ตอนที่ 978 มอบให้ตามตกลง
ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางไป๋จิ่นเซ่อพลางยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย จากนั้นกล่าวเสียงเบา “หนทางยังอีกยาวไกล พวกเราต้องลองผิดลองถูกไปเรื่อยๆ…”
“เสี่ยวชีจะจดจำถ้อยคำของพี่หญิงใหญ่ไว้เจ้าค่ะ! ทุกคนต้องแสวงหาหนทางที่จะทำให้แคว้นเจริญรุ่งเรืองไปด้วยกัน นี่คือหน้าที่ของทุกคนในแคว้น!” ไป๋จิ่นเซ่อโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน
เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า ไป๋จิ่นเซ่อจึงดันถ้วยน้ำชาไปให้พี่สาวแล้วกล่าวขึ้นเบาๆ “พี่หญิงใหญ่ดื่มน้ำชาแล้วพักผ่อนสักนิดเถิดเจ้าค่ะ! พรุ่งนี้เมื่อจัดการเรื่องในจวนไป๋เสร็จ พี่ชุนเถาและถงหมัวมัวจะเข้าวังมาดูแลพี่หญิงใหญ่แล้วเจ้าค่ะ”
ไป๋จิ่นเซ่อฉลาดเกินวัย ดังนั้นไป๋ชิงเหยียนจึงไม่คิดปิดบังคำกล่าวใดกับน้องสาวคนนี้ เมื่อเห็นแววตาที่หนักแน่นของน้องสาว ไป๋ชิงเหยียนเอื้อมมือไปลูบศีรษะของนางอย่างภาคภูมิใจ จากนั้นรับถ้วยชามา
“ฝ่าบาท เหยียนอ๋องแห่งซีเหลียงขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” เว่ยจงก้าวเข้าไปรายงานเสียงเบา
“นี่มันยามใดแล้ว เหยียนอ๋องบอกหรือไม่ว่ามีเรื่องสำคัญอันใด” ไป๋จิ่นเซ่อขมวดคิ้วถาม
ตั้งแต่ที่พี่หญิงใหญ่ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินี พี่หญิงใหญ่ยุ่งกว่าเมื่อก่อนมาก ยุ่งจนไม่มีเวลาแม้แต่จะรับประทานอาหาร
ไป๋ชิงเหยียนที่ถือถ้วยชาไว้ในมือยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหลี่จือเจี๋ยจะเริ่มร้อนใจแล้ว
“บอกเหยียนอ๋องว่าวันนี้ดึกมากแล้ว เราจะพบเขาวันพรุ่งนี้หลังจากว่าราชการตอนเช้าเสร็จ” ไป๋ชิงเหยียนก้มหน้าเป่าถ้วยชาร้อนในมือ
“พ่ะย่ะค่ะ!” เว่ยจงรับคำแล้วเดินออกจากตำหนักไปอย่างนอบน้อม
ไป๋ชิงเหยียนก้มหน้ามองใบชาที่ลอยอยู่เหนือน้ำชา พรุ่งนี้พบหน้าหลี่จือเจี๋ย นางสามารถถือโอกาสนี้พบหน้าอาอวี๋ได้เช่นเดียวกัน
หรงตี๋และซีเหลียงล้วนต้องการผูกมิตรกับต้าโจว ในเมื่อยังไม่ได้ตกลงทำสัญญากันอย่างเป็นทางการ เมื่อเหยียนอ๋องหลี่จือเจี๋ยแห่งซีเหลียงเข้าพบจักรพรรดินีแห่งต้าโจว อ๋องหน้ากากผีแห่งหรงตี๋ก็ย่อมสิทธิ์พบหน้าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวเช่นเดียวกัน
ไป๋ชิงเหยียนปิดฝาถ้วยน้ำชาพลางกำถ้วยน้ำชาแน่น หญิงสาวตัดสินใจให้คนส่งสารไปให้อาอวี๋ ให้เขามาพบนางหลังจากที่หลี่จือเจี๋ยพบนางเสร็จ ทางที่ดีควรเลือกเวลาที่ท่านแม่อยู่ด้วย
“เดี๋ยวก่อน…” ไป๋ชิงเหยียนหันไปทางเว่ยจง “ให้เหยียนอ๋องมาพบข้าหลังจากที่ข้าว่าราชการเสร็จทันที ข้าจะพบเขาก่อนที่จะไปทานอาหารกับท่านแม่”
“พ่ะย่ะค่ะ” เว่ยจงรับคำ
เมื่อแพร่ข่าวนี้ออกไปอาอวี๋จะได้รู้ว่าเมื่อนางพบหลี่จือเจี๋ยเสร็จ นางจะไปทานอาหารกับท่านแม่ต่อ หากเขามาในเวลานั้น เขาจะได้พบท่านแม่ด้วย
อาอวี๋ต้องมาอย่างแน่นอน
ไป๋ชิงเหยียนให้หลี่จือเจี๋ยมาพบหลังจากว่าราชการเสร็จในวันพรุ่งนี้ หลี่จือเจี๋ยไม่กล้ารอช้าแม้แต่น้อย เขามารอพบหญิงสาวที่หน้าห้องหนังสือตั้งแต่เช้าตรู่พร้อมกับนำนกแก้วยักษ์สีสันสดใสตัวนั้นมาด้วย
หลี่จือเจี๋ยถูกจับได้ว่ายืมมือของไป๋สุ่ยอ๋องลอบสังหารไป๋ชิงเหยียนในวันราชาภิเษก เขากำลังหวาดกลัวจึงไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนกแก้วที่นำมาเป็นของขวัญให้หญิงสาว วันนี้มาพบไป๋ชิงเหยียน เขาจึงตั้งใจนำนกแก้วมามอบให้นางด้วย ถือเป็นข้ออ้างอย่างหนึ่งในการมาขอเข้าพบหญิงสาว
ไม่นานเว่ยจงก็เดินออกมาจากห้องหนังสือ จากนั้นทำความเคารพหลี่จือเจี๋ยยิ้มๆ
“ฝ่าบาทเชิญเหยียนอ๋องเข้าไปด้านในพ่ะย่ะค่ะ…”
หลี่จือเจี๋ยพยักหน้าขอบคุณ จากนั้นยัดถุงเงินหนักอึ้งถุงหนึ่งให้เว่ยจง กล่าวว่าเป็นค่าน้ำชา จากนั้นจึงเดินตามหลังเว่ยจงเข้าไปด้านใน
เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ หลี่จือเจี๋ยจึงรีบก้าวเข้าไปทำความเคารพ จากนั้นให้เขานำนกแก้วเข้ามาพลางกล่าวขึ้น “เดิมทีตั้งใจจะมอบนกแก้วตัวนี้ให้ฝ่าบาทตั้งแต่วันราชาภิเษก ทว่า คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องไป๋สุ่ยอ๋องขึ้นก่อน กระหม่อมรู้สึกหวาดกลัวจึงลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทพ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนเพิ่งเคยเห็นนกแก้วขนาดยักษ์ที่มีสีสันสวยงามเช่นนี้ ลำตัวสีน้ำเงินมีขนสีเหลืองขึ้นแทรก ถึงแม้อยู่ภายในตำหนักก็ยังเห็นสีสันสดใสของลำตัวอย่างชัดเจน เป็นของล้ำค่าหายากมากจริงๆ
นกแก้วยักษ์ที่อยู่ในกรงขนาดใหญ่ที่ต้องใช้แรงคนถึงสองคนแบกเข้ามาในตำหนักเกาะขอนไม้พลางกระพือปีกอย่างแรง เมื่อกรงถูกวางลงบนพื้น นกแก้วยักษ์มองเห็นหลี่จือเจี๋ย มันจึงเก็บปีกของตัวเองลง จากนั้นส่งเสียงร้องในลำคอเบาๆ
หลี่จือเจี๋ยเห็นไป๋ชิงเหยียนจ้องไปที่ขนสะอาดสีสันสดใสของนกแก้วยักษ์จึงกล่าวขึ้นยิ้มๆ “ฝ่าบาททรงลองให้เว่ยจงให้อาหารนกตัวนี้ดูสิพ่ะย่ะค่ะ จะมีเรื่องประหลาดใจเกิดขึ้นพ่ะย่ะค่ะ”
เมื่อเว่ยจงเห็นไป๋ชิงเหยียนพยักหน้าจึงหยิบเมล็ดแตงเดินไปหยุดอยู่หน้ากรงนก จากนั้นยื่นเมล็ดแตงให้นกแก้วหนึ่งเมล็ด นกแก้วชูคอยาวพลางส่งเสียงร้องแหลมออกมาทันที
“จักรพรรดินีแห่งต้าโจวงดงามที่สุด! จักรพรรดินีแห่งต้าโจวงดงามที่สุด!”
แม้แต่เว่ยจงยังตกตะลึง
เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนตกตะลึงไปเล็กน้อย หลี่จือเจี๋ยจึงกล่าวต่อ “รบกวนเว่ยกงกงป้อนอาหารนกตัวนั้นอีกครั้ง”
เว่ยจงป้อนอาหารให้นกแก้วอีกครั้ง เมื่อนกแก้วยักษ์กินเสร็จจึงชูคอยาวร้องเสียงแหลมออกมาอีกครั้ง
“จักรพรรดินีแห่งต้าโจวจงเจริญหมื่นปี! จักรพรรดินีแห่งต้าโจวจงเจริญหมื่นปี!”
หลี่จือเจี๋ยมองดูนกแก้วยักษ์ที่ไม่ทำให้เขาเสียหน้านิ่งแวบหนึ่ง จากนั้นหันไปทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน
“สัตว์ตัวนี้สามารถทำให้ฝ่าบาททรงสรวลได้ หวังว่าฝ่าบาทจะทรงรับไว้พ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนหันไปพยักหน้าให้เว่ยจงสื่อให้เขารับนกแก้วยักษ์ตัวนี้เอาไว้
“ขอบใจเหยียนอ๋องมาก เหยียนอ๋องเชิญนั่ง…”
หลี่จือเจี๋ยโค้งกายคำนับขอบคุณไป๋ชิงเหยียน เมื่อนั่งลงบนที่นั่งเรียบร้อยจึงกล่าวต่อ “จำได้ว่ากระหม่อมพบฝ่าบาทครั้งแรกที่ด่านชิวซาน กระหม่อมเห็นฝ่าบาทขี่ม้ามาแต่ไกลด้วยท่าทีองอาจ กระหม่อมยังนึกว่าฝ่าบาทคือเทพธิดา ตอนนี้เมื่อนึกย้อนดูบางทีตอนนั้นสวรรค์อาจกำลังเตือนกระหม่อมว่าวันหน้าฝ่าบาทจะกลายเป็นเจ้าของแผ่นดินแห่งนี้พ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางหลี่จือเจี๋ยยิ้มๆ
“เหยียนอ๋องคงไม่ได้มาที่นี่เพียงเพราะต้องการมอบนกแก้วยักษ์ให้เราและกล่าวสรรเสริญเราเท่านั้นใช่หรือไม่”
หลี่จือเจี๋ยลุกขึ้นคำนับอีกครั้ง “ซีเหลียงยังอยากทำสัญญาผูกมิตรกับต้าโจว ทว่า ยังไม่ได้คำตอบที่แน่ชัดสักที กระหม่อมจึงบังอาจมาทูลถามฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทราบดีว่าฝ่าบาททรงเสียพระทัยกับการกระทำที่อวิ๋นพั่วสิงทำต่อคุณชายสิบเจ็ดของตระกูลไป๋ ฝ่าบาททรงโกรธแค้นถือเป็นเรื่องสมควรแล้ว ความจริงอวิ๋นพั่วสิงก็เสียใจกับเรื่องนี้มากเหมือนกัน มิเช่นนั้นเขาคงไม่ส่งหลานชายของตัวเองมาชดใช้ให้คุณชายสิบเจ็ดเช่นนี้ จักรพรรดินีแห่งซีเหลียงของพวกเราคงไม่ยอมสละดินแดนให้ต้าโจวมากถึงเพียงนี้พ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนยกถ้วยชาขึ้นเป่าไอร้อนเบาๆ จากนั้นก้มหน้าดื่มเล็กน้อยโดยไม่กล่าวสิ่งใดทั้งสิ้น หญิงสาวกำลังคิดอยู่ว่าจะลอบหยั่งเชิงหลี่จือเจี๋ยเรื่องฐานะของไป๋จิ่นถงเช่นไรดี
หลี่จือเจี๋ยเห็นดังนี้จึงขบกรามแน่นพลางกล่าวต่อ “ซีเหลียงสามารถมอบให้ต้าโจวได้มากกว่าหรงตี๋ ต้าโจวจะได้เมืองยี่สิบเมืองไปโดยไม่ต้องเปลืองแรงแม้แต่น้อย นี่เหมือนกับต้าโจวทำสงครามชนะโดยไม่ต้องทำศึกจริงแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ!”
“หรงตี๋มีม้าศึก ซีเหลียงก็มีเช่นเดียวกัน ทว่า ซีเหลียงต้องขอเวลาเตรียมม้าอีกสักพัก พวกเราไม่มีม้ามากมายขนาดนั้นในคราเดียวพ่ะย่ะค่ะ ขอเพียงต้าโจวยอมทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับซีเหลียง เมื่อสงครามสงบลง หรงตี๋มอบม้าให้ต้าโจวเท่าใด ซีเหลียงจะมอบให้ตามนั้นเช่นเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ!”
หลี่จือเจี๋ยกล่าวช้าๆ “สำหรับต้าโจวแล้วนี่คือการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่ามากพ่ะย่ะค่ะ”
“ทว่า หรงตี๋สามารถมอบม้าให้ต้าโจวได้ทันที ซีเหลียงให้สัญญากับต้าโจวว่าจะมอบม้าให้หลังจากเสร็จสงคราม นั่นเป็นเหมือนกระดาษเปล่าแผ่นเดียวเท่านั้น!” ไป๋ชิงเหยียนลูบถ้วยชาในมือ “หากซีเหลียงแพ้สงครามขึ้นมาเล่า นั่นเป็นเพียงแค่ลมปากไม่ใช่หรือ ต้าโจวต้องการเมืองของซีเหลียงก็จริง ทว่า ม้าศึกเป็นสิ่งสำคัญสำหรับต้าโจวเหมือนกัน เมื่อมีม้าศึก ต้าโจวจะเป็นดั่งกองทัพดุดัน กองทัพหลักของซีเหลียงถูกหรงตี๋ขัดขวาง ต้าโจวสามารถยึดเมืองยี่สิบเมืองของซีเหลียงได้อย่างง่ายดาย เหยียนอ๋องไม่คิดเช่นนั้นหรือ”
***********************
