เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา – ตอนที่ 501 ขอคารวะเหล่านักรบชายแดน

เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา

ตอนที่ 501 ขอคารวะเหล่านักรบชายแดน (1)

หลังจากออกคำสั่งเรียบร้อย เฟิงหรูชิงก็หันไปหาหนานเสียน บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

งดงามหยาดเยิ้มที่สุดในโลกหล้า

“กั๋วซือ”

“หือ?”

“คนของจวนเฟิงอวิ๋น…ความสามารถอาจด้อยไปบ้าง เพื่อไม่ให้คนจากพรรคเภสัชเทพมาเอาตัว

กู้เจิ้นหยางไป ถ้าอย่างนั้น เจ้าไปแทนข้าหน่อยได้หรือไม่”

กั๋วซือสามารถพากู้เจิ้นหยางมาจากพรรคเภสัชเทพได้ คาดว่า…คงจะมีแต่เขาที่สามารถจับตาดู

กู้เจิ้นหยางได้

“ตกลง” หนานเสียนยิ้มน้อยๆ เขาไม่มีทางปฏิเสธคำขอใดของนางได้

เหลยอวิ๋นและบรรดาผู้คนที่ถูกหาว่าความสามารถด้อยกว่า “…”

“เสี่ยวชิง ข้าจะไปกับเจ้า”

ถังอิ่นเห็นเฟิงหรูชิงกำลังหันหลังจากไป นางรีบร้อนตามเฟิงหรูชิงไปอย่างรวดเร็ว

“อิ่นเอ๋อร์!”

น้ำเสียงของถังซื่อฟังดูเจ็บปวด เขาส่งเสียงอ้อนวอนดังไล่หลังถังอิ่น

“ข้าผิดเอง พวกข้าผิดเอง ขอร้องเจ้าล่ะ…เจ้าอย่าทอดทิ้งสกุลถัง…”

ฝีเท้าของถังอิ่นชะงักไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็จากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง

เหลือเพียงคนสกุลถังที่จมดิ่งลงสู่ห้วงของความเสียใจ

ถังซานถอนหายใจ “นี่เป็นบาปกรรมที่ท่านเจ้าบ้านและถังอวี้ทำไว้ แต่วันนี้ทั้งสกุลถังต้องมาชดใช้แทน”

น่าเสียดายที่วันนั้นเขาไม่ได้อยู่ที่บ้านสกุลถัง จึงไม่รู้ว่าพวกถังซื่อกับถังอิ่นมีกรณีพิพาทอะไรกัน ถึงทำให้วันนี้…นางดูไร้เยื่อใยได้เพียงนี้

เฟิงหรูชิงเพิ่งไปได้ไม่นาน ทันใดนั้นก็มีคนจากพรรคเภสัชเทพปรากฏตัวขึ้น

คนเหล่านี้คือคนที่แต่ก่อนกู้เจิ้นหยางส่งมาทำลายสกุลถัง แต่เพราะว่าความไวของหนานเสียน จึงมาถึงเมืองเยว่ก่อนพวกเขา คนพวกนี้มาสายเกิน

แต่ว่า…

มีหนานเสียนอยู่ คนเหล่านี้ก็ไม่มีทางช่วยกู้เจิ้นหยางได้ ทำได้แค่มองดูเขาจูงกู้เจิ้นหยางไปด้วยความไม่เต็มใจ

กู้เจิ้นหยางเดินอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาจ้องดูหรงเยียนที่เดินอยู่ข้างหน้าแบบไม่กะพริบตา เพื่อจดจำภาพนางไว้ เขากลัวว่า…ต่อไปจะไม่มีโอกาสได้พบนางอีก…

“หรงเยียน ชาตินี้ ข้าได้พบเจอเจ้าอีกครั้งก็เพียงพอแล้ว”

ไม่เสียใจอีกต่อไป

กู้เจิ้นหยางนึกถึงภาพความทรงจำวันนั้นขึ้นมา หรงเยียนนำทหารไปยังแคว้นหลงอ้าว บังคับให้จักรพรรดิแห่งแคว้นหลงอ้าวส่งตัวองค์ชายใหญ่ที่สังหารประชาชนตามอำเภอใจออกมาให้นาง

ในตอนนั้นนางช่างสง่างามและน่าเกรงขาม

นางไม่รู้เลยว่าเขายืนมองเหตุการณ์อยู่ท่ามกลางฝูงชน

แต่เขา…กลับนำภาพนางที่ดูงามสง่าสลักไว้กลางใจ วนเวียนอยู่ในนั้นชั่วชีวิตไม่มีทางออกมาได้

หากชาติหน้ามีจริง…

ข้าจะไม่เห็นชีวิตผู้คนเป็นผักปลา

ข้าจะไม่บีบบังคับเจ้าด้วยการทำร้ายคนที่เจ้ารัก

และข้าจะไม่ขอใช้กำลังบีบบังคับพาตัวเจ้าไป

หากข้าแข่งขันกับเฟิงเทียนอวี้อย่างยุติธรรม เจ้าจะเลือกข้าหรือไม่

ไม่มีใครตอบเขาได้

แม้แต่ลมก็ยังสงบเงียบ มันพัดผ่านเส้นผมของเขาไป แต่ไม่อาจปัดเป่าความทุกข์ในใจของเขาได้…

สนามรบ

อาทิตย์ยามอัสดงงดงาม

เลือดแดงฉานไปทั่วแผ่นดิน เหล่าทหารล้มตายจมกองเลือด กองสูงราวกับภูเขา

สงคราม คลุ้งกลิ่นคาวเลือดอำมหิตมาแต่ไหนแต่ไร ไม่มีใครชอบสงคราม

แต่เหล่านักรบชายแดนนั้น ยอมละทิ้งเวลาที่จะได้อยู่กับครอบครัว สละชีวิตที่แสนสงบและสุขสบาย เพื่อมาปกป้องชายแดนแห่งนี้

เพื่อจะได้ปกป้องบ้านเมืองและราษฎร

ผู้มีฌานแก่กล้าจากแคว้นต่างๆ สามารถเข้าเมืองได้โดยไม่ต้องผ่านชายแดน ดังนั้นแคว้น

หลิวอวิ๋นจึงตกอยู่ในอันตราย

แต่กองกำลังศัตรูนั้นไม่สามารถบุกเข้าเมืองตามอำเภอใจได้ จึงจำเป็นต้องผ่านชายแดน

ดังนั้น พวกเขาจึงจำเป็นต้องสู้ตายเพื่อขัดขวางคนเหล่านั้น

…………………

ตอนที่ 502 ขอคารวะเหล่านักรบชายแดน (2)

“ท่านพ่อ นี่มันก็ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว”

น่าหลานจิ้งฟันกระบี่ไปที่หัวของศัตรู เลือดกระเด็นใส่ใบหน้าที่สง่างามของเขา แววตาของเขามุ่งหมายจะเอาชีวิต “นี่ก็ครึ่งเดือนแล้ว หากยังสงครามยังยืดเยื้ออีกละก็พวกเราจะไม่มีเสบียงแล้ว ไม่ใช่แค่จะฆ่าคนกลุ่มนี้ไม่ได้ แต่ยังจะหมดแรงในสนามรบอีกด้วย”

ใบหน้าด้านซ้ายของน่าหลานฉางเฉียนไม่สง่างามเช่นเดิม

แผลฉกรรจ์เป็นรอยบากยาวตั้งแต่มุมปากไปจนถึงหางตา

เลือดนั้นแห้งไปนานแล้ว เหลือเพียงร่องรอยสีน้ำตาล กระบี่ของเขาคร่าชีวิตคนไปแล้วนับไม่ถ้วน แม้แต่รูปร่างของกระบี่เองนั้นก็ไม่เหลือเค้าโครงเดิม

“จิ้งเอ๋อร์ เจ้ายังจำกฎทหารของสกุลน่าหลานได้หรือไม่” น่าหลานฉางเฉียนใช้กระบี่แทงลงไปที่อกของศัตรู

สายตาของเขามองผ่านเหล่านักรบทั้งหลายที่กำลังต่อสู้ไปหยุดอยู่ที่แม่ทัพของฝ่ายศัตรู สีหน้าของน่าหลานจิ้งเย็นยะเยือกราวภูเขาน้ำแข็ง ที่สุดแล้วเขาก็แสดงสีหน้า เขาเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ น้ำเสียงมีพลัง

“คนสกุลน่าหลาน ยอมตายในสนามรบ แต่จะไม่ยอมตกเป็นเชลยของศัตรู!”

หลังจากปีที่ผู้เฒ่าเว่ยถูกจับกุมตัวไป น่าหลานหูจึงตั้งกฎทหารขึ้นมา

ยอมตายในสนามรบ แต่จะไม่ยอมแพ้!

ยอมตายในสนามรบ แต่จะไม่ให้โอกาสศัตรูจับทั้งเป็น!

เพราะหากตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรูแล้ว นั่นยิ่งกว่าตายทั้งเป็น แทนที่จะทนความทุกข์ระทมและความอับอายขายขี้หน้า อย่างนั้น…ตายเสียยังจะดีกว่า!

“ฮ่าๆ ๆ ๆ!” พลังของน่าหลานฉางเฉียนสูญเสียไปพอสมควร เขาแทงกระบี่ลงพื้นดินอย่างแรง ถึงพยุงร่างกายไว้ได้ ใบหน้าที่มีรอยแผลหัวเราะลั่นออกมา

“ขุนศึกสกุลน่าหลานทั้งหมดฟังทางนี้! ครั้งนี้พวกเราหมดหนทางมีชีวิตรอดกลับไป!”

น้ำตาของเขาไหลลงมา ใบหน้าแฝงไปด้วยความทุกข์ระทม

“ข้ารู้ ว่าพวกเจ้าอยากกลับบ้าน แต่พวกเจ้าทำเพื่อปกป้องแคว้นหลิวอวิ๋นมาตลอดสิบปีไม่เคยเปลี่ยน! สิบปีที่ผ่านมานี้ พวกเจ้าสกัดกั้นการโจมตีมาไม่รู้กี่ครั้ง ต่อต้านศัตรูมานับไม่ถ้วน!”

เขาชักกระบี่และพุ่งเข้ากลางฝูงศัตรูอีกครั้ง ต่อสู้อย่างดุเดือด

ทุกครั้งที่เขาฟันกระบี่ลง เมื่อนั้นก็จะมีคนล้มลงบนพื้น

“แต่ตอนนี้ บางที พวกเราอาจจะตายกันทั้งหมดที่นี่!” เสียงของเขาสั่น แต่น้ำเสียงไม่มีความอ่อนแอเลย มันฟังดูฮึกเหิม “แต่ว่าไม่เป็นไร เมื่อพ่อเห็นข้าไม่ได้กลับบ้านมานาน จะต้องส่งกำลังมาเสริมแน่นอน!”

“ขอเพียงคราวนี้เราสกัดกั้นไว้ได้ ก็เท่ากับสามารถปกป้องแคว้นหลิวอวิ๋นและราษฎรได้นับไม่ถ้วน!”

เหล่านักรบทั้งหลายยืดอกผาย พวกเขาคือนักรบของสกุลน่าหลาน พวกเขามีภารกิจของตนเองบ้านเมืองที่อยู่เบื้องหลัง ไม่ได้มีเพียงแต่ราษฎรที่ไม่มีกำลังต่อสู้ แต่ยังมีลูกเมียของพวกเขาอีกด้วย

พวกเขาจะไม่ยอมให้คนในครอบครัวกลายเป็นคนในบ้านเมืองที่สูญเสียเอกราช! และจะไม่ยอมให้ราษฎรนับไม่ถ้วนต้องตาย ดังนั้นนี่คือหน้าที่และความปรารถนาของพวกเขา

จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!

“น่าหลานฉางเฉียน” เฝิงชิงแม่ทัพของแคว้นศัตรูพุ่งมาอยู่ตรงหน้าของน่าหลานฉางเฉียน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ข้าแนะนำเจ้า จงยอมสวามิภักดิ์ต่อแคว้นจื่ออวิ๋นของพวกข้า ไม่แน่ว่าพวกเจ้าอาจจะมีทางรอด”

“คนสกุลน่าหลานเกิดในแคว้นหลิวอวิ๋น เมื่อตายจะขอตายในแคว้นหลิวอวิ๋นเช่นกัน!” น่าหลานฉางเฉียนหัวเราะหึๆ “อีกอย่าง สกุลน่าหลานเสียข้ากับจิ้งเอ๋อร์ไป ก็ยังเหลือพ่อของข้า! พ่อของข้าจะต้องมาแก้แค้นแน่นอน!”

เขามั่นใจ!

เฝิงชิงหัวเราะเยาะกล่าว “น่าหลานฉางเฉียน ก่อนที่พวกข้าจะมา แคว้นทั้งสี่ได้ส่งยอดฝีมือไปแคว้นหลิวอวิ๋นหมดแล้ว ผู้มีฌานระดับหลิงอู่จำนวนมากเดินทางไปพร้อมกัน ตอนนี้แคว้นหลิวอวิ๋นของเจ้า…พังพินาศไปหมดแล้ว ข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะฝืนทนต่อไปหรือ”

……………………..

เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา

เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา

Status: Ongoing
นิยายแปลไทยเรื่อง : เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดาผู้เขียน : เซียวชีเหยี่ย ถึงคราวบอกลาชีวิตสุดเศร้า เมื่อเป้าหมายใหม่ในร่างองค์หญิงล้วนใหญ่ยิ่งสมสถานะ นอกจากลดน้ำหนัก ท่องตำรา ปลูกยาวิเศษ… ก็คือการมัดใจเขาคนนั้นให้ได้!รายละเอียด นิยายโรแมนติก-ทะลุมิติ ที่นางเอกเป็นเจ้าหญิง พ่วงภารกิจรักชวนเร้าใจ ลืมไปเสีย! ความรันทดในอดีตเมื่อ ‘เฟิงหรูชิง’ หญิงใบ้ชีวิตอาภัพจากยุคปัจจุบันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องตกตะลึง เพราะเตียงผู้ป่วยในสถานฟื้นฟูที่เคยนอน บัดนี้กลับเปลี่ยนเป็นเตียงบรรทมอันแสนโอ่อ่าในวัง อีกทั้งรูปร่างหน้าตาของตนยังพองใหญ่กลายเป็นสตรีอวบอ้วนตัวกลม และที่น่าตกใจที่สุดคือนาง…พูดได้แล้ว?!หลังจากตั้งสติให้ดี เฟิงหรูชิงก็เข้าใจว่านางได้ลาจากภพเดิมมายังโลกแห่งใหม่ โดยเจ้าของร่างที่นางมาอาศัยอยู่นี้มีชื่อเหมือนกันกับตน ทว่ามีศักดิ์เป็นถึงองค์หญิงแห่งแคว้น อีกทั้งยังไม่ใช่องค์หญิงธรรมดา แต่เป็นองค์หญิงม่ายที่ถูกสามีทิ้ง! ด้วยความเศร้าโศกที่ถูกขอหย่า เฟิงหรูชิงคนก่อนจึงปลิดชีพตัวเองจากไปอย่างน่าสงสาร…แต่นั่นก็เป็นเรื่องของเฟิงหรูชิงคนก่อน เพราะตอนนี้นางมิใช่คนเดิมอีกแล้ว! เมื่อสามีเก่าไม่สนใจ นางก็หาสามีใหม่เสียสิ เอาเป็น ‘หนานเสียน’ ท่านราชครูรูปงามผู้แสนลึกลับคนนั้นเป็นอย่างไร ดีละ นางได้เป้าหมายแล้ว ถึงเวลาบอกลาชีวิตเก่าสุดรันทด ชีวิตใหม่นี้นางจะลดน้ำหนัก ฝึกวิชา ท่องตำรา ปลูกยาวิเศษ รวมถึงหาวิธีมัดใจเขาคนนั้นให้ได้!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท