ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล – ตอนที่ 460 รอดตายแล้ว

ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล

ตอนที่ 460 รอดตายแล้ว

“ศพแข็งตัว” จางเยี่ยนเฟิงตกตะลึง “เป็นไปไม่ได้” การแข็งตัวของศพเกิดจากศพตายได้ระยะหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นคดีฆาตกรรมในสมัยโบราณหรือปัจจุบัน ผู้สืบสวนคดีจะพิจารณาระยะเวลาการตายของผู้ตายจากการแข็งตัวของศพ แต่นี่คือคนเป็น คนเป็นที่เคลื่อนไหวได้นะ

“ฉันอยากบอกว่า” ตำรวจเฉินมองไปทางจางเยี่ยนเฟิง “ไม่ไปดูหน่อยเหรอ”

“คุณกำลังล้อเล่นใช่ไหม” จางเยี่ยนเฟิงถาม

“อืม” ตำรวจเฉินพยักหน้า

“คนตายแล้ว จะเคลื่อนไหวได้ยังไง ใช่ไหมล่ะ”

“ใช่แล้ว”

จางเยี่ยนเฟิงโล่งอก “คนตายแล้ว คงเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นขึ้นมาอีก ใช่ไหม”

“ก็ใช่…นะ” ตำรวจเฉินหัวเราะ แล้วกัดเล็บด้วยความเคยชิน แต่เนื่องจากเธอหน้าตาดี ดังนั้นการกระทำนี้ของเธอจึงน่ารักเป็นอย่างมาก มาพร้อมกับสไตล์ของผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่แฝงไปด้วยความซุกซนของหญิงสาว

ผู้หญิงฉลาด ไม่ว่าจะสายอาชีพไหน จริงๆ แล้วต่างรู้ว่าจะแสดงความสวยของตัวเองออกมาให้มากที่สุดได้อย่างไร และนี่คือพรสวรรค์ของผู้หญิง

“ฉันคิดว่าไปดูเถอะ” ตำรวจเฉินกัดเล็บพร้อมกับพูดเร่ง

“อ้อ ได้” จางเยี่ยนเฟิงวิ่งไปทางนั้น เธอมองเงาหลังของเหล่าจางวิ่งตะบึงไป จากนั้นใบหน้าที่ยิ้มเล็กน้อยของตำรวจเฉินก็จางลง แต่ยังคงกัดเล็บต่อไป “ดีเอ็นเอกับลายนิ้วมือไม่มีปัญหา แต่ทำไมคุณดูเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะ” ตำรวจเฉินขมวดคิ้ว เปลี่ยนนิ้วกัดเล็บต่อ

“นี่ เจ้าหนู เดี๋ยวก่อน!”

โจวเจ๋อที่กำลังแอบสาปแช่งเหล่าจางอยู่ในใจ คิดว่าหลังจากกลับไปแล้วจะจับลูกน้องตาบอดนาบกับเสาร้อนๆ อย่างไรดี แต่พอได้ยินเสียงของเหล่าจางตะโกนมาจากด้านหลัง โจวเจ๋อรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ดีจริงๆ!

เด็กน้อยเบ้ปาก ก่อนจะหมุนตัวกลับมา สายตาของเขาไม่ได้มองจางเยี่ยนเฟิงที่วิ่งเข้ามาก่อน แต่กลับมองไปที่ตำรวจเฉินที่อยู่ไกลๆ

“คุณอา พี่สาวคนนั้น ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังมองพวกคุณปู่คุณย่าที่ฝังอยู่ใต้ดิน”เด็กผู้ชายยื่นมือไปตีรั้วเบาๆ ด้วยความจนใจ แล้วพูดด้วยความจนปัญญาว่า “คุณอา ผมจะกลับบ้านแล้ว ดึกมากแล้วครับคุณพ่อคุณแม่กำลังร้อนใจรออยู่ที่บ้าน ผมฝากคุณอาทักทายคุณอาคนนั้นด้วยนะครับ” ขณะที่พูด เด็กผู้ชายก็สะพายกระเป๋าเป้ลายเปปป้าพิกของเขาวิ่งออกไป

โจวเจ๋อถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เดิมทีเขาคิดว่าจะเป็นฉากซึ้งของเจ้านายกับลูกน้องที่ได้เจอหน้ากัน เขากำลังทำอารมณ์ตื้นตันอยู่ในใจ แต่วินาทีต่อมาโจวเจ๋อกลับยกกำปั้นขึ้นมาในทันใด หมุนตัวแล้วต่อยไปที่จางเยี่ยนเฟิง!

จริงๆ เลย เหล่าจาง เถ้าแก่อย่างฉันไม่ได้ตั้งใจนะ!

‘พลั่ก!’ เหล่าจางโดนต่อยไปที่ใต้คางอย่างจัง เนื่องจากเขาไม่ทันได้ตั้งตัว เหล่าจางจึงโดนหมัดไปเต็มเปา เหมือนคนโดนยิงล้มลงไปบนพื้น

แต่การตอบสนองของเหล่าจางไวมาก เขาเป็นตำรวจอาชญากรรมรุ่นเก๋ามาหลายสิบปี และตอนนี้ยังได้เข้ามาอยู่ในร่างของคนหนุ่มเหมือนไม้แห้งได้ฝนชโลมลูบ บวกกับการฝึกฝนร่างกายอย่างต่อเนื่องในช่วงนี้ จึงไม่มีหน้าท้อง ถือว่าเป็นตำรวจที่มีร่างกายและประสบการณ์อยู่ในจุดสูงสุดคนหนึ่ง

หลังจากเหล่าจางล้มไปด้านหลัง เขาจึงกวาดเท้า

‘ปึง!’ โอ๊ย… โจวเจ๋อถูกเตะล้มลงไปบนพื้น ศีรษะกระแทกกับขอบรั้วริมน้ำ

เหล่าจาง คุณกล้าต่อยผม คุณกล้าต่อยเถ้าแก่ของคุณ

เหล่าจางรีบคลานขึ้นมาจากพื้นแล้วกระโจนเข้ามา ร่างกายของโจวเจ๋อไม่อยู่ในการควบคุมของเขาแล้ว เขาเตะขาออกไป แต่เหล่าจางได้รับบทเรียนจากครั้งที่แล้วจึงระวังตัวมากขึ้น เบี่ยงตัวหลบ หมุนตัวแล้วเตะไปที่ท้องของโจวเจ๋อ

‘วืด!’ โจวเจ๋อถึงแม้จะไม่สามารถควบคุมร่างนี้ได้ในตอนนี้ ทว่าความเจ็บปวดกลับสมจริง แต่ไม่ว่าโจวเจ๋อจะเจ็บเจียนตายแค่ไหน การตอบสนองของร่างกายก็ไม่หยุดนิ่งด้วยเหตุนี้ สองมือจับขาของเหล่าจางทันที แล้วอ้าปากกัดลงไป!

โจวเจ๋อมองเท้าที่ใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ แล้วเกิดการต่อต้านอย่างรุนแรงขึ้นมาในใจ ‘พรวด!’ เมื่อกัดลงไป! กลิ่นเหม็นฉุนจึงโชยมา เหมือนปลาซาร์ดีนบรรจุกระป๋องที่หมดอายุมาสามปี

เหล่าจาง แม่งคุณไม่ได้เปลี่ยนถุงเท้านานแค่ไหนแล้ว กลิ่นนี้ทำให้โจวเจ๋อแทบอาเจียน

“โอ๊ยๆๆๆ!!!!!” เหล่าจางร้องออกมา เขาไม่เคยเจอผู้ต้องสงสัยแบบนี้มาก่อน เหล่าจางถีบไปหนึ่งทีและคิดว่าอีกฝ่ายจะสูญเสียแรงต่อต้าน แต่คิดไม่ถึงว่าจะดุดันขนาดนี้

อืม ความดุดันของตำรวจอาชญากรรมรุ่นเก๋าได้แสดงออกมาในเวลานี้แล้ว ความปลอดภัยในชีวิตของตำรวจอาชญากรรมจริงๆ แล้วยากที่จะรับประกันมากที่สุด เพราะพวกเขามักจะเจอผู้ร้ายที่โหดเหี้ยมทารุณอยู่เสมอ แน่นอนว่าการรับมือกับคนเลว เป็นไปไม่ได้ที่จะปราบด้วยวิธีที่ละมุนละม่อม

‘กึก…’ จางเยี่ยนเฟิงล็อกคอของโจวเจ๋อ จากนั้นก็ใช้เข่ากดลงไปเหนือศีรษะของโจวเจ๋อ!

‘ปึก!’ ศีรษะของโจวเจ๋อถูกกระแทกอย่างแรง เขารู้สึกมึนทันที ต่อมาร่างกายของโจวเจ๋อเหมือนกับปลาหมึกรัดพันตัวของเหล่าจาง จากนั้นหันหน้าใส่แขนของเหล่าจางแล้วอ้าปากกัดลงไป

“ซี้ด!” เหล่าจางสูดปาก เวลานี้เขาเริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจ ผู้ต้องสงสัยคนนี้เป็นตัวอะไรกันแน่ เพราะว่าคนทั่วไป ถึงแม้จะเป็นพวกผู้ร้ายหลบหนีก็ไม่น่าจะต่อสู้ด้วยวิธีแบบนี้ใช่ไหม เขามองข้ามความเจ็บปวดทุกอย่าง มองข้ามการตอบสนองต่างๆ ของร่างกาย แล้วต่อสู้ด้วยความบ้าคลั่งไร้ความกลัว

เหล่าจางพลิกสองมือขึ้นไป จับคอของโจวเจ๋อจากนั้นจับยกทุ่มข้ามไหล่!

‘ปึง!’ โจวเจ๋อถูกจับทุ่มลงพื้นอย่างแรง ตอนที่เขาทำท่าเหมือนจะคลานขึ้นมา เหล่าจางก็ยังไม่ยอมลดละเดินไปข้างหน้าแล้วถีบหน้าอกของโจวเจ๋อหนึ่งที

‘ปึก!’

‘กึก…’ กระดูกซี่โครงที่แต่เดิมหักอยู่แล้ว ได้หักเพิ่มอีกสองสามซี่ คราวนี้น่าจะหยุดได้แล้วใช่ไหม

เหล่าจางรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง เขาใส่ชุดตำรวจนอกเครื่องแบบไม่ได้พกกุญแจมือมาด้วย ไม่อย่างนั้นคงจะจับอีกฝ่ายใส่กุญแจมือได้ไม่มีปัญหา แต่ฉากต่อมากลับทำให้เหล่าจางเบิกตาโต

เขามองเห็นผู้ต้องสงสัยที่ตัวเองจับทุ่มลงบนพื้นและถีบอีกหนึ่งทีไป กลับพลิกตัวกระโดดขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ทว่าขาของอีกฝ่ายดูเหมือนจะขาเป๋ข้างหนึ่ง ทำให้ยืนขึ้นไม่ได้อย่างสมบูรณ์ จากนั้นอีกฝ่ายจึงก้มตัวแล้วพุ่งตรงเข้ามาหาเขา

‘ปึง!’ เหล่าจางถูกกระแทกท้องหนึ่งที เขารู้สึกมึนในพริบตา แต่หลังจากนั้นรู้สึกว่าหลังของตัวเองเหมือนทับอยู่บนของแข็งๆ ร่างกายของเขาเริ่มเอนไปข้างหลัง

ไอ้หมอนี่… ไอ้หมอนี่คิดจะผลักเขาลงน้ำ!

เหล่าจางรีบตั้งหลักช่วงล่างให้มั่นคง สองมือล็อกคอของอีกฝ่ายอย่างแน่น แต่ถึงแม้เขาจะล็อกคอของอีกฝ่ายแล้วก็ตาม ทว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร ยังออกแรงกับเขาอย่างต่อเนื่อง

ผู้ชายสองคนตกอยู่ในสถานการณ์ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้แก่กัน และเนื่องจากการต่อสู้เมื่อครู่ ทำให้ผ้าปิดปากของโจวเจ๋อตกลงไป เหล่าจางจึงเห็นใบหน้าของคนแปลกหน้าที่อยู่ใกล้จนแทบจะติดกับหน้าของตัวเอง

เขามีใบหน้าที่ขาวมาก ขาวผิดปกติ ขาวเหมือนคนตายแล้ว และตอนที่คนตายคนนี้กำลังใช้แรงบีบคอเหล่าจางเพื่อผลักเหล่าจางลงน้ำ จู่ๆ เขากลับกะพริบตาให้เหล่าจางตาปริบๆ!

“…” เหล่าจาง เหล่าจางงุนงงอยู่บ้าง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

“หละ…เหล่า…จาง…”

หืม เขากำลังพูดเหรอ

ดูเหมือนจะเป็นเพราะเด็กผู้ชายวิ่งไปไกลแล้ว โจวเจ๋อพบว่าตัวเองสามารถควบคุมร่างกายได้เล็กน้อย อย่างน้อยก็พอขยับปากได้บ้าง จึงส่งเสียงออกมา

“หละ…เหล่า…จาง…”

“คุณเป็นใคร” เหล่าจางตกตะลึง ถึงแม้ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงงัดกำลังกันอย่างเต็มที่ แต่เขาสังเกตเห็นถึงความผิดปกติได้โดยสัญชาตญาณ หรือจะพูดให้ถูกก็คือ ความรู้สึกแปลกเช่นนี้ถูกแสดงออกมาตั้งแต่ตอนที่เริ่มต่อสู้กัน

ทนายอันเคยพูดว่า เหล่าจางเป็นลูกน้องยมทูตที่อ่อนแอที่สุดของโจวเจ๋อ เพราะว่าวิญญาณไม่ได้ลงไปที่นรกดังนั้นถึงแม้จะเป็นยมทูต แต่กลับไม่มีประสบการณ์และความสามารถของยมทูต และไม่มีพลังพิเศษอะไร

เหล่าจางเหมือนแค่เปลี่ยนร่าง และตัวเองก็เป็นตำรวจต่อไปมากกว่า ทว่าการสังเกตของตำรวจอาชญากรรมรุ่นเก๋ายังคงมีอยู่

“ผม…ถะ…เถ้า…แก่…”

“คุณเป็นใคร” ตอนนี้เท้าทั้งสองข้างของจางเยี่ยนเฟิงลอยเหนือพื้น เขาใกล้จะหมดแรงแล้ว แต่ไอ้หมอนี่ที่อยู่ตรงหน้ากลับมีพลังไม่จบไม่สิ้น

“เถ้า…แก่…”

“คุณเป็นใคร”

“…” โจวเจ๋อ คิดว่าฉันออกเสียงแบบนี้ได้ง่ายนักเหรอ ทำไมคุณยังฟังไม่ออกอีก โจวเจ๋ออยากจะเลิกต่อต้าน แล้วช่วยร่างนี้จัดการเหล่าจางให้ตายไปเลย

“คุณเป็นใครกันแน่” เหล่าจางเอ่ย เขาใช้แรงมากมาย ทว่าตอนที่ถามเขากลับยังคงอ่อนแรง เหมือนพูดจากระซิบกระซาบ เพราะขาทั้งสองข้างของเขาลอยจากพื้น กำลังจะถูกผลักลงไปในน้ำ

“เถ้า…แก่…”

“เพื่อนแก่”

“…” โจวเจ๋อ

ฆ่าเขาเลย เร็วสิ รีบฆ่าเขา! ตอนแรกทำไมฉันต้องใจดีรับไอ้หมอนี่เป็นลูกน้องของตัวเอง ทนายอันพูดถูก เสียจำนวนรายชื่อเปล่าๆ!

“อ้อ เถ้า..เถ้าแก่!” ในที่สุดเหล่าจางก็ฟังออก

โจวเจ๋อซาบซึ้งจนอยากร้องไห้ “ใช่…ผมเอง…”

“เถ้าแก่ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ”

“ผม…” โจวเจ๋อยังพูดไม่จบ ก็ได้ยินเสียงปืนหนึ่งนัดดังขึ้น อ้อ ในความเป็นจริงนั้น จริงๆ แล้วไม่น่าจะได้ยินเสียงปืนก่อน เพราะความเร็วต้นของกระสุนเร็วยิ่งกว่าเสียง แต่ไม่ต้องสนใจมัน อย่างไรก็ตาม มีคนยิงปืน!

‘ปึง!’ โจวเจ๋อรู้สึกว่าศีรษะของตัวเองถูกกระแทกอย่างแรง เขากระทั่งได้ยินเสียงลูกกระสุนยิงเข้าสมองของตัวเองแล้วทะลุไปอีกด้านหนึ่ง ลูกกระสุนเกิดความร้อนขึ้นเนื่องจากการเสียดสีในสมองช่วงเวลาสั้นๆ

ร่างกายของโจวเจ๋อเอนไปทางซ้าย จากนั้นล้มไปบนพื้นทั้งตัว ช่วงที่ยังมึนงง โจวเจ๋อมองเห็นเหล่าจางลงมาจากรั้วกั้นแผดสียงคำรามพุ่งเข้าหาตัวเองด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนกตกใจ และยังมองเห็นตำรวจหญิงถือปืนซึ่งไม่รู้ว่ายังมีควันบนปากกระบอกปืนอยู่หรือไม่

‘ตึง…’ หลังของเขากระแทกลงไปบนพื้นอย่างแรง โจวเจ๋อรู้สึกว่าสมองของตัวเองว่างเปล่า ช่วงที่สับสนมึนงง โจวเจ๋อมองเห็นโซฟาในร้านหนังสือรางๆ และตัวเองก็นอนอยู่ข้างบนนั้นดื่มกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ยามเช้า ด้านหลังของเขามีอิงอิงยืนถือหนังสือ ‘การฝึกทักษะของสาวใช้’ อยู่ในมือ

จริงๆ เลย เมื่อก่อนเอาแต่ว่าผู้กำกับและคนเขียนบทที่ทำละครน้ำเน่าพวกนั้น ที่แท้หลังจากคนโดนยิงศีรษะแล้วจะเกิดภาพมากมายลอยขึ้นมาจริงๆ…

………………………………………………………………………..

ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล

ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล

Status: Ongoing
หลังจากการตายที่ไม่คาดคิด สิ่งที่เขาได้รับคือ ตัวตนใหม่ ร้านหนังสือใกล้เจ๊ง และตำแหน่งยมทูตจำเป็น

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน