ตอนที่ 565 คิดบัญชีย้อนหลัง (1)
ตระกูลฉัง
นำโดยฉังหย่วนผู้นำตระกูลฉังทุกคนล้วนยืนอยู่ในจวนด้วยจิตใจว้าวุ่น มองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาไร้อำนาจและหวาดกลัว
“แม่นาง…แม่นางเฟิง ท่านมาตระกูลฉังของข้ามีธุระอันใดหรือ?” เสียงของฉังหย่วนสั่นเครือ
วันนั้นพวกเขาตระกูลฉังก็นำทหารไปกับเจ้าเมืองเยว่ด้วย แต่ใครจะรู้ว่าแม่ของเฟิงหรูชิงจะเป็นเจ้าของจวนเฟิงอวิ๋น ทว่าแม้จะเป็นเช่นนั้นคนที่เฟิงหรูชิงควรจะไปคิดบัญชีอันดับแรกควรจะเป็นเยว่ปู้สงสิ นี่มันเกี่ยวอะไรกับตระกูลฉังเล็กๆ ของเขากัน?
“อื้อ ข้ามาหาถังเชียนเชียนกับฉังลี่” เฟิงหรูชิงนั่งบนเก้าอี้ไม้ด้วยท่าทางเกียจคร้าน มุมปากของนางมีรอยยิ้ม รอยยิ้มนั้นชั่วร้ายจนทำให้คนหนาวสันหลัง
ฉังหย่วนชะงัก เขาเอ่ยถามด้วยความระมัดระวัง “แม่นางเฟิง ลูกชายของข้าฉังลี่ผิดต่อแม่นางหรือ?”
ครั้งนี้ไม่รอให้เฟิงหรูชิงได้เอ่ยปากเหลยอวิ๋นก็ถลึงตาใส่ฉังหย่วน “คุณหนูใหญ่ของข้าให้เจ้านำตัวพวกเขาสองคนออกมา เจ้าก็รีบเรียกพวกเขาออกมาก็พอแล้ว พูดมากไร้สาระเพื่ออะไร?”
ตั้งแต่นายหญิงกับคุณหนูใหญ่ได้พบกันก็ไม่ได้กลับไปจวนเฟิงอวิ๋นอีก
เขาที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ส่งคนไปเฝ้าคุณหนูใหญ่ พอรู้ว่าคุณหนูใหญ่มาเมืองเยว่เขาก็รีบร้อนตามมา แต่คนพวกนี้กลับไม่รู้จักชั่วดี คุณหนูใหญ่พูดอะไรทำตามก็สิ้นเรื่อง ยังจะมาพูดมากไร้สาระเช่นนี้!
ฉังหย่วนตกใจจนสั่น ผู้อาวุโสใหญ่แห่งจวนเฟิงอวิ๋นท่านนี้แข็งแกร่งนัก ไม่ใช่คนที่เขาจะผิดใจด้วยได้
ดังนั้นเขาจึงได้แต่ซวนเซลุกขึ้น สั่งคนไปตามฉังลี่กับถังเชียนเชียนกลับมา
ไม่นานฉังลี่กับถังเชียนเชียนที่หน้าตาไม่รู้เรื่องอะไรก็เดินเข้ามาจากนอกประตู
แม้พวกเขาจะไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ตอนที่เห็นเฟิงหรูชิงสีหน้ากลับเปลี่ยนไปทันที ดวงตาฉายแววแตกตื่น
วันนั้นพวกเขาอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ย่อมรู้ว่าคนตรงหน้ามีฐานะเป็นอะไร
“ท่านพ่อ…” ฉังลี่หน้าซีดน้ำเสียงสั่นเครือ “ข้า…”
ฉังลี่ที่เดิมต้องการจะพูดบางอย่าง ฉับพลันก็เห็นร่างที่คุ้นเคยร่างหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเฟิงหรูชิง
เขาเบิกตาโตขึ้นทันที นัยน์ตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกร่างทั้งร่างแข็งทื่อพูดไม่ออกอยู่นาน
ถังจือ…
เหตุใดผู้หญิงคนนี้จึงปรากฏตัวที่นี่ได้?
วันนั้นตอนที่ทุกตระกูลไปหาเฟิงหรูชิงสองพ่อลูก ถังจือรับคำสั่งออกไปทำธุระข้างนอก ทำให้นางไม่ได้อยู่
และก็ไม่มีใครรู้ว่าเฟิงหรูชิงเกี่ยวพันธ์กับนาง
“ดูแล้วเจ้าจะยังรู้จักข้า”
ถังจือยิ้มเย็นก้าวเท้าไปทางฉังลี่กับถังเชียนเชียนอย่างเชื่องช้า
ถังเชียนเชียนตกใจจนขาอ่อนเกือบล้มลงกับพื้น ราวกับนางเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น ตาเบิกโพลง
ถังจือ!
ไม่ใช่บอกว่านางตายข้างนอกนั่นแล้วหรือ?
หญิงชั่วนี่เหตุใดจึงยังกลับมาได้อีก?
“ถังจือ” เฟิงหรูชิงยิ้มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ “วันนี้ คนพวกนี้ให้เจ้าจัดการด้วยตัวเอง ควรฆ่าก็ฆ่าไม่ต้องเกรงใจข้า”
นัยน์ตาถังจือฉายแววประหลาด
ที่ผ่านมานับครั้งไม่ถ้วนนางเคยคิดถึงตอนที่ได้เจอหน้าสองคนนี่อีกครั้ง วันนี้ในที่สุดก็สำเร็จ
ความแค้นใหญ่หลวงของนางในที่สุดก็ได้แก้แค้น!
“ฉังลี่ ตอนนั้นเจ้าพยายามอย่างหนักเพื่อเข้าใกล้ข้า เพียงเพื่อให้ข้าตกลงไปในที่ที่ไม่อาจกลับตัวได้ แต่เจ้าไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันหนึ่งที่ข้าจะกลับมา” มุมปากถังจือยิ้มเยาะ “เจ้าจงใจเข้าใกล้ข้าครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนั้นข้าอายุยังน้อยนึกว่าเจ้าเห็นข้าเป็นเพื่อนจริงๆ …”
วันนั้นถังเชียนเชียนกระโดดออกมาใส่ร้ายนาง บอกว่านางร่วมมือกับฉังลี่คิดเพ้อฝันจะขโมยข้อมูลลับของตระกูลถัง ทรยศตระกูลถัง!
………………….
ตอนที่ 566 คิดบัญชีย้อนหลัง (2)
เดิมนี่เป็นคำของถังเชียนเชียนด้านเดียว ใครจะรู้ฉังลี่ก็ก้าวออกมาอ้างว่าถังจือมีใจทรยศตระกูลถังนานแล้ว เขาต้องทุกข์ทรมานกับจิตใจที่ละโมบโหดร้ายไม่ยินยอมร่วมมือทำชั่วกับนาง จึงตั้งใจจะเปิดโปงสิ่งที่นางทำทั้งหมด
ทุกคนในตระกูลถังล้วนรู้ดีว่านางกับฉังลี่สนิทกัน และทุกคนล้วนรู้ดีว่าถังเชียนเชียนกับฉังลี่ไม่ถูกกันมานาน สองคนนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางร่วมมือกันใส่ร้ายนาง!
แม้ต่อมาถังเชียนเชียนกับฉังลี่กลายเป็นสามีภรรยากันอย่างพอเหมาะพอเจาะ ก็อ้างว่าถังเชียนเชียนชื่นชมในความกล้าที่ฉังลี่กล้ายืนขึ้นชี้ตัวนาง ถูกเขาดึงดูดจึงได้เกิดหลงรัก ไม่มีใครรู้สึกว่าถังเชียนเชียนกับฉังลี่สมคบคิดทำชั่วกันตั้งแต่แรก
ไม่มีใครเชื่อนาง!
อาจารย์มีใจอยากปกป้องนาง แต่อย่างไรคนที่เป็นผู้นำตระกูลถังก็คือถังลั่ว!
เพราะเหตุนี้นางจึงได้ชื่อว่าทรยศถูกขับออกจากตระกูลถัง ยิ่งไปกว่านั้นถังลั่วยังส่งคนมาตีนางจนเกือบตาย ให้นางฆ่าตัวตายเอง!
หากไม่ใช่ฮองเฮาผ่านมาโดยบังเอิญ บางทีนางอาจจะตายแล้วจริงๆ ทั้งหมดนี้คนตระกูลถังต้องรับผิดชอบ แต่ตัวการคนผิดก็คือสองคนรงหน้านี่!
ถังจือกำหมัดแน่น นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยความเกลียดชังมากมาย ความเกลียดชังที่เข้ากระดูกนั่น แฝงด้วยความเย็นยะเยือกทำให้ใจฉังลี่ตกอยู่ในความหวาดกลัว
“สารเลว!” ฉังหย่วนฟาดฝ่ามือออกไปร้องตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด
“ฉังลี่ นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะทำเรื่องเช่นนี้ได้ เจ้าอยากทำให้พวกเราตระกูลฉังตายกันหมดหรืออย่างไร?”
มุมปากฉังลี่มีรอยเลือดผมหลุดลุ่ยลงมา สีหน้าซีดขาวจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
ถังจือมองฉังหย่วนแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็น “เจ้าเองก็ไม่ได้ใสสะอาดไปไหน ตอนนั้นทุกอย่างที่ฉังลี่ทำเจ้าไม่ได้รู้ชัดเจนแจ่มแจ้งหรอกหรือ?”
ร่างถังหย่วนแข็งทื่อ หน้าผากของเขามีเหงื่อเย็นไหลซึมออก แย้มยิ้มระรื่น
“แม่นางถังจือ นี่เจ้าจะต้องเข้าใจผิดแน่ๆ…”
ถังจือคนนี้เทียบกับเมื่อสิบปีก่อนแล้วเปลี่ยนไปมาก เขาก็ไม่ได้คุ้นเคยกับนางเช่นฉังลี่ ในตอนแรกจึงดูไม่รู้ว่าเป็นนาง ไม่เช่นนั้นควรจะให้คนไปแจ้งข่าวลี่เอ๋อร์ หารือเรื่องการรับมือก่อนแล้วค่อยมา…
“ถังจือ ข้าพาเจ้ามาส่งแล้ว เจ้าก็จัดการเรื่องตระกูลฉังให้เสร็จก่อน อ้อ จริงสิ คนเมืองเย่วพวกนั้นที่ทำร้ายเสด็จพ่อของข้า บัญชีนี้ก็ควรต้องคิดเสียหน่อย” เฟิงหรูชิงลูบปลายคางท่าทางครุ่นคิดจริงจัง
“เช่นนั้นก็ตัดมือของคนที่เป็นตัวการเหล่านั้นซะ! จากนั้นก็ทำลายพลังของพวกมัน!”
“ได้ องค์หญิง”
มุมปากถังจือมีรอยยิ้ม เอ่ยด้วยความเคารพนับถือ แววตาฉังหย่วนยิ่งตื่นตระหนกกว่าเดิม
“แม่นางเฟิง ข้าขอถามถังจือนางเกี่ยวพันธ์อะไรกับท่าน?”
เฟิงหรูชิงเพิ่งจะลุกขึ้นยืนก็ได้ยินคำพูดของฉังหย่วน แววตานางเย็นชามองทุกคนตรงหน้าอย่างถือตัว
“ถังจือคือหญิงของข้า รังแกนางก็ต้องชดใช้คืนเป็นร้อยเท่าพันเท่า ไม่นับว่าเกินไป!”
เหลยอวิ๋นที่อยู่ข้างๆ “…”
“คุณหนูใหญ่…” เขาเงียบไปสักพัก สุดท้ายก็รู้สึกว่าตัวเองต้องเตือนคุณหนูใหญ่เสียหน่อยเรื่องเพศของนาง
สายตาเย็นชาของเฟิงหรูชิงกวาดมองไปยังเหลยอวิ๋น
“ข้าได้ยินว่า วันนั้นท่านคิดจะทำร้ายเสด็จพ่อของข้า?”
“…” ใบหน้าแก่ชราของเหลยอวิ๋นแดงก่ำ
“คุณหนูใหญ่ ท่านได้ยินมาผิดแล้ว ข้าไม่ได้คิดทำร้ายฝ่าบาท ข้าเพียงแค่…ข้าเพียงแค่ต้องการพังประตู”
“อื้อ เช่นนั้นท่านจึงไร้มารยาทกับเสด็จพ่อแล้ว?” เฟิงหรูชิงถามต่อ
เหลยอวิ๋นเงียบไม่พูด ประโยคนี้ดูเหมือนเขาจะไม่มีข้อหักล้าง…
“คุณหนูใหญ่ ข้า…ข้าไม่รู้ว่าฝ่าบาทมีความเกี่ยวพันธ์กับนายหญิง ข้า…”
