ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 651
ภายในรถผู้ที่กำลังขับรถอยู่เป็นนายทหารที่มาจากกองทัพแห่งเซาท์ไลท์เช่นกัน ในขณะนั้นเขาเผยรอยยิ้มออกมาและพูด “บราเทอร์วอร์ด คุณโชคดีมาก ๆ เลยนะครับ!”
“ค่ายศัสตราวุธไม่ค่อยเปิดรับคนเข้ามาเป็นปี ๆ แล้ว ในช่วงเวลาสามปีที่ผ่านมามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถสมัครเข้ามาได้”
“ผมได้ยินมาว่าพันโทอีธานเพิ่งตัดสินใจที่จะรับสมัครคนเพิ่มเพราะเจ้าชายยอร์กได้กลับมาที่เมืองบัควู้ด”
“ตอนนี้ ไม่ใช่เพียงคุณที่สามารถเข้าพบพันโทอีธานได้ แต่ได้ยินมาว่าเขาได้ออกไปเพื่อรับเจ้าชายยอร์กด้วยตัวเองเมื่อเช้าตรู่ของวันนี้“
“เจ้าชายยอร์ก เขาเป็นราชาแห่งกองทัพเซาท์ไลท์ของพวกเราโดยแท้จริง!”
“เป็นเกียรติกับคุณอย่างมากที่คุณมีโอกาสที่จะได้พบกับเขา!”
ในขณะนี้คอเนอร์ วอร์ดรู้สึกตื่นเต้นมากเช่นเดียวกัน
เจ้าชายยอร์ก ผู้ที่เป็นบุคคลในตำนานของกองทัพเซาท์ไลท์
ถึงแม้ว่าผู้ที่ได้รับชัยชนะจากนรกอย่างสนามรบอเมริกันกลาง จะไม่ใช่เจ้าแห่งการรบของกองทัพ แต่พวกเขายังได้การยกย่องให้เป็นฮีโร่จากนายทหารหลายคน
“ใช่ ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าบุคคลในตำนานที่สู้กับหน่วยเดลต้าของสหรัฐอเมริกาจะเป็นเจ้าชายยอร์ก!
“ผมไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้ผมจะได้พบกับเจ้าชายยอร์กจริง ๆ !”
อารมณ์ของคอเนอร์ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย เขารู้สึกว่าตอนนี้คือช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา
“เป็นเพราะว่าคุณมีความสามารถครับ นายทหารหลายคนคิดอยู่แล้วว่าคุณสามารถที่จะเข้าร่วมค่ายศัสตราวุธได้”
“ไม่อย่างนั้น เราคงไม่ให้คนนอกรู้แน่นอนว่าบุคคลในตำนานคือเจ้าชายยอร์ก”
นายทหารที่อยู่ด้านหน้าพยักหน้าพร้อมกับยิ้ม
ธัญญ่า เยตส์ที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังยิ้มออกมาเช่นกันในตอนนั้น “คอเนอร์ มันเป็นเพราะว่านายโดดเด่นเหมือนกัน ไม่อย่างนั้น เราจะมีโอกาสที่จะได้มองใบหน้าของเจ้าชายยอร์กตัวเป็น ๆ ได้ยังไง?”
คอเนอร์ยืดหลังของเขาทันทีอย่างพึงพอใจหลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้
แต่อย่างไร ใบหน้าของเขากลับรู้สึกบึ้งตึงเล็กน้อยเมื่อเขามองไปที่ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ที่นั่งอยู่ข้างเขา
เริ่มแรกเขาต้องการที่จะอวดตัวเองเล็กน้อยต่อหน้าซีนเธียร์ เพื่อที่จะให้เธอได้รู้สึกชื่นชมในตัวเขาและหลงรักเขา
แต่สุดท้ายแล้ว…
ซีนเธียร์กลับนิ่งและใจลอยเล็กน้อย คนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ใบหน้าของคอเนอร์หมองลงในขณะจ้องมองภาพตรงหน้าในตอนนี้
เด็กผู้หญิงคนนี้ เธอจะไม่นึกถึงเกี่ยวกับลูกเขยเกาะเมียกินได้ไหมนะ?
ผู้ชายคนนั้นมีดีอะไร?
เลย์ตัน ลูฟและธัญญ่า เยตส์ พวกเขารับรู้ได้เช่นกันว่าบรรยากาศในรถแปลกไป พวกเขาจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ถ้าไม่อย่างนั้นบรรยากาศภายในรถคงจะอึดอัดเกินไป
หลังจากที่ขับรถมามากกว่าหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็ได้เดินทางมาถึงที่ฐานฝึกของค่ายศัสตราวุธ
สถานที่แห่งนี้ถูกป้องกันอย่างหนาแน่นและยังมีนายทหารที่ถือปืนบรรจุกระสุนจริงอยู่ทั่วทุกแห่ง
แต่ละนายยังถือดาบเล่มยาว ที่ปล่อยรัศมีที่ค่อนข้างมีมนต์ขลัง
แต่อย่างไร พวกเขาเหล่านี้ก็ต่างคุ้นเคยกับการใช้อาวุธปืน แต่ไม่ใช่อย่างที่โลกภายนอกคิดไว้ ที่ภายในค่ายศัสตราวุธจะใช้เพียงแค่อาวุธมีดเท่านั้น
ไม่นาน นายทหารและสมาชิกครอบครัวที่มามีส่วนร่วมกับการประเมินถูกมาพารวมกันที่พื้นที่โล่ง
ตอนนี้มีคนจำนวนหนึ่งร้อยคนที่สามารถเข้าร่วมในการประเมิน
คนจำนวนหนึ่งร้อยคนเหล่านี้เป็นตัวตนสูงสุดในหมู่ทหารเกณฑ์ของทหารหลักทั้งหมด
แต่ยังไงก็ตาม เมื่อพวกเขามายังค่ายศัสตราวุธ พวกเขาทุกคนเหมือนกับเป็นมือใหม่ที่มองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า
คนหนึ่งที่อยู่ด้านข้างพูดเตือนพวกเขาขึ้นในขณะนั้น “พูดให้น้อยและสังเกตให้มากขึ้นในตอนนี้ อย่าประเมินตัวเองสูงเกินไป พวกที่ยืนอยู่ที่นี่ใครที่ไม่มียศสูงบ้าง?”
“พวก “ยศสูง” ทั้งหลายมีคนพวกนี้มากมายในค่ายศัสตราวุธ ไม่มีใครให้ความสนใจพวกนั้นหรอก!”
“ว่ากันว่ามีพวกงี่เง่าเอาแต่ใจที่มาที่ค่ายศัสตราวุธเพื่อตั้งใจมาป่วน ในขณะที่พวกเขาสมัครเข้าร่วมกับกองทัพและในท้ายที่สุด พวกเขาก็ถูกเตะออกและถอดจากกองทัพ พวกเขาถูกไล่ออก…”
ทุกคนโดยรอบต่างรู้สึกผิดหวัง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต่างมีความฝันเป็นของตัวเองและถูกเติมเต็มความคาดหวังจากกองทัพที่เป็นตำนานแห่งนี้
ในตอนนี้ แม้กระทั่งคอเนอร์ที่หยิ่งยโสอย่างสุด ๆ ก็ยังถูกวิพากษ์วิจารณ์เช่นกัน
เขารู้สึกช่วยไม่ได้ เพราะที่นี่มีคนเก่งอยู่มากเกินไป
