บทที่ 247 ร่างจำแลงสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียน
บทที่ 247 ร่างจำแลงสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียน
จบแล้ว!
ชิวชิงหลีเศร้าโศกอยู่ภายในใจ นางหลับตา เพื่อรอคอยความตายมาถึงอย่างเงียบงัน
“หึ เจ้าอยากตายหรือ แต่ข้าไม่ให้เจ้าตายหรอก!”
วิญญาณอีกดวงพลันเย้ยหยันจากก้นบึ้งของหัวใจนาง
สิ้นคำ พลังแปลกประหลาดโคจรรอบกายของชิวชิงหลี ครั้นลืมตาขึ้น กลิ่นอายรอบข้างนางก็เปลี่ยนไป
ใบหน้าของชิวชิงหลียามนี้เต็มไปด้วยความเย็นชา
นางสะบัดฝ่ามือ ทำให้กระบี่ยาวสีเขียวที่เพิ่งปล่อยไปหวนกลับมา
เมื่อเห็นกระบี่ใหญ่สีทองฟาดฟันเข้ามา ชิวชิงหลีจึงปลดปล่อยพลังไร้พรมแดน ก่อนจะตอบโต้อย่างสุดกำลัง พลางตะโกนเสียงดังว่า “บุตรศักดิ์สิทธิ์ ข้าขอทำข้อตกลงกับท่าน!”
ตูม!
กระบี่ยาวในมือของชิวชิงหลีฟาดฟันออกไป ขณะเข้าปะทะกับกระบี่ใหญ่สีทองอย่างรุนแรง!
ทว่าการโจมตีของอีกฝ่ายยังคงตรงเข้ามา สายตาของชิวชิงหลีจึงเผยความไม่อยากเชื่อ นางล่าถอยอย่างสุดตัว แล้วเอ่ยเสียงดังว่า “บุตรศักดิ์สิทธิ์! ไม่ว่าท่านต้องการอะไร ข้าสามารถช่วยหามาให้ได้! ต่อให้ท่านต้องการทั้งตระกูลชิว ข้าก็สามารถช่วยท่านได้!”
วิ้ง!
กระบี่ใหญ่สีทองพลันหยุดนิ่งเหนือท้องนภา พลังนับไม่ถ้วนชะงักงันเช่นกัน
“โห?” เสียงของลู่หยวนดังมาแต่ไกล “ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะช่วยเอามันมาได้อย่างไร!”
ชิวชิงหลีถอนหายใจ ก่อนจะล่าถอยออกมาทีละก้าว เมื่อเห็นว่าคมกระบี่ใหญ่สีทองไม่เบี่ยงตามการเคลื่อนไหว ในที่สุดนางก็โล่งใจ
นางปรับอารมณ์สักพัก แล้วขยับร่างเพื่อมุ่งหน้าไปหาลู่หยวน
“บุตรศักดิ์สิทธิ์!” หญิงสาวเผยท่าทีจริงจัง แล้วเอ่ยตามตรงว่า “ที่จริงแล้วข้าไม่ใช่ชิวชิงหลี”
สีหน้าของลู่หยวนไม่แปรเปลี่ยน เขาทราบอยู่แล้วว่าชิวชิงหลีมีวิญญาณสองดวงอยู่ในร่าง แต่คนผู้นี้กลับยอมรับออกมาอย่างง่ายดาย
“เชิญว่าต่อ”
ลู่หยวนเอ่ยอย่างแผ่วเบา
“ชิวชิงหลีกับข้าคือร่างอวตารของสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียน หลายแสนปีก่อน นางกับข้าฝึกฝนบนแผ่นดินนี้ด้วยกัน แต่พวกข้ากลับถูกแทงข้างหลัง”
“ข้าก้าวเข้าสู่สังสารวัฏพร้อมกับนาง และด้วยความบังเอิญ ทำให้พวกข้าอยู่ในร่างเดียวกัน ตอนนี้จึงมีหนึ่งร่างสองวิญญาณ”
ลู่หยวนพยักหน้า แต่แววตาของเขาหาได้สั่นคลอนไม่
หญิงสาวตรงหน้าทรงพลังกว่าชิวชิงหลี ทุกคำพูดที่เอ่ยมาราวกับอธิบายว่าตนเองมีหนึ่งร่างสองวิญญาณ แต่แท้จริงนางอยากอธิบายถึงจุดกำเนิด เพื่อแสดงให้เห็นว่านางกับชิวชิงหลีคือร่างจำแลงของตัวตนยิ่งใหญ่ในแดนเซียน
หากเป็นคนธรรมดา เกรงว่าเมื่อได้ยินถึงตรงนี้ พวกเขาต้องรู้สึกอิจฉาอยู่ภายในไม่มากก็น้อย
ถึงอย่างไร แม้ร่างอวตารตาย ร่างหลักก็ยังสามารถรับรู้ได้
หากทำให้สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียนขุ่นเคือง ภายภาคหน้าย่อมเกิดหายนะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!
แต่ในสายตาของลู่หยวน คำพูดเหล่านี้ช่างไร้สาระ
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียนแล้วอย่างไร?
แน่จริงก็ลงมาสิ!
อย่าว่าแต่ร่างหลักของนางเลย หากสิ่งที่เรียกว่าตัวตนจากแดนเซียนสามารถลงมาช่วยผู้อื่นได้ พวกเขาคงลงมานานแล้ว
เหตุใดหญิงสาวผู้นี้ถึงยังหว่านล้อมบุตรศักดิ์สิทธิ์อยู่อีกเล่า?!
แม้เรื่องนี้จะทำให้ผู้อื่นกลัวได้ แต่ไม่ใช่กับลู่หยวน!
เมื่อเห็นว่าลู่หยวนไม่มีทีท่าสั่นคลอน แววตาของชิวชิงหลีจึงเผยความอับอาย
ร่างจำแลงของสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียนคือความภาคภูมิใจยิ่งใหญ่ที่สุดของนาง
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าชายหนุ่ม มันกลับไม่มีค่า
ชิวชิงหลีเม้มริมฝีปาก กล้ำกลืนคำพูดที่อยากเอ่ยกลับเข้าไป
นางยอบกายลงแล้วประสานมือคารวะ “บุตรศักดิ์สิทธิ์ไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าเต็มใจเป็นมือเป็นเท้าให้กับท่าน! เมื่อครู่ท่านถามเกี่ยวกับตระกูลชิวใช่หรือไม่ ข้าสามารถช่วยเรื่องนั้นได้!”
ลู่หยวนถามอย่างแผ่วเบาว่า “ข้าอยากให้ทุกคนในตระกูลชิวตายได้หรือไม่?”
ชิวชิงหลีคิ้วขมวด “ขอเพียงบุตรศักดิ์สิทธิ์ไม่ฆ่าข้า ข้าพร้อมเป็นมือสังหารด้วยตัวเองเพื่อท่าน!”
ชายหนุ่มมองร่างอวตารของสตรีศักดิ์สิทธิ์ สายตาของอีกฝ่ายไม่มีความสั่นคลอน ราวกับความตายของทุกคนในตระกูลชิวไม่มีความข้องเกี่ยวกับนาง
ใช่แล้ว…
นางไม่เหมือนกับชิวชิงหลีเมื่อครู่ ยามนี้อีกฝ่ายอ้างว่าเป็นร่างจำแลงของสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียน ทำให้ดูแคลนตระกูลชิวที่มีขนาดเล็ก
ลู่หยวนไม่สืบสาวอะไรอีก เพียงเอ่ยว่า “เจ้าจะจัดการกับวิญญาณอีกดวงอย่างไร? ในมุมมองของข้า เหมือนนางจะสามารถสะกดเจ้าได้ตลอดเวลา”
ชิวชิงหลีเป็นคนฉลาด นางย่อมทราบว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอะไร
ดวงตาของนางทอประกายชั่วร้ายออกมา “บุตรศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องห่วง นางจะไม่มีวันปรากฏตัวขึ้นมาอีก!”
สิ้นคำ ชิวชิงหลียกมือขึ้น พลังมหาศาลรวมตัวในอุ้งหัตถ์
นางวางมือบนทรวงอกเหนือหัวใจพอดิบพอดีด้วยความปรารถนาอันเหี้ยมโหด เพียงชั่วพริบตา มือนั้นกลายเป็นภาพเลือนราง ก่อนจะทะลวงเข้าไปในร่างของชิวชิงหลี
ผ่านไปหลายอึดใจ นางดึงมือออกจากหัวใจ พร้อมวิญญาณดวงหนึ่งถูกกระชากออกมา
วิญญาณดวงนั้นเหมือนกับชิวชิงหลี แต่ยามนี้สีหน้าของนางขาวซีดราวกับกระดาษ ประหนึ่งภาพลวงตาที่กำลังจะสูญสลาย
ชิวชิงหลีกำลังจะบดขยี้วิญญาณดวงนี้ แต่ลู่หยวนเอ่ยว่า “มอบนางให้ข้า”
หญิงสาวไม่ทราบว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์กำลังวางแผนอะไร แต่นางทำได้เพียงเชื่อฟัง
นางมอบวิญญาณให้แต่โดยดี ส่วนชายหนุ่มโยนวิญญาณดวงนั้นเข้าไปในจิตเทวะ พร้อมขอให้สือจิ่วขังเอาไว้ในหอคอยอสูรสวรรค์
“ในเมื่อวิญญาณไม่อยู่แล้ว ข้าอยากให้เจ้าช่วยเข้าไปที่ตระกูลชิว เพื่อตระเตรียมทุกสิ่งให้พร้อม”
“น้อมรับคำสั่ง!”
ชิวชิงหลีตอบรับอย่างเชื่อฟัง
ลู่หยวนเหลือบมอง พลางกล่าวเสียงเย็นเยียบ “…แต่ข้ายังไม่หายกังวลเรื่องของเจ้า”
คู่สนทนาเปิดจิตเทวะอย่างรู้งานทันที “ขอบุตรศักดิ์สิทธิ์ประทับตราทาสให้ข้าด้วย!”
ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แลกเปลี่ยนผนึกทาสเก้าสงัด ก่อนจะปลูกถ่ายเข้าไปในจิตเทวะของสตรีตรงหน้า
วิ้ง!
ความเจ็บปวดมหาศาลก่อตัวขึ้นภายในร่างระหง เพียงไม่กี่อึดใจ มันจึงทุเลาลง
ชิวชิงหลีรู้สึกโล่งอก นางมองลู่หยวนด้วยสายตามืดหม่น
ความจริงที่บอกว่าเป็นร่างจำแลงของสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนเซียนไม่ใช่เรื่องโกหก แต่นางได้ปกปิดบางอย่างเอาไว้
ร่างจำแลงของนางถูกทอดทิ้ง!
ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนี้ นางคงไม่ถูกเนรเทศออกจากแดนเซียนจนมาอยู่บนแผ่นดินนี้
บัดนี้นางร่อนเร่มานานแรมปี ความพยายามกลับสู่สังสารวัฏหลายครั้งทั้งหมดเพื่อกลับสู่แดนเซียน!
แม้นางจะเป็นเพียงร่างจำแลง แต่ยังมีความคิด ความรัก และความเกลียดชังเป็นของตัวเอง!
การที่ร่างจำแลงของนางถูกทอดทิ้งในยามนั้น ทำให้กลายเป็นเรื่องทุกข์ใจจนถึงทุกวันนี้!
นางต้องหาทางกลับไปแดนเซียน เพื่อต่อสู้จนตัวตายกับร่างหลักนั่น!
ชายหนุ่มตรงหน้าเปี่ยมไปด้วยวาสนามากมาย ชิวชิงหลีผู้เฉยชามานานเริ่มรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าลู่หยวนจะก้าวข้ามขีดจำกัดทั้งหลาย จนกลายเป็นคนแรกที่ก้าวเข้าสู่แดนเซียน!
แม้ว่าต้องกลายเป็นทาสของชายผู้นี้ แต่นางบรรลุความตั้งใจเดิมที่จะติดตามเขาแล้ว
สิ่งต่อไปที่ต้องทำคือรับใช้ลู่หยวนให้ดี สร้างความเชื่อใจให้อีกฝ่าย หากก้าวข้ามข้อจำกัดในอนาคตได้ เขาจะต้องพานางไปด้วย
ขอเพียงสามารถสร้างความเชื่อใจได้ ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับตระกูลชิวแล้วอย่างไร?!
ต่อให้ผู้คนทั้งหลายในแผ่นดินหยวนหงต้องตายก็นับว่าคุ้มค่า!
ลู่หยวนไม่ทราบความคิดมากมายที่อยู่ในใจของชิวชิงหลี เพียงแต่ในก้นบึ้งหัวใจของเขา เสียงของระบบดังขึ้น
[ระบบแจ้งเตือน ท่านได้แลกเปลี่ยนผนึกทาสเก้าสงัด ค่าชะตาวายร้ายลดลง 6,000 แต้ม!]
[ค่าชะตาวายร้ายของท่านในปัจจุบันคือ 39,000 แต้ม!]
