ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 660
“พี่รอง…”
เวย์น ยอร์ก เหลือบมองไปที่ควินนี่ ยอร์กและจากนั้นจึงโค้งอย่างใจเย็น
ควินตัน ยอร์กชำเลืองมองไปทางควินนี่พร้อมกับยิ้มเยาะและพูดอย่างแผ่วเบา “น้องชาย นายกำลังจะทำอะไร?”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเวย์นและกล่าวว่า “แน่นอนว่าผมจะทำตามคำแนะนำของพี่และดำเนินตามที่ได้รับคำสั่งมา”
“อย่างนั้นก็ไปเล่นกับเขาสิ ทำให้เขาแพ้ ทำให้เขาสูญเสียทุกอย่าง”
“ทำให้เขาเสียจนกว่าเขาจะไม่มีเงินมาใช้หนี้แม้ว่าจะต้องแลกกับตระกูลซิมเมอร์ก็ตาม ฉันอยากจะเห็นว่าพี่ใหญ่ที่แสนดีของพวกเราจะทำยังไงกับพ่อตาราคาถูกของเขา…”
ควินตันพูดอย่างไม่ไยดี เพราะทุกอย่างเป็นเพียงแค่เกมส์สำหรับเขา
เวย์นพยักหน้าของเขาและพูด “ไม่ต้องห่วงครับพี่รอง ผมจะจัดการทุกอย่างเองและทำให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด แม้ในตอนที่ตำรวจมาถึง พวกเขาก็จะไม่สามารถหาหลักฐานอะไรได้!”
***
คืนนี้สามในสี่ของผู้ลือชื่อของตระกูลยอร์กอยู่ที่สถานที่แห่งนี้
ไซม่อน ซิมเมอร์คงไม่คิดว่าคนธรรมดา ๆ อย่างเขาจะปล่อยให้มีขุนนางมากมายมาคอยสังเกตเขาอยู่เบื้องหลัง
ในขณะนั้นไซม่อนกำลังสนุกอย่างมาก
เขาเล่นชนะติดต่อกันอย่างต่อเนื่อง ราว ๆ สิบครั้ง
เขาเล่นสตั๊ดโป๊กเกอร์ชนะจนได้เงินล้านหลังจากรอบที่สิบ
เขาได้เงินจำนวนมากมาอย่างง่ายดาย ราวกับว่าทุกอย่างเป็นความฝัน
หนุ่มอันธพาลที่มาด้วยกันกับเขาร้องเชียร์เขาอย่างเสียงดัง พวกเขายังสนับสนุนให้เขาเดิมพันอีกและปรบมือให้เขาเมื่อเขาชนะเดิมพัน!
“พี่ใหญ่ซิมเมอร์ วันนี้คุณโชคดีสุด ๆ ไปเลยว่าไหม? เป็นครั้งแรกในรอบสิบปีที่ผมได้เห็นคนที่โชคดีอย่างนี้ คุณเป็นเจ้าแห่งนักพนันตัวจริงเลย!”
“ใช่แล้ว คืนนี้เรากลับไม่ได้แล้ว พวกเราควรไปเดิมพันครั้งใหญ่ จากนั้นพวกเราก็จะมีอิสระทางการเงินแล้ว!”
“คุณเป็นเจ้าแห่งการพนันของบัควู้ด!”
ในตอนนี้ ภายในสถานที่แห่งนี้คนเหล่านั้นต่างกำลังบ้าไปแล้ว
ไซม่อนมั่นใจว่าตอนนี้เขาได้ถูกสิงโดยเจ้าแห่งการพนัน จากนั้นเขาจึงสูดหายใจเข้าสูดและมุ่งมั่นต่อไป
***
ในกลางดึกของคืนนั้น
ฮาร์วีย์ ยอร์กและแมนดี้ ซิมเมอร์ที่กำลังนอนหลับอยู่ อยู่ ๆ พวกเขาก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังของโทรศัพท์
มันคือลิเลียน เยตส์ที่โทรเข้ามา
ตอนแรกแมนดี้ยังคงรู้สึกสับสนอยู่ แต่เธอก็มีสติขึ้นมาทันทีและเด้งตัวขึ้นมาเมื่อเธอได้ยินเสียงของโทรศัพท์ดัง
“อะไรนะ? เป็นไปได้ยังไงคะ?”
ใบหน้าของแมนดี้ซีดลงทันที โทรศัพท์มือถือในมือของเธอร่วงหล่นลงบนพื้น
ฮาร์วีย์รีบถามทันที “เกิดอะไรขึ้น?”
แมนดี้ตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นจึงเริ่มพูด “คุณพ่อไปที่นั่นมาและเสียพนันไปหลายล้าน เขาถูกจับได้ว่าโกงด้วยและตอนนี้เขาก็โดนขังอยู่ที่นั่น!”
“พันล้าน? เป็นไปได้ยังไง? ในคืนเดียวเหรอ?”
ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกำลังเกิดขึ้น
ไซม่อนถูกจัดฉากหรือถูกมอมยาหรือเปล่า?
“เขาอยู่ที่ไหน?” ฮาร์วีย์รีบถาม
“เรายังไม่รู้ รีบไปถามแม่ฉันกัน…”
เมื่อพวกเขาลงมาที่ชั้นล่าง พวกเขาเห็นว่าลิเลียนกำลังร้องไห้อยู่ ราวกับว่าเธอแก่ขึ้นสิบปีภายในคืนเดียว
ฮาร์วีย์รีบขับไปที่จุดหมายหลังจากที่เขาถามที่อยู่จากลิเลียน
เมื่อเขามาถึง สถานที่ดังกล่าวเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงและมีควันลอยฟุ่งอยู่เต็มไปหมด
นักเลงที่มีรอยสักสองสามคนเดินตรงไปที่ฮาร์วีย์พร้อมกับถือท่อเหล็กในมือ จากนั้นพวกเขาพูดขึ้นมาอย่างเยือกเย็น “นายคือใคร?”
ฮาร์วีย์ตอบทันที “พวกเรามาหาไซม่อน ซิมเมอร์”
“อ๋อ? เป็นครอบครัวของตาแก่ขี้โกงนั่นเหรอ? ตามมา!”
นักเลงพูดเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาเตือนฮาร์วีย์เมื่อพวกเขาชี้ทางให้เขาขึ้นไปยังชั้นสอง “นายควรเตรียมตัวไว้นะ…”
“ไอ้ขี้แพ้ไซม่อน ซิมเมอร์หลังจากที่เสียเงินไปหลายล้านในที่ของเรา เขาเลยอยากจะโกงแต่ก็ถูกพวกเขาจับได้ซะก่อน!”
“ตามกฎแล้ว หนี้จากการพนันจะเพิ่มเป็นสองเท่าและนิ้วของเขาจะต้องถูกตัดทิ้งด้วย!”
ลิเลียนและแมนดี้เกือบร้องไห้ออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น
