ตอนที่ 46
สง่าผ่าเผย
“บ้าจริง ไม่นึกว่าแทงค์ของพวกมันจะเก่งแบบนี้”ทันทีที่คนของตนพ่ายแพ้ให้กับพวกกวี เหล่าสมาชิกปาร์ตี้ของอีกฝ่ายก็มีท่าทีเจ็บใจกันไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พึ่งแพ้ไปแค่คนเดียวผลรวมตอนนี้ยังเป็นชนะหนึ่งแพ้หนึ่งอยู่ แถมอีกฝ่ายยังมีนักเวทกับซัพพอร์ตที่ยังไม่ได้แข่งอีก ขอเพียงชนะเพิ่มอีก 1 ครั้งโอกาสชนะก็แทบจะแน่นอนอยู่แล้ว
“ไม่เป็นไร มีคนเก่งเพิ่มขึ้นมาอีกคนเดียวก็ไม่ทำให้ชนะหรอก คราวนี้เราต้องชนะให้ได้”แม้จะแพ้ให้กับเจ แต่ท่าทางอีกฝ่ายจะไม่เสียกำลังใจกันง่าย ๆ แถมยังหวังจะชนะอีกต่างหาก
“เจเท่ที่สุดเลย”ทางฝั่งของกวี พอเจกลับมาก็ได้รับคำชมจากมายด์ทันที แน่นอนว่าทั้งเมฆทั้งไอช่าเองก็เอ่ยชมด้วยท่าทีจริงใจ แต่เดิมเจก็เป็นผู้เล่นเก่าอยู่แล้วแถมก่อนมาเล่นแทงค์ก็เป็นนักดาบสายโจมตีมาก่อน พอได้มาเล่นแทงค์แล้วกลายเป็นว่าเจทำได้ทั้งป้องกันและโจมตีในเวลาเดียวกัน นับเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่งเลยก็ว่าได้
“เจทำได้ดีมากจริง ๆ งั้นรอบต่อไปก็ช่วยจัดการให้หน่อยนะเมฆ”กวีว่าพลางหันไปมองเมฆที่พร้อมจะเข้าต่อสู้อยู่ก่อนแล้ว แถมทันทีที่บอกว่าจะให้เมฆประลอง สายตาของมีนและเจต่างก็พากันจ้องมองตัวเมฆอย่างตั้งใจทันที นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้เห็นจอมดาบอันดับหนึ่งสู้ตัวต่อตัวทำเอาทั้งสองคนแสดงท่าทีอยากรู้อยากเห็นออกมาแบบปิดไม่มิด
“เจ้าคนถือดาบใหญ่มาแล้ว”ทางอีกปาร์ตี้หนึ่งพอเห็นเมฆเดินออกมาเพื่อทำการประลองก็ไม่ได้มีท่าทีหวาดหวั่นแต่อย่างไร พวกเขามีแผนที่จะรับมือเมฆเอาไว้แล้ว
“งั้น…ปล่อยเป็นหน้าที่ของฉันเอง”ชายหนุ่มคนหนึ่งในปาร์ตี้ฝั่งตรงข้ามพูดพลางหยิบอาวุธเดินออกไปอย่างสง่าผ่าเผย ภาพของชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้าหาเมฆนั้นช่างองอาจห้าวหาญยิ่งนัก ทำเอามีนกับเจถึงกับต้องกะพริบตาถี่ ๆหลายครั้งเพื่อดูให้แน่ใจว่าชายคนนั้นคือคู่ต่อสู้ของเมฆจริง ๆงั้นหรือ
“เอาแบบนี้แน่นะ”เมฆถามพลางมองชายตรงหน้าด้วยท่าทีสงสัย
“แน่นอน”ชายหนุ่มตรงหน้าตอบพลางกระแทกคทาลงกับพื้นก่อนจะยืดอกรับอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม
“งั้นจะช่วยให้มันจบเร็ว ๆแล้วกัน”เมฆถอนหายใจออกมาก่อนจะง้างดาบขึ้นสูงเพื่อจะโจมตี
“เมตตาด้วยเถอะครับ”พอเห็นดาบที่กำลังจะพุ่งเข้ามาตัวเองชายหนุ่มที่มีท่าทีกล้าหาญคนนั้นก็งอขาลงด้วยท่าทีหวั่น ๆก่อนจะร้องขอความเมตตาออกมาเสียอย่างนั้น ให้ตายสิถึงจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นแค่การประลองต่อให้โดนเฉือนคอก็ไม่ตาย แต่การจะโดนฟันเนี่ยน่ากลัวเกินไปแล้ว
“ได้….”เมฆพูดจบก็ฟันร่างของชายคนนั้นอย่างกับจะทำให้ขาดเป็นสองท่อน เจ้าพวกนั้นส่งนักบวชขอตัวเองมาให้เมฆฆ่าเสียอย่างนั้นทำให้การต่อสู้ในคู่นี้จบลงในพริบตาเดียวเลยก็ว่าได้
“อะไรกัน แบบนี้ก็ไม่ได้เห็นอะไรเลยนะสิ”เจทำหน้าเสียดายออกมาก่อนจะจ้องไปทางฝั่งคู่ต่อสู้ด้วยท่าทีไม่พอใจ อุตส่าห์จะได้เห็นพี่เมฆประลองแล้วแท้ ๆ แต่เจ้าพวกนั้นดันส่งนักบวชออกมาให้ฆ่าเฉย ๆเสียอย่างนั้น
“ไม่หรอก แบบนั้นถูกแล้ว”กวีหัวเราะออกมาก่อนกับท่าทีของเจ ถึงจะน่าเสียดายสำหรับเจกับมีน แต่หากต้องการชัยชนะกวีก็คงต้องทำเหมือนอีกฝ่าย อย่างน้อยคนพวกนั้นก็ดูออกว่าสู้เมฆไม่ได้แน่ ๆก็เลยส่งนักบวชที่สู้ใครตัวต่อตัวไม่ได้ออกมาเพื่อสละเกมที่ยังไงก็แพ้ไป นับว่าอีกฝ่ายพอจะมีสายตาที่ใช้ได้เหมือนกัน
“เอาล่ะ ผมขอไปยืดเส้นยืดสายหน่อยแล้วกัน”กวีหยิบเอาไม้เท้าออกมาก่อนจะเดินไปยืนกลางลานกว้างด้วยท่าทีมั่นใจ แต่ทันทีที่เห็นว่าคนที่มาลงประลองเป็นจอมเวทของอีกฝ่ายพวกคนของอีกปาร์ตี้ก็ยิ้มออกมาทันที
“ในที่สุดจอมเวทก็ออกมาแล้ว”ชายที่ถือดาบใหญ่ของปาร์ตี้ฝั่งตรงข้ามพูดพลางเสนอตัวออกไปสู้ทันที จอมเวทเป็นอาชีพที่ต้องใช้สมาธิในการร่ายเวท ทำให้เสียเปรียบในการสู้แบบตัวต่อตัวอย่างมาก แถมอีกฝ่ายยังเป็นอาชีพสายโจมตีหนักอย่างผู้ใช้ดาบใหญ่อีกต่างหาก ขืนปล่อยให้เข้าถึงตัวได้นักเวทก็จะโดนโจมตีตายในไม่กี่ทีเท่านั้น
“มาเริ่มกันเลยไหมครับ”กวีถามพลางส่งคำท้าประลองไปให้อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าคนที่ถือดาบใหญ่ต้องรีบรับคำท้าทันทีเพราะยิ่งเริ่มเร็วกวีก็จะไม่มีเวลาร่ายเวทเลย
“มาเลย”ทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น ชายที่ใช้ดาบใหญ่ก็พุ่งเข้ามาหากวีอย่างที่คิดเอาไว้ ในระยะใกล้แบบนี้ต่อให้ร่ายเวทเร็วแค่ไหนก็ร่ายได้เพียงบทเดียวเท่านั้น แค่ทนเวทมนตร์บทเดียวที่จะยิงออกมาแล้วเข้าไปโจมตีกวีก็เป็นอันจบ
เปรี้ยง!!
เวทมนตร์กระสุนเพลิงพุ่งเข้าใส่ชายที่ใช้ดาบใหญ่อย่างแม่นยำอย่างที่คิด แม้พลังโจมตีจะสูงจนน่าตกใจแต่ชายที่ใช้ดาบใหญ่ก็คิดจะให้โจมตีอยู่แล้วเลยไม่มีท่าทีแปลกใจอะไร ตอนนี้เป้าหมายของเขามีเพียงฝ่าเข้าไปโจมตีกวีเท่านั้น และอาจจะเพราะความพยายามนั่นเองทำให้ชายที่ใช้ดาบใหญ่ลืมมองไปว่ากระสุนเพลิงเมื่อครู่กลับมีเปลวเพลิงเป็นสีฟ้าแทนที่จะเป็นสีแดงส้มตามปกติ
“ตายซะ”ชายที่ใช้ดาบใหญ่ง้างดาบขึ้นสูงเพื่อจะใช้สกิลถล่มปฐพีหวังจะจบเกมเร็ว ๆ แต่ทันทีที่ง้างดาบขึ้นอยู่ ๆร่างของเขาก็รู้สึกปวดร้าวจนไม่มีแรงจะยกดาบขึ้นมากลางคัน
“อัก นี่มัน….”ชายที่ใช้ดาบใหญ่ปล่อยดาบเหวี่ยงลงพื้นตามแรงโน้มถ่วงทำให้ดาบของเขาพลาดเป้าไม่โดนตัวกวีเลยแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้เขากำลังตกใจกับอาการหมดแรงต่างหาก แถมในค่าสถานะที่แหวนของเขากำลังแสดงออกมานั้นก็มีค่าสถานะติดพิษเสริมเข้ามาด้วย
“ได้ผลดีกว่าที่คิดสินะ แบบนี้ต้องระวังธนูของเธอคนนั้นดี ๆซะแล้ว”กวีมองอาการของอีกฝ่ายด้วยท่าทีสนใจ สกิลพิษวิทยาเป็นสกิลที่ทำให้ผู้เล่นสามารถใช้พิษของอสรพิษทะเลลึกผสมเข้ากับทักษะของตัวเองได้ เหมือนกับที่อสรพิษทะเลลึกใช้พิษผสมเข้าไปในกระสุนน้ำแล้วยิงออกมา กวีก็ใช้มันผสมเข้ากับเวทไฟแล้วยิงออกไปเช่นกัน ไม่นึกเลยว่าพอผสมลงไปแบบนั้นแล้วจะได้สกิลเพลิงพิษที่ร้ายแรงแบบนี้ แถมพิษของอสรพิษทะเลลึกยังรุนแรงตามค่าปัญญาของกวีอีกต่างหาก ซึ่งมันก็ทำให้ชายตรงหน้าถึงกับหมดแรงเหวี่ยงดาบและเสียพลังชีวิตจำนวนมากอย่างต่อเนื่องอีกต่างหาก
“ไฟนั่นมันอะไรกัน ทำไมอีกฝ่ายถึงกับลุกไม่ได้เลยล่ะ”สองมองการประลองตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ ก่อนหน้านี้กวีไม่ได้ใช้ไฟแบบนั้นออกมาเลยทำเอาเขาที่เห็นการต่อสู้ของพวกกวีมาแล้วยังอดประหลาดใจไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่นที่พึ่งเห็นกวีประลองเลย
“ไม่ยอมง่าย ๆหรอกน่า”ชายที่ใช้ดาบใหญ่กัดฟันกรอดด้วยท่าทีเจ็บใจก่อนจะลุกขึ้นมาช้า ๆ ท่าทางพิษจะมีผลแค่ไม่นาน ไม่ทราบเพราะเลเวลของกวียังน้อยหรือพิษของอสรพิษทะเลลึกอยู่ได้ไม่นานจริง ๆก็ไม่ทราบ แต่อีกฝ่ายก็ฝืนลุกขึ้นมาได้ก็น่านับถือไม่น้อย
“โทษทีนะ ผมไม่อยากแพ้สักเท่าไร”กวียิ้มบาง ๆออกมาก่อนจะชี้คทาไปที่ชายตรงหน้า
เปรี้ยง!!
หอกศิลาแทงขึ้นมาจากพื้นแทงเข้าใส่ร่างของชายผู้ใช้ดาบใหญ่ แต่ดูเหมือนทักษะการเอาชีวิตรอดของอีกฝ่ายก็ไม่ธรรมดา แม้จะยกดาบได้ยากลำบากมากแต่ก็เอาดาบขึ้นมาป้องกันได้อย่างฉิวเฉียด เพียงแต่กวีไม่คิดจะปล่อยเขาไปง่าย ๆแบบนั้นแน่
ตูม ๆ ๆ ฟุบ!!
ศรเพลิงต่อเนื่องและเวทเคียวสายลมพุ่งอ้อมเข้าไปโจมตีด้านหลังแทบจะพร้อมกันดันเอาร่างของชายคนนั้นกลับไปหาหอกศิลาอย่างจังเรียกเอาความเสียหายเป็นชุดออกมาอย่างต่อเนื่อง
“บ้าน่า….ร่ายเวทไวเกินไปแล้ว”เหล่านักเวทที่มองอยู่รอบ ๆต่างเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เวทมนตร์พวกนั้นพวกเขาเองก็เรียนมาบ้าง และการร่ายเวทแต่ละบทก็ต้องใช้เวลาและสมาธิ ไม่มีใครคิดว่าจะปล่อยเวทมนตร์ออกมาเป็นชุด ๆแบบนั้นในพริบตาได้หรอก
ซ่า…..
ชายที่ใช้ดาบใหญ่ยังไม่ได้ลุกขึ้นยืนอยู่ ๆก็มีกระสุนน้ำสาดเข้าใส่ร่างเสียก่อน เพียงแต่กระสุนน้ำครั้งนี้กลับเบากว่าเวทอื่นมากอย่างกับจงใจราดน้ำเท่านั้น
“ไหน ๆก็ต้องสร้างความเชื่อมั่นแล้ว….”กวียิ้มออกมาด้วยท่าทีเป็นมิตรตรงกันข้ามกับการกระทำอย่างสิ้นเชิง ในเมื่อตอนนี้คนที่จะได้เข้าร่วมเควสต้องเป็นฝ่ายที่เหนือกว่า เช่นนั้นกวีก็แค่ต้องแสดงความห่างชั้นให้เห็นชัดเจนเป็นดีที่สุด
เปรี้ยง!!
เวทสายฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของชายที่ใช้ดาบใหญ่อย่างรุนแรง แถมเพราะก่อนหน้านี้กวีราดน้ำใส่ร่างของเขาก่อนทำให้สายฟ้าแล่นกระจายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็วและรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก
“อากกกก”ชายที่ใช้ดาบใหญ่ร้องออกมาด้วยท่าทีเจ็บปวด พร้อมสัญญาณบอกถึงความพ่ายแพ้ของตนเองเพราะพลังชีวิตเหลือแค่ 1 หน่วยเท่านั้น โชคดีที่ระบบเกมตัดความเสียหายของพิษและไฟไหม้รวมถึงอาการบาดเจ็บจากสายฟ้าออกไปให้ทันทีที่การประลองจบไม่อย่างนั้นชายที่ใช้ดาบใหญ่คงตายไปแล้ว
“………….”คราวนี้ไม่ใช่แค่ปาร์ตี้ของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้นที่อึ้ง แม้แต่คนในเรดคนอื่น ๆต่างก็อึ้งไปตาม ๆกัน แม้จะมีข่าวหนาหูว่ามีคนได้เวทสายฟ้าในเมืองทันดร้า แต่ก็ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้มาเห็นกับตาตัวเองแบบนี้
“พี่กวี รอบหน้าขอไอช่าสู้บ้างนะ”ทันทีที่กวีกลับมายังกลุ่มของตนเอง ไอช่าก็เด้งตัวเข้าไปเสนอชื่อลงประลองทันทีก็ทั้งเมฆทั้งกวีได้แสดงฝีมือกันแล้วนี่นา ไอช่าก็อยากลองบ้าง
“ได้สิ”กวียิ้มออกมาก่อนจะให้ไอช่าออกไปเป็นตัวแทนของปาร์ตี้กวีเป็นคนที่ 5
“ซัพพอร์ตงั้นเหรอ”แม้จะยังอึ้งกับเวทสายฟ้าของกวีอยู่ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ได้แพ้อย่างหมดรูป ตอนนี้คะแนนยังเป็นสามต่อหนึ่ง หากชนะอีกสองครั้งที่เหลือก็ยังเจรจากันได้อยู่ เพียงแต่เวทสายฟ้าเมื่อครู่ทำเอาใจของทุกคนเอนเอียงไปทางปาร์ตี้ของกวีมากขึ้นเสียอย่างนั้น
“งั้นเริ่มเลยนะ”ไอช่ายิ้มกว้างก่อนจะส่งคำท้าประลองไปให้อีกฝ่ายด้วยท่าทียิ้มแย้ม ไอช่าที่เป็นนักบวชพลังโจมตีน้อยมากต่อให้ใส่อาวุธชั้นดีแค่ไหนก็ตาม เมื่อต้องเจอกับชายที่ใช้ดาบคู่ตรงหน้าแล้วโอกาสที่จะใช้เวทรักษาจะมีหรือเปล่ายังไม่แน่ใจ แต่ถึงอย่างนั้นไอช่าก็ไม่มีท่าทีเกรงกลัวเลย
“ไม่อยากทำเลย แต่เพื่อเควสแล้ว”ชายที่ใช้ดาบสองมือว่าพลางพุ่งเข้าไปหาไอช่าอย่างรวดเร็ว…..
“พวกท่าน กำลังทำอะไรกัน”ระหว่างกำลังจะเข้าไปโจมตี อยู่ ๆชายคนหนึ่งก็เข้ามาตะโกนโหวกเหวกโวยวายขัดจังหวะเสียอย่างนั้นทำเอาชายที่ใช้ดาบคู่หยุดขาตัวเองไม่ทันก่อนจะ…
ครืดดดด โป๊ก!!
ร่างของชายที่ใช้ดาบคู่สะดุดพื้นก่อนจะกลิ้งไปกับพื้นแล้วไถลเข้าไปหาไอช่าก่อนจะเอาหัวตัวเองโขกเข้ากับปลายคทาของไอช่าเข้าอย่างจัง แม้ไม่เจ็บเสียเท่าไรแต่ความอายที่ได้รับช่างหนักหน่วงเหลือเกิน
“ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน มีอะไรงั้นเหรอครับ”ทันทีที่เห็นว่าชายที่เข้ามาขวางการประลองคือใคร หัวหน้าเรดก็รีบเข้าไปคุยทันที ชายคนนี้คือหัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านฟรอย และเป็นคนมอบเควสให้นั่นเอง
