19 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สร้างปาร์ตี้กับเพื่อนร่วมชั้นของเขา
“ปวดหัวอ่ะ…”
ลูซี่จับหัวของเธอจากการเมาค้าง
เพราะว่าคุณดื่มมากเกินไป
แคทเอียร์การ์เดนมีอาหารกับเครื่องดื่มที่อร่อย, ผมเลยรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง
“เราทำอะไรดี? พักมั้ยวันนี้?” (มาโกโตะ)
“ไม่! นั่นเป็นวิธีที่นายจะปล่อยชั้นไว้ข้างหลังและสร้างปาร์ตี้กับฟูจิยัง-ซัง และ นีน่า-ซัง, ใช่มั้ย?! ชั้นจะถูกทิ้ง!” (ลูซี่)
ลูซี่ส่ายหัวปฏิเสธ
ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก
ผมมาคิดเมื่อเร็วๆนี้, แต่ข้อสันนิษฐานของลูซี่-ซังนั้นสุดโต่ง
“งั้น, ไปกัน” (มาโกโตะ)
“อะววู้…” (ลูซี่)
ลูซี่เดินเหมือนซอมบี้และเรามุ่งหน้าไปที่จุดนัดพบ
◇◇
พวกเรารวมตัวกันที่หน้าประตูใหญ่ทางทิศใต้
“ท่าน-ทักกิ, ทางนี้-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)
“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่าน-ทากัตซูกิ, ท่าน-ลูซี่ ชั้นรอคอยที่จะทำงานร่วมกันนะวันนี้” (นีน่า)
นีน่า-ซังนั้นรอด้วยกันกับฟูจิ-ยัง
ฟูจิ-ยังใส่เสื้อผ้าพ่อค้าเดิม, แต่นีน่า-ซังใส่เกราะเบา
แต่ที่กวนใจผมก็คือ…
“นีน่า-ซัง, เธอไม่ถืออาวุธหรอ?” (มาโกโตะ)
“ท่าน-นีน่าเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้-เดสุ โซ แขนและขาของเธอคืออาวุธ” (ฟูจิวาระ)
เข้าใจแล้ว
ผมได้ยินมาว่ากึ่งสัตว์เก่งทางร่างกายและแข็งแรงแม้นมือเปล่า
“รอคอยที่จะทำงานร่วมกันนะ” (มาโกโตะ)
“…รอคอย…” (ลูซี่)
ลูซี่นั้นหดหู่
“งั้น, ไปกัน, ทุกคน” (นีน่า)
เราเริ่มเดินพร้อมกับคำพูดของนีน่า-ซัง
◇◇
พวกเราเดินอยู่ในป่าทิศใต้
ป่าทิศใต้นั้นแตกต่างจากป่าที่ยิ่งใหญ่ในความจริงที่มอนสเตอร์ที่นี่อ่อนแอ
เราเดินหน้าระหว่างเคลียร์ทางจากหนูยักษ์และกระต่ายมีเข
“งั้นเธอมาจากประเทศแห่งไฟหรอ, นีน่า-ซัง” (มาโกโตะ)
“ใช่, นั่นถูกต้อง ชั้นได้พบเจอโดยโชคชะตากับนาย-ท่านที่นั่น” (นีน่า)
“เธอแพ้พนัน, และสู้อยู่ในสังเวียน…เป็นทาส” (ฟูจิวาระ)
“เดี๋ยว, นาย-ท่าน! ท่านสัญญาแล้วว่าจะไม่พูดเรื่องนั้นนี่!” (นีน่า)
นีน่า-ซังโบกไม้โบกมือและ ‘อะว้าว้า’
“นีน่า-ซัง, เธอ…” (ลูซี่)
ลูซี่มองนีน่า-ซังเหมือนเธอมองคนที่น่าสมเพช
“และจากนั้น, ฟูจิ-ยัง, ผู้รักหูกระต่าย, ซื้อนีน่า-ซังครั้งแรกที่เค้าเห็นเธอ” (มาโกโตะ)
เมื่อมาใส่เป็นคำพูด, เสียงมันลามก
“แต่เค้าช่วยชั้นไว้จริงๆนะ เพราะการปฏิบัติต่อทาสแย่มากในประเทศแห่งไฟไง” (นีน่า)
“ทำไมฟูจิวาระ-ซังเลือกนีน่า-ซัง? มันมีทาสกึ่งสัตว์ตั้งหลายคนในประเทศนั้น, ใช่มั้ย?”, คือที่ลูซี่ถาม
ผมไม่รู้เกี่ยวกับประเทศแห่งไฟมาก, ผมจึงไม่รู้ข้อมูลนั้น
มันเป็นแบบนั้นเหรอ
“จริงๆ แล้ว, มันเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน, แต่แม้อย่างนั้นเค้าก็ชอบชั้น เค้าไม่ได้บอกว่าเค้าชอบอะไรเกี่ยวกับชั้น, เมื่อชั้นถูกซื้อโดยนาย-ท่านและเป็นอิศระจากสังเวียน, ชั้นมาคิดว่าจะตามเค้าไปจนตลอดชีวิต” (นีน่า)
นีน่า-ซัง พูดราวกับต้องมนต์
“นี่ นี่, มันแค่บังเอิญ” (ฟูจิวาระ)
ฟูจิ-ยังปล่อยให้มันครุมเครือ
ฟูจิ-ยังน่าจะอ่านใจของนีน่า-ซัง
[ผู้เล่นเกมจีบสาว] นี้มีประโยชน์จริงๆ
“ยังไงเถอะ, ฟูจิ-ยัง, เรากำลังไปที่ไหนน่ะ?” (มาโกโตะ)
ดวงตาของฟูจิยังลุกวาว
“ประหลาดใจซะ! จริงๆแล้ว, มันคือดันเจี้ยนที่เราเพิ่งค้นพบไม่นานมานี้!” (ฟูจิวาระ)
“เอ๋?! มันยังมีดันเจี้ยนที่ยังไม่ถูกพบเจอในมักกาเรนอีกเหรอ?” (ลูซี่)
คนที่ส่งเสียงประหลาดใจคือลูซี่
“มันแปลกเหรอ?” (มาโกโตะ)
“เพราะว่า นายรู้เปล่า, มักกาเรนใกล้กับวิหารแห่งน้ำ, และมันเป็นเมืองดังเพราะสุราชั้นดี, มันจึงมีนักผจญภัยใหม่และนักผจญภัยที่มีประสบการณ์มากมาย มันพูดกันว่าดันเจี้ยนที่ใกล้ถูกล่าจนแห้งเหือดแล้ว” (ลูซี่)
“โฮ่ห์, อย่างนั้นเหรอ ชั้นประหลาดใจที่นายหามันเจอนะ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
“ใช่, เรื่องนั้น, ชั้นเห็นฝันที่มาบอกชั้นว่าชั้นจะเจอของดีถ้าค้นหาในป่าทิศใต้น่ะ” (ฟูจิวาระ)
“ฝันเรอะ? นายเชื่อนั่นและมาสืบ?” (มาโกโตะ)
นั่นเป็นความเชื่อใจที่มืดบอด
“ตั้งแต่เป็นพ่อค้า, ชั้นมีนโยบายของชั้นที่จะตรวจสอบอะไรก็ตาม ที่สัญชาติญานชั้นบอก หรืออะไรก็ตามที่กวนใจชั้น ยังไง, มันก็พลาดหลายครั้ง, แต่ครั้งนี้มันโดนน่ะ” (ฟูจิวาระ)
ฟูจิ-ยังพูดด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
“แต่ถ้าเป็นดันเจี้ยนที่ไม่เคยมีคนเข้า, ความยากก็จะยังเป็นปริศนา มันไม่อันตรายเหรอ?” (ลูซี่)
ลูซี่ไม่สบายใจ
“มันโอเคน่ะ ชั้นตรวจดูแล้ว” (นีน่า)
“นีน่า-ซังทำ?” (มาโกโตะ)
“ใช่, ภายใต้คำสั่งของนาย-ท่าน, ชั้นสำรวจดันเจี้ยน มันไม่มีมอนสเตอร์ที่เก่งขนาดนั้นอยู่ที่นั่น, ชั้นคิดว่าระดับทองแดงสองคนน่าจะสบาย” (นีน่า)
“ทุกฐานถูกดูแลแล้วเหรอ, เหอะห์” (มาโกโตะ)
อย่างที่ผมคิด, เมื่อผมอยู่ด้วยกันกับฟูจิ-ยัง, มันกลายเป็นเกมที่ง่ายเกินไป
ผมสบตากับฟูจิ-ยัง
“ยังไง, เกมง่ายก็ดีบ้างเป็นบางครั้ง, ใช่มั้ย? ชั้นได้ยินมาว่าหลังๆมานายลำบากนี่” (ฟูจิวาระ)
อุ้บส์, เขาอ่านใจผม
“ใช่, หลังๆมาอยู่ๆ ก็ไปสู้กับโอเกอร์, แล้วยังมีกริฟฟอนโจมตีเรา มันหนักนะ” (มาโกโตะ)
มาสบายๆเถอะครั้งนี้
◇◇
หลังจากเดินทางได้ซักพักในป่า, มันมีถ้ำซ่อนอยู่ระหว่างหินและต้นไม้
“เราถึงแล้ว” (นีน่า)
“นี่คือดันเจี้ยน” (มาโกโตะ)
มองเผินๆมันแค่เหมือนถ้ำ
“เมื่อนายเข้าไปนายจะเข้าใจ-เดสุ โซ ไปกัน!” (ฟูจิวาระ)
ฟูจิ-ยังได้เลือดสูบฉีด
มันมีตะเกียงข้างในถ้ำด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ตะเกียงมีไว้ทำไรอ่ะ?” (มาโกโตะ)
เมื่อผมถามสิ่งนี้, ลูซี่ยิ้มเยาะ
“โอ้ชั้น, มาโกโตะ, นายไม่รู้นั่นเหรอ? ดันเจี้ยนนั้นถูกสร้างมาเพื่อไว้ล่อนักผจญภัยให้เข้าไปข้างในลึกๆมันน่ะ” (ลูซี่)
“โฮ่ห์, อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)
อย่างที่คาดไว้กับอิเซไก
“นั่นเป็นกรณีของดันเจี้ยนมีชีวิต อันนี้ดูเหมือนจะเป็นดันเจี้ยนที่ทำเทียมขึ้นมาน่ะ-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)
“เอ๋?” (ลูซี่)
เฮ้ย เฮ้ย, ลูซี่
ความมั่นใจก่อนหน้านี้ไปไหนหมด?
“มันน่าจะเป็นสถาบันวิจัยที่สร้างโดยนักเวทย์สมัยก่อนน่ะ เจ้าของดูเหมือนจะไม่อยู่, แต่สถาบันมามีชีวิตและมอนสเตอร์อาศัยอยู่ข้างในมันตอนนี้” (นีน่า)
นีน่า-ซังอธิบาย
“นี่มันน่าประทับใจ” (มาโกโตะ)
“สวยจัง…” (ลูซี่)
หลังจากที่เราเดินหน้าเข้ามาในถ้ำ, เรามาถึงจุดที่เป็นทางที่ทำมาจากคริสตัล
โดเนทได้ครับ ขอบคุณมากครับ
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
