ไหปีศาจ

บทที่ 32 มองแก่นแท้ผ่านประสบการณ์

ในที่สุดการต่อสู้ก็จบลง ผมของลั่วอู๋ยุ่งเหยิง ใบหน้าของเขามีรอยขีดข่วนและดวงตาเป็นสีดำจัด ดูเหมือนว่าเขาจะพ่ายแพ้ และมีท่าทางเศร้าซึมเล็กน้อย

ทางฝั่งต้าหวงก็ทุกข์ใจอย่างมาก มันจ้องหางขนาดใหญ่ด้วยแววตาเจ็บปวด เพราะหางใหญ่ของมันในตอนนี้กลับมาด้วนอีกครั้ง

มันเคยสูญเสียหางของมันมาก่อน เพราะมีอายุมากขึ้นและสุขภาพที่อ่อนแอ แต่เพราะมันกลายเป็นสัตว์วิญญาณไปแล้ว จึงเหมือนได้เกิดใหม่และได้หางใหญ่ฟูสวยกลับคืนมา ใครจะรู้ว่าเจ้านกโง่นั่นจะไปจิกที่ก้นของมัน และจิกหางใหญ่อ่อนนุ่มนั่น มันหันไปจ้องมองเจ้านกโง่ด้วยความโกรธ

ลั่วอู๋และต้าหวงนั้นเดือดเนื้อร้อนใจอย่างมาก เพราะแร้งทรายกลายพันธุ์นั้นดีมาก

แต่ตอนนี้ขนสีขาวส่วนใหญ่หลุดร่อนออกมาราวกับหนูจมน้ำตาย กำลังของมันอ่อนลงและตัวมันถูกมัดด้วยเชือกและหล่นลงบนพื้น

“แกว๊ก!”

จนขนาดนี้แล้ว เจ้านกโง่ยังคงเงยหน้าขึ้นและร้องเสียงดังใส่อีก

“ข้าเรียกเจ้านะ” ลั่วอู๋เตะมัน

แร้งทรายโกรธ

มนุษย์นี่แสดงถึงความเกลียดชังได้ชัดเจนดีจริงๆ

“โฮ่ง!” ต้าหวงจ้องมองที่เจ้านกโง่ด้วยเจตนาร้าย

ท่านควรรู้ว่า ต้าหวงนั้นมีทักษะกลืนกิน มันสามารถกลืนกินทั้งเนื้อและเลือดของสิ่งมีชีวิตโดยตรง และเปลี่ยนมันเป็นพลังวิญญาณของตัวเอง

เจ้านกโง่ถูกกระตุ้นทันที

เจ้ามันสุนัขโง่

เจ้าเป็นสุนัขของมนุษย์คนนั้น เจ้าอยากทำอะไรข้าล่ะ

โชคดี ที่ลั่วอู๋หยุดต้าหวงเอาไว้ ต้าหวงจึงไม่เข้าไปกัดมันในทันทีอย่างที่ตั้งใจ

“ถ้าไม่ใช่เพราะการกลายพันธุ์และมูลค่านะ ข้าเอาเจ้าไปย่างแน่” ลั่วอู๋พูดด้วยความเกลียดชัง

ลั่วอู๋สงสัยว่าเมื่อไหร่เขาจะขายเจ้านกโง่ตัวนี้ได้สักที

ลั่วอู๋ตรงเข้าไปเจ้านกโง่และจ้องมันนิ่งๆ “เจ้ารู้ไหมว่ามันไม่ดี”

แร้งทรายหันหน้าหนี

อ๊ะ!

หยิ่งชะมัด

“ต้าหวง กัดมัน!”

ลั่วอู๋และต้าหวงเอาชนะแร้งทรายได้

“เจ้ารู้ไหมว่ามันไม่ดี” ลั่วอู๋ถาม

จมูกของเจ้านกโง่กลายเป็นสีฟ้าและใบหน้าของมันบวมขึ้น มันยังคงชูคอของมัน

“แกว๊ก แกว๊ก แกว๊ก แกว๊ก!”

“เจ้ารู้ไหมว่ามันไม่ดี”

“แกว๊ก แกว๊ก แกว๊ก แกว๊ก!”

“ผิดไหม”

……

ในที่สุด เจ้านกโง่ก็ยอมเชื่อฟัง มันรู้ถึงความจริง: นกที่ดีไม่ต้องทนทุกข์กับการสูญเสียต่อหน้าพวกเขา

“ผิดไหม” ลั่วอู๋ถาม

แร้งทรายผงกหัว

“ยังกล้าในอนาคตอีกไหม”

เจ้านกโง่ส่ายหัวอย่างหมดหวัง

“จะเชื่อฟังข้าไหม”

แร้งทรายผงกหัวอีกครั้ง

ดีมาก ลั่วอู๋พอใจ เขามัดเชือกและโยนเจ้านกโง่ออกไป “มาเล่นกัน”

เจ้านกโง่บินออกจากร้านและกำลังจะภูมิใจอีกครั้ง ทันใดนั้นเขาได้ยินลั่วอู๋พูดว่า “ถ้าเจ้ากล้าที่จะต่อต้านข้าอีก ข้าจะปลดทักษะ [ราชันผู้สง่างาม]ของเจ้าออกซะ”

แร้งทรายตัวสั่น

มันก้มหัวลง

แม้ว่ามิติของมันจะต่ำ แต่มันก็เต็มไปด้วยพลังวิญญาณและทรงภูมิปัญญา

โลกที่ถูกควบคุมโดยมนุษย์ตรงหน้า และอีกฝ่ายมีความสามารถในการกีดกันทักษะของสัตว์วิญญาณ เจ้านกโง่ได้เห็นมันแล้วด้วยตาของมันเอง

[ราชันผู้สง่างาม]

เป็นทักษะที่สำคัญในหลักประกันความเป็นราชันของมัน หากมันปราศจากทักษะนี้ไป

ลืมมันไปเถอะ

มันไม่รู้จักสิ่งเดียวกันกับมนุษย์คนนี้

“หืม” เมื่อลั่วอู๋เห็นว่าแร้งทรายตัวนี้ซื่อสัตย์แล้ว เขาก็ปิดประตูและกลับไปทำงาน

เมื่อเห็นว่าลั่วอู๋จากไป เจ้านกโง่ก็ยืดอกของมันออกมาอีกครั้ง อย่างภาคภูมิใจ กระพือปีกของมัน และดูเหมือนจะต้องการแสดงขนนกศักดิ์สิทธิ์ของมันอีกครั้ง

น่าเสียดายที่เส้นขนส่วนใหญ่หลุดร่วงลงไป จึงดูไม่ดีอย่างมากหากไม่มีขนอยู่ทางปีกข้างซ้ายแต่ดันมีเส้นขนอยู่ทางปีกข้างขวา

แร้งทรายจ้องมองสุนัขหางเหลืองผ่านทางหน้าต่าง

เจ้าสุนัขหน้าโง่นั่นก็มีความสามารถเพียงเท่านั้น

แต่ต้าหวงขี้เกียจเกินกว่าที่จะไปจัดการกับมัน มันอยู่ที่ตรงนั้นและฝึกฝนอย่างสบายใจ

เจ้านกโง่โกรธ บินกลับสู่ฝูงแร้งทรายของตัวเองในฐานะพี่ชายคนโต

……

ลั่วอู๋ไม่ได้ว่างอย่างที่คิดไว้

เพราะหนึ่งร้อยส่วนของแต้มเซียนถูกใช้ไปแล้วในการสังเคราะห์ ขั้นตอนต่อไปคือการทดลองสูตรใหม่

“ถ้าสามารถสังเคราะห์สัตว์วิญญาณได้ ก็จะได้รับสมุนไพรวิญญาณด้วย” ลั่วอู๋ถูขมับของเขาเบาๆ อย่างเสียใจ

เขารู้ว่า มันมีความเป็นไปได้มากที่จะรวมสัตว์วิญญาณกับสัตว์วิญญาณเข้าด้วยกัน

ถ้าเพียงเราสามารถหาสูตรสำหรับสัตว์วิญญาณที่หายากได้

กำไรนั้นเทียบไม่ได้กับยารวบรวมพลังวิญญาณเลย

แน่นอนว่า เราสามารถคิดได้เฉพาะตอนนี้เท่านั้น มันต้องการการทดลองหลายพันครั้ง เพื่อค้นหาสูตรไม่ว่าจะยากเพียงใด แต่ต้นทุนนั้นสูงเกินไป

“ไปโทษเจ้านกโง่นั่นเลย!” ลั่วอู๋โกรธจนอยากเอาชนะเจ้านกโง่นั่นอีกครั้ง

ทำการสังเคราะห์!

ใส่สมุนไพรวิญญาณ

[ได้รับ ดอกไม้หัวใจสีม่วง, แต้มเซียน + 2]

[ได้รับ สมุนไพรยูโฮ, แต้มเซียน + 2]

……

สมุนไพรถูกใส่ลงในส่วนต่อประสานการสังเคราะห์

พลังวิญญาณของลั่วอู๋ถูกใช้งานอย่างต่อเนื่อง

……

น่าเสียดายที่เป็นการยากเกินไปที่จะรวมหลายสิ่งเข้าด้วยกัน

ลั่วอู๋หลีกเลี่ยงการสูญเสียโอกาสซ้ำกันหลายหน แต่เขาก็หมดหวังกับความน่าจะเป็นที่มีอยู่น้อยมาก

ขณะนั้น มีความคิดบางอย่างพุ่งผ่านจิตใจของลั่วอู๋

ทำไมข้าถึงไม่ลองรวมสมุนไพรกับสัตว์วิญญาณเข้าด้วยกันล่ะ

ใช่แล้ว

สมุนไพรเลือดปะทุและรองเท้าหนังยังสามารถสร้างดาบได้เลย

มันอาจเป็นไปได้ว่า สิ่งของที่แตกต่างกันสามารถนำมารวมกันได้

“ข้านี่โง่จริงๆ ข้าทดลองความเป็นไปได้ตั้งหลายอย่าง บางทีก็ต้องมีเรื่องประหลาดใจบ้างแหละ”

เขาทำตามที่พูดจริงๆ

ลั่วอู๋ออกจากโลกแห่งไหและกลับสู่ความเป็นจริง เขาไปที่อาคารเก่าและมองหาสัตว์วิญญาณเพื่อเป็นส่วนประกอบ กระต่ายแห่งแดนสาบสูญ หนูราตรีสองตัว และสัตว์วิญญาณหินสามตัว

ตราบใดที่การสังเคราะห์ไม่ล้มเหลว มันจะผูกทั้งสองสิ่งเพื่อรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

“ข้าควรเลือกสมุนไพรวิญญาณแบบไหนดี ข้าควรเลือกพลังวิญญาณแข็งแกร่งที่สุด”

ลั่วอู๋คิดเกี่ยวกับมัน เพราะเขาซื้อสมุนไพรระดับต่ำมาจำนวนมาก ดังนั้น จึงจำเป็นต้องหาสิ่งที่ใกล้เคียงกับสมุนไพรวิญญาณระดับกลาง

ไป่ชิง, สมุนไพรชินนาบาร์, ดอกไม้ลำธารม่วง, ดอกไม้ห้ากลีบ , ต้นอ่อน และกิ่งโรซิน

ลั่วอู๋ได้สมุนไพรที่มีพลังวิญญาณทรงพลังหกชนิด

ทำการสังเคราะห์.

ใส่หนูราตรีและไป่ซิง

[ได้รับ ไป่ซิง (กลายพันธุ์), แต้มอมตะ + 3]

“เอ๊ะ! มีสมุนไพรวิญญาณที่แข็งแกร่งเกิดขึ้น” ลั่วอู๋ประหลาดใจเล็กน้อย

มีความจำเป็นต้องรู้เพียงสองหรือสามครั้ง ว่าจะมีสมุนไพรวิญญาณที่แข็งแกร่งปรากฏขึ้นในหนึ่งร้อยครั้งของการสังเคราะห์สมุนไพรปกติเท่าไหร่

ทำต่อไป

ใส่สัตว์วิญญาณหินและหญ้าชาด

[ได้รับ สัตว์วิญญาณหินระดับเงิน, แต้มอมตะ + 8]

ใส่ดอกไม้แม่น้ำสีม่วง และสัตว์วิญญาณหิน

[ได้รับ ดอกไม้ลำธารม่วง (กลายพันธุ์), แต้มเซียน + 3]

ใส่ดอกไม่ห้ากลีบ และสัตว์วิญญาณหิน

[ได้รับ ดอกไม้ห้ากลีบหนึ่งชิ้น (กลายพันธุ์), แต้มเซียน + 3]

……

ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจหลังจากพบบางสิ่ง

การรวมกันของสมุนไพรวิญญาณและสัตว์วิญญาณ หากสิ่งที่รวมกับสมุนไพรวิญญาณ ความที่น่าจะเป็นมากที่สุดคือเราจะได้รับสมุนไพรวิญญาณที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

น่าสนใจมาก

ไม่แปลกใจเลยว่าพลังวิญญาณทั้งหมดของสัตว์วิญญาณนั้นสูงกว่าสมุนไพรวิญญาณมาก แม้แต่ สัตว์วิญญาณระดับทองแดง ยังมีพลังวิญญาณมากกว่าสมุนไพรระดับกลาง

แน่นอน มันเป็นเพียงแค่ปรากฏการณ์

เราจำเป็นต้องมองเห็นแก่นแท้ผ่านปรากฏการณ์

“บางที ช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพลังวิญญาณ มันง่ายมากที่จะรวมสิ่งของหลายชิ้นเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งขึ้นได้” “มันคือโอกาสแห่งความร่ำรวย” ลั่วอู๋คิดในใจ

แน่นอน มันเป็นเรื่องยากที่จะใช้มันได้

ของบางอย่างนั้นมีพลังวิญญาณต่ำ

“ยังไงซะ เจ้าก็เป็นแค่กระต่ายแห่งแดนสาบสูญ!” ดวงตาของลั่วอู๋สดใสขึ้น

กระต่ายแห่งแดนสาบสูญ เป็นสัตว์วิญญาณระดับทองแดงที่อยู่ต่ำสุดของห่วงโซ่อาหาร มันถูกจำกัดด้วยเรื่องศักยภาพของเผ่าพันธุ์

มันยากมากที่จะกลายเป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่ง

เพราะต้นกำเนิดของมันนั้นอ่อนแอ!

ถ้าเช่นนั้นเราควรจะหาสัตว์วิญญาณที่มีต้นกําเนิดระดับสูง และไม่แพงมากสินะ