หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง – ตอนที่ 620 แม้เป็นมังกรก็มีวันต้องจำศีล

หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง

ตอนที่​ 620 แม้เป็น​มังกร​ก็​มีวัน​ต้อง​จำศีล​

ห​มิน​อ๋อง​พา​นักฆ่า​ที่​กลายเป็น​โจร​จำนวน​ 50 คน​มายัง​ที่ว่าการอำเภอ​แทน​นาง​ เจียง​โม่หา​น​ให้​หมอ​ช่วย​พัน​แผล​พวกเขา​อย่าง​ง่าย ๆ​ แล้วจึง​พา​ตัว​ไป​ยัง​บ่อ​เกลือ​

แม่ทัพ​เฉาเห็น​นายอำเภอ​พา​ ‘เชลยศึก​ไม่สมประกอบ​’ มากลุ่ม​ใหญ่​ จึงถามด้วย​ความประหลาดใจ​ว่า​ “น้อง​เจียง​ นี่​เจ้า…”

เจียง​โม่หา​น​หัวเราะ​เบา​ๆ แล้ว​พูดว่า​ “ข้าน้อย​อยาก​ใช้คน​พวก​นี้​แลก​กับ​คนงาน​เก่า​ที่​อ่อนแอ​ใน​บ่อ​เกลือ​สักหน่อย​…” ขณะ​พูด​ก็​นำ​รายชื่อ​คน​ที่​อยาก​แลก​มายื่น​ให้​แม่ทัพ​เฉา

หลังจาก​อ่าน​แล้ว​แม่ทัพ​เฉาก็​ขมวดคิ้ว​พลาง​ถาม “นี่​เป็น​ความคิด​ของ​เจ้า หรือว่า​…” ขณะ​พูด​ เขา​ก็​ชี้นิ้ว​ขึ้น​ด้านบน​

เจียง​โม่หา​น​ไม่ได้​ตอบคำถาม​ แต่​พูดว่า​ “คน​พวก​นี้​ต่าง​เป็น​ปัญญาชน​ที่​อ่อนแอ​ไร้​พละกำลัง​ สตรี​และ​เด็ก​ อยู่​ใน​บ่อ​เกลือ​ก็​ช่วย​งาน​อะไร​ไม่ได้​ ข้าน้อย​จะพา​คน​พวก​นี้​ไป​ ส่วน​นักโทษ​ที่​ข้าน้อย​พา​มา แม้จะบาดเจ็บ​บ้าง​แต่​พอ​รักษา​หาย​แล้วก็​เป็น​แรงงาน​ที่​แข็งแรง​ แม่ทัพ​เฉา ท่าน​ไม่เสียเปรียบ​หรอก​ขอรับ​ ! ”

“เป็น​บัณฑิต​หยวน​ขอร้อง​เจ้าอย่างนั้น​หรือ​ ? หืม​ แต่​เจ้าเป็น​บัณฑิต​จาก​ภาคเหนือ​ บัณฑิต​หยวน​เป็น​คน​ทางใต้​ เจ้าสอง​คน​ไป​รู้จัก​กัน​ตั้งแต่​เมื่อไร​ ? ” แม่ทัพ​เฉาพับ​รายชื่อ​ใน​มือ​อย่าง​ระมัดระวัง​ ก่อน​จะหันมา​มอง​เจียง​โม่หา​น​ตั้งแต่​ศีรษะ​จรด​ปลายเท้า​

เจียง​โม่หา​น​เห็น​อีก​ฝ่าย​ไม่ได้​ปฏิเสธ​ จึงรู้​ว่า​อาจ​สำเร็จ​แล้ว​ “คน​พวก​นี้​เป็น​ขุนนาง​ที่​มีความสามารถ​ของ​ราชวงศ์​ก่อน​ เพียงแต่​อดีต​ฮ่องเต้​โง่เขลา​เบาปัญญา​ ริษยา​ผู้​ที่​มีความสามารถ​เหนือ​ตน​จึงสั่งเนรเทศ​พวกเขา​มายัง​ที่นี่​ บัดนี้​ราชสำนัก​ต้องการ​ผู้​มีความสามารถ​ ไม่ช้าก็เร็ว​ต้อง​มีการอภัยโทษ​ลงมา​และ​ให้​เรียก​ใช้พวกเขา​อีกครั้ง​…”

ชาติก่อน​ ตอนที่​ฮ่องเต้​มีพระ​ราชโองการ​ลงมา​ อดีต​ขุนนาง​มาก​ความสามารถ​เหล่านี้​ก็​เหลือ​รอด​เพียง​คนเดียว​เท่านั้น​ ทั้ง​ยัง​สุขภาพ​ย่ำแย่​สุด​ ๆ ผ่าน​ไป​ไม่กี่​ปี​ก็​เสียชีวิต​ ฮ่องเต้​หยวน​ชิงคร่ำ​ครวญถึง​คน​พวก​นี้​ยาม​ประชุม​ราชสำนัก​หลาย​ต่อ​หลายครั้ง​…

แม้ว่า​แม่ทัพ​เฉาจะเป็น​คน​แข็งกระด้าง​ แต่​สำหรับ​ปัญญาชน​ที่​มีสมอง​เฉียบแหลม​ก็​ยัง​พอให้​ความ​ยกย่อง​อยู่​บ้าง​ หลัง​ครุ่นคิด​แล้ว​เขา​ก็​พูด​กับ​เจียง​โม่หา​น​ว่า​ “ได้​ ! เขื่อนกั้นน้ำ​ทาง​นั้น​ก็​ต้อง​การคน​เช่นกัน​ ใน​บรรดา​คน​พวก​นี้​มีคน​ที่​เคย​อยู่​กรมโยธาธิการ​มาก่อน​ ถ้าอย่างไร​…ให้​เจ้ายืม​ใช้ก่อน​ก็ได้​ ! แต่​หาก​เบื้องบน​ตำหนิ​ลงมา​ ข้า​จะไม่ช่วย​ปกปิด​แทน​เจ้าหรอก​ ! ทหาร​ ! พา​คน​ที่​ใต้เท้า​เจียง​นำมา​ลง​ไป​ใน​บ่อ​เกลือ​ ให้​พวก​มัน​ได้​ใช้ชีวิต​ตามที่​ควรจะเป็น​ ! ”

ใน​บ่อ​เกลือ​มีนักโทษ​ที่​กระทำความผิด​มากมาย​ ลูกน้อง​ของ​แม่ทัพ​เฉาจึงมีวิธี​จัดการ​กับ​คน​พวก​นี้​อย่าง​ชำนาญ​ เมื่อ​มาถึงถิ่น​ของ​เหล่า​เฉาผู้​นี้​แล้ว​ แม้แต่​มังกร​ก็​ยัง​ต้อง​เปลี่ยนเป็น​หนอน​ผีเสื้อ​ตัว​หนึ่ง​ที่​ให้​เขา​ได้​บีบ​เค้น​ตามใจชอบ​ !

คน​ส่วนใหญ่​ใน​ใบ​รายชื่อ​ของ​เจียง​โม่หา​น​เป็นอดีต​ขุนนาง​ที่​ถูก​เนรเทศ​จาก​ราชวงศ์​ก่อน​ มีขุนนาง​ขั้น​หนึ่ง​และ​ขั้น​สอง​ไม่น้อย​ ก่อนหน้านี้​มีคนชรา​กับ​สตรี​อ่อนแอ​ที่​ต้อง​เสียชีวิต​ใน​ขณะ​เดินทาง​มาชายแดน​และ​ยังมี​คน​ที่​จบชีวิต​ลง​เพราะ​ป่วย​ใน​บ่อ​เกลือ​…คน​ที่​เหลือ​รอด​ พอ​รวม​กับ​ครอบครัว​ของ​พวกเขา​แล้วก็​ยังมี​แค่​สามสิบ​กว่า​คน​เท่านั้น​

ทว่า​จาก​สภาพ​ของ​พวกเขา​แล้ว​ แม่ทัพ​เฉาน่าจะ​ปฏิบัติ​ดี​ด้วย​เป็นพิเศษ​ ไม่อย่างนั้น​ใน​บ่อ​เกลือ​ที่​มีงานหนัก​เช่นนี้​ ปัญญาชน​ผู้​อ่อน​แอก็คง​ยาก​ที่จะ​รอด​มาจนถึง​ตอนนี้​ได้​

แม่ทัพ​เฉาพูด​กับ​พวกเขา​ว่า​ “ท่าน​นี้​คือ​นายอำเภอ​หนิง​ซี เป็น​จอหงวน​ของ​ปีก่อน​ อำเภอ​หนิง​ซีของ​เขา​กำลัง​สร้าง​ระบบ​ชลประทาน​ แต่​คนใน​มือ​ไม่พอ​ ใน​บรรดา​พวก​เจ้ามีใคร​เคย​ทำงาน​ให้​กรมโยธาธิการ​มาก่อน​บ้าง​ ? ”

เสียง​ของ​เขา​เพิ่ง​เงียบ​ลง​ ก็​มีชาย​ชรา​ร่างกาย​อ่อนแอ​เดิน​ออก​มาจาก​ฝูงชน​ เจียง​โม่หา​น​จำได้​ว่า​อีก​ฝ่าย​คือ​ศิษย์​คน​ที่​ห้า​ของ​ผู้อาวุโส​เซวี​ย​ อายุ​มากกว่า​บัณฑิต​หยวน​เพียง​ 7-8 ปี​ แต่​ตอนนี้​ดูเหมือน​ชาย​ชรา​จริง ๆ​ ผม​ขาว​หมด​ทั้ง​ศีรษะ​ ใบหน้า​เหี่ยวย่น​ แสดงออก​ให้​เห็น​ถึงความลำบาก​ที่​ได้​เผชิญ​

ต่อจากนั้น​ยังมี​ชาย​อายุ​ประมาณ​สามสิบ​ปี​ต้น​ ๆ เดิน​ออกมา​อีก​คน​ เขา​ทำ​มือ​คารวะ​เจียง​โม่หา​น​ “ท่าน​พ่อ​เคย​รับหน้าที่​ซ่อมแซม​ระบบ​ชลประทาน​ทางใต้​มาก่อน​และ​ทำ​อยู่​หลาย​สิบ​ปี​ขอรับ​”

เจียง​โม่หา​นก​วาด​ตา​มอง​ฝูงชน​ เหมือน​กำลัง​ตามหา​คน​ที่​อีก​ฝ่าย​เอ่ยถึง​ ชาย​ผู้​นั้น​พูด​ด้วย​สีหน้า​เศร้าสร้อย​ “ท่าน​พ่อ​ไม่สบาย​ ได้​แต่​นอน​ติด​เตียง​…ข้าน้อย​ขอ​วิงวอน​ต่อ​ใต้เท้า​ ได้​โปรด​เชิญหมอ​มาดู​อาการ​ท่าน​พ่อ​ด้วย​เถิด​ขอรับ​”

หลัง​สอบ​ถามถึงตำแหน่ง​และ​สังกัด​ใน​สมัยก่อน​ของ​คน​ที่​เหลือ​แล้ว​ เจียง​โม่หา​น​ก็​หันมา​พูด​กับ​แม่ทัพ​เฉาว่า​ “ข้าน้อย​สามารถ​ใช้ประโยชน์​จาก​คน​พวก​นี้​ได้​ ต้อง​ขอบคุณ​ใน​ความช่วยเหลือ​ของ​ท่าน​แม่ทัพ​เฉามาก​ขอรับ​ ! ”

แม่ทัพ​เฉาโบกมือ​ “พวกเขา​จะไป​ทำงาน​ที่ไหน​ก็​เหมือนกัน​ไม่ใช่หรือ​ ? หา​เกลือ​หรือ​ขุด​คลอง​ก็​ทำ​เพื่อ​แผ่นดิน​ทั้งสิ้น​ ! จริง​สิ บุตรสาว​ข้า​ชอบ​ขนม​ที่​ฝูเห​ริน​เจ้าทำ​มาก​…”

“…” บุตรสาว​ท่าน​ไป​ที่ว่าการอำเภอ​อยู่​บ่อยครั้ง​เพื่อ​กิน​ขนม​ของ​ภรรยา​ข้า​ไม่ใช่หรือ​? ท่าน​อยาก​กิน​เอง​ก็​ไม่ต้อง​โยน​ไป​ให้​บุตรสาว​ ! เจียง​โม่หา​นพ​ยัก​หน้า​ “เมื่อ​กลับ​ไป​ยัง​ที่ว่าการ​แล้ว​ ข้าน้อย​จะสั่งให้​ฝูเห​ริน​ห่อ​ให้​นาง​เอา​กลับมา​เยอะ​ ๆ หน่อย​”

หลังจาก​พอใจ​แล้ว​ แม่ทัพ​เฉาก็​โบกมือ​เพื่อ​ส่งสัญญาณให้​เขา​พา​คน​ออก​ไป​ได้​

ใน​บรรดา​ 36 คน​นี้​ มี 3 คน​เป็น​ศิษย์​ของ​ผู้อาวุโส​เซวีย​และ​ยังมี​อีก​ 4 คน​ที่​เป็น​ขุนนาง​มาก​ความสามารถ​ของ​ราชวงศ์​ก่อน​ ส่วนที่เหลือ​ต่าง​เป็น​ญาติ​ของ​พวกเขา​หรือ​คนใน​ครอบครัว​ขุนนาง​ที่​เสียชีวิต​ไป​แล้ว​

ฮ่องเต้​องค์​สุดท้าย​ของ​ราชวงศ์​ก่อน​ช่างโง่เขลา​ หลงเชื่อ​คำ​ยุยง​ของ​ขุนนาง​กังฉิน​แล้ว​หันมา​ทำร้าย​ขุนนาง​ตงฉิน​แทน​ หาก​ราชวงศ์​ไม่ล่มสลาย​ก็​แปลก​ !

เจียง​โม่หา​น​ให้​พวกเขา​พัก​อยู่​ที่​เรือน​หลัง​ที่ว่าการ​แล้ว​เปิด​ประตู​ที่​สามารถ​ออก​ไป​ข้างนอก​ได้​ทิ้ง​ไว้​ เจียง​โม่หา​น​พูด​กับ​ชาย​ชรา​ที่​มีอายุ​ประมาณ​ 50 กว่า​ปี​ว่า​ “ใต้เท้า​หลิ่ว​ ใน​ราชวงศ์​ก่อน​ ท่าน​เคย​รับหน้าที่​ในกรม​คลัง​ ดูแล​เรื่อง​ไร่นา​มาก่อน​ด้วย​ รอ​ให้​ฝูเห​ริน​สร้าง​บ้านไร่​เสร็จ​เมื่อใด​ ท่าน​ก็​พา​ครอบครัว​ไป​อยู่​ที่นั่น​เถิด​ ! ใต้เท้า​หู​ ใต้เท้า​จาง รอ​ให้​อากาศ​อบอุ่น​กว่า​นี้​หน่อย​ พวก​ท่าน​ก็ตาม​ข้า​ไป​สำรวจ​แม่น้ำ​ ข้า​มีความคิด​บางอย่าง​ที่​อยาก​ให้​ใต้เท้า​ทั้งสอง​ช่วย​ออกความเห็น​”

อดีต​ขุนนาง​เฒ่าที่​มีวัย​เกือบ​ 60 ปี​ทั้ง​สามคน​นี้​ ทำงาน​อยู่​ใน​บ่อ​เกลือ​มาหลาย​สิบ​ปี​จึงทรมาน​จน​ไม่เหลือ​สภาพ​ดี ๆ​ แล้ว​ สภาพ​ใน​ตอนนี้​เหมือน​ชาวบ้าน​ธรรมดา​ไม่มีผิด​ พวกเขา​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​หวาดกลัว​ว่า​ “ข้าน้อย​ไม่กล้า​รับคำ​เรียก​ว่า​ใต้เท้า​จาก​ท่าน​นายอำเภอ​หรอก​ขอรับ​…”

หลิน​เว่ยเว่ย​พา​ชุน​ซิ่งและ​ชิงหลิ่ว​มาดู​ นาง​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ “ถ้าเช่นนั้น​…เรียก​พวก​ท่าน​ว่า​ผู้อาวุโส​หลิ่ว​ ผู้อาวุโส​หู​และ​ผู้อาวุโส​จางก็แล้วกัน​ ท่าน​พี่​ ห้องครัว​เตรียม​น้ำร้อน​ไว้​แล้ว​ พวก​ท่าน​ทั้งหลาย​อาบน้ำ​กัน​ก่อน​ แล้ว​ข้า​จะให้​คน​เชิญหมอ​มาตรวจ​สุขภาพ​ ! ”

ผู้อาวุโส​หลิ่ว​…ก็​คือ​ศิษย์​คน​ที่​ห้า​ของ​ผู้อาวุโส​เซวี​ย​ เขา​พูด​ด้วย​ความสุภาพ​และ​ดู​เหินห่าง​เล็ก​หน่อย​ “ขอบคุณ​ท่าน​นายอำเภอ​และ​ฝูเห​ริน​มาก​ขอรับ​”

หลัง​จัดการ​เรื่อง​คน​พวก​นี้​เสร็จ​แล้ว​ เจียง​โม่หา​น​ก็​ออก​ไป​พร้อม​ภรรยา​ จางว่าน​ห​ลี่​เห็น​หลังบ้าน​ไม่มีทหาร​คอย​เฝ้าไว้​ จึงหันไป​มอง​หลิ่ว​จงเทา​หรือ​ผู้อาวุโส​หลิ่ว​แล้ว​พูด​ด้วย​ความสงสัย​ว่า​ “เจ้าคิด​ว่า​…นายอำเภอ​เจียง​จะมาไม้ไหน​ ? ถ้าจะขุด​คลอง​ก็​ต้อง​เอา​คนหนุ่ม​ที่​มีแรง​เยอะ​ ๆ สิ เอา​คนแก่​อ่อนแอ​อย่าง​พวกเรา​มาจะมีประโยชน์​อะไร​ ? ”

“ท่าน​พ่อ​ขอรับ​ นายอำเภอ​ก็​พูด​แล้ว​ไม่ใช่หรือว่า​เขา​อยากได้​ประสบการณ์​ใน​การ​สร้าง​ระบบ​ชลประทาน​จาก​ท่าน​กับ​ท่าน​ลุง​หู​…” บุตรชาย​คน​ที่สอง​ของ​จางว่าน​ห​ลี่​มอง​ชุด​เครื่อง​นอน​ครบครัน​ใน​ห้อง​ แม้ห้อง​มีขนาด​ไม่ใหญ่​ แต่​ก็​ดีกว่า​ที่พัก​ใน​บ่อ​เกลือ​มาก​แล้ว​ “แม้จะแย่​แค่​ไหน​ก็​ไม่แย่​เท่า​บ่อ​เกลือ​หรอก​ขอรับ​…”

แม้ว่า​แม่ทัพ​เฉาจะดูแล​พวกเขา​เป็น​กรณีพิเศษ​ แต่​งานหนัก​ของ​ทุกวัน​ก็​ไม่อาจ​เลี่ยง​ได้​ งาน​ที่​บ่อ​เกลือ​ไม่ใช่งาน​ที่​คน​จะทำ​ไหว​ งาน​ที่​พวก​คนแก่​อ่อนแอ​อย่าง​ผู้อาวุโส​จางและ​ผู้อาวุโส​หลิ่ว​ได้​ทำ​ยัง​ถือว่า​ดี​หน่อย​ แต่​คนรุ่นหลัง​ของ​พวกเขา​ไม่ได้​โชคดี​แบบ​นั้น​ด้วย​ ทว่า​เมื่อ​เทียบ​กับ​คนอื่น​แล้ว​ ความลำบาก​ของ​พวกเขา​ยัง​ถือว่า​ลดลง​ไป​มาก​

“ใน​เมื่อ​มาเเล้วก็จงอยู่​อย่าง​มีความสุข​…” ผู้อาวุโส​หลิ่ว​ใช้มือ​ทุบ​เอว​ตัวเอง​ หลานชาย​ของ​เขา​จึงรีบ​เข้ามา​นวด​ให้​ทันที​

หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง

หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง

Status: Ongoing
นักศึกษาเรียนดีจากวิทยาลัยเกษตรทะลุมิติมาเป็นเด็กสาวชาวนาผู้โง่เขลาและมีนิสัยป่าเถื่อน บิดาก็ตาย มารดาก็อ่อนแอ น้องชายดันมาตีตัวออกห่าง ส่วนพี่สาวก็มักจะคิดว่าเธอเป็นภาระเสมอ แต่โชคดีที่เธอมีมิติน้ำพุวิญญาณอยู่ในมือ เธอทั้งกลายเป็นนักล่าหมูป่า ทำให้ฝูงหมาป่าตกใจ ใช้น้ำพุวิญญาณมาปลูกพืชพันธุ์จนได้ผลผลิตดีงาม ทำสวนก็ได้ผลผลิตดี เลี้ยงสัตว์ก็เติบโต ไหนจะเสน่ห์ปลายจวักอีก เด็กโง่เขลาคนนี้นี่แหละจะนำพาทั้งครอบครัวไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองเอง ! ทว่าบัณฑิตหนุ่มหน้าหวานจอมหยิ่งคนข้างบ้านเนี่ย คิดว่าตัวเองหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้หรือไง ? คิดว่าเป็นขุนนางแล้วใครจะทำอะไรไม่ได้หรือ ? สุดท้ายก็ถูกเด็กโง่คนนี้กำราบไม่ใช่หรือไง ?

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท