เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包] – บทที่ 316 สร้างปัญหาถึงหน้าบ้าน

บทที่ 316 สร้างปัญหาถึงหน้าบ้าน

บทที่ 316 สร้างปัญหาถึงหน้าบ้าน

ฮั่วซิวเฉิงเหลือบตามองก่อนจะถือกระเป๋าเดินเข้าไปหากลุ่มคนที่กำลังกอดกันอย่างอบอุ่น

“ผู้เฒ่าฉือ เสี่ยวเถียน พวกคุณมากันเร็วจัง หันกลับมาอีกทีก็ลงจากรถแล้ว!” ฮั่วซิวเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงสนิทสนม

ท่าทางแบบนั้น คนที่ไม่รู้ก็คงต้องคิดว่าเขากับฉือเก๋อเป็นสหายกันอย่างแน่นอน

พอฉืออี้หย่วนเห็นคนที่ไม่ชอบเดินลงจากรถไฟมา สีหน้าของเขาดูไม่ดีนัก

ความสุขที่ได้กลับบ้านยังจางหายไปหลายส่วน

“สหาย คุณตามเรามาตลอดทาง หรือคิดจะตามเรากลับบ้านไปด้วยหรือ?”

ฉืออี้หย่วนไม่พอใจ ตอนเขาพูด น้ำเสียงยังแหลมขึ้นด้วย

ฮั่วซิวเฉิงไม่ได้จริงจังเท่าไร เพราะอย่างไรเสียเด็กคนนี้ก็ไม่ชอบเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

แต่เป้าหมายของเขาไม่ใช่ไอ้เด็กคนนี้ ต่อให้ไม่ชอบก็ไม่สำคัญหรอก

แค่หลาน ๆ บ้านซูพอใจกับเขาก็พอแล้ว

ส่วนเสี่ยวซื่อไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษใด ๆ เขาแค่คิดว่าคนตรงหน้าดูเป็นคนเที่ยงธรรมดี

ไม่รู้ว่าฉืออี้หย่วนไม่ชอบอะไรในตัวฮั่วซิวเฉิง

ระหว่างทางที่มา นอกจากจะตะกละไปบ้างและอยากกินของอร่อย ๆ ก็ไม่มีปัญหาอื่นอีกนะ

อืม… ถึงจะกิน แต่ก็ไม่ได้กินฟรี ๆ เขาให้เงินเรานะ และไม่ได้ให้มาจำนวนน้อย ๆ ด้วย

อย่างไรเสียเราก็ได้เงินมาแล้ว

“สหายท่านนี้คือ…” เสิ่นจื่อเจินยิ้มอย่างอ่อนโยนและมองไปทางฉือเก๋อ

ตอนนั้นเสิ่นจื่อเจินไม่รู้ว่าคนที่ดึงดูดฮั่วซิวเฉิงไม่ใช่ฉือเก๋อหรือเสี่ยวเถียน

“สหายท่านนี้เจอกันบนรถไฟน่ะ ชื่อฮั่วซิวเฉิง พวกเราเข้ากันได้ดีมากเลย!” ฉือเก๋อแนะนำด้วยรอยยิ้ม

ฉือเก๋อชอบฮั่วซิวเฉิงมาก แม้จะไม่เคยบอกสถานะของตัวเองออกไป แต่จากการใช้คำพูด เขาคิดว่าคนคนนี้น่าจะเป็นทหาร

ถึงเขาจะไม่เคยเข้าร่วมกองทัพ แต่เขาชื่นชมทหารอยู่แล้ว!

คนเหล่านี้ที่อุทิศตนเพื่อประเทศชาติและปวงประชา สมควรได้รับความเคารพจากทุกคน!

แต่เพราะอีกฝ่ายไม่ได้พูดอย่างชัดเจน เขาเลยพูดไม่ได้เหมือนกัน

เพราะงั้นแม้ว่าฉืออี้หย่วนจะเข้าใจผิด เขาก็ไม่มีอะไรให้อธิบายมาก ถ้าอีกฝ่ายดีจริง ไม่ช้าก็เร็วหลานชายจะรู้ว่าเข้าใจผิดเองแหละ

ไม่คิดเลยว่าพอตู้ถงเหอได้ยินชื่อฮั่วซิวเฉิง สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้วมองไปที่อีกฝ่ายอีกหลายรอบ!

อวี่รุ่ยหยวนสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของสามี แต่ไม่รู้ว่าทำไม

เพราะตอนนี้เธอกำลังจดจ่ออยู่กับเสี่ยวเถียนเลยไม่ได้คิดเยอะ

หญิงชราจึงใส่ใจกับเสี่ยวเถียนแทน

“เสี่ยวเถียน ย่าเตรียมห้องไว้แล้ว พวกเรากลับไปพักกันดีกว่านะ”

อวี่รุ่ยหยวนจับมือหลานสาวด้วยความรักใคร่ ไม่ต้องพูดถึงความสนิทสนมที่มีให้กันเลย

โชคดีที่ก่อนหน้านี้เธอดีต่อเด็กสาว เลยไม่มีอะไรผิดปกติกับความสนิทสนมพวกนี้

พอซูเถาฮวาได้ยินสิ่งที่อวี่รุ่ยหยวนพูด เธอก็รีบเข้าไปหา “ไม่ได้นะคะป้ารุ่ยหยวน ฉันเป็นป้าของเสี่ยวเถียน หลานมาด้วยความลำบาก ฉันก็ต้องดูแลให้ดีที่สุดสิคะ”

เธอกับเหลียงซิ่วมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน ลูกสาวของเราก็เช่นกันด้วย มาเมืองหลวงแล้วจะไปอยู่บ้านคนอื่นไม่ได้นะ

“เถาฮวา พวกเราเป็นใครกันล่ะ? ยังไงพวกเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว

สิ่งที่อวี่รุ่ยหยวนพูดทำให้เถาฮวาไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ขณะที่กำลังลังเล เธอก็ได้ยินหญิงชราเอ่ยอีกครั้ง

“เถาฮวาเอ้ย สถานการณ์บ้านฉัน เธอก็น่าจะรู้ดี เราอยู่เรือนหลังใหญ่ มีแค่ฉันกับผู้เฒ่าตู้อยู่กันสองคนเอง โล่งมากเลย”

“หลานสาวอุตส่าห์มาหาทั้งที พวกเราสองสามีภรรยาเฒ่าตั้งตารอมานานแล้ว เถาฮวา เธอจะแย่งไปไม่ได้นะ!”

ถึงเถาฮวาจะอยากเชิญพวกเสี่ยวเถียนไปนอนที่บ้าน แต่อวี่รุ่ยหยวนพูดถึงขนาดแล้ว เธอเองก็คงจะพูดอะไรมากไม่ได้เหมือนกัน

ตอนที่สองสามีภรรยามาถึงเมืองหลวง พวกเขาก็ได้ทำในสิ่งที่ต้องการไปแล้ว ทั้งทรัพย์สินของเรายังได้กลับคืนมาอีกด้วย แต่พวกเขาไม่มีลูกเลย จะทิ้งไว้ก็แปลก ๆ

ช่างเถอะ เพราะอย่างไรเสี่ยวเถียนก็เป็นหลานบุญธรรมของพวกเขาเหมือนกัน

เสิ่นจื่อเจินยิ้ม “งั้นไปพักบ้านคุณลุงคุณป้าก่อนสักสองวันแล้วกันครับ เดี๋ยวค่อยเชิญมากินข้าวที่บ้านเรานะครับ”

เพียงประโยคเดียวก็สามารถแก้ไขปัญหาได้แล้ว

เถาฮวาคิดว่ามันสมเหตุสมผลที่จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น อวี่รุ่ยหยวนโล่งใจ ปัญหาสามารถแก้ไขได้แล้ว

เสี่ยวเถียนมีโอกาสได้คุยกับเสี่ยวเหมย สองพี่น้องไม่ได้เจอกันมาปีกว่า มีเรื่องให้พูดเยอะแยะเลย

อวี่รุ่ยหยวนขอให้เสี่ยวเหมยไปอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวเถียนที่บ้านด้วยกัน

ซูเสี่ยวเหมยกับอวี่รุ่ยหยวนคุ้นเคยกันอยู่แล้ว พอได้ยินคำเชิญก็ไม่เกรงใจแล้วตอบตกลงทันที

“ฉันเชิญเสี่ยวเถียนไม่ได้ แต่ป้ากลับพาลูกสาวฉันไปแทนหรือคะ!” เถาฮวาหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง ตู้ถงเหอกลับสนใจในตัวฮั่วซิวเฉิงแทน และยังเชิญอีกฝ่ายมาพักที่บ้านด้วย

ทุกคนรวมถึงอวี่รุ่ยหยวนรู้สึกประหลาดใจมาก

ฮั่วซิวเฉิงเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ฉือเก๋อและคนอื่น ๆ เจอกันโดยไม่ได้ตั้งใจตอนอยู่บนรถ แล้วทำไมถึงเชิญเขาไปเป็นแขกด้วยล่ะ?

ทุกคนคิดว่าพฤติกรรมของฉือเก๋อแปลกมาก แต่เขาเป็นคนมีแบบแผน ต้องมีเหตุผลที่ทำแน่

“ในเมื่อผู้อาวุโสตู้เชิญ ผมรับไว้ด้วยความเคารพครับ!”

ฮั่วซิวเฉิงเก็บท่าทางโง่เขลากลับไปแล้วพูดอย่างจริงจัง

ชายชราคนนี้ที่ชื่อตู้ถงเหอ เขารู้สึกคุ้นชื่อนี้มาก แต่ไม่รู้ว่าใช่คนเดียวกับคนที่เขาจำได้หรือเปล่า

แม้ว่าอวี่รุ่ยหยวนจะสงสัย แต่เธอรู้ว่าไม่ว่าสามีจะทำอะไร เขาต้องมีเหตุผลแน่ เดี๋ยวเขาก็จะบอกเธอในไม่ช้าเองแหละ

สิ่งที่ฉือเก๋อต้องการก็จัดการเรียบร้อยแล้ว บ้านทำความสะอาดเสร็จได้โดยความช่วยเหลือของเสิ่นจื่อเจิน

คราวนี้ต้องตรงกลับบ้านที่เคยอยู่มาก่อนหน้านี้เลย

และฉืออี้หย่วนไม่พอใจกับสิ่งนี้มาก

เขาอยากไปกับเสี่ยวเถียน ทำอย่างไรดีล่ะ?

แต่เขาก็รู้ด้วยว่าพอกลับมาถึง ธุระทุกอย่างยังไม่เรียบร้อยดี

และเขาต้องไปจัดการมันเป็นเพื่อนคุณปู่ด้วย

สุดท้ายสองสามีภรรยาตู้ก็พาเสี่ยวเถียน เสี่ยวซื่อ และฮั่วซิวเฉิงกลับบ้านอย่างมีความสุข

เรือนสี่ประสานตระกูลตู้กว้างใหญ่มาก แต่พื้นที่ก็โล่งกว้างเช่นกัน

ตอนนี้มีคนมาอยู่หลายคน ผู้เฒ่าทั้งสองมีความสุขกันมาก

ตอนที่รู้ว่าพวกเสี่ยวเถียนจะเข้าเมืองหลวง พวกเขาก็ซื้อข้าวของดี ๆ ทั้งของกินดื่ม เสื้อผ้า และอีกมากมาย

พอกลับถึงบ้าน หญิงชราไม่รอให้เสี่ยวเถียนได้พักผ่อน พาหลานสาวไปดูห้องที่เตรียมไว้ให้อย่างมีความสุข

“นี่คือห้องที่เตรียมไว้ให้หลานมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่พวกเรากลับเมืองหลวงมาเลย”

อวี่รุ่ยหยวนจับมือหลาน ในใจมีความสุขมาก

ตั้งแต่ที่ได้เสี่ยวเถียนเป็นหลานสาวบุญธรรม พวกเขาทั้งสองก็รักเหมือนเธอเป็นหลานสาวแท้ ๆ เลย