ปึ้ง!
จู่ๆ ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นไม่ไกลนัก
น่าหลานฉางเฉียนเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นควันลอยขึ้นเหนือห้องครัว ทันใดนั้นถังอิ่นที่ผมขาวโพลนใบหน้ามอมแมมพร้อมกับฉินอี๋กำลังไปจับจิ่นหลี่ของเขาอีก...
“ดีกับผีน่ะสิ!”
เขารู้สึกว่านางหนูนี่ดีตรงไหนกัน?
จิ่นหลี่ของเขาวันนี้ต้องถูกเฉือนหมดแล้ว!
ใบหน้าน่าหลานฉางเฉียนเขียวคล้ำสั่นไปทั้งร่าง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโกรธหรือปวดใจ…
“ชิงหลิง ถึงเวลาข้าจะทำรายการให้เจ้า ให้ชิงเอ๋อร์จ่ายตามราคา”
นางหนูนี่ชิงเอ๋อร์เป็นคนส่งมา จิ่นหลี่ของเขาชิงเอ๋อร์จะต้องรับผิดชอบ
นั่นเขาใช้เงินก้อนโตซื้อมาเชียว!
หมัดหมัดหนึ่งทุบลงบนศีรษะน่าหลานฉางเฉียนจนเขาตาลาย หันกลับไปมองก็เห็นแววตาเต็มไปด้วยความโกรธเคืองของน่าหลานหู ดวงตาคู่นั้นมีไฟลุกโชน
“เจ้าว่าใครจ่ายเงินให้ใคร? ให้ใคร?”
“ท่านพ่อ นี่ข้า…”
“เจ้าหุบปาก! นางหนูถังอิ่นต้มจิ่นหลี่เจ้าไม่กี่ตัว ชิงเอ๋อร์กินปลาเจ้าไม่กี่ตัวแล้วมันเป็นอย่างไร? ข้าไม่มีลูกชายขี้เหนียวเช่นเจ้า!”
น่าหลานฉางเฉียนก็โมโหเช่นกัน “ท่านพ่อ ไม่ผิดที่ข้าขี้เหนียว ท่านเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันหรอก เพื่อเหล้าวิเศษอึกเดียวท่านร่วมมือกับชิงเอ๋อร์หลอกลวงข้า…”
น่าหลานหูจ้องด้วยแววตาโกรธเกรี้ยว “ข้าหลอกเจ้าแล้วมันอย่างไร ข้าหลอกเจ้าแล้วข้าเป็นอย่างไร? ใครให้ก่อนหน้านี้เจ้าเอาเรื่องที่ข้ามีเหล้าวิเศษไปบอกฉินเฟยหยาง? เจ้ามันเกลือเป็นหนอน หากเจ้ากล้าให้เฟิงหรูชิงจ่ายข้าจะไม่รับรู้ว่ามีลูกชายเช่นเจ้า!”
น่าหลานฉางเฉียนหัวเราะเสียงเย็น “ท่านไม่รับรู้ว่ามีลูกชายเช่นข้า แต่ข้ารับรู้ว่าท่านเป็นพ่อ”
เขาไม่มีวันลืม ท่านพ่อของเขาทำเพื่อเหล้าวิเศษอึกหนึ่งอย่างไร หลอกเขาเกือบหนึ่งปีเต็ม
แล้วเขาก็ยังเชื่อ!
ปึ้ง!
น่าหลานหูหยิบไม้กวาดขึ้นมาฟาดไปบนตัวน่าหลานฉางเฉียน
“เจ้าเด็กเหลือขอ เจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าเป็นอย่างดีเลย อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเมื่อครู่เจ้าคิดจะรังแกนางหนูถังอิ่นอีกแล้ว นางหนูนี่ไม่เพียงแต่จะเป็นคนที่ชิงเอ๋อร์มอบหมายให้พวกเราดูแล นิสัยก็เป็นเด็กดีฉลาดและรู้ความ เจ้าวันวันเอาแต่คอยหาเรื่องคนอื่นเพื่ออะไร?”
เด็กดีฉลาด…รู้ความ?
พวกเขามองจากตรงไหนว่าถังอิ่นเป็นเด็กดีฉลาดและรู้ความ?
แม้เขาจะไม่ได้รังเกียจถังอิ่นจริง แต่พอคิดถึงเหล่าจิ่นหลี่ของเขาเขาก็ปวดใจ
น่าหลานฉางเฉียนไม่กล้าเผชิญหน้ากับน่าหลานหูตรงๆ หันหลังได้ก็วิ่งโดยเร็ว
ไกลลิบๆ เขาเห็นน่าหลานจิ้งกำลังกอดอกดูละครอยู่
“น่าหลานจิ้ง เจ้าเด็กเหลือขอยังไม่ช่วยข้าอีก?”
ท่านพ่อตามใจเจ้าเด็กนี่เป็นอย่างมาก หากน่าหลานจิ้งช่วยเขาเสียหน่อยท่านพ่อจะต้องยอมฟังแน่
มุมปากน่าหลานจิ้งยกยิ้มบางๆ “เมื่อครู่ท่านรังแกเสี่ยวอิ่น”
“…”
น่าหลานฉางเฉียนไม่พูดอะไรอีก
แต่ละคนในบ้านล้วนเป็นเช่นนี้กันหมด ตระกูลนี้เขาไม่สามารถอยู่ต่อไปได้อีกแล้ว!
ยังดีที่เขายังมีลูกสาวอีกคน!
ลูกสาวของเขาไม่มีทางโหดเหี้ยมเหมือนคนพวกนี้!
“ไต้เอ๋อร์ เจ้ารีบเกลี้ยกล่อมท่านปู่เจ้าเร็ว ให้เขาวางไม้กวาดลง” น่าหลานฉางเฉียนรีบหลบด้านหลังไต้เอ๋อร์
ร่างเล็กๆ ของไต้เอ๋อร์ไม่สามารถปิดบังเขาได้มิด
“ท่านพ่อ ตอนนี้ไต้เอ๋อร์ไม่ใช่คนโง่ คำพูดที่ท่านพูดเมื่อก่อนไต้เอ๋อร์ล้วนจำได้” ไต้เอ๋อร์คิ้วขมวดขึ้น “ท่านสอนไต้เอ๋อร์มาตั้งแต่เล็ก เป็นคนต้องใจดีและใจกว้างโดยเฉพาะกับคนในครอบครัวห้ามขี้เหนียว แต่ตอนนี้ท่านขี้เหนียวเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าที่สอนไต้เอ๋อร์มาล้วนแล้วแต่เป็นของปลอมหรือ? ท่านปู่ต้องการสั่งสอนท่านก็สั่งสอนถูกแล้ว ไต้เอ๋อร์ไม่อาจขัดขวางได้”
………………………..
ตอนที่ 554 กั๋วซือหึงหวง (8)
“…”
น่าหลานฉางเฉียนวิ่งน้ำตาไหลจะหนีออกจากบ้านแบบที่ไม่กลับมาอีก!
น่าหลานจิ้งเอาไต้เอ๋อร์มากอด นิ้วมือลูบรอยแผลเป็นบนใบหน้านางอย่างแผ่วเบา
“แผลเป็นบนใบหน้าเจ้าจางลงแล้ว”
แม้แต่สติปัญญาก็เหมือนกับคนที่อายุเท่ากัน…
ไต้เอ๋อร์ยิ้มระรื่น “ท่านพี่ ช่วงนี้ท่านพี่สาวให้ไต้เอ๋อร์ดื่มน้ำหวานที่หวานมากๆ อย่างหนึ่ง หลังจากดื่มแล้วแผลเป็นของไต้เอ๋อร์ก็ดีขึ้นไม่น้อย ท่านพี่สาวเก่งมากๆ แต่ท่านพ่อก็ยังตระหนี่เช่นนี้แม้แต่จิ่นหลี่ตัวหนึ่งยังไม่ยอมให้ท่านพี่สาวกิน…”
“ใช่ ท่านพ่อขี้เหนียวที่สุด ในเมื่อท่านพี่ของเจ้าชอบดื่มซุปปลาเช่นนั้นอีกเดี๋ยวพวกเราไปจับปลาสองสามตัวให้เสี่ยวอิ่นกัน”
น่าหลานฉางเฉียนรู้สึกเสียใจและหดหู่ “นางไม่เพียงแค่ต้มจิ่นหลี่ยังเผาห้องครัวของจวนแม่ทัพด้วย ซ่อมห้องครัวไม่ต้องใช้เงินหรือ?”
น่าหลานจิ้งยิ้มบาง “ก็แค่เผาห้องครัวเท่านั้น ต่อให้เสี่ยวอิ่นเผาจวนแม่ทัพใช้เงินนิดหน่อยมาซ่อมใหม่ก็ได้แล้ว ท่านพ่อทำไมท่านต้องไปหาเรื่องนางด้วย?”
น่าหลานไต้เอ๋อร์พยักหน้าสุดชีวิต “ท่านพี่เสี่ยวอิ่นเป็นคนดีมาก ท่านพ่อห้ามดุนาง”
“…” น่าหลานฉางเฉียนตกตะลึง
ตอนนี้เขาเข้าใจความรู้สึกของท่านพ่อแล้ว
ไม่ง่ายเลยกว่าจะเลี้ยงลูกชายลูกสาวมาจนโต ก็ดันไม่ช่วยคนกันเองไปช่วยคนอื่น ความรู้สึกนี้ไม่ยิ่งกว่าปวดใจหรือ?
แทบอยากจะร้องไห้ออกมา!
น่าหลานไต้เอ๋อร์ดึงแขนเสื้อน่าหลานจิ้ง “ท่านพี่ ข้าจำได้ว่าท่านพ่อยังเลี้ยงปลาอยู่อีก ในเมื่อท่านพี่สาวชอบดื่มซุปปลาเช่นนั้นพวกเราเอาทำซุปให้หมดแล้วนำไปให้ท่านพี่สาวกันเถอะ”
สีหน้าน่าหลานฉางเฉียนเขียวคล้ำ ลูกสาวคนนี้รังแกพ่อเกินไปแล้ว!
เขารู้สึกว่าวันนี้ปลาของเขาคงไม่มีทางหลบหนีพ้น…
“ได้” น่าหลานจิ้งลูบศีรษะน่าหลานไต้เอ๋อร์ด้วยความทะนุถนอม “ไต้เอ๋อร์ว่าอย่างไรล้วนดีทั้งสิ้น”
แน่นอนผลของการกระทำเช่นนี้หลังจากนั้น…เฟิงหรูชิงดื่มซุปปลาจนอ้วก ทำให้สุดท้ายเมื่อนางเห็นซุปปลาหน้าก็เขียวทันที ไม่อยากดื่มอีกเลยแม้แต่คำเดียว
…
จวนองค์หญิง
หลังจากหนานเสียนออกไปเฟิงหรูชิงก็ตั้งใจจะไปดูบรรดาของล้ำค่าในถุงเก็บของ
นางกำลังคิดจะกลับห้อง จวนองค์หญิงก็ได้ต้อนรับคนคุ้นเคยคนหนึ่ง มองชายหนุ่มที่สวมหน้ากากบนใบหน้าเฟิงหรูชิงตกใจเล็กน้อย สักพักมุมปากของนางก็ยกยิ้มบางๆ
“จิ่วหมิง ไม่ใช่ว่าเจ้าไปออกไปข้างนอกมิใช่หรอกหรือ? เหตุใดกลับมาแล้วล่ะ?”
สำหรับหอแห่งแรกแล้วในใจเฟิงหรูชิงรู้สึกซาบซึ้ง
ตอนแรกในวังหลวงหากคนของหอแห่งแรกไม่ปรากฏตัวถ่วงเวลาให้นาง เกรงว่านางคงไม่มีทางมาช่วยเฟิงเทียนอวี้ได้ทัน
“นางหนูไม่ได้เจอกันนานคิดถึงข้าหรือไม่?” มุมปากจิ่วหมิงยกยิ้มร้ายกาจ รอยยิ้มนั้นลึกเข้าไปถึงดวงตา
รอยยิ้มของเฟิงหรูชิงเลือนหายไป “ไม่ รีบไสหัวไป!”
หากมองตาเขาเพียงอย่างเดียวเจ้านี่จะต้องรูปงามมากแน่ แต่เขากลับสวมหน้ากาก บางทีอาจมีข้อบกพร่องบนใบหน้า?
หรือไม่…แนะนำอาหารบำรุงวิเศษให้เขา?
แบบที่แพงมาก แพงมากๆ แบบนั้น!
“นางหนูเจ้ามักจะปากไม่ตรงกับใจเช่นนี้ทำให้ข้าเสียใจจริงๆ แต่ว่าไม่เป็นไรอ้อมกอดของข้าจะอ้าออกให้เจ้าตลอดไป”
“…”
“แต่ว่า ข้ามาหาเจ้าครั้งนี้มีธุระจริงจัง” รอยยิ้มของชายหนุ่มยิ่งเอาแต่ใจขึ้นไปอีก
เฟิงหรูชิงใช้แววตาสงสัยมองไปยังชายหนุ่ม “เจ้ามาหาข้า…มีสิ่งใดจริงจังด้วยหรือ? เจ้าคงจะไม่ได้มีริดสีดวงขึ้นบนใบหน้าจริงต้องการให้ข้าเอาสูตรรักษาให้เจ้า?”
รอยยิ้มของายหนุ่มไม่ได้หุบลงแม้แต่น้อย เขากลับเดินเข้าไปใกล้เฟิงหรูชิงอีกสองก้าว
“เจ้าคอยกระตุ้นข้าตลอดเป็นเพราะอยากจะเห็นใบหน้าของข้าใช่หรือไม่? ข้ากลัวว่าเจ้าเห็นแล้วจะหลงรักข้า ลืมมันไปเสียดีกว่า”
เฟิงหรูชิงชะงักค้าง เจ้านี่…หลงตัวเองเสียยิ่งกว่ากั๋วซืออีก
เปรียบเทียบกันแล้ว กั๋วซือของนางดีกว่า…
………………………..
