67 ทากัตซูกิมาโกโตะ และ ฟูจิ-ยังเผชิญกับเมืองยามค่ำคืน
“โฮ่ห์, มีย่านเริงรมย์ในท้ายสุดของเมืองหลวง, หือห์” (มาโกโตะ)
ผมคิดว่ามันจะไม่มีที่แบบนั้นเนื่องจากเจ้าหญิงที่ดูตึงเครียด
มันมีบาร์และซ่องเรียนกันขณะที่เราผ่าน
“ทั้งหมดเพราะมันมีความต้องการพักผ่อนหลังจากทุกอย่าง” (ฟูจิวาระ)
อาหารเย็นวันนี้, ฟูจิ-ยังบอกว่ามีอะไรจะพูดกับผม, ดังนั้นมันมีแค่เราสองคน
ฟูจิ-ยังดูเหมือนจะคุ้นเคยกับแถวนี้, เราเข้าไปลึกขึ้นและลึกขึ้น
เรามาบาร์เหมือนที่-ซ่อนที่มีบรรยากาศที่ดี
เมื่อเราเข้าไปในร้าน, ร้านที่มืดด้านในได้มีควัน
บุหรี่? …ไม่, ซิการ์, น่าจะ?
ผมชินกับกลิ่นของซิการ์ที่แผงของมักกาเรนแล้ว, แต่ซิการ์ในร้านนี้กลิ่นหวานมากกว่าที่นั่น
“…ทักกิ-โดโนะ, อย่าไปที่ร้านนี้เลย” (ฟูจิวาระ)
ฟูจิ-ยังพูดด้วยคิ้วที่ขมวด
“ชั้นไม่ถือกลิ่นบุหรี่นะ” (มาโกโตะ)
เขาเกรงใจผมเหรอ?
“ไม่, มันจะดีกว่าถ้าเราไม่อยู่ที่นี่นาน” (ฟูจิวาระ)
ฟูจิ-ยังไม่บอกเหตุผลและแค่เปลี่ยนสถานที่
ที่ต่อไปมีบรรยากาศที่สงบคล้ายๆ กัน
แต่ผมไม่ถือสถานที่เมื่อกี้นะ
“““เชียส”””, พวกเราพูดขณะที่เราชนแก้วและผ่อนคลาย
พวกเราสั่งอาหาร, และระหว่างที่เราพูดและดื่ม, จู่ๆฟูจิ-ยังก็พูดออกมา
“ร้านก่อนหน้านี้, มันมีควันรอบๆ, ใช่มั้ย?” (ฟูจิวาระ)
“มันมีคนหลายคนสูบซิการ์” (มาโกโตะ)
“ไม่ใช่กลิ่นมันแปลกไปหน่อยเหรอ?” (ฟูจิวาระ)
“ใช่, มันค่อนข้างหวานน่ะ” (มาโกโตะ)
ผมรู้สึกว่ามันจะเข้ากันได้ไม่ดีกับอาหาร, แต่มันไม่ใช่กลิ่นที่สร้างความไม่พอใจ
ฟูจิ-ยังขยับหน้าเข้ามาใกล้และกระซิบใส่หูผม
“ซิการ์นั้นเรียกว่า ‘กัญชา’…มันเป็นยาเสพติด-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
ผมสร่างเมาในทันที
“ชั้นไม่รู้ว่าเพราะมันความไม่สบายใจของการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่รึเปล่า…แต่มันได้รับความนิยมมากขึ้น หลังๆนี่” (ฟูจิวาระ)
“…อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)
ผมไม่รู้เรื่องนั้นเลย
“ยังไงซะ, ถ้านายได้รับการแนะนำให้ใช้, โปรดปฏิเสธมัน, ทักกิ-โดโนะ ผลของมันที่กระทบต่อร่างกายอาจจะแก้ได้ จากเวทมนตร์ล้างพิษ, แต่อาการเสพติดมันรักษาไม่ได้” (ฟูจิวาระ)
“ชั้นว่าชั้นโอเค” (มาโกโตะ)
พูดจากใจ, ผมไม่สนใจมั้น, หรือเหมือนกับ, มันน่ากลัวมากกว่า
ผมว่าผมจะไม่ไปเข้าใกล้ของแบบนั้น
“ว่าแต่, ไม่ใช่ว่านายมีอะไรจะบอกชั้นเหรอวันนี้?” (มาโกโตะ)
“ช-ใช่…จริงๆแล้ว, มันเกี่ยวกับคริส-โดโนะและนีน่า-โดโนะน่ะ” (ฟูจิวาระ)
“อ้าา, สองคนนั้นไม่ถูกกันหนิ, ใช่มั้ย” (มาโกโตะ)
มากกว่านั้น, เขาถูกขอแต่งงานโดยคริส-ซัง
“แล้วถ้าแต่งทั้งสองคนล่ะ” (มาโกโตะ)
การมีภรรยาหลายคนถือเป็นเรื่องที่ยอมรับโดยทั่วไป ยังไงก็ตาม
ฟูจิ-ยังยังมีพอเรื่องทรัพย์สินด้วย
“พอมาคิดดูเรื่องสถานะทางสังคมแล้ว, ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้…” (ฟูจิวาระ)
ขุนนางและกึ่งสัตว์ไม่ถูกกันเลย
หรือเหมือนกับ, ฟูจิ-ยัง, นายไม่ได้ซ่อนความปรารถนาที่อยากจะสร้างฮาเร็มเลยมากกว่า, หือห์
“นายพูดอะไรน่ะ?! นั่นมันฝันของผู้ชายนะ, ไม่ใช่เหรอ?!” (ฟูจิวาระ)
“ช่างแมนจริง” (มาโกโตะ)
ผมโอเคถ้ามีแค่หนึ่ง
“นายพูดอะไรน่ะ?! ไม่ใช่ว่านายตรงไปสายฮาเร็มแล้วเหรอ, ทักกิ-โดโนะ?!” (ฟูจิวาระ)
“…แค่ถามนะ, แต่นายพูดเกี่ยวกับลูซี่และซา-ซัง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
ยังไงซะ, แต่ผมรู้สึกได้ว่าพวกเขามีความรู้สึกดีๆ กับผมนะ
“ฟุฟุฟุ, ชั้นอยากจะมีการคุยที่ยาวเหยียดในเรื่องแบบนั้นนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)
“เออ๋, เราไม่ได้จะมาคุยเรื่องนายเหรอ, ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)
ผมโอเคที่จะได้ฟังคนอื่นบ้าง, แต่พูดกับตัวเองอย่างเดียวค่อนข้างน่าอาย, ไม่, มันน่าอายมาก
“คิดซะว่านี่เป็นผลของเหล้าและพูดจากใจออกมาซี่!” (ฟูจิวาระ)
“ยังไงซะ, แม้ชั้นจะไม่พูดมัน, มันจะถูกเปิดโปงอยู่ดีแหละ” (มาโกโตะ)
มายอมแพ้ที่จะซ่อนอะไรจากเพื่อนคนนี้กันเถอะ
ช่วยไม่ได้ วันนี้จะเป็นวันที่ผมพูดจากใจละกัน
กลางคืนมันยาวนาน
◇◇
-มุมมอง นีน่า-
“ฮ่าาห์…”
โกชูจิน-ซามะออกไปกับทากัตซูกิ-ซามะ
พวกเขาเห็นได้ชัดว่ามีการคุยที่สำคัญระหว่างผู้ชาย
ดูเหมือนเขาจะรอคอยมัน
“โกชูจิน-ซามะ, นายจะเป็นขุนนางแล้วเหรอ…?” (นีน่า)
เมื่อฉันอยู่คนเดียว, ฉันจำที่คริสเตียน่าพูดเมื่อตอนอาหารเย็นได้
การรับโกชูจิน-ซามะมาเป็นส่วนหนึ่งของมักกาเรน
ในการที่จะรับึความสำเร็จในฐานะพ่อค้าในประเทศแห่งน้ำ, คุณจำเป็นต้องมีจุดยืนที่สูง
การที่เขาปฏิเสธตำแหน่งขุนนางจากเจ้าหญิง ต้องเป็นเพราะเขามีแผนที่จะรับมันจากคริสเตียน่า
เมื่อนั่นเกิดขึ้น, อะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน
“ชั้นต้องกลับไปเป็นนักสู้ใน เกรธ คีธเหรอ…?” (นีน่า)
ฉันรู้สึกหนักอึ้ง…ฉันจะกลับไปวันที่เต็มไปด้วยบาดแผลเหรอ
การปฏิบัติต่อกึ่งสัตว์ในร้านฟูจิวาระนั้นดี
กึ่งสัตว์แย่ในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ, ดังนั้นร้านอื่นจะจ่ายแค่ 70% ของที่มนุษย์จะได้รับ
ในร้านที่แย่ๆ, ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจ่ายแค่ครึ่งเดียว
นั่นทำไมกึ่งสัตว์ถึงมารวมกันที่ร้านฟูจิวาระ, และทุกคนทำงานด้วยรอยยิ้ม
นี่มันอะไรที่เกิดขึ้นในอดีต, แต่…
“นีน่า-โดโนะ, ความจริงที่ว่ากึ่งสัตว์มีหูสัตว์ควรจะหมายความว่าเค้าได้รับการจ่ายเพิ่มสองเท่า” (ฟูจิวาระ)
“โกชูจิน-ซามะ, ชั้นไม่เข้าใจตรรกะนั่น” (นีน่า)
เรื่องนี้, ฉันหยุดมัน
มันจะเป็นปัญหาถ้าร้านต้องขาดทุนเพราะจ่ายค่าจ้างกึ่งสัตว์มากไป
ยังไงซะถ้าโกชูจิน-ซามะเข้าร่วมกับขุนนางที่มักกาเรน, เราจะอยู่แบบเดิมๆไม่ได้แล้ว
โดยเฉพาะที่ฉันถูกเกลียดโดยคริสเตียน่า
ฉันจะไม่มีที่อยู่อีกแล้ว…
ลมถอนหายใจได้ออกมา
*ก๊อก ก๊อก*
บางคนได้เคาะประตู
“ค่ะ ค่ะ, ใครคะ?” (นีน่า)
ซาซากิ-ซามะมาเพื่อฝึกศิลปะการต่อสู้เหรอ?
ใช่, ถ้าฉันขยับร่างกาย, จิตใจฉันอาจจะโล่งขึ้นนิดหน่อย
“คริสเตียน่าน่ะ นีน่า-ซัง, เธอมีเวลามั้ย?” (คริส)
“…”
ฉันควรจะเล่นบทว่าฉันไม่อยู่ที่นี่
ฉันทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว, ดังนั้นฉันจึงเปิดประตู
มันไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงให้โกชูจิน-ซามะ, แต่เป็นคริสเตียน่าที่ไร้สีหน้า
“มีอะไร?” (นีน่า)
“มีอะไรที่ชั้นอยากจะคุยด้วยน่ะ ชั้นเข้าไปนะ” เธอพูดนี่และนั่งลงบนเตียงโดยไม่ถาม
เธอไม่มีผู้คุ้มกันมา ไม่ใช่ว่านั่นเลินเล่อไปเหรอ
“ได้โปรด นั่งลง” (คริส)
ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องและหันหน้าเข้าหาลูกสาวของขุนนางศักดินา
เธอพูดตั้งแต่เริ่มต้น
“เธอเกลียดชั้น, ใช่มั้ย?” (คริส)
“…แล้วยังไงล่ะ?” (นีน่า)
มันจะดีกว่ามั้ยถ้าฉันปฏิเสธมัน
ไม่, มันไม่มีจุดหมายหลังจากนานมาขนาดนี้แล้ว
“ชั้นก็เกลียดเธอ” (คริส)
“ชั้นรู้ งั้น, เธอจะมาบอกให้ชั้นไปหรืออะไรซักอย่างเหรอ?” (นีน่า)
ผู้หญิงตรงหน้าฉันไม่พูดอะไร
เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วสไลด์มาใกล้ฉัน
หน้าของเธอใกล้ ฉันไม่ชอบเธอ, แต่เธอมีใบหน้าที่งดงาม
อย่างที่ฉันคิด โกชูจิน-ซามะต้องปรารถนามนุษย์มากกว่ากึ่งสัตว์
“นีน่า-ซัง, แต่งงานกับฟูจิวาระ-ซามะซะ” (คริส)
“หือห์?”
ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรน่ะ?
“แต่ชั้นจะเป็นภรรยาคนแรกของเค้า เธอจะเป็นคนที่สอง ชั้นไม่ยอมเรื่องนั้น” (คริส)
“ไม่ใช่ว่าเธอบอกให้เป็นเมียน้อยหรือทาสเหรอ?” (นีน่า)
ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับขุนนางที่มีกึ่งสัตว์เป็นภรรยา
“ฟูจิวาระ-ซามะ จะไม่ยอมรับเรื่องนั้น เราต้องอยู่ในจุดยืนที่เท่าเทียมกัน” (คริส)
“…เธอจะกลายเป็นเรื่องตลกในเหล่าขุนนางรอบประเทศ, รู้มั้ย?” (นีน่า)
แม้ว่าฉัน, ผู้ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับโลกนี้, ก็บอกเรื่องนั้นได้
ขุนนางอย่างคริสเตียน่า, และกึ่งสัตว์อย่างฉัน อยู่ในจุดยืนเดียวกันไม่ได้
ยังไงก็ตาม, หน้าของเธอได้เปลี่ยนไปเป็นหมดหวังที่จุดนั้น
“ถ้าเป็นแบบนี้, ฟูจิวาระ-ซามะจะรับตำแหน่งขุนนางด้วยตัวเอง! สิ่งที่ชั้นเสนอให้ฟูจิวาระ-ซามะได้ มีแค่ตำแหน่งขุนนางของชั้น!” (คริส)
“นั่นไม่จริง…” (นีน่า)
ลูกสาวคนที่สองของขุนนางศักดินามักกาเรน
เธอควรจะมีเงินและคอนเนคชั่นเยอะ
แต่คริสเตียน่าหัวเราะอย่างไร้พลัง
“ฟูจิวาระ-ซามะคือผู้ชายที่ทำโปรเจคใหม่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีกในมักกาเรน, และสนิทกับคนที่จะขึ้นเป็นประธานของบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในทวีป, บริษัท ฟรานซ์ ทรัพย์สินและคอนเนคชั่นที่ชั้นมีจะกลายเป็นไร้ค่า…” (คริส)
นี่มันน่าตกใจ
ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและยิ้มตลอดเวลา
พอมาคิดว่าเธออ่อนแอลงขนาดนี้
“แต่แต่งงานพร้อมกันมัน…” (นีน่า)
“มันไม่ใช่เงื่อนไขที่เลวร้ายนี่, ใช่มั้ย? มันไม่น่าจะมีข้อเสียอะไรสำหรับเธอนะ” (คริส)
นั่นก็จริง
โกชูจิน-ซามะจะกลายเป็นขุนนาง, และฉันจะยังสามารถอยู่ข้างคนที่ฉันรักได้
ไม่มีปัญหาอะไรเลย
แต่…
“เธอมีเป้าไปที่โชคลาภและอำนาจของโกชูจิน-ซามะ…” (นีน่า)
แต่งงานกับชายที่เธอไม่ได้ชอบ, เพื่อความเจริญของตระกูลเธอ
มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมชาติสำหรับขุนนาง, แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันยอมรับมันยาก
“นั่นแหละ! นั่นแหละที่ชั้นไม่ชอบ!”, คริสส่งเสียงดัง
“เอ๋?!” (นีน่า)
“ทำไมเธอปฏิเสธความรักที่ชั้นมีต่อฟูจิวาระ-ซามะล่ะ?” (คริส)
“…เธอรักเค้าจริงๆเหรอ?” (นีน่า)
“…ใช่” (คริส)
ฉันเป็นกึ่งสัตว์
กึ่งสัตว์ตกหลุมรักคนที่แข็งแกร่ง
โกชูจิน-ซามะไม่มีกำลังที่จะสู้, แต่เป็นชายที่สำเร็จมากที่สุดในมักกาเรน
มองเผินๆ, เขาอาจจะดูเหมือนหนุ่มผู้มีอัธยาศัยดี แต่พ่อค้ามารที่พยายามจะเข้าหา และหลอกลวงเขาทั้งหมดต้องวิ่งหนีโดยไม่มีเหลือแม้แต่เหรียญ
ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นนักต้มตุ๋นที่แยบยลเพียงใน, ตัวร้ายที่มืดสนิท, โกชูจิน-ซามะจะไม่ถูกหลอก
ตรงข้ามกับรูปลักษณ์ของเขา, เขาเป็นผู้บริหารที่เก่ง และประสบความสำเร็จที่สุดในมักกาเรน
หัวใจของฉันถูกขโมยไปด้วยสิ่งนี้
อย่างไรก็ตาม, แล้วคริสเตียน่าตกหลุมอะไรล่ะ?
“ว่าแต่, ส่วนไหนเหรอ?” (นีน่า)
คริสเตียน่าไม่ได้ดูโกชูจิน-ซามะทำงานในระยะใกล้
“ในตระกูลชั้น, พี่สาวน้องสาวได้แต่สู้กัน มันเป็นธรรมเนียมของตระกูลชั้นที่คนที่ทำให้มักกาเรนเจริญที่สุด จะเป็นคนสืบทอดต่อไป” (คริส)
“นั่นทำไมชั้นถึงต้องโชว์หน้าไปในเมืองให้ประชาชนในเมืองเห็น, และหาการสนับสนุนจากผู้คน, แล้วก็หามิตร” (คริส)
“แต่มันมีคนมากมายที่เข้าหาชั้นและใช้งานชั้น…” (คริส)
“ที่ชั้นไม่ชอบที่สุดคือคู่หมั้นที่แม่ชั้นเตรียมมา” (คริส)
ฉันได้ยินเรื่องนั้นมา
ว่าเขาเป็นขุนนางจากประเทศแห่งไฟ เกรธ คีธ, และเขาเป็นลูกชายคนที่สองที่มากับนิสัยที่แย่
มันไม่มีคนดีๆในหมู่ขุนนางของประเทศแห่งไฟ…
“ฟูจิวาระ-ซามะเป็นคนที่ช่วยชั้นจากเรื่องนั้น” (คริส)
“เค้าทำลายผู้ร้ายที่เข้าหาชั้น, และจัดเรียงโปรเจคที่มันย่ำอยู่กับที่ใหม่” (คริส)
“เค้ายื่นมือให้ชั้นตอนที่คู่หมั้นชั้นมองเหยียดหยามชั้นและชั้นรู้สึกหดหู่” (คริส)
“เค้าเป็นเจ้าชายของชั้น!” (คริส)
คริสเตียน่าพูดอย่างหลงไหล
“จ-เจ้าชาย?” (นีน่า)
ฉันอ้าปากกว้างด้วยความตกใจ
ฉันไม่ได้ไปไกลขนาดที่คิดว่าโกชูจิน-ซามะเป็นเจ้าชาย
ไม่ใช่ว่าเจ้าชายจะพูดถึงเจ้าชายอย่างเจ้าชายเลนเนิร์ดที่เราพบวันนี้เหรอ
ยังไงซะ, คนนั้นคือเจ้าชายจริงๆ
“มีปัญหาเรอะ?” (คริส)
“…ไม่” (นีน่า)
ทุกคนมีการตีคุณค่าที่ต่างออกไป
ดูเหมือนฉันจะเข้าใจอะไรผิดบางอย่าง
คริสเตียน่าไม่ใช่ผู้หญิงสกปรกที่เล็งไปที่โชคลาภของโกชูจิน-ซามะ
เธอเป็นแค่อริทางความรักที่ตกหลุมรักผู้ชายคนเดียวกับฉัน
มากกว่านั้น, เธอบอกว่าเธอจะยอมรับกึ่งสัตว์ไปอยู่จุดยืนเดียวกันในการแต่งงาน
พวกนั้นเป็นเงื่อนไขที่พิเศษ
ฉันพยายามจะพูดสิ่งที่กวนใจฉันออกไป
“แต่…ถ้าเราทั้งสองคนถูกปฏิเสธล่ะ?” (นีน่า)
“อออุ…” (คริส)
คริสเตียน่าสะดุ้ง
พูดจากใจ, ฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของโกชูจิน-ซามะเลย
แม่ว่าฉันพยายามจะยั่วยวนเขา, เขาก็ไม่สานต่อแม้แต่น้อย
“ถ้าเราสองคนถูกปฏิเสธ…เราจะจมอยู่กับเหล้าจนถึงเช้า! เธอจะไปด้วยกับชั้น, ใช่มั้ย, นีน่า-ซัง?!” (คริส)
ได้ฟังสิ่งนั้น, ฉันจบที่การหัวเราะ
“โอเค, คริสเตียน่า-ซามะ” (นีน่า)
ขุนนางสาวคนนี้อะไรน่ะ
เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นขุนนางแบบนี้
“เรียกชั้นว่าคริส! มา, เรามารอฟูจิวาระ-ซามะในห้องของเค้าจนกว่าเค้าจะกลับกัน! เราจะขอเค้าในเวลาเดียวกันเลย!” (คริส)
“ว-วันนี้เหรอ?!” (นีน่า)
“เรื่องแบบนี้มันควรจะทำเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้!” (คริส)
ว้าว, คนนี้นี่สุดยอด
ถ้ามันเป็นกับคนนี้, มันอาจจะไปได้สวยก็ได้
นั่นคือที่ฉันรู้สึก
-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-
ฟูจิ-ยังที่อยู่ข้างผมได้สั่น
“เกิดอะไรขึ้น? หนาวเหรอ?” (มาโกโตะ)
“…มันมีอะไรบางอย่าง, อยู่ดีๆก็เสียวสันหลังวาบหน่ะ” (ฟูจิวาระ)
“กลับกันเถอะ” (มาโกโตะ)
มันค่อนข้างดึกแล้ว
วันนี้ก็สนุกเหมือนกัน
ผมเรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นเมื่อพรุ่งนี้มาถึง
TLN ขอบคุณครับสำหรับเงินจำนวน 100 บาท
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
