บทที่ 48
เดินทางไปยังเมืองหมิงหนาน
เฉินจิงเดินออกจากศาลาไป่หยู่ด้วยความสิ้นหวัง
ไม่มีใครรู้ว่าเฉินจิงและลั่วอู๋คิดจะทำอะไร มีแค่ไร้หน้าเท่านั้นที่รู้และเขาจะไม่พูดคุยกับใครนอกจากลั่วอู๋
สามวันผ่านไป เฉินจิงได้ส่งสมุนไพรมาให้อีกครั้งหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่า เฉินจิงได้ติดต่อกับเขาและอยู่เบื้องหลังอย่างเงียบๆ
ลั่วอู๋รับสมุนไพรทั้งหมดโดยไม่มีการลังเลใด ๆ แต่สิ่งที่แปลกคือศาลาไป่หยู่ยังไม่ได้ทำการจัดหายารวบรวมพลังวิญญาณเพื่อนำมาขายเลย
ศาลาไป่หยู่กลายเป็นกุญแจสำคัญไปแล้วในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม หลายคนพบว่ามียาวิญญาณหลากชนิดมากขึ้นในศาลาไป่หยู่ แต่คุณภาพนั้นแย่ลงกว่ายาวิญญาณของศาลาไป่เปาเสียอีก
ว่ากันว่า ศาลาไป่หยู่กำลังทำข้อตกลงระยะยาวกับนักเล่นแร่แปรธาตุหลายคน
ผู้อยู่อาศัยใกล้กับศาลาไป่หยู่ย้ายออกไปอย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีใครรู้
ในบ่ายวันหนึ่ง มีรถม้าธรรมดาคันหนึ่งแล่นออกจากเมืองแห่งความพินาศ
แต่ก็ไม่มีใครสนใจ
……
……
สิบวันต่อมา
“นายน้อย ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใกล้เมืองหมิงหนานแล้วเจ้าค่ะ” หลี่หยินเปิดม่านออก และเห็นจำนวนผู้คนข้างนอกมากขึ้นเรื่อย ๆ
เสื้อผ้าของคนเดินถนนนั้น แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
คนส่วนใหญ่ในพื้นที่หวงชา มักสวมผ้าคลุมโปร่งสีดำและสีขาวบนศีรษะ ซึ่งเต็มไปด้วยลวดลายที่สลักแตกต่างกันของทะเลทราย ที่บ่งบอกถึงความเป็นเอกลักษณ์ของเมืองแห่งความพินาศ
เมืองหมิงหนานเป็นเมืองหนึ่งใน 36 จังหวัดของราชวงศ์มังกรเร้นกาย มันอยู่ทางทิศใต้ พื้นที่มีความเป็นธรรมชาติและมีสภาพแวดล้อมที่สวยงาม ผู้คนในที่แห่งนี้อ่อนโยนกว่าพื้นที่อื่นมาก
“พรรคหวงชาเป็นสถานที่ห่างไกลจริงๆ ต้องใช้เวลากว่า 10 วันเพื่อไปยังมณฑลที่ใกล้ที่สุด โดยการนั่งรถม้าไป” ลั่วอู๋ออกจากโลกแห่งไห และตื่นขึ้นมาในโลกความเป็นจริง
วันนี้ เขาใช้เวลาในโลกแห่งไหจำนวนมาก
เพราะเวลาที่ต่างกัน ทำให้ลั่วอู๋อยู่ในโลกแห่งไหนานถึง 35 วัน ตลอดทั้ง 35 วันนั้น นอกเหนือจากการสังเคราะห์ยาวิญญาณแล้ว เขาก็กำลังทดลองสูตรยาใหม่ ๆ
หลังจากการฝึกฝนกว่าหนึ่งเดือน ลั่วอู๋ได้ประสบความสำเร็จในการพัฒนาเป็นระดับทองแดง มิติที่ 6 และต้าหวงก็ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับทองแดง มิติ 7
ถึงอย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างน่าผิดหวังที่หญ้าวิญญาณในโลกแห่งไหนั้นหมดแล้ว ไม่เหลือสิ่งมีค่าในที่แห่งนั้นอีก และมีเพียงสูตรเดียวเท่านั้นที่เขาค้นพบ
สมุนไพรชนิดหนึ่งถูกสังเคราะห์ขึ้น โดยการใช้ดอกไม้กระดูกและหญ้าหัวใจที่สับสนรวมเข้าด้วยกัน
[ยาคูฉิน]
ยาปฐพีระดับ 4
ถึงแม้จะเป็นยาระดับ 4 แต่มันก็เป็นหนึ่งในยาจีน มันมีพิษร้ายแรงอย่างยิ่ง ภายใต้ยาวิญญาณระดับทอง คาดว่าไม่มีใครสามารถต้านทานพิษของยาเม็ดนี้ได้
อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่ยาคูฉินมีกลิ่นที่แรง ไม่สามารถปกปิดได้ ประสิทธิภาพการทำงานจะลดลงอย่างมากหลังจากใช้ยาตัวนี้ และมูลค่าของยาโดยประมาณก็ต่ำมากเช่นกัน
สิ่งสำคัญที่สุด ตลาดยาพิษนั้นมีน้อยกว่ายาที่ปรับแต่งแล้วเสียอีก
ยาที่ปรับแต่งแล้วนั้นขายง่ายมาก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะซื้อยาพิษ
“ก่อนอื่น เราต้องหาที่พักกันก่อน” ลั่วอู๋ตะโกน
ไร้หน้าเป็นคนคุมบังเหียน
การเดินทางครั้งนี้ ลั่วอู๋นำหลี่หยิน, ไร้หน้า และต้าหวงที่อยู่ในโลกแห่งไหมาด้วย การพาคนเดินทางมากมายนั้นไม่ค่อยดี ช่วงนี้ต้องรู้ว่ามีดวงตาของผู้คนมากมายจับจ้องมาที่พวกเขา
เขาไม่ตอบแต่ลั่วอู๋ก็รู้ว่าเขาแค่ไม่อยากพูด เขาจะทำตามสิ่งที่ลั่วอู๋บอกเสมอ
หลังจากออกคำสั่ง ลั่วอู๋ก็เข้าสู่โลกแห่งไหอีกครั้ง
ทุกครั้งที่มีการพัฒนามิติ ลั่วอู๋จะออกไปจากร้าน เพื่อไปจับสัตว์วิญญาณที่หลบหนีอยู่ในโลกแห่งไห
ประการแรก สัตว์วิญญาณเหล่านี้จะต้องซื้อด้วยเงิน เป็นการจ่ายเงินเพื่อให้ได้นำมาครอบครอง
ประการที่สอง มันยังสามารถพัฒนาประสบการณ์ได้อีกด้วย
ลั่วอู๋ต้องการรู้ว่าเขามีความรู้เชิงทฤษฎีแข็งแกร่งแค่ไหน หลังจากพักผ่อนเต็มที่ เขาก็ต้องการเป็นผู้เชี่ยวชาญ ดังนั้น เขายังคงฝึกฝนทักษะการต่อสู้ของเขาสม่ำเสมอ
ตอนนี้เขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับพรรคที่มีประสบการณ์เหล่านั้นได้ แต่อย่างน้อยมันก็จะไม่เหมือนกับดอกไม้ในเรือนกระจก
วันนี้อีกฝ่ายมีแค่แร้งทรายเพียงตัวเดียว
แร้งทรายส่วนใหญ่ มักจะติดตามเจ้านกโง่ในฐานะพี่น้อง
“โฮ่ง!”
ต้าหวงกระโดดขึ้นสูง
แร้งทรายระดับทองแดงมิติ 7 ที่ปีกของมันกำลังถูกกัดจนล้มลงกับพื้น
“โฮก!”
ทันทีที่แร้งทรายอ้าปากกว้าง ก็มีพลังงานที่แข็งแกร่งกำลังถูกรวบรวมเข้าไป
ทักษะระดับ B [ลมหายใจ]
แววตาของลั่วอู๋สดใสขึ้น
มันหายากมาก สำหรับแร้งทรายที่จะมีทักษะลมหายใจ
“ต้าหวงอยู่ห่าง ๆ เอาไว้!” ลั่วอู๋ออกคำสั่ง
ต้าหวงวิ่งออกห่างจากปากของแร้งทรายในทันที เพื่อหลบลมหายใจของแร้งทราย จากนั้นมันสั่งใช้งานทักษะ [ฉีกกระชาก] ของมัน กรงเล็บอันแหลมคมได้ตะปบลงบนปีกของแร้งทรายตัวนั้น
มีเลือดไหลออกมาจากปีกสีดำขนาดใหญ่
แร้งทรายร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด
แม้ ต้าหวงจะคลายปากออกแล้ว แต่ปีกของแร้งทรายกลับได้รับบาดเจ็บ จนไม่สามารถบินขึ้นได้ มันพยายามกระโดดตะเกียกตะกายจนสุดความสามารถ และพลังในการต่อสู้ลดลงอย่างมาก
“ฮ่า ๆ!” ลั่วอู๋ยิ้มและเข้าไปช่วยปราบแร้งทราย เขามัดมันเอาไว้เพื่อเตรียมนำมันกลับไป
บนท้องฟ้าไม่ไกลนัก มีเสียงนกดังขึ้น
ลั่วอู๋เงยหน้ามอง
เขาพบฝูงของแร้งทรายที่บินอยู่ด้านบน
และที่สำคัญ คือเจ้านกโง่ตัวนั้น เจ้านกโง่มองลั่วอู๋ด้วยความโกรธ และดูเหมือนมันจะไม่พอใจอย่างมากกับพฤติกรรมของลั่วอู๋
หลังจากฝึกฝนอย่างยาวนาน เจ้านกโง่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับทองแดง มิติที่ 10 แล้ว
อย่างไรก็ตาม ครั้งล่าสุดที่เจ้านกโง่ได้รับการสั่งสอน เงามืดในใจยังคงร้ายแรง และมันคงไม่กล้าท้าทายลั่วอู๋ แต่มันก็ยังแสดงความโกรธออกมา
ลั่วอู๋กลอกตา แล้วก็พูดว่า “เจ้าจะส่งเสียงทำไม เจ้ามีพี่น้องอยู่มากมาย ข้าจะแบ่งมาสักตัวสองตัวทำเป็นอารมณ์เสีย!”
นั่นคือความจริง
เนื่องจากการขาดศัตรูทางธรรมชาติ และสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม แร้งทรายจึงเปรียบเสมือนปลาในน้ำที่อยู่ในโลกแห่งไห ที่มีจำนวนมีมากกว่า 10 ถึง 100 เท่า
ลั่วอู๋ต้องใช้ความคิดในการจับแร้งทรายเพื่อรักษาสมดุล
แม้ว่าเจ้านกโง่จะโกรธ แต่มันก็ไม่ได้สั่งให้แร้งทรายตัวอื่นทั้งฝูงโจมตี เพราะลั่วอู๋สามารถเข้าไปซ่อนตัวในบ้านที่อยู่ในโลกแห่งไหได้ ซึ่งจับตัวได้ยากมาก
แร้งทรายจึงสามารถแสดงความโกรธ โดยการจ้องตาและส่งเสียงร้องเท่านั้น
“หืม ต้าหวงไปกันเถอะ!” ลั่วอู๋ได้นำแร้งทรายที่จับได้กลับไปยังบ้านที่โลกแห่งไหดั่งผู้มีชัย
สร้างตรา!
ลั่วอู๋ เรียกใช้ส่วนต่อประสานการสร้างตรา
จากนั้นลั่วอู๋ชี้ไปที่แร้งทราย และเลือกทักษะ [ลมหายใจ]
ทักษะ: ลมหายใจ
ระดับ: B
ใช้แต้มเซียน: 150
มีพลังปริศนาลอยเข้ามาบนตัวของแร้งทราย มันเหมือนหมอก ราวกับคือบางสิ่งบางอย่างที่ถูกสกัดออกมา และรวมตัวกันเป็นรูปร่างของเงา
ความสำเร็จของตราประทับ
ได้รับตราทักษะการหายใจ
หลังจากทดลองมาหลายครั้ง ลั่วอู๋ได้รู้ว่าทุกครั้งที่เขาทำการประทับทักษะ ตราจะเบาบางลง หลังจากผ่านไปประมาณ 100 ครั้ง ตราจะหายไปอย่างสมบูรณ์
“โชคดี ที่ต้นกำเนิดของต้าหวงนั้นค่อนข้างอ่อนแอ และอัตราความสำเร็จของการประทับทักษะนั้นสูงมาก” ลั่วอู๋ประทับ [ลมหายใจ] บนต้าหวง
การประทับสำเร็จ!
ต้าหวงเรียนรู้ทักษะลมหายใจ
ต้าหวงมองไปรอบ ๆ ด้วยความมึนงง มันรู้สึกว่ามีทักษะพิเศษกำลังใช้พลังงานอยู่ในสมองของมัน และการควบคุมที่ทรงพลังที่สุดยอดนี้มีประสิทธิภาพขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ลั่วอู๋พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเขาได้เรียกใช้งานส่วนต่อประสานการรวมองค์ประกอบอีกครั้ง เขาโยนแร้งทรายเข้าไปข้างใน และปล่อยแมงป่องทรายที่ใส่ไว้เป็นเวลานานออกมา
เมื่อเทียบกับการขายเจ้าแร้งทรายตัวนี้
ลั่วอู๋ชอบการสังเคราะห์มากกว่า
เพราะการสังเคราะห์นั้นจะได้รับแต้มเซียน และมีโอกาสที่จะสังเคราะห์สิ่งที่สุดยอดออกมา
ทันใดนั้นลั่วอู๋รู้สึกว่าพลังวิญญาณของเขาถูกดูดออกไปเป็นจำนวนมาก และไหลลงไปในส่วนต่อประสานการสังเคราะห์ เขาตกใจและจากนั้นเขาก็รู้สึกปีติยินดีอย่างยิ่ง
นั่นเป็นครั้งที่สองที่เขารู้สึกแบบนี้
เมื่อสัตว์วิญญาณทั้งสองชนิดที่ใช้สำหรับการสังเคราะห์ มีพลังวิญญาณน้อยกว่าการรวมกันของสัตว์วิญญาณ ไหปีศาจจะดึงพลังวิญญาณของผู้ใช้โดยอัตโนมัติ
ครั้งสุดท้ายที่สิ่งนี้เกิดขึ้น มันเป็นเวลาที่สังเคราะห์แมวผี
และในครั้งนี้
มีพลังงานบริสุทธิ์ปรากฏขึ้นต่อหน้าของลั่วอู๋ พลังงานเป็นสีเขียว และมีสีม่วงอ่อนอยู่รอบๆ
แสงที่นุ่มนวลกำลังส่องประกาย ทำให้ผู้คนที่อยู่ใกล้ ๆ รู้สึกสบายตายิ่งนัก
Related
