บริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป
ฉวยโอกาสใกล้จะเลิกงานแล้ว อินทัชเลยแอบขี้เกียจ
แอบเข้าไปดื่มชาในในออฟฟิศประธาน เพื่อรายงานเรื่องส่วนตัวที่เถ้าแก่มอบหมายให้เขาไปจัดการ
อินทัชหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมา แล้ววางอยู่ตรงหน้าเถ้าแก่
ยศพัฒน์ยกคิ้วขึ้น มองไปที่อินทัช ปิดปากเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา รอให้อินทัชอธิบาย
“นี่เป็นพี่ก๊อดให้คนกลางเอามาให้ และให้ผมเอาบัตรเอทีเอ็มใบนี้ให้คุณ เพื่อเป็นการขอโทษ เขาไม่รู้ว่าเทวิกาเป็นภรรยาของคุณ จึงมีการลงมือทำร้ายภรรยาของคุณ แต่โชคดีที่ไม่ได้ทำให้ภรรยาของคุณได้รับบาดเจ็บ เงินที่เขาได้มาจากคนอื่นก้อนนั้น นอกจากค่าใช้จ่ายแล้ว ที่เหลืออยู่ในนี้หมด”
“พี่ก๊อดหวังว่าคุณอย่ากัดเขาไม่ปล่อยแบบนี้อีก！”
อินทัชพูดออกมา
เขาไม่เคยติดต่อกับพี่ก๊อดมาก่อน พี่ก๊อดมาหาอินทัชโดยผ่านคนกลาง และขอร้องอินทัชให้นำคำขอโทษของเขาและเงินก้อนนี้ส่งให้ถึงมือของยศพัฒน์ด้วย
“ตอนนี้พี่ก๊อดอยู่ไหน？” ”
ได้ตรวจสอบชัดเจนแล้วครั้งก่อนคนที่หลอกให้เทวิกาขึ้นรถ และต้องการลักพาตัวเทวิกาให้ออกไปจากเมืองแอคเซสซ์ คือพี่ก๊อดนั่นเอง
ยศพัฒน์จึงกัดเขาไม่ปล่อย
เมื่อจับตัวพี่ก๊อดได้ ก็สามารถสืบตัวคนบงการที่อยู่เบื้องหลังว่าคือใครได้ จะได้ช่วยวิกากำจัดขวากหนาม และสามารถรับรองความปลอดภัยหลังจากที่เทวิกากลับไปที่บ้านของตระกูลสาระทา
ตอนแรก พวกเขาตรวจสอบอย่างยากลำบาก
เทวิกและแม่ได้เจอกันโดยบังเอิญ หลังจากได้เจอกันแล้ว รู้ฐานะที่แท้จริงของเทวิกาแล้ว การตรวจสอบจึงง่ายขึ้นเล็กน้อย
“พี่ก๊อดหนีไปซ่อนตัวที่ต่างประเทศแล้ว แต่อยู่ที่ไหน ตอนนี้พวกเรายังไม่รู้ พี่ก๊อดให้คนกลางฝากมาบอกว่า วงการนี้มีกฎของมันอยู่ เขาทำงานในวงการนี้ ก็ต้องเคารพกฎเกณฑ์ของมัน เขาไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลของผู้ว่าจ้างได้”
พี่ก๊อดกลัวว่าจะถูกยสพัฒน์และตำรวจจับตัวเขาได้ จึงหลบหนีไปที่ต่างประเทศ ในระหว่างที่เขายังอยู่ในสถานการณ์ที่ยังปลอดภัยอยู่ เขาต้องรักษากฎเกนฑ์ของวงการนี้ไว้ ปกป้องข้อมูลของผู้ว่าจ้าง
แต่ถ้ามีวันหนึ่ง เขาถูกจับตัวและต้องรับโทษตามกฎหมาย ถึงพูดมันออกมา อันนั้นจะมาโทษเขาก็ไม่ได้
แน่นอน เถ้าเขาถูกจับตัว ก็ไม่มีทางรอด และไม่ต้องกลัวว่าจะถูกคนในวงการเดียวกันมาแก้แค้น
“บอส ระหว่างตรวจสอบ คนของเรานอกจากจะพบคนของคุณปู่เร็นแล้ว ยังมีคนอีกพวกหนึ่งที่ตอนนี้ยังไม่รู้แน่ชัดว่าเป็นเพื่อนหรือศัตรู คนพวกนั้นร้ายกาจมาก คนของเราได้ทดสอบฝีมือกับพวกเขาแล้ว สูญเสียสาหัส”
อินทัชพูดจบ ถอนหายใจออกมาแล้วพูดขึ้นว่า： “บอส อิทธิพลของภรรยาคุณที่ไปข้องเกี่ยวด้วยช่างเยอะเหลือเกิน คุณต้องตรึกตรองให้ดี ว่าจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ด้วยไหม”
ยศพัฒน์สีหน้าดิ่งลง พูดเสียงต่ำออกมาว่า： “วิกาเป็นภรรยาของฉัน เรื่องของเธอก็คือเรื่องของฉัน ไม่ว่าชาติกำเนิดของเธอจะข้องเกี่ยวกับอิทธิพลมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าทางเดินข้างหน้าจะมีภูเขามีดหรือทะแลไฟ แหวนรกลึกแค่ไหน ผมก็ไม่ยอมปล่อยมือ！”
“ทั้งชีวิตนี้ พวกเราไม่ทอดทิ้งกันเด็ดขาด ถ้าหากมีวันหนึ่ง เธอกล้าไปจากผม ถึงแม้ต้องไปตามหาถึงในนรก ผมก็จะไล่ตามเธอไปไม่ยอมปล่อย！”
ยังมีคนอีกพวกหนึ่งที่ยังแยกแยะไม่ได้ว่าเป็นศัตรูหรือเพื่อน？
ยศพัฒน์สงสัยว่าอาจเป็นพ่อตาของเขาที่ยังไม่เคยเห็นหน้าก็ได้
อินทัชมองบอสเงียบๆ สักพัก แล้วบ่นพึมพำขึ้นมาว่า： “ความรักคืออะไรเหรอ？ ทำไมพลังของความรักถึงยิ่งใหญ่ขนาดนี้！”
“คุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุลค่อนข้างสนใจนาย นายอยากไปศึกษากับเธอไหมว่าความรักคืออะไร ไปสัมผัสพลังของความรักว่ามันยิ่งใหญ่แค่ไหน！”
อินทัชรีบร้องขอความเมตตาออกมาว่า： “บอส บอสปล่อยผมไปเถอะ คุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุลไม่ใช่คนที่ผมจะไปเล่นด้วยได้ ผมก็แค่พนักงานคนหนึ่งเท่านั้น！”
ความจริงคือเขาไม่ชอบคุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุล
“ฉันก็เป็นแค่พนักงาน！”
อินทัชหัวเราะเบาๆ ออกมา： “ใช่ๆๆ คุณเป็นพนักงานของตัวเอง！”
“ฉันทำงานให้บริษัทเมเปิล กรุ๊ป”
อินทัชพูดไม่ออก
“นายคิดดูฉันก็แค่พนักงานคนหนึ่ง ยังคิดที่จะครอบครองคุณหนูใหญ่ของตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่าเลย นายมั่นใจตัวเองหน่อย ไปจีบคุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุลมาให้ได้ จะได้เป็นลูกเขยของตระกูลกิจวณิชกุล”
อินทัชอดไม่ได้ที่ใจหัวเราะออกมา： “บอส พนักงานอย่างผมกับพนักงานอย่างคุณระดับมันแตกต่างกัน เป็นเพราะว่าแม่ผมโทรมาหาคุณใช่ไหม？”
แม่ของเขาไล่ให้เขาไปนัดบอด แต่ถูกเขาปฏิเสธหมด
คงเป็นเพราะคุณแม่โทรหาบอสสินะ ให้บอสช่วยมาเร่งเขา
“คุณน้าเป็นห่วงงานของนายกลัวว่าจะไม่ราบรื่น”
“ขอแค่คุณไม่หางานส่วนตัวให้ผมทำมากเกินไป งานของผมก็จะราบรื่นมาก”
อินทัชชี้ไปที่บัตรเอทีเอ็ม แล้วถามออกมาว่า： “บัตรเอทีเอ็มใบนี้ คุณรับหรือไม่รับ？ ”
“เก็บไว้ก่อน ไม่แน่ในอนาคตอาจมีโอกาสได้ใช้ นอกจากข่าวของ พี่ก๊อดแล้ว ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม？”
“คนที่จ่ายเงินให้พี่ก๊อดคือผู้หญิงที่ชื่อวรันธรที่อยู่ในเมืองเรวาวรันธรน่าจะเป็นหมากที่อยู่เบื้องหน้า ส่วนคนที่แอบอยู่เบื้องหลังเธอยังไม่รู้ว่าเป็นใคร พวกเรายังต้องตรวจสอบต่ออีก บอส มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้พวกเราไม่ใช่เทพ ไม่สามารถตรวจสอบทุกอย่างให้ชัดเจนได้ในเวลาอันน้อยนิด”
“เบื้องหลังคนบงการที่ต้องการเอาชีวิตของภรรยาคุณ เขาวางแผนมาหลายปี ติดตามไล่ล่ามายี่สิบกว่าปี กว่าจะตามหาภรรยาคุณเจอ พวกเราตรวจสอบไปแค่เดือนเดียว ก็จะให้กระจ่างชัดเจนทุกอย่าง มันค่อนข้างยาก”
จะให้เก่งแค่ไหน ก็คือคนอยู่ดี
เป็นคน ก็แสดงว่าไม่สามารถรู้เรื่องได้ทุกอย่าง
อินทัชใช้ความสัมพันธ์ทุกอย่างที่มี แม้กระทั่งบุคคลคนนั้นที่เขาไม่อยากเจอ เขาก็ใช้มันจนได้ ถึงตรวจสอบเรื่องได้แค่นี้
ตราบใดที่เบื้องหลังฐานะของเทวิกามีความเกี่ยวข้องกับผู้มีอิทธิพลหลายฝ่าย พวกเค้าอยู่ในที่ลับ ส่วนพวกเขาอยู่ในที่แจ้ง มีหลักฐานหลายอย่างที่ถูกทำลายทิ้งไป และเมื่อให้คนตรวจสอบก็ตรวจสอบไม่ได้
“วรันธร？เมืองเรวาอีกแล้วเหรอ！”
ยศพัฒน์ขมวดคิ้ว
ครั้งแรกที่มีคนไล่ล่าเทวิกา หลักฐานที่ตรวจสอบเจอก็จ่ายค่าคอมมิชั่นผ่านเมืองเรวา
“ลุงของฉันบอกว่าตอนนั้นวิกาถูกผู้หญิงที่ชื่อวรันธรอุ้มตัวไป แต่ในปีเดียวกันก็ตามหาคนชื่อวรันธรเจอ เพียงแต่ว่าวรันธรได้ตายไปแล้ว ส่วนวิกาไม่รู้หายไปไหน หลายปีมานี้ ลุงฉันใช้หลักฐานข้อนี้ ค้นห้าเมืองเรวาครั้งแล้วครั้งเล่า จนเกือบตามหาไปถึงในนรถแล้ว ก็หาตัววิกาไม่เจอ”
“มีความรู้สึกว่าเมืองเรวาเป็นเหมือนทางลัด เป็นที่กำบัง ผู้บงการตัวจริงต้องไม่ได้อยู่ในเมืองเรวาแน่นอน！”
“ทั้งประเทศกว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี้ และมีเมืองมีจังหวัดมากมายขนาดนี้ พวกเราไม่ได้มีอิทธิพลครบทั่วประเทศ ถ้าต้องการตรวจสอบทุกอย่างให้ชัดเจน ต้องใช้เวลาอีกสักพัก”
ยศพัฒน์เงียบไปสักพัก แสดงว่าเข้าใจ
“กริ่งๆๆๆ ……”
เสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้นมา
อินทัชช่วยบอสรับโทรศัพท์ภายใน
“คุณยศพัฒน์ คุณเปรมามา”
เสียงหวานๆ ของไรยาดังขึ้นมา
อินทัชรีบหันไปมองบอส พูดล้อเล่นขึ้นมาว่า： “บอส คนรักตอนเด็กของคุณมา คุณจะเจอหรือไม่เจอ？”
“เปรมาไม่ใช่คนรักตอนเด็กของฉัน！”
ยศพัฒน์พูดเน้นเสียงเย็นชาออกมา “ให้เธอมาจากไหนก็กลับไปที่นั่น ฉันไม่มีเวลาเจอเธอ”
ตามหลอกหลอนไม่จบไม่สิ้นจริงๆ ！
อินทัชหัวเราะพูดกับไรยาในโทรศัพท์ว่า： “ไรยา ได้ยินแล้วใช่ไหม บอสสั่งว่าให้คุณเปรมามาจากไหนก็กลับไปที่นั่น ไรยาตอบกลับออกมาว่า： “คุณยศพัฒน์ ฉันเข้าใจแล้ว！”
จากนั้นวางสายภายในลง
อินทัชวางโทรศัพท์ลง หันไปมองยศพัฒน์แล้วยิ้มเหะๆ ออกมา จากนั้นพูดออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ว่า： “ถ้าหากบอสหญิงของเรามารับบอสเลิกงานพอดี และเจอคุณเปรมาโดยบังเอิญ บอส หนังเรื่องนี้ยอดเยี่ยมไหม！”
ยศพัฒน์หยิบแก้วกาแฟขึ้นมาและขว้างใส่อินทัช “ไสหัวไป！”
ชายโสดที่อิจฉาเขาที่มีภรรยา และตาร้อนที่เขามีความสุขในชีวิตการแต่งงาน！
อินทัชรับแก้วกาแฟไว้อย่างง่ายดาย จากนั้นวางคืนที่เดิม ยิ้มตาหยีแล้วพูดขึ้นว่า： “ไสหัวไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ยศพัฒน์รู้สึกขบขันเขา
