รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 363 รถหรูของแบตบอส
พี่ใหญ่ นี่พี่กำลังจะขุดหลุมฝังน้องชายเหรอ?
เมื่อเห็นภรรยาจะพุ่งมาขย้ำเขาอีกครั้ง ชลก็รีบเอ่ยว่า “พี่ใหญ่ ผมถูกเธอกอดไว้แน่น จะเอามือที่ไหนมาสับคอเธอให้สลบกัน”
ไซม่อนยิ้มเย็น
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนไม่มีใครเชื่อว่าชลไม่สามารถสับคอผู้หญิงที่สติเลือนรางให้สลบได้
เขาเห็นพลอยไพลินหน้าตาสะสวย รูปร่างเย้ายวนต่างหาก จึงทนไม่ได้แล้วมีเพศสัมพันธ์กับพลอยไพลินโดยไม่สนใจความผิดใดๆ
ณ ตอนนี้ คุณนายสามเกลียดแค้นสามีและพลอยไพลินถึงขีดสุด
“ไซม่อน ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคาดคั้นถามความผิดของน้องชาย นายว่าควรจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดี?”
ไซม่อนเอ่ยเสียงขรึมว่า “ชลกับผมไปส่งพลอยกลับบ้านด้วยกัน ไม่ว่าจะยังไง ชลก็ต้องขอโทษตระกูลเลิศธนโยธากับพลอย”
ทุกคนได้ยินดังนั้นก็เงียบ
ชลเกรงกลัวถึงขีดสุด
เขากลัวว่าถ้าไปตระกูลเลิศธนโยธาแล้วเขาจะถูกผู้นำตระกูลเลิศธนโยธาตีจนตาย
ส่วนคุณนายสามก็สีหน้าซีดเผือด แล้วถามไซม่อนเสียงสั่นว่า “พี่ใหญ่ ถ้าสมมติว่าตระกูลเลิศธนโยธาให้ชลรับผิดชอบโดยการแต่งงานกับยัยชั่วนั่นจะทำยังไง?”
ไซม่อนมองเธอไม่ตอบ
คุณนายสามน้ำตาไหลพรากราวกับสายฝน พลันเซล้มบนตัวลูกชาย เธอจับเสื้อของลูกชายเอาไว้ แล้วเอ่ยเสียงสะอื้นว่า “เจน แม่ไม่หย่า แม่จะไม่มีทางไปจากพวกนาย แม่จะไม่มีทางยกครอบครัวที่สร้างมาจากน้ำพักน้ำแรงของแม่ให้นางแพศยานั่น”
เธอผุดลุกขึ้นยืนตัวตรง แล้วเอ่ยอย่างเกลียดแค้นว่า “ถ้าพวกพี่กล้าให้ชลแต่งงานกับยัยชั่วนั่น นอกเสียจากว่าฉันตาย ก็ให้พวกเขาข้ามศพฉันไปก่อน!”
“เจนสัน พวกนายสามพี่น้องจำไว้ให้ดี หากวันหนึ่งแม่ตายไปแล้ว ก็เป็นเพราะถูกพวกเขาบีบคั้นจนตาย พวกนายต้องแก้แค้นแทนแม่!”
“แม่ แม่พูดอะไรน่ะ ลุงใหญ่กับปู่ย่าจะจัดการเรื่องนี้ให้แม่เอง ไม่มีทางให้พ่อหย่ากับแม่หรอก”
เจนสันปริปาก เขามองพ่อและลุงใหญ่ไม่วางตา เอ่ยว่า “ลุงใหญ่ เรื่องนี้เองก็โทษพ่อผมทั้งหมดไม่ได้ คนที่ผิดที่สุดก็คือคุณพลอย หากไม่ใช่ว่าเธอคิดไม่ซื่อ วางแผนหลอกลุงใหญ่ ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอก มันผิดที่เธอ เธอต้องรับผิดชอบกับผลที่ตามมาเอง พ่อผมไม่ไปฟ้องเธอโทษฐานข่มขืนก็ถือว่าไว้หน้าตระกูลเลิศธนโยธามากแล้ว”
ชลพูดสนับสนุนคำพูดของลูกชายว่า “ใช่ ลูกผมพูดถูก”
ในใจลึกๆเขาก็อยากจะแต่งงานกับพลอยไพลินอยู่หรอก เพราะไม่แน่ตระกูลเลิศธนโยธาอาจจะช่วยดันเขาขึ้นเป็นผู้นำตระกูลก็ได้
ภรรยาเขาอายุเริ่มเยอะหน้าตาก็เสื่อมโทรม เขาเบื่อหน่ายมานานแล้ว เทียบกับพลอยไพลินที่ยังสวยยังสาวซ้ำยังรูปร่างเย้ายวนได้สักที่ไหนกัน?
ติดตรงที่ลูกชายของเขาล้วนโตเป็นผู้ใหญ่กันทั้งคู่แล้ว เขาเองก็รู้ว่าลูกชายทั้งสองคนไม่ใช่เล่นๆ ชลจึงแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ ไม่กล้าเผยเจตนาจะรับผิดชอบต่อพลอยไพลิน
“เรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลัง พลอยล่ะ? ชล เราไปส่งพลอยกลับบ้านก่อน”
ไซม่อนถอนหายใจยาว “ไม่ว่าจะยังไง เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับพลอยที่บ้านเรา เราก็ควรจะไปขอโทษ”
เมื่อรู้ว่าพลอยไพลินอยู่ชั้นบน ไซม่อนก็เดินขึ้นบันได
ไม่นาน เสียงร้องไห้ปานใจจะขาดของพลอยไพลินก็ดังลอดมาจากชั้นบน
พี่น้องไซม่อนส่งพลอยไพลินกลับตระกูลเลิศธนโยธาแล้วจะเกิดอะไรขึ้น คนที่อยู่ห่างไกลในเมืองแอคเซสซ์ล้วนไม่รับรู้
สองสามีภรรยาเทวิกาไปทำงานตามปกติ
กนกอรเองก็มาเปิดร้านตามปกติเช่นกัน
โดยปกติแล้ว One Day In Coffee จะเริ่มเปิดร้านเก้าโมงเช้า แต่ก่อนตอนที่เทวิกาเช่าอพาร์ตเม้นอยู่ เธออยู่ใกล้ร้านมาก ๆ ปกติตอนแปดโมงเช้าก็จะมาเปิดร้านแล้ว จากนั้นก็จะทำความสะอาดร้าน รอจนกระทั่งกนกอรมาถึง ก็แทบไม่ต้องทำอะไรแล้ว
กนกอรขับจักรยานไฟฟ้าของเธอมาทำงานเหมือนทุกวัน
ยังไม่ถึงหน้าประตูร้าน เธอก็เห็นนฤเบศวร์ยืนรออยู่หน้าร้านแล้ว
เธอลอบด่าเขาในใจว่า: นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไมหมอนั่นยังไม่ไปทำงานอีก
พึ่งพาตำแหน่งบอสใหญ่ หนีงานมาอย่างโจ่งแจ้ง หากคุณปู่รู้แล้วจะเขี่ยเขาลงมาจากตำแหน่งท่านประธานหรือเปล่า?
หน้าร้านกาแฟมีรถหรูจอดอยู่หลายคัน ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเป็นรถของนฤเบศวร์กับบอดี้การ์ดของเขา
นอกจากรถหรูไม่กี่คันที่กนกอรคุ้นเคย ยังมีรถคันใหม่อีกคัน ซ้ำยังมีโบว์สีแดงผูกไว้บนหัวรถอีกต่างหาก
“คุณนายน้อย”
ทันทีที่รถจักรยานไฟฟ้าของกนกอรจอดลง ก็มีบอดี้การ์ดเดินมาหาเธอจะช่วยเธอเอารถไปจอด ปากก็พลางเรียกเธอว่าคุณนายน้อยอย่างนอบน้อม
“นายเหมือนจะชื่อธามสินะ ฉันกับคุณชายพวกนายหย่ากันแล้ว รบกวนนายเปลี่ยนคำขานด้วย จากนี้ไปอย่าเรียกฉันว่าคุณนายน้อยอีก”
ธามตอบอย่างนอบน้อมว่า “ครับ คุณนายน้อย!”
กนกอร “……”
ก็บอกแล้วว่าอย่าเรียกเธอว่าคุณนายน้อย ยังจะเรียกอีก!
มีคุณชายแบบไหนก็มีบอดี้การ์ดแบบนั้นจริงๆ หน้าด้านไร้ยางอายไม่ต่างกันเลย
แต่นฤเบศวร์กลับกำลังคิดจะเพิ่มเงินเดือนให้ธามที่รู้งาน
“กนกอร”
นฤเบศว์มือหนึ่งกอดช่อดอกไม้เอาไว้ ส่วนอีกมือก็ถือกล่องข้าวไว้สามกล่อง
เขาเดินลงบันไดมาด้วยใบหน้าแต้มยิ้ม แล้วหยุดลงตรงหน้ากนกอร
กนกอรมองช่อดอกไม้ที่เขากอดไว้ แล้วค่อยมองกล่องข้าวสามกล่องที่เขาถืออยู่ในมือ ก่อนจะหยอกล้อเขาว่า “คุณเบศวร์จะเปลี่ยนมาส่งเดลิเวอรี่แล้วงั้นเหรอ?”
นฤเบศวร์ยิ้ม “ฉันมาส่งเดลิเวอรี่ให้เธอโดยเฉพาะ”
กรกอรเบะปาก
เขายื่นช่อดอกไม้ให้กนกอร ยังคงเป็นช่อดอกไม้เงินดังเดิม
กนกอรเงียบครู่หนึ่ง แล้วจึงจะยื่นมือไปรับช่อดอกไม้เงินเอาไว้ พลันเอ่ยกับเขาว่า “นายเอาแต่มอบช่อดอกไม้เงินให้ฉันตลอด มันดูโอ้อวดเกินไป ครั้งหน้าไม่ต้องเอามาให้แล้ว”
เช้านี้ เธอเห็นเพื่อนรักโพสต์รูปลงโมเมนต์วีแชท คุณพัฒน์มอบดอกไม้ทั้งสวนให้เพื่อนรัก สวยจนเธอเห็นแล้วยังรู้สึกอิจฉาตาร้อนสุดๆ
พลางลอบชื่นชมในใจว่าคุณพัฒน์เอาใจผู้หญิงเก่งกว่านฤเบศวร์จริงๆด้วย
แต่ก่อนนฤเบศวร์เคยทุ่มเททุกอย่างให้เปรมาสุดหัวใจ เขาเองก็เอาใจผู้หญิงเก่งมาก เพียงแต่เมื่อเทียบกับยศพัฒน์ เขาก็ยังคงด้อยกว่าอยู่ดี
“เธอชอบไหม?”
กนกอร “……”
ดอกไม้เงิน มีใครไม่ชอบด้วยเหรอ
“เธอชอบใช่ไหม ถ้าเธอชอบ งั้นฉันจะเอามาให้เธอทุกวัน ไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะพูดอะไร ใครที่ไม่ชอบ ถ้ามีปัญญาก็มอบดอกไม้เงินให้ผู้หญิงที่ตัวเองชอบทุกวันด้วยสิ”
พวกผู้ชายคนอื่นๆที่จีบหญิง: ……คุณเบศวร์ กระเป๋าเงินพวกผมไม่ได้หนาเหมือนของคุณ คุณเหลือทางรอดให้เราด้วยสิครับ
“กนกอร เธอดูสิว่ารถคันนี้เป็นไงบ้าง?”
นฤเบศวร์จูงกนกอรมาตรงหน้ารถคันนั้น พลันเบี่ยงเบนความสนใจของกนกอรได้สำเร็จ ไม่ให้เธอคิดมากเรื่องดอกไม้เงินอีก
“นี่คือมาเซราตีเหรอ?”
เดิมทีเธอไม่คุ้นเคยกับพวกยี่ห้อรถยนต์หรอก แต่เธอมีพี่ชายที่คลั่งไคล้ในรถยนต์มากๆ ปกติถ้าไม่มีอะไรทำพี่ชายเธอก็จะเล่าคุณสมบัติของรถต่างๆนานาให้เธอฟัง จนนานวันเข้า เธอก็จำสัญลักษณ์ของรถยนต์ยี่ห้อต่างๆได้โดยปริยาย
จุดนี้เธอเหมือนเทวิกามากๆ
เทวิกาเองก็จำสัญลักษณ์ของรถยนต์ยี่ห้อต่างๆได้เพราะชเนนทร์เหมือนกัน
“ใช่ เธอชอบไหม? ฉันซื้อมาให้เธอ”
นฤเบศวร์เอากุญแจใหม่ออกมาอย่างอดใจรอไม่ไหว แล้วยัดกุญแจรถใส่มือกนกอร
“ลองขับดูสักรอบไหม?”
เขารู้ว่าฝีมือขับรถของกนกอรนั้นดีไม่เลว ครั้งก่อนเขาไปโดดหน้าผาที่ริมทะเล อ้อ ไม่ใช่ ไปตากลมทะเลสงบจิตใจต่างหาก ก็เป็นกนกอรที่ขับรถพาเขากลับมา
แต่กนกอรกลับคืนกุญแจรถให้เขา แล้วหันตัวเดินจากไป
นฤเบศวร์อึ้งชะงัก รถคันนี้ไม่ถูกใจเธองั้นเหรอ?
