บทที่ 15 หวีผมน้องสาว
บทที่ 15 หวีผมน้องสาว
เสี่ยวฉือโถวนำผ้าห่มผืนหนาจากบ้านของเขามาวางบนตัวกู้เสี่ยวหวาน
เป็นพรจากสวรรค์จริง ๆ ที่กู้เสี่ยวหวานยังมีชีวิตอยู่
เมื่อเด็กทั้งสามได้ยินหมอเท้าเปล่าบอกว่าพี่สาวของพวกเขายังไม่ตาย น้ำตาที่พวกเขาต้องอดกลั้นมาเนิ่นนานก็ไหลอาบแก้มทันที เด็กน้อยทั้งสามโผเข้ากอดกันและร้องไห้อย่างหนัก
คราวนี้เมื่อเห็นพี่สาวคนโตตื่นแต่เช้ามาทำอาหารและนำน้ำร้อนมาให้ตามปกติ เด็ก ๆ ก็รู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่ ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เมื่อกู้เสี่ยวหวานตื่นขึ้น เด็กทั้งสามก็ดูมีเรี่ยวมีแรงทั้งกายและใจขึ้นมา
กู้เสี่ยวหวานสัมผัสเรือนผมของเด็กทั้งสามด้วยความรัก หัวใจของนางก็อบอุ่นขึ้นกว่าที่เคย
ครอบครัวนี้ต้องการนางมาก
และนางก็รักเด็กเหล่านี้ด้วย ไม่เพียงเพราะร่างกายนี้และความสัมพันธ์ทางสายเลือดโดยกำเนิดเท่านั้น แต่เป็นเพราะว่าต่อให้เด็กเหล่านี้จะตกอยู่ในสภาพลำบากยากเข็ญเช่นนี้ พวกเขาก็ยังคงบริสุทธิ์ราวกับน้ำพุในหุบเขาและใสกระจ่างราวกับหยก
เพียงวันเดียว หัวใจของนางก็อยู่ใกล้พวกเขาแล้ว อาจเป็นเพราะแป้งกวนสีขาวเมื่อคืนนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะความอบอุ่นของทั้งสี่คนที่กำลังกอดกันก็ได้
แม้จิตวิญญาณจะเปลี่ยนไป แต่สายเลือดและสายใยครอบครัวที่ฝังลึกในกระดูกก็จะไม่เปลี่ยนแปลง
เมื่อทั้งสี่คนตัวอุ่นขึ้นครู่หนึ่ง กู้เสี่ยวหวานก็เริ่มกระตุ้นให้พวกเขาล้างหน้า เพราะถ้าไม่ล้างตอนนี้เดี๋ยวน้ำจะเย็นเอาเสียก่อน
กู้หนิงผิงกับกู้หนิงอันโตขึ้นแล้ว กู้เสี่ยวหวานจึงไม่ต้องดูแลพวกเขา
กู้เสี่ยวหวานชุบผ้าเช็ดหน้าลงในอ่างไม้ บิดสองครั้งแล้วอุ้มกู้เสี่ยวอี้ก่อนนำผ้านุ่มอุ่นวางบนใบหน้าของเด็กน้อย มันสบายมากจนกู้เสี่ยวอี้หัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข
จากนั้นกู้เสี่ยวหวานจึงจุ่มมือของกู้เสี่ยวอี้ลงในอ่างไม้ ถูสองครั้งด้วยผ้า เมื่อรู้สึกว่าใกล้เสร็จแล้ว นางก็บิดผ้าเช็ดหน้าซับน้ำบนมือของกู้เสี่ยวอี้จนแห้ง
ถ้าได้รับสารอาหารครบถ้วน เด็กน้อยจะมีผิวที่แดงระเรื่อ ซึ่งนั่นจะทำให้นางงดงามยิ่งขึ้นไปอีก
กู้เสี่ยวหวานมอบผ้าเช็ดหน้าให้กู้หนิงอันและกู้หนิงผิง ส่วนกู้เสี่ยวอี้ก็ล้างหน้าและมือด้วยน้ำในอ่างไม้ตามลำดับ
หลังจากที่ทั้งสามล้างหน้าล้างมือแล้ว กู้เสี่ยวหวานก็มองดูพวกเขา คราบฝุ่นผงบนใบหน้าของเด็กทั้งสามได้ถูกชะล้างออกไปแล้ว แม้ร่างกายจะผอมแห้งและมีคราบสกปรกเล็กน้อย แต่เด็กทั้งสามคนล้วนดูดีมาก
ดูเหมือนว่าพ่อแม่ของพวกเขาน่าจะหน้าตาดีไม่น้อย
ครั้นเห็นว่าเรือนผมของกู้เสี่ยวอี้ยุ่งเหยิง กู้เสี่ยวหวานจึงหยิบหวีที่หักไปหลายซี่แล้วมาหวีผมของน้องสาว
นางไม่ได้หวีผมมาหลายวันแล้ว และผมของกู้เสี่ยวอี้ก็พันกันเป็นสังกะตังเล็กน้อย ไม่ว่าจะหวีอย่างไรมันก็ไม่ยอมคลายออก บางครั้งก็ต้องสัมผัสโดนหนังศีรษะของกู้เสี่ยวอี้ ยกเว้นว่าเด็กน้อยจะเอียงศีรษะไปตามแรงหวีของพี่สาว แต่ถึงอย่างนั้นกู้เสี่ยวอี้ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ และไม่บ่นว่าเจ็บใด ๆ
กู้เสี่ยวหวานเกล้าผมให้กู้เสี่ยวอี้เป็นมวยสองข้างแล้วมัดด้วยเชือกสีดำ ดูเหมือนว่าที่บ้านจะไม่มีเชือกมัดผม ไม่แปลกใจเลยที่ผมของนางจะร่วง
หลังจากหวีผมแล้ว กู้เสี่ยวหวานก็เพ่งพิจารณาอีกครั้ง แม้จะบอกว่าไม่มีเชือกผูกผมและดอกไม้ติดผมสวย ๆ เลย แต่นางก็ยังหวีผมได้อย่างงดงาม ตอนนี้บนศีรษะเด็กน้อยมีมวยผมสองอันประดับอยู่ แบบเดียวกับเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ เจ้าแม่กวนอิมก็ไม่ปาน เพียงแต่เล็กกว่านิดหน่อยเท่านั้น
หลังจากหวีผมแล้ว กู้หนิงอันและกู้หนิงผิงก็มองด้วยความตกตะลึง เด็ก ๆ มองไปที่กู้เสี่ยวหวานอย่างชื่นชม เรื่องนี้มันช่างน่าทึ่งมาก พี่สาวของพวกเขาหวีผมได้สวยมากจริง ๆ
…………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
ได้เวลาเมคโอเวอร์เด็ก ๆ ใหม่แล้วค่ะ ได้ชีวิตใหม่ก็ต้องเปลี่ยนแปลงสภาพตัวเองกันใหม่
ไหหม่า(海馬)
