รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่031 แฟนเก่ามาอีกแล้ว
ยศพัฒน์เป็นใครกัน ผู้หญิงที่เขาไม่ชอบ ต่อให้คุณปู่คุณย่ามาบังคับก็ทำให้เขาแต่งงานด้วยไม่ได้หรอก
คนที่เขาจะแต่งงานด้วย ก็คือคนที่เขารักเท่านั้น
“เดช นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน”
ถึงแม้ว่ายศพัฒน์จะกำลังยิ้มอยู่ แต่ว่าตอนที่เขาพูดประโยคนี้ออกมานั้น ชัยเดชก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างรู้งานทันที
“ฉันยุ่งอยู่ ไปก่อนนะ”
ยศพัฒน์หยิบถุงชุดออกงาน 2-3 ชุด ลุกขึ้นแล้วก็บอกลาชัยเดช พร้อมกับก้าวยาวออกไป
ชัยเดชส่งเขาออกจากร้าน มองดูเขาขึ้นคร่อมจักรยานและปั่นออกไป
ยศพัฒน์มุ่งหน้าไปที่One Day In Coffee
ตอนบ่าย ลูกค้าที่One Day In Coffeeค่อนข้างจะเยอะ
เทวิกากับพาร์ทเนอร์เธอและพนักงานที่จ้างมาต่างก็กำลังยุ่งมาก
พอเห็นยศพัฒน์เข้ามา เทวิกาก็ยิ้มและเรียกเขาพร้อมกับพูดว่า “พี่พัฒน์ ตอนนี้ฉันยุ่งนิดหน่อย พี่ไปหาที่นั่งก่อนนะ อยากกินอะไรก็บอกฉันเดี๋ยวฉันให้คนเตรียมไปให้”
ยศพัฒน์มองดูบรรยากาศรอบๆ ร้าน แล้วก็เดินไปที่แคชเชียร์ พร้อมกับวางถุงในมือลงบนแคชเชียร์นั้น และหันไปพูดกับเทวิกาว่า “เทวิกา ฉันไปยืมชุดราตรีมา เรื่องที่เธอเคยตกลง……”
“เรื่องที่ฉันเคยตกลงฉันต้องทำอยู่แล้วล่ะ พี่พัฒน์ แล้วพี่ไปยืมชุดราตรีจากใครมา？”
เทวิกาหยิบชุดราตรีจากถุงมาดู แล้วก็ต้องรู้สึกประหลาดใจกับความสวยงามของชุดนั้น กลัวว่าตัวเองจะทำให้ชุดสกปรก ก็เลยรีบยัดชุดกลับลงไปในถุง พร้อมกับพูดว่า “เดี๋ยวว่างแล้วฉันค่อยกลับห้อง แล้วจะลองดูว่าชุดนี้พอดีตัวไหม”
“เพื่อนฉันเปิดร้านขายเสื้อผ้า แล้วร้านเขาก็มีชุดราตรีอยู่บ้าง ฉันก็เลยขอยืมเขามา 2-3 ชุด ไว้เดี๋ยวเธอว่างแล้วก็กลับห้องไปลองดูว่ามันพอดีตัวหรือเปล่า ถ้าเกิดว่าพอดีตัวเธอก็ใส่ออกมาเลย แล้วตอนหนึ่งทุ่มเธอก็มารอฉันอยู่หน้าประตูเดี๋ยวฉันจะไปรับ”
ไปงานเลี้ยงทางธุรกิจเป็นเพื่อนเขา
“ไม่มีปัญหา”
เทวิกาตอบอย่างสบายๆ
ทั้งสองคนต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ยศพัฒน์มองเธออย่างลึกซึ้ง ตอนที่เธอสบตากับเขานั้น สายตาของเขากลายเป็นอ่อนโยน ทำให้เธอไม่สามารถคาดเดาความรู้สึกของเขาผ่านทางสายตาได้
“เทวิกา ถ้าอย่างนั้น ฉันกลับไปทำงานก่อนนะ”
“ได้ค่ะ”
เทวิกาเก็บชุดเสื้อผ้าเอาไว้ แล้วก็ไปแพ็คขนมใส่กล่องแล้วค่อยส่งยศพัฒน์กลับ
“พี่พัฒน์ ฉันลองชิมขนมพวกนี้แล้วรู้สึกว่ามันอร่อยมากเลย เหมือนเป็นขนมที่ปรมาจารย์ด้านขนมถนัดมากที่สุด พี่เอากลับไปลองกินที่บริษัทดูสิ”
“แล้วก็ลองแบ่งให้เพื่อนร่วมงานที่บริษัทกินด้วยนะ ถ้าเกิดรู้สึกว่าอร่อย ก็แนะนำให้พวกเขามาช่วยเหลือเรื่องธุรกิจฉันด้วยแล้วกัน”
ถ้าเกิดเทวิการู้ว่าผู้ชายของเธอเป็นประธานของบริษัทบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป คงจะไม่มีวันพูดอะไรแบบนี้ออกมาแน่นอน และก็ไม่มีวันทำอะไรแบบนี้ด้วย
“ขอบคุณนะ”
ความจริงแล้วยศพัฒน์ไม่ค่อยชอบของหวานเท่าไหร่
แต่ว่า ของหวานที่ภรรยาเตรียมเอาไว้ให้ ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องกินสัก 2-3 คำ แล้วก็ยกยอปอปั้นสักหน่อย
“พวกเราไม่จำเป็นต้องเกรงอกเกรงใจกันขนาดนั้นหรอก”
ยศพัฒน์ยิ้ม แล้วจู่ๆ เขาก็หยิบทิชชูออกมาเช็ดเหงื่อให้เทวิกา
อากาศมันร้อนมาก พออยู่ห่างจากแอร์ได้ไม่กี่นาที เธอก็ร้อนจนเหงื่อออกแล้ว
เทวิกามองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ขยับเข้ามาใกล้ และสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่ปลายนิ้วมือของเขา ทำให้เธอใจหวิวไปในทันที
ตอนที่เธอดึงสติได้ ยศพัฒน์ก็ดึงมือกลับไปแล้ว แล้วก็รับถุงขนมที่เธอยื่นให้ พร้อมกับบอกลาเธอแล้วกลับออกไป
เทวิกายืนอยู่หน้าประตูร้าน ได้แต่ยืนมองยศพัฒน์จะไป จนเขาหายไปลับตา เธอถึงได้หันหลังเตรียมจะกลับไปในร้าน แต่ตอนที่หันหน้ากลับมานั้นก็ได้เจอกับตาณเข้าซะก่อน
ไม่รู้ว่าตาณมายืนอยู่ด้านหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
และไม่รู้ว่าเขาเห็นอะไรมากน้อยแค่ไหน
“วิกา วันนั้น พวกเธอสองคนแสดงละครกันงั้นเหรอ? เอาที่ขี่จักรยานไปตามท้องถนนแบบนั้นไม่มีทางมีเงินเยอะแยะขนาดนั้นหรอก เธอ ความจริงแล้วยังไม่ได้แต่งงาน แล้วก็ยังคงไปนัดบอดอยู่ใช่ไหม？”
“เธอไปนัดบอดกี่สิบครั้งก็ไม่สำเร็จ เพราะว่ายังลืมฉันไม่ได้ใช่หรือเปล่า?”
ตาณมองไปที่ใบหน้าที่ยังคงงดงามของเทวิกาด้วยสายตาที่หลงตัวเองและละโมบโลภมาก
เมื่อก่อน เขาเคยรักผู้หญิงคนนี้มากๆ จริงๆ และการที่ตัวเองได้กลายมาเป็นแฟนของเธอ เขารู้สึกว่าเขานั้นโชคดีมาก
แต่ต่อมา……
เขาก็ทนไม่ไหว และก็รับความคิดแบบหัวโบราณของเทวิกาไม่ได้ สุดท้าย เขาก็เลือกเกาะคนรวย และทิ้งเทวิกา
พอรู้ว่าเทวิกาไม่เคยนัดบอดสำเร็จเลย ตาณก็หลงตัวเองคิดว่าเทวิกายังคงลืมเขาไม่ได้
ก็จริง เขาคือแฟนคนเดียวตลอด24ปีของเทวิกานี่
เพราะว่ามีคนที่น่ากลัวคอยอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ไม่ว่าเทวิกาจะดีเลิศ หรือว่าสวยงามขนาดไหน ก็ไม่มีคนกล้าตามตีบเธอ เขาก็เลยได้กลายเป็นแฟนเพียงคนเดียวของเทวิกา และเธอก็เป็นคนสารภาพรักก่อนเองด้วย
“กนกอร หยิบไม้กวาดมาให้ฉันหน่อย”
เทวิกาตะโกนบอกเพื่อน
กนกอรก็มองเห็นสถานการณ์ข้างนอกผ่านทางหน้าต่างเหมือนกัน ก็เลยรีบวางเรื่องในมือทั้งหมด แล้วก็หยิบไม้กวาดออกไปยื่นให้เทวิกา
กนกอรถลึงตาใส่ตาณ แล้วก็ตะโกนใส่เพื่อนสนิทของตัวเอง “สู้ๆ และฟาดเข้าให้เละเลยนะ！”
นั่นมันทำให้ใบหน้าของตาณต้องเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโมโห
“เทวิกา วิกา เธออย่าใจร้อนสิ ที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพราะว่าอยากจะมาช่วยเธอนะ”
ตาณถอยไปด้านหลัง แล้วก็ชูมือขึ้นทั้งสองข้าง ป้องกันตัวเองจากไม้กวาดของเทวิกาที่ฟาดเข้ามา
“ฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลืออะไรจากนายทั้งนั้น ตาณ ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้เลย ถ้าเกิดว่ายังไม่ไปล่ะก็ ฉันจะโทรหาเมียของนายให้มารับนายออกไปซะ แล้วก็ให้ดูแลนายให้ดี ไม่ใช่ว่าวันๆ ไม่รู้จะทำอะไรก็มัวแต่มาเกาะแกะกับอยู่นี่แหละ”
ตาณรีบหยิบการ์ดทองออกมาจากกระเป๋าอย่างรวดเร็ว แล้วก็ยื่นให้เทวิกา พร้อมกับพูดว่า “วิกา ฉันมาช่วยเธอจริงๆ นะ ในการ์ดนี้มีเงินทั้งหมดสองล้านห้า เธอเอาเงินนี้ไปใช้หนี้ซะ ใช้หนี้เสร็จแล้ว ก็เอาเงินที่เหลือไปซื้อรถสักคันก็ได้”
“รหัสผ่านคือวันเกิดของฉัน เธอน่าจะยังจำวันเกิดของฉันได้อยู่ใช่ไหม ปีก่อนเธอยังช่วยฉันจัดงานฉลองวันเกิดอยู่เลย”
ตาณไม่ได้ตั้งรหัสผ่านเป็นวันเกิดของเทวิกา แต่ให้เป็นวันเกิดของเขาเอง เพราะว่าอยากจะให้เทวิกาจำวันเกิดเขาได้ตลอดไป
เขาเชื่อว่าในใจของเทวิกานั้น มีเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้น ไม่มีใครที่จะมาเทียบกับเขาได้อีก
เทวิกาขี้เกียจจะไปยุ่งวุ่นวายกับเขาอีกแล้ว เธอฟาดไม้กวาดลงไปบนมือของเขา ทำให้การ์ดใบนั้นตกลงที่พื้น และก็ได้ทำร้ายมือของตาณอีกด้วย
เขาหดมือด้วยความรวดเร็ว
และก็กระโดดลงจากบันได
“วิกา วิกา เธอฟังฉันก่อน เงินสองล้านห้านี้เธอไม่ได้จำเป็นต้องคืนฉันเลยนะ แล้วก็ไม่ต้องมาทำอะไรเพื่อฉันด้วย ฉันก็แค่อยากช่วยเธออย่างบริสุทธิ์ใจจริงๆ เพราะถึงยังไง พวกเราก็รักกันมาตั้งหลายปี”
หลังจากที่เขาเลือกเกาะคนรวย ครึ่งปีมานี้ถึงแม้ว่าเขาต้องแบกรับอารมณ์มากมาย แต่ว่าในเรื่องของเงิน ก็ถือว่าสบายกว่าเดิมเป็น 10 เท่า
ภรรยาของเขาเชื่อใจเขามาก และก็รักเขามากเหมือนกัน ตอนนี้เธอตั้งท้องได้ 1 เดือนแล้ว
แล้วก็บังคับให้หัวหน้าเลื่อนขั้นแล้วขึ้นเงินเดือนให้เขาด้วย
เขาในตอนนี้ จะไปไหนก็มีรถหรูให้ขับ อยู่บ้านก็มีคนคอยรับใช้ เขาก็แค่ต้องคอยเอาใจภรรยาเท่านั้นแล้วทุกอย่างจะดีเอง เงินค่าขนมที่ได้รับจากภรรยาก็ยังมากกว่าเงินเดือนเขาซะอีก
การเอาเงินสองล้านห้ามาให้เทวิกาใช้หนี้นั้น สำหรับตาณแล้ว มันง่ายเหมือนกับการกินข้าวเท่านั้นเอง
“ไสหัวไป！”
เทวิกาไล่ตีเขา ตอนที่เขารีบวิ่งไปขึ้นรถเบนซ์ของตัวเอง เธอก็หันกลับมาหยิบบัตรธนาคารที่หล่นอยู่ที่พื้น แล้วก็ไล่ตามไปพร้อมกับปาบัตรนั้นใส่หน้าของตาณ หน้านิ่วคิ้วขมวดและพูดว่า “เอาบัตรนายไสหัวไปด้วย！”
