“จอมจักรพรรดิสวรรค์!”
ภายในม้วนคัมภีร์โบราณ จอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลคําราม ร่างของมันสันสะท้านจักรวาลนับแสนล้านลี้กลิ่นอายอันทรงพลังปะทุออกมาดวงดาวใกล้เคียงพังทลายลงกลายเป็นความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด
นี่คือพลังอันไร้เทียมทาน พลังแห่งวิถีสุดยอดที่ปะทุออกมา ทุกสิ่งมีชีวิตในจักรวาลสัมผัสได้และร่างของพวกมันก็ต่างสันสะท้าน
แม้ว่าจะเป็นเพียงการดูผ่านม้วนคัมภีร์โบราณ ทุกดวงวิญญาณในแดนร้างตะวันออกก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย
นี่คือระดับสูงสุดแห่งจอมจักรพรรดิ เมื่อมันปะทุขึ้นมาขึ้น มันจะกระจายไปทั่วสวรรค์ทั้งเก้าและการจะหาอีกฝ่ายได้นั้นก็เป็นเรื่องยากยิ่ง!
แต่ในตอนนี้ ภาพที่ปรากฏขึ้นมานั้นเหนือความเข้าใจของสิ่งมีชีวิตทั้งมวล
จอมจักรพรรดิหมื่นเซียนผู้อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตตน พลังในการต่อสู้และพลังปราณอยู่ในจุดสูงสุดแต่กลับไม่สามารถเทียบกับจอมจักรพรรดิสวรรค์ได้แม้แต่น้อย!
ในส่วนลึกของจักรวาลที่ไร้สิ้นสุด ร่างบางร่างหนึ่งยืนนิ่ง ปกคลุมไปด้วยพลังแห่งความวุ่นวายประกายแสงนิรันดร์ปกคลุมทั่วไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้แม้แต่น้อย
แม้จะอยู่ห่างกันหลายพันล้านปี แต่ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันไร้เทียมทานที่แผ่ออกมาจากม้วนคัมภีร์นี้ได้!
เขายืนนิ่งเงียบ แต่ดูราวกับยืนอยู่กลางสายธารแห่งกาลเวลาที่เชี่ยวกราก
กาลเวลาทําอะไรเขาไม่ได้แม้แต่น้อย
มองผ่านอดีต ปัจจุบัน และอนาคต อยู่ยงคงกระพันไร้เทียมทาน!
นั่นคือภาพรวมของเขา ที่อยู่เหนือกว่าจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนเสียอีก
นี่คือผู้อันเป็นนิรันดร์
บนโลกนี้มีเส้นทางอยู่มากมายหากฝึกวิชาโดยมุ่งเน้นแต่วิชาเพียงอย่างเดียวไม่เคารพฟ้าดินไม่ยืมวิถีต่างๆมาใช้เชื่อแต่ว่าตนเองนั้นไร้เทียมทานก็จะไม่มีทางไปถึง!
ข้าคือจอมจักรพรรดิสวรรค์ ผู้กําราบศัตรูทั้งมวลบนโลกใบนี้!
นี่คือจิตวิญญาณต่อสู้ที่ไร้เทียมทานที่ทุกสิ่งมีชีวิตในแดนางตะวันออกสัมผัสได้จากร่างที่พร่ามัวนั้น!
จอมจักรพรรดิโบราณถูกจอมจักรพรรดิสวรรค์เมินเฉยมาได้สักพักแล้ว
จอมจักรพรรดิโบราณแห่งวิถีสุดยอด? แค่นิ้วเดียวก็จัดการได้แล้ว!
“จอมจักรพรรดิสวรรค์! เป็นคนที่ข้าเห็นในวังของจอมจักรพรรดิอสูรจริงๆเขาเป็นผู้ที่อยู่คู่กับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญและจอมจักรพรรดิอู่จื่อ!”
ภายในวิหารโบราณ จีต้าวชูเงยหน้าขึ้นท้องฟ้า ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความตกใจและยินดี
การคาดเดาครั้งก่อนของเขาถูกต้องจริงๆ
แม้ว่าภายในม้วนคัมภีร์เก้าชั้นฟ้าร่างนั้นจะดูคลุมเคลืออยู่บ้าง
แต่กระแสพลังนั้นตรงกันอย่างแท้จริง
จอมจักรพรรดิสวรรค์ที่มีเตาปรุงยาโกลาหลในม้วนคัมภีร์นั้นไร้พ่ายเขาทิ้งคําเตือนต่อจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนไว้ที่หน้าวิหารของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาล
ให้ได้รับประสบการณ์ของ 250,000 ปี…
ด้วยเหตุนี้เมื่อหลายล้านปีก่อนจอมยุทธ์ผู้เก่งกล้าถึงขีดสุดผู้นี้อาจก้าวผ่านวิถีแห่งเต๋ทําลายความเชื่อที่ว่าจอมจักรพรรดิมีชีวิตอยู่ได้เพียงไม่กี่หมื่นปีเท่านั้นไป
หากเป็นเช่นนี้ จนทําให้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ และจอมจักรพรรดิอู่จื่อสามารถอยู่ในยุคเดียวกันกับจอมจักรพรรดิสวรรค์ได้นี่ไม่ได้หมายความว่าจอมจักรพรรดิสวรรค์นั้นแข็งแกร่งทรงอานาจมากพอจนสามารถเรียกได้ว่าอยู่ในเขตแดนที่น่าสะพรึงกลัวเลยอย่างงั้นรึ?
ในตอนนี้ จีต้าวชูได้คิดไปมากมาย
เขาพบว่าประวัติศาสตร์ที่ถูกปกคลุมด้วยฝุ่นเมื่อหลายล้านปีก่อนนั้นงดงามเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก
และมนุษย์นั้นทรงพลังมากกว่าที่คิด!
“จอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์…. เพียงนิ้วเดียวก็สามารถสะกดจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนได้… เป็นไปได้อย่างไร…”
หลงก่เงยหน้ามองขึ้นฟ้า พึมพํากับตัวเองอย่างเสียสติ
เหนือเก้าชั้นฟ้าภาพได้หยุดลง ราวกับติดอยู่ในช่วงเวลานั้นตลอดกาล
อย่างไรก็ตาม หัวใจของหลงคู่เย็นเยียบ!
ความศรัทธาภายในหัวใจกาลังพังทลายลง
ความคิดที่ว่า จอมจักรพรรดิโบราณผู้ที่อยู่เหนือทุกสิ่ง กลับโดนจอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์สะกดเมื่อหลายล้านปีก่อนทําให้มันไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้แม้แต่น้อย
นี่มันอะไรกัน?
หากทั้งหมดนี้เป็นความจริง ความเชื่อทุกสิ่งภายในหัวใจก็กลายเป็นเพียงเรื่องตลก!
ในวิหารโบราณ เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์ตนอื่นๆ ที่ตามหลงภู่มาก็ต่างตกอยู่ในความเงียบด้วยเช่นกัน
ในตอนแรก พวกมันรู้สึกภาคภูมิใจและรู้สึกว่าสามารถใช้วิหารโบราณจากเมื่อหลายล้านปีก่อนนี้ทําลายความเชื่อมั่นของมนุษย์และเอาชนะโดยไม่ต้องสู้ได้
แต่ในตอนนี้ ผลลัพท์กลับออกมาห่างไกลจากที่พวกมันคิดไว้มาก
นี่คือวิหารของจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนในอดีตอย่างแท้จริง
แต่จอมจักรพรรดิหมื่นเซียนที่อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตกลับถูกจอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์กราบได้อย่างง่ายดาย และไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย!
ในตอนนี้ ผลกระทบกลับไม่โดนเผ่าพันธุ์มนุษย์อีกต่อไป แต่กลับเป็นเผ่าพันธุ์หมื่นเซียนเสียเอง!
ในตอนนั้นเอง เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์ก็ดูจะเข้าใจขึ้นมาได้บ้างแล้วว่าทําไมวิหารแห่งนี้จึงไม่ได้บันทึกความยิ่งใหญ่ของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลเอาไว้หลังจากที่ขึ้นไปยังจุดสูงสุดของวิถีสุดยอด
นั่นก็เพราะจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลไม่เคยได้ท่องจักรวาลตั้งแต่ที่ไปถึงจุดสูงสุดของวิถีสุดยอด
และในอดีต มันกลับถูกจอมจักรพรรดิสวรรค์ของมนุษย์กําราบด้วยเพียงนิ้วเดียวประสบการร์อันน่าอดสูเช่นนี้จะถูกเขียนไว้ในวิหารโบราณได้อย่างไรกัน?
จอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลผู้นี้อาจเป็นจอมจักรพรรดิที่น่าเศร้าที่สุดของผู้บรรลุเต๋สุดยอดเท่าที่เคยมีมาก็เป็นได้
ณ ตอนนี้ เหล่าเผ่าพันธุ์หมื่นเซียนในแดนร้างตะวันออกได้เปลี่ยนจากความเย่อหยิ่งและภาคภูมิเมื่อก่อนหน้านี้กลายเป็นความเงียบงัน
กลับกัน จิตวิญญาณของมนุษย์ได้ฟื้นกลับคืนมาอีกครั้ง และเพิ่มพูนความมั่นใจให้สูงยิ่ง!
เหนือเก้าชั้นฟ้านั้นเองภายในกระแสพลังที่โกลาหล ภาพก็เปลี่ยนไป…
“จอมจักรพรรดิสวรรค์! ข้าไม่ยอม!!”
จอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลสู้สุดกําลัง เสียงของมันเปี่ยมไปด้วยความอัปยศและโกรธเกรี้ยว
อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับการต่อต้านของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลการกระทําของจอมจักรพรรดิสวรรค์ก็ง่ายดายยิ่งเขาฟาดฝ่ามือลงไปฝ่ามือแห่งความโกลาหลเก้าสีฟาดลงไปใส่ร่างของจอมจักรพรรดิเจ้าจักรวาลร่างของมันบาดเจ็บสาหัสและกระเด็นไปไกลสุดขอบจักรวาล!
ในขณะเดียวกันนั้นเอง จอมจักรพรรดิสวรรค์ดูราวกับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งราวกับกําลังจ้องมองผ่านหัวงเวลานับล้านปีเข้ามา
สายตานั้นราวกับกาลังทอดมายังวิหารโบราณแห่งนี้!
“ครน!”
แรงกดดันที่เหนือจินตนาการถล่มลงมา ภายใต้ดวงตาของจอมจักรพรรดิสวรรค์ที่แห่งนี้ราวกับเป็นเพียงภาพเลือนลางท่ามกลางสายธารของกาลเวลา
เสี้ยวสํานึกของจอมจักรพรรดิสวรรค์ทะลวงลงมาจากเก้าชั้นฟ้า ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปนับล้านปี!
เพียงแค่เหลือบมองก็ทําให้ทุกสิ่งในแดนร้างตะวันออกรู้สึกราวกับวิญญาณนั้นถูกแช่แข็งมิสามารถขยับได้แม้แต่เสี้ยวเดียว
นี่คือความกลัวที่มาจากก้นบึงของหัวใจ
นี่คือความยําเกรงที่สิ่งมีชีวิตระดับต่มีต่อสิ่งมีชีวิตระดับสูงกว่า
จิตสํานึกของจอมจักรพรรดิสวรรค์ร่วงหล่นลงมาราวกับกระบี่ที่ตัดผ่าท้องฟ้าไม่ว่าท้องฟ้ากี่หมื่นแสนลี้ก็ไม่สามารถต้านทานพลังของจิตสํานึกอันยิ่งใหญ่นี้ได้และแตกสลายลงไปในพริบตา
และที่ซึ่งจิตสํานึกนั้นร่วงหล่นลงมาก็คือวิหารโบราณนี้นั่นเอง!
“อย่า!”
“จอมจักรพรรดิสวรรค์โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”
“ไม่!”
ในตอนนี้ บรรดาราชันดึกดาบรรพ์ในวิหารโบราณต่างหวาดกลัว รู้สึกได้ถึงหายนะที่ใกล้เข้ามา
แต่พวกมันต่างถูกแช่แข็งให้อยู่กับที่ กระทั่งความคิดเองก็เช่นกันพวกมันไม่สามารถหลบหนีได้แม้แต่น้อย
ทําได้แค่เพียงมองดูล่าแสงของจิตสํานึกศักดิ์สิทธิ์นั้นร่วงหล่นลงมาและกวาดล้างทุกสิ่งให้หายไป!
“ครืน
จิตสํานึกของจอมจักรพรรดิสวรรค์กระแทกลงมา บดขยี้ทุกสิ่งและกวาดล้างทุกอย่าง
ไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่อีกต่อไป
ยกเว้นจักรพรรดิมนุษย์ทั้งสามคน ที่ยังคงอยู่ครบสามสิบสอง
วิหารโบราณ หลงก่อนและราชนดึกดําบรรพ์หลายสิบตน…
ทุกสิ่งทุกอย่างสลายกลายเป็นฝุ่นควัน หายไปไม่เหลือ!
แม้จะอยู่ห่างกันนับล้านปี
เพียงแค่การเหลือบมองจากที่ไกลๆ ของจอมจักรพรรดิสวรรค์
ราชวงศ์ถูกทําลาย เจ้าชายโบราณและราชนดึกดําบรรพ์สลายกลายเป็นเถ้าธุลี!
