บทที่ 604 ความศักสิทธิ์ของทังป้านเซียน
บทที่ 604 ความศักสิทธิ์ของทังป้านเซียน
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงเชื่อในทังป้านเซียนเป็นอย่างมาก
เพียงเพราะว่าในตอนที่ลูกสะใภ้คนโตของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงกำลังตั้งครรภ์เหลียงต้าเปา หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงที่อยากจะได้หลานชาย แต่ลูกสะใภ้คนโตกลับมีหน้าท้องกลมโต
จากมุมมองของผู้มีประสบการณ์ที่ตั้งครรภ์ ท้องแหลมจะให้กำเนิดลูกชาย และท้องกลมจะให้กำเนิดลูกสาว ดังนั้นทุกคนจึงหัวเราะเยาะหัวหน้าหมู่บ้านเหลียง โดยบอกว่าเขาไม่สามารถมีหลานชายได้
ลูกสะใภ้คนโตคลอดลูกสองคนแล้ว และสองคนแรกเป็นลูกสาว ซึ่งทำให้เขาหวังอย่างลม ๆ แล้ง ๆ ว่าอยากอุ้มหลานชาย พอได้ยินคำพูดของชาวบ้าน หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงก็อารมณ์ฉุนเฉียวทั้งวัน เมื่อเห็นท้องของลูกสะใภ้ เขาก็โกรธ!
เขาถอนหายใจทั้งวันเพราะกลัวว่าเด็กคนนี้จะคลอดออกมาเป็นเด็กผู้หญิงอีกคน
เมื่อภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงเห็นว่าเขาวิตกกังวลจึงถอนหายใจ เพียงแค่เขาเห็นท้องของลูกสะใภ้ก็กินข้าวไม่ลง หากเขาไม่กินข้าว อีกไม่นานก็คงจะได้ไปพบเจ้าแห่งนรกแน่!
แม้จะไม่สนใจว่าลูกสะใภ้คนโตจะคลอดลูกออกมาเป็นชายหรือหญิง แต่หากเป็นผู้หญิงก็ต้องให้เกิดมา! เมื่อโตมา หากแต่งงานก็ยังได้ของขวัญหมั้น!
ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงไม่กังวลเลย แต่เมื่อนางเห็นท่าทางของหัวหน้าครอบครัว นางก็เริ่มกังวลเช่นกัน
พวกเขาจึงถามไปทุกที่เพื่อดูว่ามีพยาบาลผดุงครรภ์คนไหนที่เก่งกาจจนสามารถบอกได้ชัดเจนว่าเด็กในครรภ์นั้นเป็นชายหรือหญิง
และดูว่ามีวิธีใดที่จะทำให้ผู้หญิงเปลี่ยนเป็นผู้ชายได้
นางไปถามทุกหนแห่งแล้ว พบว่ามีทังป้านเซียนอยู่ที่เมืองถู่ถัง เขาดูท้องของหญิงมีครรภ์เก่งมาก ตราบใดที่ทังป้านเซียนผู้นี้มองผ่านดวงตาของเขาและสัมผัสท้องด้วยมือก็สามารถรู้ได้ว่าเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิง!
หากปรากฏว่าเป็นผู้หญิง แต่ถึงอย่างไร ทังป้านเซียนก็คิดว่าเขาสามารถจัดชุดยาสำหรับเปลี่ยนหญิงเป็นชายสำหรับสตรีมีครรภ์ไปดื่มเพื่อให้ทุกอย่างเป็นจริงดั่งใจหวัง
เมื่อภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านได้ยินว่าทังป้านเซียนมีความศักดิ์สิทธิ์ถึงเพียงนี้ นางจึงบอกกับหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงทันที เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านได้ยินเช่นนั้น เขาก็พาภรรยาและลูกสะใภ้คนโตไปที่เมืองถู่ถังทันที
เมื่อมาถึงบ้านของทังป้านเซียนในเมืองถู่ถัง ประตูบ้านของเขาก็เต็มไปด้วยผู้คน มีสตรีมีครรภ์หลายคนมาขอลูกผู้ชาย และบางคนก็เข้ามาขอคำแนะนำจากทังป้านเซียน
มีคนมาหาทังป้านเซียนมากมาย เดิมทีหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงมีท่าทีสงสัยเล็กน้อยและมีความหวังอันริบหรี่ แต่เมื่อเขาได้ยินผู้คนพูดคุยกันถึงความศักดิ์สิทธิ์ของทังป้านเซียน ในตอนนั้นเขาก็ตัดสินใจว่าจะต้องไปพบทังป้านเซียนให้ได้
คนเหล่านี้รออยู่ข้างนอก ทังป้านเซียนอยู่ข้างในเพื่อรับแขก และคนรับใช้ก็อยู่ที่ประตูคอยทักทาย ตราบใดที่คนในออกมา คนรับใช้ก็จะเป็นผู้นำคนใหม่เข้าไปตามลำดับ
เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงมาถึงก็เกือบจะมืดแล้ว
ทังป้านเซียนบอกว่าวันนี้เขาเหนื่อยเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงอยากพักผ่อนและขอให้พวกเขากลับมาในอีกสองสามวัน
หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงปฏิเสธ เมื่อเห็นท้องของลูกสะใภ้ใหญ่ขึ้นทุกวัน หากรีบดูก็จะได้รู้ว่าเป็นในครรภ์นั้นเด็กชายหรือเด็กหญิง หากเป็นเด็กผู้หญิงก็ให้นางรีบกินยาจะได้รีบเปลี่ยน!
คนรับใช้ต้องการเร่งให้หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงกลับไป แต่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงปฏิเสธ คนรับใช้ผลักพวกเขาออกไปข้างนอกอยู่นาน ในที่สุดทังป้านเซียนก็พ่ายแพ้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงให้หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงและคนอื่น ๆ เข้าไป
เมื่อเห็นทังป้านเซียน หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงเห็นว่าเขาสวมเสื้อคลุมของลัทธิเต๋าและมีบรรยากาศที่ไม่น่าเชื่อถือ
ในขณะนั้น เขานั่งบนเบาะโดยหลับตานั่งสมาธิ เมื่อเห็นพวกเขาเข้ามา ทังป้านเซียนก็ลืมตาขึ้นมองไปที่หัวหน้าหมู่บ้านเหลียง จากนั้นเหลือบมองที่ท้องของลูกสะใภ้คนโตของเขา แล้วหลับตาลงแล้วพูดว่า “ลูกสาว…”
ต้องสัมผัสด้วยไม่ใช่หรือ? ไม่ต้องสัมผัสแล้วหรือ?
เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงได้ยินทังป้านเซียนกล่าวว่าลูกสะใภ้คนโตของเขาได้ลูกสาวอีกครั้ง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความกังวล เขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและอ้อนวอน “ป้านเซียน ลูกสะใภ้คนโตของข้าตั้งครรภ์เป็นครั้งที่สามแล้ว และสองท้องก่อนก็เป็นลูกสาวทั้งหมด และท้องนี้ ข้าต้องการหลานชาย!”
เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงได้ยินว่าลูกสะใภ้คนโตท้องเด็กผู้หญิงอีกครั้ง เขาเหลือบมองลูกสะใภ้คนโตด้วยความโกรธ เมื่อลูกสะใภ้คนโตได้ยินว่านางได้เด็กผู้หญิง นางก็รู้สึกอึดอัด และปาดน้ำตาอย่างเงียบ ๆ
“ป้านเซียน ข้าได้ยินมาว่าท่านมียาสำหรับเปลี่ยนชายเป็นหญิง มันมีประสิทธิภาพมาก เช่นนั้นข้าขอสั่งยานี้ให้ลูกสะใภ้ดื่มและเปลี่ยนทารกในครรภ์ให้กลายเป็นผู้ชายได้หรือไม่!”
หลังจากเศร้าอยู่ครู่หนึ่ง หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงก็นึกเรื่องอื่นขึ้นมาได้ และเอ่ยถามด้วยความยินดี
โดยไม่คาดคิด ทังป้านเซียนไม่ได้เงยหน้าขึ้นและกล่าวโดยตรงว่า “ไม่ได้! วันเวลาผ่านมานานเกินไปและไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้!”
“ว่าอย่างไรนะ?”
เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็นั่งลงบนพื้น ในใจรู้สึกหงุดหงิดอย่างยิ่ง เมื่อมองไปที่ภรรยา เขาก็พูดว่า “ทำไมเจ้าไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้ ถ้าเรามาเร็วกว่านี้ บางทีเด็กคนนี้อาจจะเป็นหลานชาย!”
หลังจากฟังคำพูดของหัวหน้าครอบครัว ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงก็ไม่ง่ายที่จะหักล้าง ท้ายที่สุดนี่คือข้างนอก และต้องคำนึงถึงศักดิ์ศรีของครอบครัวด้วย
ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านจึงเอ่ยถามทังป้านเซียนอีกครั้งและขอร้องอย่างขมขื่น “ทังป้านเซียน ข้าได้ยินมาว่าท่านเป็นป้านเซียน ท่านสามารถเปลี่ยนทารกในครรภ์เป็นเด็กผู้ชายได้อย่างแน่นอน! ท่านป้านเซียน เรามีหลานสาวสองคนแล้ว และต้องการหลานชายจริง ๆ ถ้าไม่มีหลานชาย ตระกูลเหลียงของข้าจะไม่มีผู้สืบทอด!” ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านพูดและร้องไห้อย่างขมขื่น “ป้านเซียน โปรดช่วยข้าด้วยเถอะ!”
จากนั้นทังป้านเซียนก็ลืมตาขึ้นอย่างแผ่วเบา เหลือบมองหัวหน้าหมู่บ้านเหลียงและภรรยา แล้วพูดช้า ๆ ว่า “แก่เดือนแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ประสิทธิภาพและผลของยานี้อาจลดลงอย่างมาก ถ้าอยากมีหลานชายจริง ๆ โอกาสจะน้อยกว่าตอนตั้งครรภ์อ่อน ๆ กว่าครึ่ง”
“ตราบใดที่ยังมีความหวัง ข้าจะลองดู!” หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงกล่าวด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่ายังมีความหวัง
“เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าต้องการหลานชายมากเช่นนั้น ข้าก็จะสั่งยาให้ แต่ยานี้แตกต่างจากยาทั่วไป และปริมาณก็จะมากขึ้น ดังนั้นราคาก็จะสูงขึ้นมาก!” ทังป้านเซียนกล่าว
“ขอเพียงแค่สามารถเปลี่ยนเด็กในครรภ์ให้เป็นหลานชายได้ ข้าก็เต็มใจที่จะใช้จ่าย!” เมื่อได้ยินเรื่องนี้ หัวหน้าหมู่บ้านเหลียงก็มีความหวังในทันที
ตราบใดที่ยังมีความหวัง เขาก็จะสามารถอุ้มหลานชายได้ มาดูกันว่าคนเหล่านั้นจะยังเยาะเย้ยเขาว่าไม่มีหลานชายได้อีกหรือไม่!
