หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง – ตอนที่ 653 นี่เรียกว่ายอมเปิดเผยความลับแก่กันและกันหรือไม่

หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง

ตอนที่​ 653 นี่​เรียก​ว่า​ยอม​เปิด​เผยความลับ​แก่​กันและกัน​หรือไม่​?

เจียง​โม่หา​น​เอง​ก็​ไม่ได้​ปฏิเสธ​…เพราะ​เวลา​ซื้อ​ของขวัญ​ให้​ภรรยา​ เขา​ต้อง​มีเงิน​อยู่​ใน​มือ​บ้าง​เช่นกัน​ เขา​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “มีใคร​หลาย​คน​เข้าแถว​อยาก​เชิญสามีของ​เจ้าไป​ดื่ม​ชาจริง ๆ​ ! ”

“เฉิน​หยุ​น​ทำงาน​ที่​กรม​การค้า​เป็น​อย่างไรบ้าง​ ? ครอบครัว​ของ​เขา​กลับมา​ฟื้นฟู​ดังเดิม​แล้ว​ ด้วย​ความสามารถ​ของ​เขา​นั้น​การ​สอบ​ให้​ผ่าน​ก็​คง​ไม่ใช่ปัญหา​ เขา​จะอยาก​เป็น​ขุนนาง​ระดับ​เล็ก​ ๆ ในกรม​การค้า​หรือไม่​ ? ” หลิน​เว่ยเว่ย​ค่อนข้าง​ประหลาดใจ​ว่า​เหตุใด​สามีถึงยอม​ปล่อย​ผู้ช่วย​คน​นี้​ไป​ได้​

เจียง​โม่หา​น​ประคอง​นาง​มานั่ง​เก้าอี้​แล้ว​แกะ​ส้มให้​นาง​ “คน​ที่​มีความสามารถ​โดดเด่น​ ไม่จำเป็นต้อง​สอบ​ให้ได้​ลำดับ​ดี ๆ​ เขา​อายุ​มากกว่า​พวกเรา​สอง​ปี​ ถ้าให้​เขา​เข้า​สอบ​ทีละ​สนาม​ เขา​ไม่มีความเชื่อมั่น​และ​ความอดทน​ขนาด​นั้น​หรอก​ ส่วนใหญ่​งาน​ที่​กรม​การค้า​รับผิดชอบ​ก็​เป็นงาน​ที่​เขา​เคย​ทำ​กับ​ข้า​มาโดยตลอด​ เวลา​ปฏิบัติงาน​จริง​ก็​จัดการ​ง่าย​จะตาย​ ด้วย​ความสามารถ​ของ​เขา​แล้ว​ผ่าน​ไป​อีก​สอง​สามปี​จะเลื่อน​ไป​อีก​ขั้น​ก็​ไม่ใช่ปัญหา​

เจ้าอย่า​ดูแคลน​ขุนนาง​ขั้น​เจ็ด​ในกรม​การค้า​ พวก​ที่​สอบ​ได้​จิ้น​ซื่อ​เหล่านั้น​ยัง​เป็น​แค่​นายอำเภอ​ขั้น​เจ็ด​ของ​บาง​พื้นที่​ ยิ่งไปกว่านั้น​กรม​การค้า​เป็น​บ่อ​เงิน​บ่อ​ทอง​ใน​สายตา​ของ​คน​ไม่น้อย​ คนอื่น​อยาก​จะเข้า​ยัง​ไม่ได้​เข้า​เลย​ ! ”

“เฉิน​หยุ​น​ติดตาม​เจ้ามาตั้งแต่​อำเภอ​หนิง​ซี เจ้าแนะนำ​เขา​เข้าทำงาน​ก็​พอ​เข้าใจ​ได้​ แต่​อีก​ 5 คน​ที่​เหลือ​นั่น​เล่า​ ? เจ้าไป​รู้จัก​พวกเขา​ตั้งแต่​เมื่อใด​ ? ” หลิน​เว่ยเว่ย​กิน​ส้มรสเปรี้ยว​หมดเกลี้ยง​อย่าง​ไม่รู้ตัว​

ตอน​คิด​จะหยิบ​อีก​ลูก​ มือ​ก็​โดน​สามีห้าม​ไว้​ “กิน​ส้มมาก​ไป​แล้ว​จะเสียวฟัน​ วันหนึ่ง​กิน​ได้​แค่​ลูก​เดียว​เท่านั้น​…ส่วน​เรื่อง​ที่​รู้จัก​กับ​พวกเขา​ก็​เป็นเรื่อง​ที่ผ่านมา​นาน​มาก​แบบ​มาก​มาก​แล้ว​ ! ”

ผ่าน​มานาน​มาก​แบบ​มาก​มาก​แล้ว​ ? ต้อง​ผ่าน​ไป​นาน​เท่าไร​ ? คน​พวก​นั้น​มาจาก​ทุก​พื้นที่​ แต่​ไม่เคย​มาที่​ภาคเหนือ​ ส่วน​บัณฑิต​น้อย​ก่อน​จะอายุ​ 16 ปี​ สถานที่​ไกล​ที่สุด​ก็​คือ​ตาม​นาง​ไป​ที่​เขต​เล็ก​ ๆ ตรง​ชายแดน​ เวลา​ออกจาก​เขต​เริ่น​อัน​ก็​อยู่​กับ​นาง​ตลอด​ ทว่า​นาง​ไม่เคย​เห็น​คน​พวก​นั้น​มาก่อน​ แล้ว​ที่ว่า​นาน​มาก​แล้ว​มัน​คือ​เมื่อใด​กัน​…

“นาน​มาก​นั้น​…คือ​ชาติก่อน​อย่างนั้น​หรือ​ ? ” หลิน​เว่ยเว่ย​ลูบ​เปลือกตา​ที่​ค่อนข้าง​ง่วงงุน​ของ​ตน​แล้ว​เอนตัว​นอน​ด้วย​ความ​เกียจคร้าน​

“…” เจียง​โม่หา​น​ก้มหน้า​มอง​ภรรยา​ที่​พูด​เรื่อง​ชาติ​ภพ​ ก่อน​จะพึมพำ​ขึ้น​มาเบา​ ๆ ว่า​ “บางที​ อาจ​เป็น​ชาติก่อน​กระมัง​ ? ”

“ถ้าเช่นนั้น​…ชาติก่อน​ของ​เจ้ามีข้า​อยู่​หรือไม่​ ? ” หลิน​เว่ยเว่ย​เริ่ม​ไม่ค่อย​เหลือ​สติ​แล้ว​ นาง​พยายาม​จะลืมตา​แต่​ก็​ยัง​ยาก​จะปฏิเสธ​คำเชิญ​ของ​เทพ​แห่ง​ความฝัน​ สภาพ​เหมือน​ลูก​แมว​ผล็อย​หลับ​ ทั้ง​น่าเอ็นดู​และ​ดู​โง่เขลา​

เจียง​โม่หา​น​ลูบ​เส้น​ผม​ของ​นาง​แล้ว​ถอนหายใจ​ออกมา​ “ชาติก่อน​จะมีเจ้าหรือไม่​นั้น​ไม่สำคัญ​ แต่​ความสุข​ที่สุด​ใน​ชาติ​นี้​คือ​การ​มีเจ้าอยู่​เคียงข้าง​ข้า​”

หลิน​เว่ยเว่ย​ครุ่นคิด​อย่าง​สะลึมสะลือ​ ‘หมายความว่า​ไม่มี ? ชีวิต​ของ​บัณฑิต​น้อย​ใน​ชาติก่อน​ ไม่มีตัวนาง​ที่​ทะลุ​มิติ​มา บางที​หลิน​เว่ยเอ๋อร์​ตัวจริง​คง​ตาย​อยู่​ที่​แอ่งน้ำ​นั้น​แล้ว​…เพียงแต่​ไม่รู้​ว่า​ต่อมา​บัณฑิต​น้อย​แต่งงาน​กับ​ใคร​ ? เขา​หน้าตา​ดี​ขนาด​นี้​จะต้อง​เป็นที่​หมายปอง​ของ​คุณหนู​มากมาย​ใน​เมืองหลวง​แน่นอน​ ? ’

“บัณฑิต​น้อย​ ข้า​อยาก​กิน​เฉ่าเหมย​ (สตรอเบอร์รี่​)…” หลัง​พ่น​ประโยค​นี้​ออกมา​แล้ว​หลิน​เว่ยเว่ย​ก็​เริ่ม​กรน​…ตั้งแต่​ตั้งครรภ์​ นาง​ก็​กลายเป็น​แมว​ขี้เซา​ อยาก​นอน​ก็​นอนหลับ​ขึ้น​มาเสีย​ดื้อ​ ๆ

เจียง​โม่หา​นม​อง​หิมะ​ที่​ปลิว​อยู่​ด้านนอก​…ใน​ฤดูกาล​แบบนี้​จะให้​เขา​ไปหา​เฉ่าเหมย​จาก​ที่ใด​ ? แม้แต่​ผล​ที่​โต​อยู่​ใน​เรือนกระจก​เวลานี้​ก็​ต้อง​รอ​อีก​หลาย​เดือน​ถึงจะกิน​ได้​ !

“ไม่มีเฉ่าเหมย​สด ๆ​…เป็น​แยม​เฉ่าเหมย​ได้​หรือไม่​ ? ” เจียง​โม่หา​นก​ระ​ซิบ​ข้าง​หู​หลิน​เว่ยเว่ย​

ก่อนที่​สติ​ของ​หลิน​เว่ยเว่ย​จะหาย​ไป​อย่าง​สมบูรณ์​ นาง​พ่น​คำพูด​ประโยค​หนึ่ง​ออกมา​ “มีสิ…นี่​ไงเล่า​ ? ” หลังจาก​พูด​จบ​ นาง​ก็​หลับ​ไป​อย่าง​สมบูรณ์​ ทันใดนั้น​เจียง​โม่หา​น​ก็​เห็น​เฉ่าเหมย​สด​ใหม่​หนึ่ง​จาน​อยู่​ข้าง​มือ​นาง​และ​ด้านบน​ยัง​ชุ่มไป​ด้วย​น้ำ​อีกด้วย​ !

กล้ามเนื้อ​ของ​เจียง​โม่หา​น​หยุด​ทำงาน​ทันที​ หลิน​เว่ยเว่ย​ขยับตัว​เพราะ​รู้สึก​ไม่สบาย​ตัว​เล็กน้อย​ เขา​จึงรีบ​ทำตัว​ให้​ผ่อนคลาย​ หลังจาก​ภรรยา​หลับสนิท​แล้ว​ เขา​ก็​ค่อย ๆ​ จับมือ​นาง​อย่าง​ระมัดระวัง​แล้ว​พลิก​ดู​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​พลาง​บ่น​ใน​ใจว่า​ ‘ก็​ปกติ​ ? แล้ว​เฉ่าเหมย​ออก​มาจาก​ที่ใด​ ? ’

แต่ไหนแต่ไร​มา เจียง​โม่หา​น​ก็​รู้​ว่า​ใน​ตัว​ภรรยา​มีความลับ​บางอย่าง​ซ่อน​อยู่​และ​ยัง​ไม่พูดถึง​ความคิด​ประหลาด​เหล่านั้น​ของ​นาง​ที่​รอบรู้​ยิ่งกว่า​เขา​ ยกตัวอย่างเช่น​ตอน​อยู่​ที่​ภาค​ตะวันตกเฉียงเหนือ​ จำนวน​เมล็ดพันธุ์​ที่​นาง​ให้ยืม​ก็​เห็นได้ชัด​ว่า​ไม่สอดคล้อง​กับ​ผลผลิต​ใน​ไร่​ของ​นาง​ แล้ว​จะปิดบัง​เขา​ได้​อย่างไร​ ? ทว่า​ดูเหมือน​นาง​จะไม่ค่อย​อยาก​ปิดบัง​เขา​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ แล้ว​ !

นอกจากนี้​ ตอน​อยู่​ที่​ภาค​ตะวันตกเฉียงเหนือ​ ใน​บ้าน​แทบ​ไม่เคย​ขาดแคลน​ผลไม้​สด ๆ​ เลย​ มีบาง​ชนิด​ที่​เห็นได้ชัด​ว่าไม่ได้​ออกผล​ใน​ภาค​ตะวันตกเฉียงเหนือ​ กอปร​กับ​เหตุการณ์​ใน​วันนี้​ที่​ภรรยา​สร้าง​ ‘เฉ่าเหมย​’ ออกมา​ต่อหน้าต่อตา​เขา​เพราะ​ความ​สะลึมสะลือ​…หรือว่า​นาง​เป็น​เทพธิดา​จาก​สรวงสวรรค์​ รู้​สรรพสิ่ง​ใน​ใต้​หล้า​นับ​สหัสวรรษ​ สามารถ​เด็ด​ผลไม้​จาก​สวน​บน​สวรรค์​ได้​ ?

วันรุ่งขึ้น​ หลิน​เว่ยเว่ย​ตื่นขึ้น​มาด้วย​ความ​สดใส​ ขณะ​มอง​สตรอเบอร์รี่​ที่​โดน​ล้าง​จน​สะอาด​แล้ว​ใน​จาน​ข้าง​เตียง​ นาง​ก็​พูด​อย่าง​อารมณ์ดี​ว่า​ “บัณฑิต​น้อย​ เจ้าเป็น​พยาธิ​ใน​ท้อง​ข้า​หรือเปล่า​ รู้​ว่า​ข้า​อยาก​กิน​เฉ่าเหมย​…แต่​ใน​ฤดูกาล​แบบนี้​ เจ้าเอา​เฉ่าเหมย​มาจาก​ที่ใด​ ? คง​ราคาแพง​มาก​กระมัง​ ? ”

“พูด​ไป​เจ้าคง​ไม่เชื่อ​ เช้านี้​ตอนที่​ข้า​ตื่นขึ้น​มา ใน​ห้อง​ก็​มีจาน​เฉ่าเหมย​วาง​อยู่แล้ว​ เจ้าคิด​ว่า​แปลก​หรือไม่​ ? ” เจียง​โม่หา​น​ตี​มือ​ที่​เอื้อม​จะไป​หยิบ​สตรอเบอร์รี่​ของ​นาง​ “กินข้าว​เช้าแล้ว​ค่อย​กิน​เฉ่าเหมย​ ! สาวใช้​เตรียม​น้ำ​ไว้​แล้ว​ เจ้าลุก​ไป​ล้างหน้า​แปรงฟัน​เถิด​ ! ”

หลิน​เว่ยเว่ย​ตกใจ​พลาง​ย้อน​นึก​เข้าไป​ใน​ห้วง​มิติ​น้ำพุ​วิญญาณ​ ทันใดนั้น​นาง​ก็​พบ​ว่า​สตรอเบอร์รี่​ที่​ตน​เพิ่ง​เก็บ​ได้​เมื่อวาน​หาย​ไป​หนึ่ง​จาน​ นาง​แกล้ง​ทำเป็น​งุนงง​ “เฉ่าเหมย​ไม่รู้​ที่มา​ที่​ไป​ จะกิน​ได้​หรือเปล่า​ ! ”

“ข้า​ลอง​ชิมแล้ว​ เหมือน​เฉ่าเหมย​ธรรมดา​แต่​หวาน​กว่า​ของ​ฤดูใบไม้ผลิ​และ​ฤดูร้อน​เสีย​อีก​ ! ” เจียง​โม่หา​นม​อง​ดวงตา​ที่​เต็มไปด้วย​รอยยิ้ม​ของ​นาง​…เสแสร้ง​ เสแสร้ง​ต่อไป​เถิด​ !

พืชผล​ใน​ห้วง​มิติ​น้ำพุ​วิญญาณ​ถูกรด​ด้วย​น้ำพุ​วิญญาณ​ ถ้าไม่หวาน​ก็​แปลก​แล้ว​ ! หลิน​เว่ยเว่ย​บ้วน​ปา​ก.​..บัณฑิต​น้อย​ฉลาด​ถึงขนาด​นี้​จะต้อง​เดา​อะไร​ออก​บ้าง​แล้ว​กระมัง​ ? เขา​ไม่พูด​ นาง​ก็​แกล้งทำ​ไม่รู้ไม่เห็น​ต่อไป​!

“ท่าน​พี่​ พวกเรา​ปลูก​เฉ่าเหมย​และ​เซียง​กวา​ (แคนตาลูป​) ใน​เรือนกระจก​ไม่ใช่หรือ​ ? รอ​ให้​ถึงสิ้นปี​ที่​ไม่มีผลไม้​อะไร​ให้​กิน​ หาก​เรา​นำ​ไป​มอบให้​คนอื่น​ก็​ถือ​เป็นหน้าเป็นตา​ให้​เรา​ทั้งนั้น​” จู่ ๆ หลิน​เว่ยเว่ย​ก็​รู้สึก​ว่า​เรือนกระจก​เริ่ม​มีขนาดเล็ก​ไป​หน่อย​แล้ว​ พืชผัก​และ​ผลไม้​ใน​ห้วง​มิติ​ของ​นาง​มีมากเกินไป​ เรือนกระจก​นั้น​ไม่มีทาง​ปลูก​ได้​หมด​แน่นอน​ !

“ได้​ ! แต่​เจ้าห้าม​ลงมือ​ปลูก​เอง​ ถ้าหา​ต้นกล้า​ได้​แล้วก็​รอ​ให้​ข้า​กลับมา​ช่วย​เจ้าปลูก​” คน​ท้อง​นั่ง​ยอง​ไม่ได้​ ถ้าเบียด​ทารกในครรภ์​แล้​วจะ​เป็นเรื่อง​ดี​ได้​อย่างไร​ ?

หลิน​เว่ยเว่ย​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​ลังเล​ “ท่าน​พี่​ เจ้ารู้​อะไร​มาหรือเปล่า​ ? ”

“เจ้าเอง​ก็​ไม่ได้​เดา​บางอย่าง​ออก​แล้ว​หรือ​ ? ” เจียง​โม่หา​นม​อง​นาง​ด้วย​ความเข้าใจ​แต่​ไม่พูด​ออกมา​เท่านั้น​

ตื่นเต้น​เหลือเกิน​ ! นี่​บัณฑิต​น้อย​จะสารภาพ​กับ​นาง​แล้ว​หรือ​ ? บัณฑิต​น้อย​กลับชาติมาเกิด​ใช่หรือไม่​ ? ฮ่าฮ่าฮ่า กลับชาติมาเกิด​กับ​ทะลุ​มิติ​ พวก​นาง​เป็น​คู่​ที่​สวรรค์​สร้าง​จริง ๆ​ เหมาะ​สมกัน​มาก​ !

หลิน​เว่ยเว่ย​พยายาม​ควบคุม​มาร​ที่​กำลัง​กรีดร้อง​ใน​ใจเอาไว้​แล้ว​มอง​เจียง​โม่หา​น​ด้วย​ดวงตา​เป็นประกาย​ “เจ้ากลับชาติมาเกิด​ใหม่​หรือเปล่า​ ? กลับมา​เกิด​ตอน​ไหน​ ? รอเดี๋ยว​นะ​ อย่า​เพิ่ง​เฉลย​ ให้​ข้า​เดา​ก่อน​…คง​ไม่ใช่ตอนที่​โดน​คน​แซ่อู๋​ตี​หัว​หรอก​กระมัง​ ? เพราะ​นับ​ตั้งแต่นั้นมา​ ท่าที​ที่​เจ้าปฏิบัติ​ต่อ​ข้า​ก็​ต่าง​ไป​จาก​เดิม​ เมื่อก่อน​จมูก​เชิด​ขึ้น​ฟ้า เหมือน​ไก่​ตัวผู้​ที่​เย่อหยิ่ง​ เห็น​ข้า​แล้วก็​เหมือน​เห็น​ก้อน​อุจจาระ​อย่างไร​อย่างนั้น​ ! ”

หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง

หลินเว่ยเว่ยสาวน้อยจอมพลัง

Status: Ongoing
นักศึกษาเรียนดีจากวิทยาลัยเกษตรทะลุมิติมาเป็นเด็กสาวชาวนาผู้โง่เขลาและมีนิสัยป่าเถื่อน บิดาก็ตาย มารดาก็อ่อนแอ น้องชายดันมาตีตัวออกห่าง ส่วนพี่สาวก็มักจะคิดว่าเธอเป็นภาระเสมอ แต่โชคดีที่เธอมีมิติน้ำพุวิญญาณอยู่ในมือ เธอทั้งกลายเป็นนักล่าหมูป่า ทำให้ฝูงหมาป่าตกใจ ใช้น้ำพุวิญญาณมาปลูกพืชพันธุ์จนได้ผลผลิตดีงาม ทำสวนก็ได้ผลผลิตดี เลี้ยงสัตว์ก็เติบโต ไหนจะเสน่ห์ปลายจวักอีก เด็กโง่เขลาคนนี้นี่แหละจะนำพาทั้งครอบครัวไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองเอง ! ทว่าบัณฑิตหนุ่มหน้าหวานจอมหยิ่งคนข้างบ้านเนี่ย คิดว่าตัวเองหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้หรือไง ? คิดว่าเป็นขุนนางแล้วใครจะทำอะไรไม่ได้หรือ ? สุดท้ายก็ถูกเด็กโง่คนนี้กำราบไม่ใช่หรือไง ?

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท