คุณสามีพันล้าน – บทที่ 170 เข้าใจผิด

ชเนนทร์ยกถุงขึ้น แถมยังยื่นถุงไปที่ด้านหน้านฤเบศวร์ ให้นฤเบศวร์ได้เห็นได้อย่างชัดเจนขึ้น

เขากล่าว：“นี่มันขนมหวานไง กอรเป็นคนทำ เธอห่อให้ฉันสองกล่อง ขนมหวานที่กอรกับวิกาทำนั้นอร่อยมาก เบศวร์อยากจะชิมไหม”

นฤเบศวร์ใบหน้ารูปงามเต็มไปด้วยความรังเกียจ แล้วกล่าว：“ฉันไม่ชอบทานของหวาน นอกเสียจากเปรมาจะเป็นคนทำเอง ฉันถึงจะไว้หน้าชิมสักหน่อย”

ชเนนทร์วางลง ยมมุมปากขึ้น แต่กลับไม่พูดอะไร

นฤเบศวร์หลงรักเปรมา เปรมารักพัฒน์ คนทั้งเมืองแอคเซสซ์ รู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง

“นายมาทำไม จะมาหาเรื่องที่ร้าน One Day In Coffee แทนเปรมาเหรอ”

ชเนนทร์เปลี่ยนหัวข้อเรื่อง แล้วถามถึงเจตนาการมาของนฤเบศวร์

เขาไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างนฤเบศวร์กับกนกอร คิดอย่างเดียวว่านฤเบศวร์นั้นมาหาเรื่อง

เมื่อก่อน เมื่อมีคนด่าเปรมา นฤเบศวร์ก็จะเล่นงานคนที่มาด่าให้ถึงที่สุด ครั้งนี้เปรมาถูกคุมขัง จิตใจของนฤเบศวร์จะต้องโกรธมากแน่นอน ต้องคิดหาวิธีที่จะเล่นงานกนกอรกับวิกาอย่างไรแน่ ๆ

วิกายังมีพัฒน์คอยปกป้อง ส่วนกนกอรนั้นไม่มีใครคอยปกป้องเลย

ชเนนทร์คิดเช่นนี้แล้วจึงกล่าวขึ้น：“นฤเบศวร์ เรื่องของเปรมานั้นเป็นเพราะว่าเธอผิด ต่อให้นายอยากจะปกป้อง เข้าข้างเธอยังไง ก็ต้องมีเหตุผลหน่อย อย่าคิดว่ากอรไม่มีคนคอยหนุนหลังแล้วจะรังแกง่าย ๆ หากว่านายกล้าทำอะไรกอร ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

ชเนนทร์ด้านไหน ๆ ก็ด้อยกว่านฤเบศวร์ แต่ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับในการปกป้องกนกอร

การปกป้องของเขาทำให้นฤเบศวร์ขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีก จากนั้นมองสำรวจชเนนทร์ตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ทำไม”

ชเนนทร์ถามด้วยความไม่พอใจ

ไม่ชอบสายตาการสำรวจของนฤเบศวร์มาก ๆ

กนกอรเห็นทั้งคู่กำลังคุยอะไรกัน กลัวจะเกิดการขัดแย้งขึ้นจึงได้เดินเข้ามา

นฤเบศวร์เห็นกนกอรเดินเข้า จึงได้เอนตัวไปถามและกระซิบถามเบา ๆ ข้างใบหูของชเนนทร์ว่า：“นายชอบกนกอรเหรอ ถึงได้ปกป้องเธอขนาดนี้”

ชเนนทร์กำลังอยากจะเอ่ยปากพูด กนกอรได้เดินมาถึงข้างตัวเขาแล้วยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขา

“แบตบอส คุณมาทำอะไรที่นี่”

นฤเบศวร์ยืนตัวตรง ได้ยินเธอเรียกตัวเองแบตบอส ทันใดนั้นใบหน้าก็ดำมืดทันที ยื่นมือออกไปเพื่อดึงเธอเข้ามาใกล้ อยากจะสั่งสอนเธอสักหน่อย แต่มือที่ยื่นออกไปถูกชเนนทร์คว้าจับไว้

“เบศวร์!”

ชเนนทร์ถลึงตาเตือนนฤเบศวร์

นฤเบศวร์ประจันสายตากับเขา

ทั้งสองคน เธอจ้องฉัน ฉันจ้องเธอ

สุดท้าย นฤเบศวร์สลัดมือของชเนนทร์ออก แล้วกล่าวอย่างเย็นชา：“ในเมื่อนายชอบเป็นผู้พิทักษ์ปกป้องดอกไม้ เห็นแก่ที่พวกเรารู้จักกันมานาน ฉันจะเห็นแก่หน้านาย”

กล่าวจบ นฤเบศวร์เดินผ่านกนกอรกับชเนนทร์แล้วตรงเข้าร้านไป

ตามมาด้วยบอดี้การ์ดของเขา

“กนกอร คุณเข้ามาเดี๋ยวนี้ ผมอยากดื่นการแฟ ทานขนมหวาน!”

นฤเบศวร์พลางตรงเข้าร้าน พลางเรียก

ชเนนทร์ยกเท้าจะก้าวเข้าไปในร้าน ถูกกนกอรดึงไว้

“ชเนนทร์ พี่มีธุระ ไปทำธุระเถอะ แบตบอสคนนั้นปากจัดไปหน่อย ไม่ได้นิสัยไม่ดี ฉันรับมือเขาได้อยู่ค่ะ”

“นฤเบศวร์เพื่อเปรมาแล้ว สามารถทำทุกอย่างได้ พี่จะไปเป็นเพื่อนเธอ หากเขากล้าทำร้ายเธอละก็ มีพี่อยู่ อย่างน้อยก็สามารถช่วยเหลือเธอได้”

ชเนนทร์จะวางใจปล่อยให้กนกอรเผชิญหน้ากับนฤเบศวร์ได้อย่างไร

“พี่ชเนนทร์ ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ นฤเบศวร์นั้นมาที่นี่เพื่อเอาค่าตอบแทน ตอนที่วิกาเกิดเรื่องนั้น ฉันเป็นคนร้องให้นฤเบศวร์ช่วยเหลือ วันนี้ที่เขามาจะต้องมาคุยเรื่องค่าตอบแทนแน่นอน ไม่ทำอะไรฉันหรอกค่ะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วง”

ชเนนทร์อึ้งตะลึงครู่หนึ่ง “เธอขอความช่วยเหลือจากเขาเหรอ”

“ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ร้ายมาก เขาแค่ดื้อดึงต่อเปรมาเท่านั้น”

ไม่สมหวังในสิ่งที่ได้คือสิ่งที่ดีที่สุด

เปรมาสำหรับนฤเบศวร์แล้ว เป็นรักที่ไม่สมหวัง เพราะความไม่สมหวัง เขาจึงดื้อดึง รู้สึกว่าเปรมาดีที่สุด

แน่นอน และก็เป็นเพราะว่าพวกเขาเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก

ต่อให้ไม่มีความรัก ก็มีมิตรภาพ

อย่างไร เปรมาอยู่ในใจของนฤเบศวร์ก็ครองตำแหน่งที่สำคัญ

กนกอรไม่กล้าที่จะไปแทนตำแหน่งของเปรมา

พวกเขาสองคนเป็นสามีภรรยากันในนาม จนกว่าชายชราจากไป เธอก็จะทำการหย่า รับค่าชดเชยก้อนหนึ่ง แล้วใช้ชีวิตอย่างมีความสุขต่อไป

ถึงยังไง เธอก็ไม่มีคนที่ชอบ ไม่คิดที่จะแต่งงานอีก

“เธอรับมือเขาไหวแน่นะ เขาไม่ได้มาหาเรื่องเธอจริง ๆ นะ”

“จริงค่ะ วางใจได้”

ชเนนทร์กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

กนกอรทั้งเกลี้ยกล่อมทั้งผลัก จนในที่สุดชเนนทร์ก็จากไป

รถของชเนนทร์แล่นจากไป กนกอรถึงได้หันหลังเข้าไปในร้าน

บอดี้การ์ดยืนอยู่ที่หน้าประตู บอดี้การ์ดหลายคนล้วนรูปร่างสูงใหญ่ สวมชุดดำ หน้าตาเคร่งขรึม ยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูราวกับทวารบาล ทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาตกใจ จนไม่กล้าเดินผ่านร้านกาแฟ

เห็นกนกอรเดินกลับมา บอดี้การ์ดต่างเม้มริมฝีปาก ขยับริมฝีปาก ราวกับว่าอยากจะทักทายกับกนกอร นึกถึงคำสั่งของคุณชายใหญ่แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่ได้เรียก “นายหญิงใหญ่” คำเรียกนี้ เพียงมองกนกอรเดินผ่านเข้าไปในร้านอย่างเงียบ ๆ เท่านั้น

“ร้านของฉันยังอยู่ระหว่างการปรับปรุง เสียงดังวุ่นวาย คุณเบศวร์ไปร้านอื่นจะดีกว่านะ ร้านพวกเราตอนนี้ก็ยังไม่เปิดบริการด้วย”

กนกอรทันทีที่เข้ามาก็กล่าวกับนฤเบศวร์

นฤเบศวร์นั่งอยู่ตรงที่ชเนนทร์นั่งอยู่เมื่อสักครู่ เขาเข้ามาก็เห็นโต๊ะนั้นวางแก้วไว้ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเป็นที่นั่งที่ชเนนทร์นั่งเมื่อสักครู่

เขาจ้องแก้วที่ชเนนทร์ดื่มน้ำจนหมดอย่างเย็นชา

กนกอรเดินเข้ามาแล้วหยิบแก้วนั้นขึ้น เป็นแก้วที่ใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้งแบบนั้น และเธอก็โยนแก้วนั้นตรงไปยังถังขยะที่อยู่ไม่ไกล

สายตาของนฤเบศวร์จ้องมองไปยังใบหน้าของเธอ

“ร้านยังไม่เปิดบริการ ยังให้ขนมหวานชเนนทร์สองกล่อง เก็บเงินหรือยัง”

กนกอร：“……ฉันทำอาหารให้พวกช่างทานเมื่อพักเบรก ทำไว้ค่อนข้างเยอะ และพี่ชเนนทร์ก็มาพอดี ก็เลยห่อใส่กล่องให้กับเขา จะเก็บเงินอะไรกัน นั้นคือชเนนทร์นะ เขามาดื่มฟรีทานฟรีทุกวันก็ยังไม่เป็นไรเลย”

นฤเบศวร์กล่าวอย่างเย็นชา：“มิน่าเมื่อร้านขาดทุน เพราะให้คนอื่นดื่มฟรีทานฟรีแบบนี้นี่เอง ทานเสร็จยังห่อกลับอีกด้วย ได้กำไรสิแปลก ไม่ทำให้คุณกับเทวิกาขาดทุนจนหมดตัวโชคดีแค่ไหนแล้ว”

กนกอรอ้าปากอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวขึ้น：“พี่ชเนนทร์ทานไม่เยอะสักหน่อย ร้านของพวกเราตอนนี้ยังไม่ได้เปิดบริการนี่ มอบให้สำหรับมิตรภาพ”

“ทำไมไม่เห็นคุณมอบมิตรภาพของคุณให้กับผมสองสามกล่องด้วยล่ะ”

“คุณไม่ทานสักหน่อยเอาไปทำไม เสียของเปล่า ๆ นี่เป็นผลจากการทำงานหนักทั้งช่วงเช้าของฉันเชียวนะ”

“ชเนนทร์ไม่ชอบทานขนมหวาน”

กนกอร：“……พี่ชเนนทร์มีผู้หญิงที่ชอบ ฉันห่อให้เขาสองกล่อง ให้เขานำไปมอบให้กับผู้หญิงที่เขาชอบ จะได้เอาใจอีกฝ่าย ส่วนผู้หญิงที่คุณชอบ ต่อให้ฉันมอบให้กับขอทาน ก็ไม่มีทางมอบให้คุณนำไปเอาใจเธอหรอก”

นฤเบศวร์ได้ยินสิ่งที่เธอพูดแล้ว ความไม่พอใจที่อยู่ลึก ๆ ในใจก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ที่แท้ ชเนนทร์มีผู้หญิงที่ชอบแล้ว

เขายังนึกว่าชเนนทร์กับกนกอรจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมกันเสียอีก