ตอนที่ 35
รับ
“อย่างน้อยก็มีแท่นหินให้เดินไปได้นะคะ”แก้วมองไปบนพื้นที่ภายในดันเจี้ยนด้วยท่าทีเหมือนกำลังปลอบใจตัวเอง อย่างน้อยดันเจี้ยนแห่งนี้ก็ยังไม่ได้ใจร้ายถึงขีดสุดขนาดจะให้ว่ายน้ำไปสู้กับมอนสเตอร์ไป เพราะบนพื้นที่ที่มีแต่น้ำนั้นก็ยังมีก้อนหินโผล่พ้นขึ้นมาให้ได้ใช้เหยียบอยู่บ้าง
ตุบ….
ถึงจะบอกว่ามีก้อนหินโผล่พ้นพื้นน้ำขึ้นมาให้เหยียบก็เถอะ แต่มันก็มีพื้นที่ให้เหยียบไม่มาก หากก้าวพลาดหรือเผลอลื้นก็ต้องตกน้ำแน่ ๆทำให้แก้วมีท่าทีระวังตัวอย่างมากในการก้าวเดินแต่ละครั้ง
“คุณ…..กวี ถ้าเจอมอนสเตอร์แล้วฉันจะบอกคุณก่อนนะคะ”แก้วเปิดหน้าต่างปาร์ตี้ขึ้นมาก่อนจะเรียกชื่อของกวีตามชื่อที่ลงทะเบียนเอาไว้ แม้ตอนแรกจะไม่ได้คิดอะไรแต่พอได้อ่านชื่อกวีขึ้นมาแล้วแก้วก็มีท่าทีแปลก ๆทันที
“ครับ”กวีตอบรับพลางยิ้มออกมาด้วยใบหน้าอ่อนโยน ใบหน้าเช่นนั้นทำให้แก้วปัดเรื่องที่ตนเองคิดออกไป ไม่มีทางหรอกกวีคนนั้นไม่ใช่คนที่จะมายิ้มด้วยท่าทีเป็นมิตรแบบนี้เสียหน่อย คงจะเป็นแค่คนชื่อเหมือนกันเท่านั้นเอง
[ อสรพิษทะเลลึก บอสมอนสเตอร์เลเวล 70 ตื่นจากการหลับใหล ผู้เล่นที่ถูกอสรพิษทะเลลึกสังหารจะถูกลดเลเวลลง 5 เลเวล]
เดินเข้ามายังไม่ทันไร อยู่ ๆประกาศแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น นี่เดินเข้ามาก็เจอบอสเลยงั้นเหรอ ดันเจี้ยนนี้มันไม่มีเงินจ้างลูกน้องหรือยังไง แถมโดนบอสฆ่าตายยังลดเลเวลลงตั้ง 5 เลเวลอีกต่างหาก แบบนี้มันเอาเปรียบกันในยามยากแท้ ๆ
“คุณกวี ถอยไปก่อนค่ะ”แก้วรีบตั้งท่าเตรียมพร้อมก่อนจะสอดส่องสายตาไปรอบ ๆ โชคดีที่ภายในดันเจี้ยนถ้ำอสรพิษใต้สมุทรนั้นมีแสงจากผลึกสีฟ้าที่อยู่บนผนังถ้ำทำให้สามารถมองเห็นได้ไม่ต่างจากมีหลอดไฟติดเอาไว้ทั่วดันเจี้ยน ทำให้การมองเห็นไม่ได้มีปัญหาเหมือนตรงทางเข้า เพียงแต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนแก้วก็ไม่พบอสรพิษทะเลลึกเลย
ตูม!!
อยู่ ๆพื้นน้ำด้านหลังของกวีก็เกิดคลื่นน้ำซัดกระแทกขึ้นมาเสียงดังสนั่นพร้อมน้ำจำนวนมหาศาลที่พัดเข้าใส่ร่างของกวีพร้อมหัวของงูสีฟ้าที่พุ่งขึ้นมาโถมเข้าใส่จุดที่กวียืนอยู่ก่อนหน้านี้
“คุณกวี…”แก้วหันไปมองทางด้านหลังของตนเองก็เห็นเพียงร่างของอสรพิษทะเลลึกที่กำลังหันมามองเธอด้วยท่าทีดุร้าย มันเป็นงูขนาดใหญ่ที่มีสีฟ้าเป็นส่วนใหญ่โดยจะมีลวดลายสีน้ำเงินไล่ไปตามตัว ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เป็นงูทะเลที่มีพิษแน่ ๆ เพียงแต่ถึงมันจะไม่ใช้พิษก็คงฆ่าผู้เล่นเลเวล 20 อย่างกวีตายได้อย่างง่ายดายแน่ ๆ
“เจ้านี่มันอยู่ในน้ำนี่เอง”กวีพูดออกมาขณะยืนอยู่บนหินปลายแหลมที่แทงขึ้นมาจากน้ำ เพียงแต่แก้วจำไม่เห็นได้เลยว่ามีหินแบบนั้นอยู่ตรงที่กวียืนอยู่ด้วย
เปรี้ยง!!
กวีไม่รอช้าร่ายเวทกระสุนอัสนีใส่ร่างของอสรพิษทะเลลึกทันที อย่างน้อยมอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ในน้ำส่วนใหญ่ก็ต้องแพ้สายฟ้าไม่มากก็น้อย ถึงเลเวลจะห่างกันมากก็เถอะ แต่…..
“ฟ่ออออ” ไม่ได้ผลเลยสักนิด แม้จะเป็นเวทสายฟ้าที่แพ้ทางแต่เลเวลของกวีก็ห่างเกินไป กับบอสเลเวล 70 แล้วเวทสายฟ้าของกวีนั้นสร้างความเสียหายได้เล็กน้อยจนน่าเจ็บใจ เพียงแต่ผลที่ได้นอกจากจะไม่ทำให้เจ้าอสรพิษทะเลลึกบาดเจ็บแล้วมันยังมีท่าทีโมโหมากอีกด้วย
ฉึก ๆ ๆ
พอเห็นว่ากวียังมีชีวิตอยู่แก้วก็อาศัยจังหวะที่อสรพิษทะเลลึกกำลังส่งเสียงขู่อยู่นั้นยิงลูกศรใส่ไป 3 ครั้งติด แม้จะเลเวลห่างจากกวีไม่มาก แต่คนระดับแก้วไม่ใช่ธรรมดาเลย ธนูของเธอผ่านการเสริมแกร่งมาอย่างดี แถมอุปกรณ์สวมใส่ต่าง ๆล้วนเป็นของดีทั้งสิ้น ไม่ต้องพูดถึงยาเพิ่มความสามารถที่เหมือนกับน้ำผึ้งหมอกม่วงที่กวีเคยกินเข้าไปอีกทำให้แม้จะไม่รุนแรงเท่าพวกเลเวลสูง ๆ แต่แก้วก็สร้างความเสียหายได้รุนแรงกว่ากวีหลายเท่า
“ฟ่ออออ”ทันทีที่โดนสร้างความเสียหายอย่างฉับพลัน อสรพิษทะเลลึกก็หันหน้าไปทางแก้วก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปใส่อย่างรวดเร็วหมายจะฉกใส่แก้วให้ตายคาที่
ฟุบ…..ฉึก ๆ
แก้วกระโดดถอยไปยืนบนหินด้านหลังอย่างแม่นยำก่อนจะยิงธนูสวนเข้าหัวของอสรพิษทะเลลึกอย่างแม่นยำ พอเริ่มต่อสู้ท่าทีลังเลว่าจะตกน้ำหรือเปล่าของแก้วก็หายไปทันที ยามนี้นี่สิคือเกษแก้วกัลยาที่กวีรู้จัก ใบหน้านิ่งสงบในยามต่อสู้ ใจเย็นได้แม้อสรพิษตรงหน้าจะกำลังแยกเขี้ยวใส่อย่างดุร้าย
โครม ตูม!!!
ทันทีที่โดนโจมตีเข้าไปอย่างจัง อสรพิษทะเลลึกก็มีท่าทีโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด มันพุ่งตัวลงน้ำทะเลก่อนจะโผล่พรวดขึ้นมาด้านหลังของแก้วด้วยความเร็วที่สูงขึ้นกว่าเดิมเสียอีก แต่ก็เหมือนกับพวกวี ตัวแก้วแก้วนั้นไม่ได้โดนโจมตีกันง่าย ๆ เธอกระโดดขึ้นสูงก่อนจะขึ้นไปยืนบนร่างของอสรพิษทะเลลึกก่อนจะง้างคันศรยิงสกิลของนักธนูลงไปบนตัวของมันอีกหลายครั้ง
แต่….ก้อนหินที่เป็นที่ยืนของแก้วโดนเจ้างูทะเลตัวนี้ซัดจนแตกกระจายไม่เหลือทางให้ลงเลย ทำให้แก้วต้องใช้ร่างของอสรพิษทะเลลึกเป็นที่เหยียบเพื่อไม่ให้ตกลงไปในน้ำ แต่ดูเหมือนการทำเช่นนี้จะง่ายกว่าการเรียนว่ายน้ำเสียอีกเพราะแก้วสามารถใช้ร่างของอสรพิษทะเลลึกเพื่อโจมตีต่อไปได้เรื่อย ๆ
ตูม!!
แต่ดูเหมือนอสรพิษทะเลลึกจะไม่ได้โง่ มันเห็นว่าแก้วพยายามใช้ร่างของมันเป็นที่ยืนมันก็ตัดสินใจมุดลงน้ำเพื่อไม่ให้แก้วมีที่ยืนในทันที
ซ่า….
แก้วกระโดดขึ้นมาบนอากาศก่อนที่ปลายหางของอสรพิษทะเลลึกจะจมหายลงไปในน้ำพร้อมกับร่างกายส่วนใหญ่ของมันพอดี เพียงแต่ตอนนี้ในระยะของแก้วไม่มีที่ให้ยืนอีกเลย หากแก้วตกลงไปในน้ำละก็มันคงจบไม่สวยนัก….
ฉึก ๆ ๆ ๆ ๆ
แก้วยังไม่ทันตกถึงพื้น อยู่ ๆก็มีก้อนหินปลายแหลมแทงขึ้นมาจากใต้น้ำพอดี ทำให้แก้วสามารถใช้มันเพื่อเป็นแท่นเหยียบได้ ขอเพียงหลบปลายแหลมของมันก็พอ
“คุณกวี สกิลนี้คูลดาวน์เท่าไร”แก้วถามพลางมองไปทางกวีที่กำลังถือไม้เท้าที่ชี้มาทางแก้ว หินปลายแหลมที่สร้างขึ้นมาเหล่านี้คือสกิลหอกศิลาของเวทธาตุดินนั่นเอง แม้จะโจมตีอสรพิษทะเลลึกไม่เข้าแต่กวีก็สามารถสร้างแทนยืนให้แก้วได้ อย่างน้อยก็ยังสู้ต่อได้แน่ ๆ
“เจ็ดวินาที ส่วนที่ร่ายแล้วจะอยู่ได้สามสิบวินาที”กวีตอบอย่างมั่นใจเพราะก่อนหน้านี้เคยทดลองมาก่อนแล้วว่าแต่ละเวทมนตร์ทำอะไรได้บ้าง หากแก้วจะเปลี่ยนสถานที่ยืนก็ต้องรอ 7 วินาทีเพื่อสร้างแท่นยืนใหม่ และเมื่อเวลาผ่านไป 30 วินาทีแท่นอันเก่าจะหายไป ซึ่งหมายความว่ากวีจะสร้างแท่นยืนให้แก้วค้างเอาไว้ได้เพียง 4 แท่นเท่านั้น
ตูม!!!
ยังไม่ทันได้ตกลงว่าจะทำอะไรกันต่อ อสรพิษทะเลลึกก็พุ่งพรวดขึ้นมาจากน้ำก่อนจะเปล่งแสงสีฟ้าออกมาจากร่างกาย พริบตานั้นที่เขี้ยวของมันก็ปรากฏของเหลวสีฟ้าเรืองแสงหยดลงไปบนพื้นน้ำด้านล่าง ก่อนที่พื้นน้ำทั้งหมดจะเปลี่ยนมาเป็นสีฟ้าเรืองแสงราวกับสีตัวของอสรพิษทะเลลึก นอกจากจะทำให้เห็นตัวมันเวลาอยู่ในน้ำได้ยากขึ้นแล้วยังแทบไม่ต้องบอกอีกด้วยว่าน้ำทะเลตอนนี้กลายเป็นบ่อพิษไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“แบบนี้ผมเองก็ตกน้ำไม่ได้ด้วยสินะ”กวียิ้มเจื่อน ๆออกมาก่อนจะมองน้ำด้านล่าง ไม่เกี่ยวแล้วว่าแก้วจะว่ายน้ำได้หรือไม่ ในเมื่อเจ้าอสรพิษทะเลลึกเปลี่ยนน้ำทั้งหมดให้เป็นบ่อพิษ ไม่ว่าใครก็ไม่ควรลงไปอยู่ดี
ฟุบ….
แต่สำหรับแก้วแล้วไม่ว่าน้ำจะมีพิษหรือไม่เธอก็ไม่คิดจะลงไปอยู่แล้ว ทำให้สิ่งที่เธอต้องทำก็เหมือนเดิมนั่นคือโจมตีต่อไปแล้วอาศัยตัวของอสรพิษทะเลลึกหรือไม่ก็แท่นเหยียบที่กวีสร้างให้เพื่อทรงตัวเอาไว้นั่นเอง
ฉึก ๆ ๆ ๆ ตูม!!
ร่างของแก้วกระโดดขึ้นไปเหนือร่างของอสรพิษทะเลลึกก่อนจะใช้สกิลธนูระเบิดยิงอัดใส่ร่างของอสรพิษทะเลลึกทันที แม้จะยิงไปขนาดนี้แล้วแต่ท่าทางพลังชีวิตของอสรพิษทะเลลึกจะยังลดไปได้ไม่เท่าไรเลย หากให้เปรียบเทียบหลอดพลังชีวิตของอสรพิษทะเลลึกคงลดลงเหมือนธูปเวลาติดไฟเลยมั้ง
เปรี้ยง!!
น่าเสียดาย แม้จะหลบเก่งแค่ไหนก็ตามแต่การหลบการโจมตีกลางอากาศก็เป็นเรื่องแทบจะเป็นไปไม่ได้ แก้วที่กระโดดเพื่อหลบการโจมตีจากส่วนหัวของอสรพิษทะเลลึกกลับโดนส่วนของลำตัวมันกระแทกเข้าให้ แม้จะไม่รุนแรงนักเพราะเป็นการฝึกส่งลำตัวมากระแทกตัวแก้ว แต่หากลอยออกไปพ้นร่างของมันก็มีแต่ตกบ่อพิษเท่านั้น
ตุบ…..
ร่างของแก้วตกลงมาบนเวทมนตร์หอกศิลาที่กวีสร้างเอาไว้พอดี ทำให้แก้วยิ้มออกมาด้วยท่าทีพึงพอใจ เธอไม่รู้ว่ากวีคือใคร สามารถใช้เวทมนตร์ได้คล่องแคล่วแค่ไหน แต่จากการที่เขาเล็งจุดที่เธอโดนกระแทกออกมาได้นั้นก็หมายความว่าเขาแม่นยำพอสมควรเลย
ฟุบ…..
แก้วพุ่งตัวกลับเข้าไปโจมตีอสรพิษทะเลลึกอย่างต่อเนื่อง การสร้างหอกศิลาของกวีแม่นยำกว่าที่เธอคิดมาก ขอเพียงนับเวลาคูลดาวน์ให้แม่นยำแก้วก็สามารถต่อสู้ได้เหมือนอยู่บนพื้นเลย
ตูม!!
ไม่ใช่แค่นั้นกวีที่อยู่ด้านหลังยังร่ายเวทไฟและเวทสายฟ้าเข้ามาโจมตีอสรพิษทะเลลึกได้อีกต่างหาก ความแม่นยำและสมาธิของกวีทำเอาแก้วที่กำลังลอยอยู่บนฟ้าอดประหลาดใจไม่ได้จริง ๆ
ตุบ…
“ยอดเลย”แก้วพูดออกมาด้วยท่าทีชื่นชมเมื่อเท้าของตัวเองแตะลงบนหอกศิลาที่กวีร่ายออกมาอีกครั้ง เธอไม่เคยรู้สึกเชื่อใจคนในปาร์ตี้ได้มากขนาดนี้มาก่อน ไม่ว่าเธอจะตกไปที่ไหนขอแค่คูลดาวน์สกิลของกวีหมดลงแก้วก็จะยืนอยู่บนหอกศิลาของกวีเสมอ สิ่งเดียวที่เธอต้องทำก็คือถ่วงเวลาบนอากาศให้ได้ 7 วินาทีเท่านั้น
ฟุบ….
ไม่ทราบทำไมแก้วถึงรู้สึกอยากจะลองเชื่อใจกวีดูสักหน่อย ไม่ใช่สิไม่ใช่แค่เชื่อใจแต่ยังคาดหวังอีกด้วยว่ากวีจะตามความเร็วจริง ๆของเธอทัน แก้วสลัดเรื่องหาที่ยืนทิ้งและตั้งสมาธิไปที่การเคลื่อนไหวแทน พริบตานั้นร่างของแก้วกระโดดจากหอกศิลาที่ยืนอยู่ไปที่หอกศิลาอันเก่าพร้อมกระโดดขึ้นเพื่อยิงสกิลของตนเองใส่ร่างของอสรพิษทะเลลึกอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้ความเร็วของแก้วต่างไปจากเดิมมาก เธอทั้งกระโดด ตีลังกา และไถลไปกับร่างของอสรพิษทะเลลึกพร้อมโจมตีอย่างต่อเนื่องจนอสรพิษทะเลลึกส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทันทีที่มันดิ้นจนแก้วหลุดออกมาจากร่างกาย แก้วก็ไม่เสียเวลามองพื้นอีกต่อไป เธอทำเหมือนกับว่ากำลังสู้อยู่บนดินปล่อยให้เท้าตัวเองตกลงไปใกล้กับผิวก่อนจะเหยียบลงไปบนหอกศิลาที่กวีสร้างขึ้นมารับอย่างพอดิบพอดีแล้วใช้มันเพื่อกระโดดเข้าไปโจมตีอสรพิษทะเลลึกอีกรอบ ตอนนี้แก้วไม่รู้หรอกว่าจะสามารถล้มอสรพิษทะเลลึกได้หรือไม่ แต่เธอสัญญากับตัวเองเลยว่าพอกลับไปที่เมืองแล้วเธอจะชวนกวีเข้ากิลด์เมฆาให้ได้
