ไหปีศาจ – ตอนที่ 54 การรับรอง

บทที่ 54

การรับรอง

“ท่านหวังฉีได้โปรด”

หยินหนาน ประธานโรงประมูลเฉิงเทียน พยายามเชิญแขกผู้มีเกียรติให้เข้าร่วมงานประมูลในโรงประมูลเฉิงเทียนแห่งนี้ เพื่อหารือเกี่ยวกับการประมูลสินค้า

การประมูลสินค้าประจำปีของคฤหาสน์ชวนเทียน

ดวงตาของผู้คนจำนวนมากกำลังจับจ้องมาที่พวกเขา

“ข้าต้องการให้ประธานหยินเป็นผู้นำการประมูลครั้งนี้” ผู้บรรยายที่มีความมั่งคั่ง เขาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสวมแหวนหยกไว้ที่นิ้วมือ

หยินหนานยิ้มอย่างมีความสุข

ผู้ชายร่างอ้วนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา

1 ใน 9 ผู้ดูแลของคฤหาสน์ชวนเทียน เขาเป็นที่รู้จักในนามผู้ดูแลอันดับ 7 เขามีชื่อเสียงในโลกธุรกิจ เขาเป็นชายร่างใหญ่

การประมูลสินค้าในครั้งนี้ของคฤหาสน์ชวนเทียน แห่งเมืองหมิงหนาน เขาได้รับตำแหน่งประธานในการประมูลครั้งนี้

มันเป็นเกียรติอันสูงส่งที่ได้เชิญผู้ยิ่งใหญ่ เพื่อหารือเกี่ยวกับธุรกิจของโรงประมูลเฉิงเทียน

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่โรงประมูลเฉิงเทียนของพวกเขาสามารถร่วมมือกับคฤหาสน์ชวนเทียนได้ แต่ยังสามารถแบ่งปันส่วนแบ่งของการประมูลสินค้าได้อีกด้วย

ท่านหวังฉีเขาเป็นอัจฉริยะในการทำการค้า

เราไม่ได้พูดเกี่ยวกับระยะทาง แต่เราจะพูดถึงอนาคตอันใกล้นี้

กล่าวว่า ผู้ดูแลอันดับ 7 รวบรวมฝูงนกกางเขนทรายในพื้นที่ป่าหวงชา นกกางเขนทรายเหล่านี้มีเสียงร้องเพลงอันไพเราะและงดงาม ซึ่งมันเป็นเสียงเรียกของธรรมชาติ

นกกางเขนทรายชนิดนี้จะตายเมื่อมันออกจากทะเลทราย ดังนั้น มีเพียงคนในพื้นที่ป่าหวงชาและหุบเขามรณะเท่านั้น ที่โชคดีพอที่จะได้ยินเสียงจากธรรมชาติแห่งราชวงศ์มังกรเร้นกาย

อย่างไรก็ตามผู้ดูแลอันดับ 7 มีฝูงนกกางเขนทรายที่สามารถปรับตัวให้มีชีวิตอยู่ได้ทุกที่

ผู้ดูแลอันดับ 7 ฝึกฝนฝูงนกกางเขนทราย และแทนที่เขาจะขายพวกมัน เขากลับมอบมันให้กับคฤหาสน์องค์ชาย

องค์ชายเฉินเขานำฝูงของนกกางเขนทรายไปในงานเลี้ยง เพื่อแสดงเสียงร้องเพลงอันไพเราะของพวกมัน แขกทุกคนได้หลงใหลในเสียงอันไพเราะนี้

เจ้าแห่งราชวงศ์มังกรเร้นกายมีความสุขมาก ที่ได้รับสมบัติจำนวนมากขนาดนี้มา

องค์ชายมีความสุขมาก ในคืนวันนั้นเขาเข้าไปที่สำนักงานใหญ่ของคฤหาสน์ชวนเทียน กล่าวกันว่า แม้กระทั่งประธานแห่งคฤหาสน์ชวนเทียนยังรอต้อนรับการมาของเขา

องค์ชายซื้อฝูงนกกางเขนทรายที่มีมูลค่ามากกว่า 100,000 หินวิญญาณ เป็นของตัวเอง

กล่าวกันว่า การขยายสำนักงานใหญ่ของคฤหาสน์ชวนเทียน ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

ที่จะรับผลประโยชน์สูงสุดด้วยต้นทุนที่น้อยที่สุด

นี่คือความฉลาดของผู้ดูแลอันดับ 7 กล่าวว่าผู้ดูแลสูงสุดทั้งสามคนในคฤหาสน์ชวนเทียน นั้นมองโลกในแง่ดีกับผู้ดูแลอันดับ 7 บางทีเขาอาจจะได้เป็นผู้ดูแลคนที่สี่ของคฤหาสน์ชวนเทียนก็ได้

รถม้าค่อย ๆ เคลื่อนไปยังโรงประมูลเฉิงเทียน

แต่ที่ประตูของโรงประมูลเฉิงเทียนเกิดเสียงดัง เนื่องจากผู้คนไม่เป็นระเบียบ

“เกิดอะไรขึ้น” ท่านหวังฉี ถามด้วยความสงสัย

หยินหนานรีบมองดู พบว่าน้ำพุด้านหน้าโรงประมูลเกิดการจลาจล จากความขัดแย้งของฝูงชน

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น” หยินหนานโมโหมาก “ข้าได้เชิญแขกผู้มีเกียรติมายังสถานที่นี้ พวกเจ้าจะทำให้ข้าต้องอับอายงั้นหรือ”

“ท่านหวังฉี ได้โปรดรอสักครู่ เดี๋ยวข้าจะจัดการเอง”

หลังจากนั้นหยินหนานก็รีบผลักผู้คนจำนวนมากออกไป และป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเขาคือท่านประธานหยิน เพื่อไม่ให้คนอื่น ๆ กล้าขวางระหว่างพวกเขากำลังเข้ามายังโรงประมูล

……

……

“เจ้าหนุ่ม! อย่าทำอะไรตุกติก เข้าไปจับมัน” จากคำสั่งของฮู่อู๋ ผู้คุมวิ่งเข้าไปล้อมรอบลั่วอู๋

ที่นี่คือเมืองหลวง มีคนจำนวนมากเกินกว่าที่จะต่อสู้กันได้

ดังนั้นผู้คุมจึงไม่ได้เรียกสัตว์วิญญาณออกมา

ใบหน้าของลั่วอู๋ดูน่ากลัว “ข้าไม่คิดว่าโรงประมูลเฉิงเทียน จะเป็นโรงประมูลที่หยาบคายเช่นนี้ ฟู่วว!”

“ใครกล้าสบประมาทโรงประมูลของข้า!” ฝูงชนแยกย้ายออกไป หยินหนานได้เดินเข้ามาพร้อมกับแสดงสีหน้าแห่งความโกรธ

ฮู่อู๋ ประหลาดใจ: “ท่านประธาน”

เขาไม่คาดคิดว่าท่านประธานจะเดินทางกลับมาเร็วขนาดนี้

“ท่านฮู่ มันเกิดอะไรขึ้น เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นใคร” หยินหนานถาม

“เจ้าหนุ่มคนนี้ คือคนที่สร้างปัญหาให้กับเราขอรับท่าน”

ฮู่อู๋แต่งเรื่องราวว่าลั่วอู๋เป็นเจ้าหนูที่เสียมารยาท แถมพูดจาหลอกลวงว่าตนมีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์อีกด้วย

“ไล่เขาออกไป ตอนนี้กำลังมีแขกที่มีชื่อเสียงกำลังมาที่นี่” ประธานหยินหนานพูดด้วยความไม่สบายใจ

“ขอรับ ท่าน!”

ฮู่อู๋รีบพยักหน้า

ทันทีที่เขากะพริบตา ผู้คุมได้เข้าไปล้อมลั่วอู๋ทันที

ฉูจงฉวนกำลังเผชิญหน้ากับมู่เฉิง และเขาไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนี้ได้

ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว

เมื่ออยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาจำเป็นต้องใช้ตัวตนของตระกูลลั่วเพื่อเปลี่ยนสถานการณ์

มีแค่คนในโรงประมูลเฉิงเทียน กล้าทำกับเขาเช่นนี้

แต่ปัญหาคือ ถ้าเขาถูกยอมรับว่าเขาคือหนึ่งในสมาชิกของตระกูลลั่วคงง่ายกว่านี้ แต่เขาเป็นชายผู้ถูกเนรเทศ

“ทำไม น้องชายลั่ว เจ้ามาที่นี่ทำไม” ท่านหวังฉีพูดออกมาจากข้างหลังฝูงชนด้วยความมึนงง

ลั่วอู๋ตกตะลึง “ท่านหวังฉี!”

นั่นคือท่านหวังฉี คนที่ซื้อนกกางเขนทรายของเขาไปงั้นหรือ

ฮู่อู๋เป็นคนใจร้อน เขาไม่สนใจว่าท่านจะเป็นนายน้อยเจ็ด ก็ขวางทางเขาไม่ได้

แต่ในเวลาต่อมา ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เมื่อเขาเห็นการทักทายกันของท่านประธาน ” ท่านหวังฉี ท่านรู้จักเจ้าหนุ่มคนนี้ด้วยเหรอ”

ฮู่อู๋ใจสั่นอย่างไม่เป็นจังหวะ

“ใช่แล้ว” ท่านหวังฉียิ้ม “แต่เจ้าหนุ่มคนนี้มีความสามารถในการปรับแต่งที่ไม่เหมือนใคร ถึงแม้ว่าข้าจะมองไม่เห็นก็ตาม”

“ขอรับ” หยินหนาน รู้สึกประหลาดใจ

แม้แต่ท่านหวังฉี ก็มองไม่เห็นว่าระดับการปรับแต่งของเจ้าหนุ่มคนนี้สูงแค่ไหน

ท่านหวังฉีมองไปที่ ลั่วอู๋ “นายน้อยลั่ว เกิดอะไรขึ้น”

“พวกเขาใส่ร้ายข้าว่าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ของข้าเป็นของปลอม” ลั่วอู๋พูดถึงสิ่งที่เขาเจอ ตั้งแต่มายังสถานที่แห่งนี้

ท่านหวังฉีมีแววตาสดใส “สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ เอามาให้ข้าดูหน่อย”

ในฐานะนักธุรกิจ ข้ามีความสนใจในสิ่งที่หายากเช่นนี้เป็นพิเศษ

ท่านหวังฉีเดินออกมาข้างหน้า เขามองเจ้านกโง่ แต่เจ้านกโง่กลับชูคอของมันขึ้น เพื่อแสดงความไม่พอใจใส่เขา

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ตลกดีนี่ น่าภูมิใจเสียจริง” นายน้อยเจ็ดหัวเราะออกมาครั้งแรก จากนั้นใบหน้าของเขาก็เริ่มจริงจัง “ข้าประเมินมันแล้ว ต้นกำเนิดของมันแปลกและทรงพลังมาก นี่ไม่ใช่สัตว์วิญญาณธรรมดาหลังจากการกลายพันธุ์ แถมมันยังเรียนรู้ทักษะราชันผู้สง่างามอีกด้วย ซึ่งมันเป็นทักษะที่หายากมาก มันเป็นหนึ่งในสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ที่ทรงพลังอย่างมากแน่นอน”

การกลายพันธุ์นั้นเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน

บางตัวอ่อนแอ บางตัวมีการกลายพันธุ์ทางกายภาพ และบางตัวก็มุ่งเน้นไปที่ความแข็งแกร่ง

และสิ่งที่ทำให้แร้งทรายตัวนี้กลายพันธุ์ ก็คือสิ่งหลัง

ฝูงชนรู้สึกตื่นเต้น

โอ้ สวรรค์!

แน่นอนว่า มันคือสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์

และมันก็เป็นราชาแร้งทรายตัวจริงเสียงจริง

ฮู่อู๋หน้าซีดเผือดลงทันที

ท่านประธานหยินหนานมองฮู่อู๋ด้วยความโมโห “เกิดอะไรขึ้น”

เจ้าหนูคนนี้มาที่นี่เพื่อประมูลสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ แต่เขากลับได้รับการปฏิบัติเช่นนี้จากท่านงั้นหรือ

การประมูลสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ นับเป็นโอกาสดีที่จะเพิ่มชื่อเสียงให้กับเรา

ฮู่อู๋มองไปที่มู่เฉิงเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ ทำให้ขารู้สึกสิ้นหวัง “ข้า… ข้าไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด”

“ไม่เหรอ” ท่านประธานหยินหนาน ทุบไปที่อกของฮู่อู๋และตะโกนออกมา “เจ้าไปที่โกดัง และไปเป็นคนงานขนของซะ!”