รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 565 รณภพ
ยศพัฒน์ยกหัวแม่โป้งให้เขา “พี่ช่างเป็นหลานที่ดีของคุณปู่คุณย่าเหลือเกิน！”
“นั่นเป็นเพราะทั้งสองท่านนอนหลับไม่สนิท และหลับยากด้วย ผมก็แค่ช่วยให้พวกเขาหลับสบายขึ้น มีแต่หลานแท้ๆ ถึงจะกตัญญูพวกเขาแบบนี้”
คุณปู่กับคุณหญิงย่า：……
ทั้งสองคนก้มหน้าพูดคุยกัน ในขณะเดียวกันก็ปล่อยฝีเท้าให้เบาลง และเดินออกไปจากคฤหาสน์โดยไม่รบกวนใคร
เนื่องจากดึกมากแล้ว ทั้งคฤหาสน์ล้อมรอบไปด้วยความเงียบสงบ
ประยสย์พายศพัฒน์เดินไปห้องหนังสือพ่ออย่างคุ้นเคยและคล่องแคล่ว
บอดี้การ์ดสามสี่คนที่เฝ้าอยู่หน้าห้องหนังสือของไซม่อน หนึ่งในนั้นเข้ามาขวางทั้งสองคนไว้อย่างเงียบๆ ส่วนอีกคนไปเดินไปเคาะประตูห้อง เมื่อได้รับอนุญาตจากไซม่อนแล้ว บอดี้การ์ดที่ขวางทั้งสองไว้ ได้เชิญพวกเขาสองคนเข้าไป
ในขณะที่ยศพัฒน์เตรียมจะเคาะประตูนั้น พี่ชายของภรรยาได้มายืนเบียดข้างเขา และเมื่อเบียดเขาไปด้านข้างแล้ว จากนั้นเขายืนมองพี่ชายภรรยายกเท้าขึ้นแล้วถีบประตูลงไป
ยศพัฒน์： “……”
หลังจากที่ประยสย์ถีบประตูห้องเปิดออกแล้ว ได้พาน้องเขยเดินเต๊ะท่าเข้าไปในห้อง
หลังจากนั้นใช้เท้าถีบประตูอีกครั้ง เสียงดังโป้ง ประตูห้องหนังสือได้ปิดลงอย่างเรียบร้อย
ไซม่อนที่กำลังเปิดอัลบั้มรูปดูอยู่นั้น เมื่อได้ยินเสียง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเข้าหากัน แล้วพูดบ่นลูกชายที่เดินเข้ามาว่า： “ประยสย์ แกไม่รู้จักเสียงเบาหน่อยเหรอ？”
“ประตูห้องหนังสือหนักมาก ผมผลักไม่ไหว จึงต้องใช้เท้าถีบ”
ไซม่อน： “……”
เขาปิดอัลบั้มรูปลงให้เรียบร้อย เดิมทีตั้งใจว่าจะล็อกอัลบั้มรูปกลับเข้าไปในลิ้นชัก แต่มือไม้ของลูกชายเร็วมาก ยื่นมือมาแล้วแย่งอัลบั้มรูปไปจากเขา แถมพูดคำพูดยั่วโมโหเขาอีกว่า： “ดึกดื่นขนาดนี้ยังมาดูหญิงงามอีก？เอามาให้ผมดูหน่อย”
ไซม่อนลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมออกมาจากโต๊ะทำงาน จากนั้นไปหยิบหวายที่แขวนไว้บนผนัง หันหน้า แล้วประสบสายตากับลูกเขยทำให้ไซม่อนเงียบไปสักพัก สุดท้ายก็แขวนหวายกลับไปไว้ที่ผนังเหมือนเดิม แล้วพูดกับลูกชายว่า： “สามวันไม่ตีแก แกก็ขึ้นมาอยู่บนหัวฉันแล้วใช่ไหม”
“ที่แท้เป็นรูปถ่ายของแม่ผมนี่เอง ตอนแม่ผมยังสาวช่างสวยงามหรือเกิน หน้าตาของผมและวิกาต่างเหมือนแม่”
“ไอ้ลูกชั่ว ฉันหน้าตาน่าเกลียดมากเหรอ？แกกับวิกาต่างสืบทอดยีนสน์เด่นของฉันกับแม่ของแกไป”
ยศพัฒน์หาที่นั่งเองแล้วนั่งลงไป แล้วพูดเตือนสองพ่อลูกออกมาด้วยความหวังดีว่า： “วิกาหน้าตาเหมือนคุณย่าเธอ หน้าตาเธอเหมือนคุณย่าตอนยังสาวอย่างกับแกะ”
สองพ่อลูก： “……”
เนื่องจากประยสย์มาห้องหนังสือของคุณพ่อน้อยมาก จึงไม่รู้ว่าห้องทำงานของพ่อได้ซ่อนรูปถ่ายเก่าๆ ของพวกเขาทั้งสี่คนไว้ในอัลบั้มรูป แต่ว่ารูปถ่ายของเขากับวิกามีเฉพาะช่วงก่อนอายุหกเดือน หลังหกเดือน วิกาถูกวรันธรอุ้มไป หลังจากหายตัวไป พ่อของเขาก็ไม่เคยถ่ายรูปให้เขาอีกเลย
ช่วงวัยเด็กเขากับวิกาน่ารักมากจริงๆ อ้วนท้วนปุ้ยมุ้ย เพียงแต่ มีรูปภาพหนึ่งใบถ่ายตอนเขาอาบน้ำ เขาล่อนจ้อน……
ประยสย์รีบหยิบรูปถ่ายที่ทำให้เขาขายหน้าออกมา แล้วซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขา ถ้าหากรูปถ่ายใบนี้หลุดรอดออกไป
ถูกคนอื่นเห็นเขา แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน？
พฤติกรรมของลูกชายลูกไซม่อนเห็นหมด เขาไม่ได้ห้าม เพราะเขาไม่ได้มีแค่อัลบั้มเล่มเดียวสักหน่อย ไอ้หมอนี่รูปถ่ายตอนเด็กมีตั้งเยอะตั้งเยอะ ไม่ได้มีรูปถ่ายตอนอาบน้ำแค่ใบเดียวสักหน่อย
ถ้าเขามีโอกาสได้อุ้มหลาน จะหยิบออกมาให้หลานดูในอนาคต แล้วให้หลานลองทายดูว่าเด็กน้อยที่อาบน้ำอยู่คือใคร ฮ่าๆ น่าสนุกดี
ไซม่อนหยิบอัลบั้มรูปคืนมาจากมือลูกชาย แล้วล็อกใส่เข้าไปในลิ้นชัก
ต่อมา เขานั่งลงข้างในโต๊ะทำงาน มองไปที่ลูกชายกับลูกเขย แล้วพูดเสียงจริงจังออกมาว่า： “พอละ พวกเรามาคุยเรื่องสำคัญกันดีกว่า”
ระบบป้องกันเสียงของห้องหนังสือ บวกกับห่างจากคฤหาสน์ ยิ่งไปกว่านั้นคือมีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่ด้วย เรื่องที่สามพ่อลูกพูดคุยกัน มีแต่ฟ้าและดินเท่านั้นที่รู้
เวลาเดียวกันในตอนนี้ห้องหนังสือชั้นสองของตระกูลเลิศธนโยธา คุณพสธรก็กำลังพูดคุยกับลูกชายอยู่เหมือนกัน
ลูกชายของพสธรรณภพอายุมากกว่าพลอยสองปี ปีนี้อายุยี่สิบแปด เขาสืบทอดความโหดเหี้ยมและความชั่วของบรรพบุรุษของตระกูลเลิศธนโยธาได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาชอบต่อสู้และฆ่าฟันตั้งแต่ยังเด็ก และเมื่อโตขึ้น เขาไม่สนใจที่จะรับช่วงธุรกิจของครอบครัวต่อเลย
เขาชื่นชมในเรื่องทำธุรกิจผิดกฎหมาย ถึงแม้ตระกูลเลิศธนโยธาจะหันกลับมาทำเรื่องถูกกฎหมายแล้ว แต่เพื่อเป็นการป้องกันตัวเอง ก็ยังรักษาอำนาจอิทธิพลมืดไว้ ซึ่งตอนนี้ได้มอบหมายให้รณภพ
ถึงแม้เรื่องที่รณภพทำจะไม่ใช่เรื่องที่คนเขาทำกัน แต่เขาเป็นคนสงบเสงี่ยมมาก ไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไรเลย และไม่ยอมรับการสัมภาษณ์ใดๆ และยิ่งไม่มีทางเป็นข่าวกับสาวๆ เด็ดขาด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนรักดี เขาเลี้ยงเมียน้อยไว้หลายคนเลย
เมียน้อยของเขาเหมือนนกน้อยในกรงทอง ไม่มีอิสรภาพเลย ถูกเขาเลี้ยงไว้ในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง อีกฝ่ายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอาศัยอยู่ตรงไหน
เมื่อรณภพเบื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว ถ้าอีกฝ่ายรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร เขาจะให้คนเอาผ้าคลุมสีดำคลุมศีรษะของผู้หญิงคนนั้น แล้วให้คนไปส่งผู้หญิงคนนั้นออกไปจากคฤหาสน์ แล้วไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก
แต่ถ้าไม่รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร กล้ายื่นข้อเสนอ หรือมีแผนการอะไร เขาจะโยนเมียน้อยคนนั้นลงทะเลให้ปลากินทันที
เนื่องจากเขาเป็นคนไม่ค่อยเปิดเผย เลยมีคนน้อยมากที่รู้ว่าเขาดูแลควบคุมอิทธิพลมืดของตระกูลเลิศธนโยธาอยู่ และมีคนน้อยมากที่รู้จักเขา
เวลานี้ ท่าทางของเขาเหมือนนักเลงมาก นั่งตัวเอียงอยู่บนเก้าอี้ และขาทั้งสองข้างก็วางไว้ แต่คพสธรกลับไม่ได้โกรธ พูดกับเขาแค่ว่า： “อายุจะสามสิบปีแล้ว นั่งไม่เหมือนคนนั่ง ยืนไม่เหมือนคนยืน”
“พ่อ ผมเพิ่งยี่สิบแปดเอง อีกสองปีถึงจะสามสิบ”
รณภพแกว่งเท้าไปมา และแก้ไขคำพูดของพ่อให้ถูกต้อง
“เหลืออีกสองปีก็เลิกเล่นได้แล้ว แต่งงานกับผู้หญิงดีๆ มีลูกสักสองคน ให้พ่อได้มีความสุขกับการได้อยู่กับลูกๆ หลานๆ ทีเถอะ”
“พ่อ ผมคิดว่าพ่อกับแม่มีลูกคนที่สามน่าจะง่ายกว่าการคาดหวังที่จะได้อุ้มหลานนะ”
“ไอ้สารเลว แม่ก็อายุเยอะแล้ว จะมีลูกคนที่สามอีกได้ยังไง？ถึงแม้ว่าจะสามารถใช้ทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมทำให้แม่ของแกตั้งครรภ์ได้ แต่ก็จะเป็นอันตรายต่อร่างกายของเธอ เพราะอายุมากแล้ว”
สมัยหนุ่มๆ พสธรก็เคยเลี้ยงเมียน้อยไว้หลายคนเหมือนกัน แต่เขาไม่เคยปล่อยว่าผู้หญิงข้างนอกท้องเลย ดังนั้นทั้งชีวิตนี้เขาจึงมีลูกชายและลูกสาวอย่างละคนเท่านั้นเอง
เมื่ออายุเริ่มมากขึ้น และเล่นผู้หญิงข้างนอกจนเบื่อแล้ว ถึงรู้ว่าคู่สมรสดีที่สุด อย่างไรก็ตามเรื่องที่เขาทำนอกบ้านภรรยาของเขาเปิดตาข้างเดียวมาโดยตลอดอยู่แล้ว เมื่อเขากลับสู่ครอบครัว สองสามีภรรยาก็สามารถใช้ชีวิตได้ปรกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“น้องสาวผมท้องลูกนอกสมรสอยู่ไม่ใช่เหรอ ให้เธอครอดออกมา หลานที่ไม่ได้ใช้นามสกุลเดียวกันก็ยังเป็นหลานอยู่ดี”
พูดจบ พสธรอดใจไม่ไหว หยิบหนังสือได้เล่มหนึ่งก็ปาใส่ลูกชายทันที แต่ลูกชายหลบทันได้อย่างง่ายดาย
“ภพ นั่นมันน้องสาวแก น้องสาวแท้ๆ และมีพ่อแม่คนเดียวกัน แกทำตัวรักน้องสาวเหมือนที่ประยสย์รักน้องสาวมันได้ไหม？ประยสย์รักเทวิกาเหมือนดั่งไข่ในหิน แกเองก็เป็นพี่ชายเหมือนกัน เมื่อน้องสาวตัวเองเสียใจ ถูกคนอื่นรังแก แต่กลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย แล้วยังมาพูดว่าน้องสาวท้องลูกนอกสมรสอีกไม่มีพ่ออีก”
สิ่งที่พสธรไม่พอใจลูกชายที่สุดก็คือ ความเลือดเย็นของเขายังสะท้อนให้เห็นในความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องด้วย
ทั้งๆ ที่แม่คนเดียวกันคลอดออกมา และห่างกันไม่นานมากนัก แต่รณภพกลับมารักน้องสาวตัวเองเลย เรื่องระหว่างชลกับพลอย รณภพรู้ดี แต่เขาก็ไม่ยอมทำอะไรเลย เขาไม่ได้เอากระสอบทรายคลุมหัวชลแล้วทุบตี หรือแม้แต่พาคนไปที่บ้านของตระกูลสาระทาเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้น้องสาวก็ไม่ทำเลย
