บทที่ 653 ข้า เทพวารี ข้าไม่ร่วมมือกับตี้จั้งอย่างแน่นอน (2)
“อย่าต่อสู้กับเทพวารี แล้วหากเราพบส้นเท้าของเขา? เขาซ่อนตัวอยู่ในวังดุสิต ไม่มีผู้ใดทำอันใดกับเขาได้”
ตี้ทิงพึมพำในใจของตี้จั้งว่า “จากเหตุการณ์ในวันนี้ ข้าบอกได้ว่า ท่านด้อยกว่าเขามากนัก นายท่าน
เขาเพิ่งมาถึงสำนักเซียนเซียวเหยา และได้รวมตัวกับเหล่าเซียนจินสองสามคน และวางแผนต่อต้านท่านอีกครั้ง และเขาพูดออกมาสองสามคำ…”
“เขาพูดว่าอะไร?”
“ช่างมันเถิด นายท่าน ข้าเกรงว่าท่านจะกระอักเลือดเพราะความโกรธ”
“พูดมา!”
“เขาพูดว่า แค่กๆ!”
ตี้ทิงทำลอกเลียนแบบกิริยาท่าทางเชยๆ ก่อนหน้านี้ของหลี่ฉางโซ่วที่อยู่ในใจของมันเมื่อยามที่หลี่ฉางโซ่วพูดในสำนักเซียนเซียวเหยา แล้วกล่าวกับตี้จั้ง
“ฮ่าฮ่าฮ่า ทุกคน พวกเจ้ายกยอข้าเกินไปแล้ว วันนี้ข้าไม่ได้ทำอันใดเลย ความสำเร็จของงานนี้ไม่ใช่ของข้า เพราะแม้ในโลกนี้จะมีคนเก่งกาจในการคาดคำนวณมากมาย แต่ศิษย์ของจอมปราชญ์ในสำนักบำเพ็ญประจิม ตี้จั้ง ซึ่งแทบไม่ค่อยปรากฏตัวก็ถือได้ว่าแทบจะอยู่ในระดับพอๆ กันกับข้า
ข้าไม่เคยได้รับแจ้งข้อมูลใดๆ จากตี้จั้งมาก่อนล่วงหน้าอย่างแน่นอน ข้าเพียงแค่มีความสามารถในการคาดคำนวณเช่นเดียวกับเขาและรู้ใจ เข้าใจเขาเป็นอย่างดี
เขาโจมตี ข้าจะปกป้อง เขาต้องการให้เผ่าปีศาจมีความประทับใจที่ดี ส่วนข้าต้องปกป้องมรดกเต๋าของสำนักบำเพ็ญเต๋าหยิน และคิดถึงเรื่องการช่วยส่งเสริมบารมีศักดิ์ศรีแห่งศาลสวรรค์
น่าเสียดายที่ในวันนี้ เขาทำให้เผ่าปีศาจสูญเสียพลังชีวิตไปเพียงบางส่วนเท่านั้น…
นายท่าน ยังมีอีกมากมายที่อยู่เบื้องหลัง เขากล่าวเช่นนั้นโดยไม่ได้ปิดบังสิ่งใด”
หลังจากได้ยินคำบอกเล่าของตี้ทิงแล้ว ตี้จั้งก็รู้สึกฉงนเล็กน้อย
มันฟังดูเหมือนว่า เทพวารีกำลังอธิบายว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักบำเพ็ญประจิม
ทว่าเขาก็ต้องลิ้มลองอย่างละเมียดละไม…
ปลิดชีพ ทำลายจิต! ช่างร้ายกาจนัก!
ความหมายของเทพวารีผู้นี้คือ แผนการทั้งหมดล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา เขารู้แผนการที่ตี้จั้งวางเอาไว้โดยไม่จำเป็นต้องมีผู้ใดบอกเขา!
และหากคำพูดเหล่านั้น ล่วงรู้ไปถึงหูของพวกปีศาจ พวกปีศาจที่ไร้ปัญญาเหล่านี้ ย่อมคิดว่า เทพวารีกำลังช่วยตี้จั้งอย่างแน่นอน!
ไม่…
มีบางอย่างไม่ถูกต้อง…
เหตุใดเทพวารีถึงรู้ชื่อของข้าได้ง่ายๆ?
นามตี้จั้ง ศิษย์ของจอมปราชญ์แห่งสำนักบำเพ็ญประจิม แท้จริงแล้ว เป็นเช่นนั้น!
พร้อมด้วยเสียงหวานแหลม ตี้จั้งบังคับให้ความดันโลหิตของเขาลดลง ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาซีดเผือดมากขึ้นไปอีก
ในขณะนั้น ลำแสงสีเขียวและลำแสงสีทองก็พุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขาและหายไปในส่วนลึกของภูเขาวิญญาณ
ธงชิงเหลียนถูกเอาคืนไป
และแม้แต่ตราประทับของจักรพรรดิสวรรค์แห่งศาลปีศาจที่เขาพบก็ยังถูกนำออกไปด้วยเช่นกัน…
ตี้จั้งรู้สึกได้ถึงอักขระเต๋าในใจและควบแน่นเป็นเสียงสงบว่า “จงฝึกบำเพ็ญด้วยใจสงบ”
“ขอรับท่านอาจารย์ ศิษย์น้อมรับบัญชา” ตี้จั้งก้มศีรษะลงตอบ
ในขณะนั้น มีเลือดไหลออกจากมุมปากของเขา และร่างของเขาก็โซเซไปมา
มีเสียงถอนหายใจดังขึ้นจากด้านข้าง แล้วตี้ทิงก็ขยับร่างของมันเพื่อให้ตี้จั้งได้พิงบนขนสีเขียวอ่อนของมัน หางยาวของมันแกว่งไกวและปกป้องตี้จั้งเอาไว้
……
ในขณะนี้ บรรดาทหารสวรรค์แห่งสำนักตู้เซียนทั้งหมดได้แบ่งออกเป็นสามกลุ่ม และกองกำลังหลักได้ออกไปไล่ล่าตามเข่นฆ่าเหล่าปีศาจที่หนีไปเพื่อรับบุญแล้ว
หนึ่งในอีกสองกลุ่มที่เหลือนั้น คือ จัดการเก็บกวาดทำความสะอาดการต่อสู้บนภูเขาและฟื้นฟูภูมิประเทศที่ถูกทำลายให้กลับมาสมบูรณ์ที่สุด
ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งก็รีบพุ่งไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของดินแดนเทวะทักษิณและรับผิดชอบในการรับเหล่าศิษย์ของสำนักตู้เซียนกลับไปที่สำนัก
ศาลสวรรค์ได้ประกาศต่อหน้าธารกำนัลว่า พวกเขาได้รับข้อมูลที่ถูกต้องแล้ว และจัดวางการซุ่มโจมตีในสำนักตู้เซียน ซึ่งพวกเขาถือว่าได้ยึดครองประตูภูเขาสำนักตู้เซียน
ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วที่เพิ่งโจมตีตี้จั้ง กำลังเขียนและวาดภาพอยู่ในหอโอสถ
หลิงเอ๋อร์และ โหย่วฉินเสวียนหย่ายังคงมองดูสถานการณ์ในกระจก ในบางครั้งคราว พวกนางก็จะพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้สึกประทับใจหลังจากเฝ้าดูการต่อสู้กันเบาๆ
หลี่ฉางโซ่วเคยถามคำถามเดียวกันนี้กับพวกนางทั้งคู่มาก่อนหน้านี้
“พวกเจ้าได้เรียนรู้อะไรจากการต่อสู้ครั้งนี้?”
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ดูแล้ว โหย่วฉินเสวียนหย่าก็ได้ให้คำตอบที่ไม่เลว
“แม้ว่ามนุษย์และปีศาจจะเป็นศัตรูกันแต่ก็ไม่ใช่ ไม่ใช่ปีศาจทุกตัวที่ชั่วร้าย เราต้องกำจัดปีศาจที่สร้างความเดือดร้อน
“แม้ว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าพันธุ์ปีศาจจะเป็นศัตรูเก่า แต่พวกมันไม่ใช่ศัตรูเก่า เผ่าพันธุ์ปีศาจยังแบ่งออกเป็นความดีและความชั่ว และเราต้องกำจัดเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ก่อให้เกิดหายนะ
“แม้ว่าเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจจะเป็นศัตรูกันมาแต่เก่าก่อน แต่พวกเขานั้นไม่ใช่ เผ่าปีศาจก็ยังแบ่งออกเป็นฝ่ายดีและฝ่ายชั่วร้าย และพวกเราต้องกำจัดเหล่าปีศาจที่สร้างภัยพิบัติให้สิ้นซาก
เพราะในท้ายที่สุดแล้ว เหล่าปีศาจล้วนก่อตัวขึ้นจากวิญญาณนับหมื่นดวง ในใต้หล้านี้ มีกระแสของพวกมันอย่างไร้ที่สิ้นสุด
สิ่งสำคัญที่สุดคือ การแยกพวกมันออกจากกันและการเปลี่ยนแปลง ทำให้เผ่าพันธุ์ที่จิตใจดีมีเมตตาและอ่อนโยนกว่าเลิกแสดงตัวว่าเป็นเผ่าปีศาจ”
หลี่ฉางโซ่วชื่นชมนาง จากนั้นก็มองไปที่หลิงเอ๋อร์
เวลานั้น หลิงเอ๋อร์รู้สึกอายเล็กน้อย นางกัดปลายลิ้นของนางแล้วกล่าวเบาๆ ว่า “ข้าไม่ได้คิดลึกซึ้งมากเหมือนศิษย์พี่หญิง”
เพียงแค่ร้อยจบเท่านั้น…
หลิงเอ๋อร์ถอนหายใจอย่างโล่งอกและแสดงความคิดภายในของนางออกมาอย่างเปิดเผย “หากข้าไม่มีสมบัติเซียนเทียนคุ้มกาย ข้าก็ไม่มีทางต่อสู้ได้ง่ายๆ!”
“หือ?” โหย่วฉินเสวียนหย่าเอียงศีรษะในขณะที่หลี่ฉางโซ่วที่อยู่ด้านข้าง เงยหน้าขึ้นและถอนหายใจเบาๆ
เขารู้สึกประทับใจสาวน้อยคนนี้อย่างเผลอไผลแล้วจริงๆ …
“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว คัดลอกพระสูตรมั่นคงพันจบและจงทำให้เสร็จในวันพรุ่งนี้ด้วย”
หลิงเอ๋อร์เม้มริมฝีปาก นางรู้ว่ามันเป็นเช่นนี้
มาพูดคุยเรื่องสำคัญกันเถิด
แม้ว่าการต่อสู้จะจบลงไปแล้ว แต่ก็ยังคงไม่อาจปล่อยให้การจัดการที่ติดตามมาหย่อนยานไปได้
หากศาลสวรรค์และสำนักบำเพ็ญเต๋าหยินไม่ได้รับการชื่นชมยกย่องจากผู้คน มันย่อมจะถูกเผ่าปีศาจและสำนักบำเพ็ญประจิมโจมตีได้โดยง่าย
คราวนี้ เผ่าปีศาจได้ปล่อยการโจมตีครั้งใหญ่ใส่บรรดาสำนักเซียนแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าหยินอย่างอุกอาจ หลี่ฉางโซ่วได้วางแผนเอาไว้เล็กน้อย เขาสามารถรวมสำนักเซียนของสามสำนักบำเพ็ญเต๋าเข้าด้วยกันได้อย่างสมบูรณ์ และทำการกวาดล้างเหล่าปีศาจในดินแดนเทวะทั้งห้า…
หลี่ฉางโซ่วแย้มยิ้ม
ช่างเถิด ข้าได้ตัดสินใจไปก่อนแล้วว่าจะไม่วางแผนใดๆ ในช่วงหนึ่งหรือสองร้อยปีข้างหน้า
แน่นอนว่า ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น หากโชคชะตาของสำนักบำเพ็ญเต๋าปะทะกับโชคชะตาของเผ่าปีศาจ มันก็อาจเพิ่มตัวแปรที่ไม่จำเป็นให้กับมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพ
ข่าวโลกบรรพกาล
เนื่องจากแผนการของตี้จั้ง ศิษย์ของจอมปราชญ์แห่งสำนักบำเพ็ญประจิม เผ่าปีศาจจึงได้รวบรวมบรรดาปีศาจมากกว่าสองแสนตนเมื่อวานนี้ และบุกลึกเข้าไปดินแดนเทวะมัชฌิมา และดินแดนเทวะบูรพา เพื่อลอบโจมตีสำนักเซียนเซียวเหยา และสำนักตู้เซียน แห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าหยิน
โชคดีที่เทพวารีแห่งศาลสวรรค์ได้วางแผนการอันแยบยลเพื่อจัดการกับมันเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
เขาได้จัดวางการซุ่มโจมตีในสำนักตู้เซียน แล้วขอให้บรรดาศิษย์ของสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยเข้าช่วยเหลือสำนักเซียนเซียวเหยา
เขาได้กำจัดกลุ่มปีศาจที่บุกรุกเข้ามาได้กว่าเก้าในสิบส่วนด้วยต้นทุนเพียงเล็กน้อย ซึ่งเป็นการสิ้นชีพของคนหลายร้อยคนแห่งสำนักเซียนเซียวเหยาในขณะที่แน่ใจได้ว่า สำนักตู้เซียนจะไม่เป็นอันตราย ไม่ได้รับความเสียหายและสูญเสียใดๆ
ในช่วงเวลานั้น บรรดาสำนักเซียนทั้งหมดแห่งดินแดนเทวะมัชฌิมาได้เริ่มมาให้ความช่วยเหลือทีละแห่งเรื่อยๆ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่กองทัพของศาลสวรรค์และเผ่ามังกรได้ผนึกกำลัง เข้าร่วมมือกัน…
ว่ากันว่า จิตวิญญาณและวิญญาณแท้ของผู้ฝึกบำเพ็ญแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าหยินที่ดับชีพไปในการต่อสู้นั้นได้ถูกแดนยมโลกมารับไป
พวกเขาได้รับความสำคัญให้เป็นกลุ่มพิเศษในการเข้าสู่สังสารวัฏและกลับชาติมาเกิดใหม่ก่อน
………………………………………………………………..
—————————–
