามารถนำสมาชิกในครอบครัวเพียงสามคนเข้าร่วมงานนี้ได้!”
“ลูกเขยเหมือนเศษขยะอย่างคุณหวังจะร่วมด้วยเหรอ?”
ฮาร์วีย์ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ใช่ คุณได้รับแจ้งว่าคุณสามารถพาสมาชิกในครอบครัวเข้าชมได้ถึงสามคน”
“แต่ผมได้รับเชิญพิเศษจากใครบางคนให้เข้าร่วมงาน พูดได้เลยว่าถ้าผมไม่อยู่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำการสอบเข้าครั้งนี้ด้วยซ้ำ!”
สีหน้าของเลย์ตันและธัญญ่าเปลี่ยนไปทันทีเมื่อพวกเขามองไปที่ฮาร์วีย์ มีแววโกรธเคือง
แม้แต่สีหน้าของไซม่อนและลิเลียนก็มืดมัวลง
แมนดี้ก้มศีรษะลงโดยหวังว่าเธอจะหาหลุมฝังตัวเองได้!
เขาชักจะจองหองเกินไปแล้ว!
การสอบเข้าจะไม่สามารถดำเนินต่อไปได้ถ้าไม่มีเขางั้นหรือ?
ไม่ใช่แค่คนอื่น แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่เชื่อ!
ในเวลานั้น แม้แต่ซีนเธียร์ก็คิดว่าฮาร์วีย์พูดเกินจริงไปหน่อย!
เธอรู้สึกอายและเจื่อน ๆ ในฮาร์วีย์สิ่งที่ฮาร์วีย์พูด
คอเนอร์หัวเราะเสียงดังและพูดว่า “ตลกจริง ๆ !
“คุณกำลังพูดว่ามันไม่สามารถดำเนินการได้หากไม่มีคุณงั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นพันโทอีธานหรือเจ้าชายยอร์กหรือไง?”
ธัญญ่ามองไปที่ลิเลียนและสามีของเธออย่างไม่อยากจะเชื่อและพูดว่า “พี่ค่ะ ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะดูถูกพี่ แต่รู้สึกว่าครอบครัวของพี่น่าเป็นห่วงจริง ๆ !”
“แม้แต่ฉันก็ยังรู้สึกอับอายแทนพี่ ๆ เลย!”
“ถ้าพวกพี่ไม่อาย แต่เราอับอาย!”
ไซม่อนยิ้มเจื่อน ๆ เมื่อเขาจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและตะโกนดุด่าว่า “เมื่อคืนฉันพูดอะไรกับแก? ฉันบอกแกว่ายังไง? วันนี้ขอให้เราได้ทานข้าวร่วมกันด้วยดีไม่ใช่เหรอ!? แกหยุดพูดเรื่องเหลวไหลสักที?!”
“ดูซิว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? แกกำลังโอ้อวดโดยไม่สนใจโลก! แกไม่เคยให้เกียรติฉันเลย!”
“ถ้าฉันรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่พาแกมาที่นี่แน่นอน! ทำให้พวกเราทุกคนอับอายได้ตลอดเวลาจริง ๆ !”
ลิเลียนจ้องฮาร์วีย์อย่างดุเดือด
ฮาร์วีย์ตอบอย่างเป็นกันเองว่า “จะพูดอะไรก็ได้ที่คุณพ่ออยากจะพูด ผมจะไปร่วมการสอบเข้าแน่นอน”
ปัง!
เลย์ตันทุบมือขวาของเขาลงบนโต๊ะอย่างแรงและตะโกนว่า “ไซม่อน! นี่คือสิ่งที่ครอบครัวคุณทำแบบนี้กับเราเหรอ?!”
“ลูกเขยไร้ค่าของคุณช่างไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยหรือไง? เขาให้เกียรติเราที่อาวุโสกว่าอีกไหม?”
ธัญญ่าเยาะเย้ยและเสริมว่า “พี่สาว ตอนนี้ลูกเขยของพี่น่าทึ่งมาก เราไม่ควรจะมาทานอาหารร่วมกันอีกเลย!”
“ครอบครัวของพี่น่านับถือมากจนเราไม่สามารถเข้าถึงได้! ไปกันเถอะ เรากินไม่ลงแล้ว!”
“พยายามทำตัวให้สูงส่งต่อหน้าตระกูลเยตส์งั้นเหรอ? เฮอะ!”
ใครจะคิดว่าการพบปะครั้งนี้จะจบลงแบบนี้!
เดิมทีการรวมตัวกันครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทุกคนจะได้มาเพลิดเพลินกัน แต่ตอนนี้ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปด้วยความรังเกียจ
ไซม่อนและลิเลียนต่างก็ตกตะลึง!
พวกเขาอยากใช้โอกาสนี้เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ของพวกเขากับครอบครัวของลิเลียน
ด้วยความช่วยเหลือของน้องสาว
ไม่มีใคคิดว่าเรื่องนี้จะถูกทำลายเพราะฮาร์วีย์
ในขณะนั้นสีหน้าของทุกคนดูเศร้าและนิ่งเงียบสนิท!
“ซีนเธียร์ ไปโน้มน้าวพ่อแม่บุญธรรมของลูกเพื่อไม่ให้พวกเขาโกรธเรา!”
“คืนนี้เราทำผิดพลาดไป เราจะไปขอโทษพวกเขาเมื่อพวกเขาผ่อนความโกรธลง!”
ไซม่อนและลิเลียนต่างตกใจมาก จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตระกูลเยตส์โกรธแค้นพวกเขา?
“ได้ค่ะ หนูจัดการเอง!”
ซีนเธียร์รู้ว่านี่เป็นเรื่องร้ายแรง
หลังจากนั้นเธอก็มีสีหน้าสับสน
ในขณะเดียวกัน คอเนอร์ก็ยืนพิงกรอบประตูและจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างเย็นชา “ผมหวังว่าพรุ่งนี้จะได้เจอคุณในพิธีสอบเข้าวัน”
