เซตสึดำ ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาหรือร่างแยกของเขาจะเข้าใกล้ ไนโตะ ได้และแม้ว่าเขาจะกล้าทำเช่นนั้น ไนโตะ ก็จะไม่ปล่อยให้เขามีโอกาสหลบหนี
ในขณะเดียวกันแม้ว่าหัวใจของ เซตสึ จะจมดิ่งลงไปด้วยความเกลียดชังเพิ่มขึ้นในทุกวัน แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุข เพราะเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า ไนโตะ จะต่อสู้กับลูกหลานของ ฮามูระ และทำลายดวงจันทร์
“ไม่ว่าจะยังไง การกระทำของเขาก็ได้เร่งกระบวนการให้เร็วขึ้น ท่านแม่ได้รับการปลดปล่อยแล้ว และจากนี้เธอก็จะค่อย ๆ ฟื้นพลังอย่างช้า ๆ และเมื่อเธอรวบรวมจักระและพละกำลังได้เพียงพอ เธอก็จะฟื้นคืนชีพอย่างสมบูรณ์…”
ในการคืนชีพ คางูยะ จำเป็นต้องฉาย เนตรวงแหวนสังสาระ ไปยังดวงจันทร์และใช้วิชา อ่านจันทรานิรันดร์ นั้นก็คือการใช้วิชาลวงตาขนาดใหญ่กับทั้งโลกเพื่อรวบรวมจักระของผู้ที่ตกอยู่ภายใต้วิชาลวงตานั้น และที่สำคัญกว่านั้นก็คือเพื่อปลดปล่อยเจตจำนงของ คางูยะ ให้เป็นอิสระ
ที่จริงแล้วดวงจันทร์ไม่ได้เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการปลดปล่อย อ่านจันทรานิรันดร์ ดวงจันทร์นี้ถูกสร้างขึ้นโดย ฮามูระ และ ฮาโกโรโมะ อย่างไรก็ตามก่อนที่ คางูยะ จะถูกปิดผนึกและก่อนที่ดวงจันทร์จะเกิดขึ้น เธอก็เคยใช้ อ่านจันทรานิรันดร์ มาแล้ว
นี่คือความขัดแย้งในตัวเอง
เซตสึขาว เป็นสิ่งที่ถูกดัดแปลงมาจาก อ่านจันทรานิรันดร์ เขาถูกทำให้เป็นหนึ่งในกองทัพของ คางูยะ แต่ เซตสึดำ นั่นแตกต่างจาก เซตสึขาว ที่จริงแล้ว เซตสึขาว ก็ถูกควบคุมโดย เซตสึดำ เช่นกัน
อุจิฮะ มาดาระ คิดว่าตัวเองวางแผนและคำนวณทุกอย่างแล้ว แต่ทั้งหมดเป็นแผนของ เซตสึดำ ทั้งหมด
“แล้วเราจะทำอะไรต่อไป รอให้ร่างอวตารของ อินทรา เติบโตงั้นเหรอ?” เซตสึขาว ถาม เซตสึดำ และความกลัวแบบเดียวกันบนใบหน้าของเขาก่อนที่จะพูดต่อว่า “ไนโตะ แข็งแกร่งขึ้นทุกวัน รอช้ากว่านี้มันจะดีเหรอ?”
เซตสึดำ ที่กำลังฟังคำพูดของ เซตสึขาว ก็ครุ่นคิด
เขาเงียบอยู่นานแล้วในที่สุดเขาก็พูดว่า “ไม่ เรารออีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว…”
“งั้นเรามาเริ่มเตรียมการกันเลยดีไหม?”
“อืม เตรียมตัวให้พร้อม”
เซตสึขาว พยักหน้าพร้อมจ้องตา เซตสึดำ อย่างเย็นชา
……….
เมฆดำทะมึนปกคลุมท้องฟ้าและฝนก็ตกลงมาทำให้พื้นดินเต็มไปด้วยโคลนและน้ำกระเซ็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
แคว้นแห่งฝน
ในที่ว่างเปล่าอันห่างไกล
ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็เหยียบลงบนพื้นดินที่เต็มไปด้วยโคลนและเดินไปทีละก้าวขณะมองไปที่ หมู่บ้านอาเมะ ที่อยู่ห่างออกไปด้วยดวงตาที่เป็นเฉียบคมเล็กน้อย
“นานแล้วสินะที่ฉันไม่ได้มาที่ หมู่บ้านอาเมะ ถึงจะได้ยินข่าวมาเยอะแต่การได้เห็นมันด้วยตาตัวเองก็ยังน่าประหลาดใจอยู่ดี แม้ว่าท้องฟ้าจะดูน่าหดหู่ขนาดไหนก็ตาม แต่ความรู้สึกมันค่อนข้างตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง”
“เทียบกับ โคโนฮะ แล้วหมู่บ้านนี้ดูดีกว่าเยอะ…”
เมื่อมองไปที่ หมู่บ้านอาเมะ ที่มีขนาดใหญ่กว่า หมู่บ้านโอโตะ ที่เขาสร้างขึ้น ดวงตาของ โอโรจิมารุ ก็เป็นประกายด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อเขาเอ่ยถึง โคโนฮะ พร้อมด้วยสายตาแห่งความชั่วร้าย
หลังจากส่ายหัวแล้ว โอโรจิมารุ ก็ไม่ได้เดินต่อไป แต่เขายืนรออย่างเงียบ ๆ ในที่ของเขา
ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่องและหลังจากนั้นไม่นานนัก ร่างหนึ่งก็ปรากฏท่ามกลางสายฝน
ไนโตะ เดินช้า ๆ ท่ามกลางสายฝน เขาไม่คิดว่า โอโรจิมารุ จะมาที่นี่ แต่เขาก็เดาจุดประสงค์ของการมาเยือนของ โอโรจิมารุ ได้คร่าว ๆ
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นอกเหนือจากการช่วย ฮินาตะ ฝึกซ้อมเป็นครั้งคราวแล้ว ไนโตะ ก็แทบไม่ได้ไปที่ โคโนฮะ เขาไม่ได้พบกับ คาคาชิ หรือ ไก เลยด้วยซ้ำ
ด้วยเหตุนี้จึงดูเหมือนชื่อของ ไนโตะ จะค่อย ๆ จางหายไปจากความคิดของทุกคนและกลายเป็นเหมือนตำนานที่อยู่ไกลเกินเอื้อม มีเพียงคนใกล้ตัวเขาหรือคนอย่าง โอโรจิมารุ เท่านั้นที่รู้ว่าเขาอยู่ที่นี่มาโดยตลอด
เมื่อมองไปที่ โอโรจิมารุ ไนโตะ ก็จ้องมองเขาอย่างลึกซึ้งและพูดว่า “ขอบคุณมากสำหรับการวิจัยเกี่ยวกับ คาริน”
ไนโตะ ไม่ได้อยู่ที่ หมู่บ้านโอโตะ ต่อหลังจากมอบตัวอย่างเลือดของ คาริน ให้กับ โอโรจิมารุ แต่ผลการวิจัยของ โอโรจิมารุ ก็ถูกส่งมอบมาให้ ไนโตะ อยู่เสมอ
“ไม่มีปัญหา”
โอโรจิมารุ พยักหน้าเพราะน้ำเสียงของ ไนโตะ ฟังดูไม่เป็นธรรมชาติ
การจ้องมองของ ไนโตะ ทำให้ โอโรจิมารุ รู้สึกลังเล
ไนโตะ มองไปที่ โอโรจิมารุ อย่างลึกซึ้งจากนั้นก็พูดว่า “ฉันเดาว่าคุณมาที่นี่เพราะคุณมีอะไรจะบอกฉัน”
“ใช่ ฉันอยากรู้ว่าเธอคิดยังไงกับสถานการณ์ปัจจุบันของ โคโนฮะ” โอโรจิมารุ เงยหน้าขึ้นจากนั้นก็พูดด้วยเสียงทุ้มน้ำ น้ำเสียงของเขาดูเหมือนจะมีความหมายลึกซึ้งอยู่เบื้องหลัง
“โอโรจิมารุ พูดมาตรง ๆ เลยดีกว่า”
แม้ว่า ไนโตะ จะรู้ถึงความตั้งใจเดิมของ โอโรจิมารุ แต่เขาก็อยากให้ โอโรจิมารุ พูดออกมาตรง ๆ และเลิกอ้อมค้อมเสียที
โอโรจิมารุ ยิ้ม แม้ว่าน้ำเสียงของ ไนโตะ จะดูเย็นชาขึ้นมา แต่เขาก็เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้เอาไว้แล้ว เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย “ฉันมีแผนบางอย่าง…เธอคิดว่าแผนนี้เป็นยังไง ไนโตะ?”
ไม่มีอะไรอยู่เหนือความคาดหมายของ ไนโตะ หลังจากฟังแผนของ โอโรจิมารุ แล้ว สีหน้าของเขาก็ยังคงสงบเหมือนเดิม
แผนของ โอโรจิมารุ คือ…ทำลาย โคโนฮะ!
โอโรจิมารุ รู้ว่า ไนโตะ ไม่ได้สนใจ โคโนฮะ มากนัก และเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับ โคโนฮะ เช่นกัน แต่ ไนโตะ ก็ยังมีคนที่เขาห่วงใยอยู่ที่นั่น ดังนั้นเขาจึงมาหา ไนโตะ และบอกข้อมูลเกี่ยวกับแผนของเขาให้กับ ไนโตะ รู้
นี่เป็นการกระทำที่ร้ายแรงมาก
ไนโตะ ให้ความสำคัญกับ คาคาชิ , ไก , อังโกะ , ฮินาตะ และคนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเขา แต่ถึงจะฟังดูเหมือนว่าเขาสนใจพวกเขามาก แต่มันก็ไม่ได้มากขนาดนั้น
“แผนนี้ฟังดูน่าสนใจไม่น้อย ถ้าคุณอยากทำ…ก็ขอให้สนุกนะครับ”
ไนโตะ ยิ้มเยาะ น้ำเสียงและการแสดงออกของเขามีความหมายที่อธิบายไม่ได้ ไนโตะ ไม่รอดูปฏิกิริยาของ โอโรจิมารุ เขาหันกลับไปจากนั้นก็หายไปในสายฝน
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ โอโรจิมารุ ก็ยิ้มเยาะและรู้สึกชั่วร้ายกว่าที่เคย
โอโรจิมารุ เดาอยู่แล้วว่า ไนโตะ จะไม่หยุดเขาไม่ให้ทำลาย โคโนฮะ ท้ายที่สุดแล้วทั้ง 2 ก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันเท่าไรนัก
เหตุผลเดียวที่ ไนโตะ จะหยุดเขาก็คือเพื่อประโยชน์ของ คาคาชิ ไก และ อังโกะ แต่ตอนนี้ความเป็นไปได้นี้จะไม่เกิดขึ้น
โอโรจิมารุ ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนขณะมองไปที่ หมู่บ้านอาเมะ อันรุ่งเรืองอีกครั้ง พร้อมกับร่องรอยของความโล่งอกที่อธิบายไม่ถูกในดวงตาของเขา จากนั้นเขาก็ถอนสายตาและนึกถึง โคโนฮะ ขณะที่หัวเราะเยาะและหันหน้าหนี
