อุโมงนั้นลึกเข้าไป
พวกเราเดินทางกันมาร่วม3นาที แต่ดูเหมือนถ้ำใต้ดินนั้นจะไม่มีทางสิ้นสุดในเร็วๆนี้ ถ้ำนี่มันใหญ่ขนาดไหนกันนะ?
ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่มีเวลามาสบายๆกับปริศนาของธรรมชาตินักหรอก
ผมได้ยินบทสนทนาอันตรายที่ดังขึ้นใกล้ๆนี้
“ฆ่ามันทิ้งเลยไม่ได้เหรอ?”
ชายคนหนึ่งแนะนำขึ้นมา
“พวกเราน่ะไม่ใช่โจร พวกเราเป็นนักผจญภัย มีเหตุผลอะไรที่ต้องยึดติดกับเงินขนาดนั้นล่ะ? ในเมื่อค่าหัวจอมมารก็พออยู่แล้ว”
“นี่แกใช้ตูดแทนปากพูดเหรอวะ? ข้าถึงได้กลิ่นเหม็นมาจากปากเอ็งเนี่ย แล้วแกจะไปเข้าใจได้ยังไงว่า ทำไมพวกเราถึงทำอย่างนี้? ถ้าทำแบบนั้นไป สิ่งที่เราจะได้ก็คือ เหรียญทองสักพันเหรียญ พูดง่ายๆก็คือ ถ้าพวกเราตัดหัวนั่นไปส่ง――”
ริฟ ชี้มาทางผม
“พวกเราก็ได้แค่พันเหรียญทอง! ขยันเดินหน่อยสิวะ ไอ้ขี้เกียจ สมบัติมันไม่ไหนไปเหมือนนมเมียมึงหรอก มันไม่หนีพ้นไปแค่เพราะแกไปถึงช้าหรอกน่า ”
คนอื่นๆต่างหัวเราะเยาะ แม้แต่เจ้าเด็กใหม่ที่ประคองผมอยู่ก็ตัวสั่นเหมือนกำลังหัวเราะร่วน
ผมรู้สึกเย็นวาบจนถึงไขสันหลัง
‘ไอ้ห่านี่!
พวกมันทำเหมือนชีวิตผมเป็นเรื่องตลก เหมือนไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์พึงทำด้วยซ้ำ
มันก็ยังคงหยอกล้อเล่นกันต่อ
“เข้าใจผิดแล้ว หัวหน้าริฟ ข่าวลือที่รู้กันทั้งเมืองว่า นมไอ้หมอนี่มันแจ่มมาก ผมนี่เก็บไปฝันเลยนะว่าจะเอาหน้าซุกนมที่ใหญ่เท่าตูดจนหายใจไม่ออกเลยล่ะ”
“ว่ากันตามตรงนะ ฉันก็อยากทำอย่างงั้นว่ะ มันคงกลัวนมเมียมันจะถูกเวียนไปทั้งเมืองน่าดูเลยล่ะ”
“ไอ้พวกหื่นกามเอ๊ย!”
ผมยังคงเงียบเป็นเป่าสาก
เมื่ออันตรายคุกคามเริ่มห่างไกล ผมเริ่มสามารถทำความเข้าใจกับสถานการณ์ตอนนี้ได้
ก่อนอื่นเลย พวกนี้ไม่ได้พูดภาษาเกาหลีกัน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงเข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูดได้ ความจริงที่ว่า ผมฟื้นขึ้นมาในถ้ำทั้งที่คิดว่าตัวเองน่าจะตายไปแล้ว มันให้ความรู้สึกแปลกประหลาด ทั่วทั้งร่างกายผมก็ไม่เป็นปรกติเช่นกัน
‘เย็นไว้ก่อน…… เย็นไว้แล้วค่อยๆคิด’
ผมตั้งใจสูดหายใจเข้าเต็มปอด อย่างช้าๆ แล้วผ่อนลมเป็นจังหวะ
ผมเคยดูในโทรทัศน์ที่บอกว่า ถ้ามุ่งความสนใจไปที่ลมหายใจ ความคิดจิตใจจะออกจากอาการตื่นตระหนกได้
ความรู้นั้นที่ไม่เคยนึกขึ้นได้มาก่อนอยู่ๆกลับย้อนมาด้วยเหตุผลบางอย่าง อาจเป็นไปได้ว่า สมองของผมมันคงไม่ไหวแล้ว
จริงๆพวกเขาให้ข้อมูลมากมาย เพียงแต่ก่อนหน้านี้หัวผมยังไม่โล่งพอ
ดันเจี้ยน,การพิชิต,นักผจญภัย ……จอมมาร
แม้จะยังไม่แน่ใจนักว่า ทำไม แต่ช่วงเวลาที่มาผ่านมันก็ไม่นานแท้ๆ แต่กลับเหมือนรู้สึกเหมือนมันเป็นอดีตอันห่างไกล ที่ผมได้หมกหมุ่นอยู่แต่กับเกม ผมคิดถึงที่เกิดขึ้นต่อจากเหตุการณ์ตอนนั้น
‘ผมคงตายจริงๆนั่นแหละ’
ผมเงียบแล้วย้อนเรียบเรียงว่า เกิดอะไรขึ้นจนถึงปัจจุบัน ผมอ้าปากหุบปากสลับไปมาซ้ำแล้วซ้ำอีก อาการบาดเจ็บยังคงอยู่ทำให้ยากที่จะคิดออกถ้าไม่ทำแบบนั้นเพื่อบรรเทาอาการ
ดันเจี้ยน, พิชิต , นักผจญภัย , จอมมาร และความตาย
คีย์เวิร์ดสำคัญ 5 คำนั้นยังคงวนเวียนซ้ำอยู่ในหัว
ไม่เป็นไรนะ ตอนนี้หัวผมโล่งขึ้น หรืออย่างน้อยผมก็คิดว่าเป็นอย่างนั้น
เว้นเสียแต่ว่ามันมีอะไรบางอย่างที่พลาดไป มันรู้สึกเหมือนผมพลาดอะไรบางอย่างในขณะที่กำลังแก้สมการหรือคิดคำนวณเลข
“ไม่ชอบไอ้หมอนั่นเลยว่ะ มันก็แค่แกล้งทำไปอย่างนั้น แต่จริงๆคงซ่อนเจตนาร้ายอยู่ เราอาจจะซวยกันหมดเลยก็ได้ ถ้าหากมีก๊อบลินหรืออะไรสักอย่างหลงเหลืออยู่ในดันเจี้ยน”
“โธ่เอ๊ย สหายข้าขี้ขลาดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ? มอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนี้น่ะ จงรักภักดีต่อจอมมารของพวกมันจะตายไป ไม่เข้าใจอีกเหรอ? ตราบใดที่จอมมารอยู่ในมือพวกเรา พวกนั้นมันไม่ทำอะไรเราหรอก ต่อให้มีออเกอร์หรือมิโนทอร์โผล่มาก็ตาม”
เสียงที่พูดคุยกันนั้นสะท้อนก้องในถ้ำ
“ฟู่ววว……อ่าา……”
ผมแกล้งทำเป็นครางในลำคอด้วยความเจ็บปวด แล้วก็คิดต่อ นี่ผมลืมอะไรไปนะ ผมว่าผมรู้แล้วล่ะ ซีนสำคัญที่สอดคล้องลงตัวกับเหตุการณ์ในตอนนี้
ผมจมจ่อมกับความทรงจำของตัวเอง ย้อนไปนับตั้งแต่ถูกลูกธนูตอนที่ลืมตาครั้งแรก อุบัติเหตุรถชน พอทำแบบนั้น ความจำทั้งหมดก็เชื่อมต่อประสานกันอยู่บนทะเลจิตสำนึก
ภาคต่อ
“……!”
ทำไมผมถึงพึ่งมาจำได้ในตอนนี้? VenusPanties เจ้าหมอนั่นที่บอกผมว่า เขาจะส่งผมไปยังภาคต่อของDungeon Attack
ผมเริ่มตาสว่าง เข้าใจในสิ่งที่ก่อนหน้านั้นพวกเขาพูดถึง เพื่อไม่ให้ร้อนใจมากเกินไปผมจึงทวนประโยคที่นึกออกอย่างเงียบๆ
‘นี่มันบ้าไปแล้ว! ให้ตายเถอะ!’
ลมหายใจถี่ขึ้นทันที ทั้งหมดนี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
เจ้านั่นบอกผมว่า จะส่งผมไปยังภาคต่อของเกม แล้วผมก็ตายทันทีหลังจากนั้น พอเปิดตามาอีกที ก็พบว่า ตัวเองอยู่ในโลกที่เหมือนกับเกมที่เพิ่งเล่นไป ――จะบอกว่า ทั้งหมดนี่มันแค่เรื่องบังเอิญอย่างนั้นเหรอ?
ตรงข้ามกับหัวใจที่เต้นถี่ยิบ ผมจัดการตัวเองเพื่อให้หัวเย็นลงให้ได้ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้หรอก
แม่งเอ้ย แม้ผมจะอายุยี่สิบกลางๆแต่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ตัวเองมีพรสวรรค์เรื่องนี้ด้วย! ผมหมายถึง ความสามารถที่ผมสามารถครุ่นคิดไตร่ตรองได้อย่างเยือกเย็นแม้เท้าขวาจะระเบิดไปแล้วก็ตาม ผมคงต้องขอบคุณไอ้ตัวร้ายทั้งหลายที่ช่วยบีบสถานการณ์ให้ผมได้พบ พรสวรรค์นี้ด้วยการตบมันสักทีแล้ว
ผมรีบคำตอบที่เป็นไปได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมสูดหายใจเข้าช้าๆ ตัวเลือกทั้งสี่
ดูผ่านๆแม้จะเหมือนมีความเป็นไปได้มากมาย
อย่าเพิ่งกลัวไป ผมปลอบใจตัวเอง ก็แค่ค่อยๆตัดตัวเลือกออกเองมันไม่ยากหรอก สิ่งสำคัญไม่ใช่ว่า มันยากหรือไม่ยาก แค่คิดและทำเหมือนว่า มันไม่ใช่เรื่องยากก็พอ
‘ก่อนอื่นเริ่มจากความเป็นไปได้ข้อแรกก่อน’
แล้วผมจะทดสอบมันยังไงล่ะ? นิยายหลายต่อหลายเล่มที่ผมเคยอ่านมามีประโยชน์ขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าหากว่าที่นี่เป็นโลกในเกมจริงๆ ดังนั้นมันต้องตอบสนองต่อ วลีนั้นอย่างแน่นอน
“นี่ ฝ่าบาทจอมมาร รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า? หืม?”
เจ้าเด็กใหม่ถาม แม้คำพูดจะดูเหมือนห่วงใยแต่น้ำเสียงมันเป็นการเสียดสี
“ถ้าหากฝ่าบาทมาตายตรงนี้ พวกเราก็กลับมือเปล่ากันหมด ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีเลย มันแย่สำหรับพวกเราเลยล่ะ และมันจะต้องเลวร้ายมาแน่ๆสำหรับท่าน! หัวหน้าริปน่ะเป็นคนที่โหดร้ายมากนะ”
“ผม……อั่ก ผมโอเค……”
“นั่นแหละ พลังใจแบบนั้นแหละสำคัญต่อชีวิต ฮ่าๆ แม้เท้าของท่านจะหักไปหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นถ้าใช้น้ำลายถูๆหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง ยังไงท่านก็เป็นลูกผู้ชายก็ควรจะทนกับเรื่องพวกนี้ได้”
ตรงไหนที่เรียกว่า หักไปหน่อยวะ?
ความอยากร้องตะโกนพวยพุ่งมาที่ลำคอ แต่ผมก็ไม่ยอมแสดงอารมณ์ออกมาบนสีหน้า และแกล้งทำเป็นเห็นด้วยกับเขา
ผมแกล้งทำเป็นครางด้วยความเจ็บปวดและบ่นพึมพัมจนแทบไม่มีใครได้ยิน ผมเจ็บเท้าขวาทุกก้าวที่ขยับดังนั้นจึงแกล้งทำได้แนบเนียนมาก
“สเตตัส”
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมไม่ได้ตกใจอะไร ยังคงพึมพัมเป็นภาษาเกาหลีต่อ
“สเตตัส”
ตอนนั้นเองที่ มีเสียงไพเราะดังขึ้น
-ติ้ง!
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
นามแท้ : ดันทาเลี่ยน
เผ่า : จอมมาร ฝ่าย : กองกำลังจอมมารแดนทาเลี่ยน
คุณลักษณะ : เป็นกลาง(0)
เลเวล : 1 ความเลวทราม: 7
อาชีพ : ผู้จัดการดันเจี้ยน(F), จอมมาร(F)
ความเป็นผู้นำ : 11/15 อำนาจ: 5/5 ความฉลาด : 25/25
ไหวพริบ: 10/15 เสน่ห์ : 3/10 เทคนิค: 1/10
*ฉายา : คุณไม่มีฉายา
*อบิลิตี้: คุณไม่มีอบิลิตี้
*สกิล: คุณไม่มีสกิล
[แต้มความสำเร็จ : 0]
[ผู้ใต้บังคับบัญชา : 0/20 ยูนิต]
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
“…….”
โฮโลแกรมสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้นตรงหน้าผม
ผมยืนสตั้นไปอย่างเงียบๆ เจ้าเด็กใหม่ตะโกนใส่ผม
“ท่านจะยืนเป็นหุ่นไล่กาแบบนั้นไปเพื่อ!?”
เขาพูดเหมือนตั้งใจจะหวดตีผมถ้าผมยังไม่ยอมขยับอีก ดูเหมือนเขาจะมองไม่เห็นโฮโลแกรมดังกล่าว
“ขะ ขอโทษด้วย เท้าของผมเจ็บขึ้นมาอีกแล้ว”
“ชิ ! จอมมารนี่มันไม่รู้จักวิธีการเดินปกติกันรึไง?”
ผมเซตัวไปข้างหน้า
อารมณ์ที่ผมรู้สึกตอนนี้ไม่ใช่ความภาคภูมิใจต่อความสามารถของตัวเองที่สงบสติได้แม้ในยามอันตราย ไม่ได้ดีใจเพราะเจอคำตอบที่ตามหา หรือแม้แต่แตกตื่นกับสถานการณ์เลวร้ายในตอนนี้
ไม่แม้แต่จะโกรธต่อเจ้า VenusPanties ที่น่าจะเป็นต้นเหตุเบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด หรือเหล่านักผจญภัยทั้งหลายที่พยายามจะฆ่าผมด้วยลูกธนู
มีเพียงความสิ้นหวังเท่านั้นที่ห่อหุ้มตัวผมตอนนี้
‘นรกเอ๊ย’
คำสบถที่ตามปกติแล้วผมแทบจะไม่เคยใช้กลับหลุดออกมา
‘ห่วยแตก….นี่มันตัวละครที่โคตรพ่อโคตรแม่ห่วยชิบหายเลย!”
* * *
Dungeon Attack เกมจำลองสถานการณ์ที่พัฒนาขึ้นในเกาหลีโดยจัดเรทสำหรับ ผู้ใหญ่เท่านั้น
เนื่องจากมันเป็น ‘RPGชนิดประเภทพิชิตดันเจี้ยน’ ตามที่ระบุไว้ในโฮมเพจของออฟฟิเชี่ยล ผู้พัฒนาได้สร้างหมวดเกมชนิดนี้ขึ้นมาและติดป้ายไว้กับเกมของพวกเขา พวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกก็ได้
ตัวเอกของเกมนั้นเป็นวัยรุ่นที่แข็งแกร่งจากหมู่บ้านในชนบท
ถ้ามองในแง่ร้ายก็เป็นแค่พวกชนกลุ่มน้อยบ้านนอกนั่นแหละ
เมื่อบ้านเกิดของเขาถูกทำลายด้วยกองกำลังของจอมมาร พวกเขาก็สาบานว่าจะแก้แค้นจอมมาร
แม้มองเผินๆแล้วตัวเอกเกมนั้นออกจะเป็นแนวฮีโร่สูตรสำเร็จ……แต่ตัวเอกของ Dungeon Attackดูจะต้องเจอชีวิตที่รันทด แต่ความจริงก็คือ พวกฮีโร่นั้นก็เป็นแค่ชาวบ้านที่แข็งแกร่งกว่าคนปกติขึ้นมาหน่อย ไม่มากกว่านั้น ไม่น้อยกว่านั้น
ลูกลับๆของจักรพรรดิ? สายเลือดสุดท้ายของมังกร? อาจารย์ที่บังเอิญเจอกันโดยบังเอิญความจริงแล้วเป็นอาร์คเมจ?
ไม่มีอะไรทำนองนั้นหรอก
ตัวเอกเป็นชนพื้นเมือง ชนเผ่าของจริงที่ไม่รู้หนังสือแล้วเติบโตขึ้นมาในหมู่บ้านตลอดชีวิต
โดยปรกติแล้ว การที่ชนะจอมมารสองหรือสามตนแรกในการเล่นรอบแรกอาจจะยาก แต่เมื่อผ่านไปรอบที่5 รอบที่6 แล้วถึงจะสามารถเข้าเนื้อเรื่องหลักของเกมได้จริงๆ
พอเล่นครบไป10รอบก็จะสามารถเห็นเนื้อเรื่องหลักทั้งหมด ถ้าคุณสามารถเอาชนะภารกิจลับได้ คุณก็จะสามารถเล่นไป17รอบอย่างที่ผมทำ ยิ่งไปกว่านั้น มีเพียงเกมเม่อมือโปรแบบผมเท่านั้นที่สามารถสำเร็จได้ภายจำนวนรอบที่น้อยขนาดนั้น จุดยากบ้าบอของเกมนี้มันใช่ตรงนี้หรือเปล่า?
จอมมารนั้นก็เหมือนกับจอมมารทั่วไปในเกมRPGsอื่นๆ ตัวเอกเป็นฮีโร่ดังนั้นศัตรูก็ต้องเป็นจอมมาร โลจิคง่ายๆ
จอมมารอาศัยอยู่ในดันเจี้ยนของพวกมันแล้วก็สร้างมอนสเตอร์เพื่อปกป้องดันเจี้ยน ผู้เล่นต้องดึงทักษะ อาหาร และกลยุทธเพื่อพยายามที่จะเข้าไปพิชิตดันเจี้ยนมากมายพวกนั้น
แม้จะเป็นเซตติ้งทั่วๆไป แต่ Dungeon Attackก็มีฟีเจอร์เป็นของตัวเอง เกมRPGทั่วไปจะมีจอมมารเพียงตนเดียว แต่Dungeon Attackมีจำนวนมากมายมหาศาลเลยล่ะ จอมมารทั้ง 72 ตน ผู้เล่นจะต้องกำจัด จอมมารทั้ง 72 ตนให้ได้
อันดับ 1 บาอัล,อันดับ 2 อกาเรส,อันดับ 3 วาสซาโก้,อันดับ 4 กามิกิน …… อันดับ 71 ดันทาเลี่ยน
ในเกมนั้น ดันทาเลี่ยนนั้นต่ำทราม ชาติชั่ว และอ่อนแอที่สุด
แม้คุณจะไม่เคยมีประสบการณ์ในการเล่นเกมมาก่อน ผู้เล่นใหม่ต่างสามารถจัดการดันทาเลี่ยนได้ตั้งแต่การเล่นครั้งแรก ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ เพราะดันทาเลี่ยนนั้นเป็นจอมมารที่ถูกสร้างมาสำหรับมือใหม่
ถ้าเทียบหมอนั่นกับเกมอื่นๆก็งไม่ต่างจากกระต่ายในแนวเกมล่าสัตว์ ตราบใดที่รู้จักการคลิก ไม่ว่าใครก็ล่ากระต่ายได้
ไม่ใช่แค่นั้นอย่างเดียว ดันทาเลี่ยนยังถูกปฏิบัติอย่างแย่มาก…….จอมมารตนอื่นๆต่างก็ปรากฏตัวด้วยงานภาพที่น่ารัก น่าหลงไหล แต่มีเพียงจอมมารดันทาเลี่ยนเท่านั้นที่ไม่มีอะไรเลย
ราวกับว่าเขาเป็นตัวประกอบ เป็นจอมมารที่มีแต่ชื่อและอ่อนแอกว่ามอนสเตอร์ทั่วไปนิดหน่อย
ก่อนที่ผมจะตาย ค่าสเตตัสจอมมารที่ผมกำจัดได้ อันดับ1 จอมมารบาอัล ผมพอจะจดจำได้แม่นยำ เพราะผมดูค่าสเตตัสของมันเป็นร้อยครั้งเพื่อจะเอาชนะมันให้ได้
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
ชื่อ: บาอัล
อาชีพ: ผู้จัดการดันเจี้ยน(SSS+), จอมมาร(SSS+)
เลเวล: 389 ความเลวทราม: 8700078
ความเป็นผู้นำ: 356 อำนาจ: 402 ความฉลาด: 311
ไหวพริบ: 287 เสน่ห์: 210 เทคนิค: 109
*ฉายา: 1. จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ 2. ผู้จัดการดันเจี้ยนระดับตำนาน 3. นักฆ่าล้างระดับตำนาน
*อบิลิตี้: การวางกลยุทธ SSS+, ศิลปะเชิงปฏิบัติการณ์ SSS+, วินัยแห่งราชัน SSS, ทักษะดาบ SSS+, เวทย์มนตร์ S
*สกิล: หลักคำสอนแห่งปีศาจ, ท่าสั่งตายไร้ผล (改), เวทย์มนตร์ไร้ผล(改)
[ค่าความสำเร็จ: 2500]
[ผู้ใต้บังคับบัญชา: 7500 units/7500 units]
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
ช่างยอดเยี่ยมเสียจริง สมญานาม จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ไม่ใช่สิ่งที่เกินจริงสำหรับบาอัล พูดกันตรงๆก็ เขามีออร่าของการเป็นบอสใหญ่ที่แท้จริงของเกมเลยล่ะ
เคียงคู่ไปกับวีรกรรมอันน่าสยดสยองของเขา งานภาพของเขาเองก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน เขาดูเป็นชายวัยกลางคนที่หล่อเหลาเอาการ จนมีแฟนเกมบางกลุ่มเองยังคิดเลยว่า จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ดูดีกว่าตัวเอกด้วยซ้ำไป
แล้วมามองอีกฝั่งบ้างละ ค่าสเตตัสดันทาเลี่ยนเป็นยังไงบ้าง?
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
นามแท้ : ดันทาเลี่ยน
เผ่า : จอมมาร ฝ่าย : กองกำลังจอมมารแดนทาเลี่ยน
คุณลักษณะ : เป็นกลาง(0)
เลเวล : 1 ความเลวทราม: 7
อาชีพ : ผู้จัดการดันเจี้ยน(F), จอมมาร(F)
ความเป็นผู้นำ : 11/15 อำนาจ: 5/5 ความฉลาด : 25/25
ไหวพริบ: 10/15 เสน่ห์ : 3/10 เทคนิค: 1/10
*ฉายา : ไม่มีฉายา
*อบิลิตี้: ไม่มีอบิลิตี้
*สกิล: ไม่มีสกิล
[แต้มความสำเร็จ : 0]
[ผู้ใต้บังคับบัญชา : 0/20 ยูนิต]
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
พูดง่ายๆ หมอนี่น่ะมันมีออร่าที่ทุกคนต่างรู้ได้ทันทีเลยว่า ไอ้นี่มันกระสอบทรายของเกม มันจะตลกเกินไปแล้ว นี่มันอะไรกัน?
เพียงเพราะเป็นที่รู้จักกันในนามว่าเป็น จอมมาร เหมือนกันไม่ได้แปลว่า พวกเขาจะเหมือนกันไปเสียหมดที่ไหน ช่วงความห่างที่ต่างกันระหว่างบาอัลกับดันทาเลี่ยน มันห่างกันเหมือนกับอเมริกากับเนปาลในแง่อิทธิพลต่อโลก ช่องว่างที่ไม่มีวันจะถมเต็มได้แม้จะเกิดใหม่มาอีกรอบ
ก็คงจะรู้กันแล้วว่า พอจบการเล่นครั้งแรก ดันทาเลี่ยนก็จะไม่โผล่ออกมาในรอบที่สอง นี่คือ สิ่งที่ผู้พัฒนาพยายามจะบอกให้เรารู้ นั่นเป็นเพราะว่าเขาเชื่อว่า ถ้าผู้เล่นต้องมาเจอดันทาเลี่ยนทุกครั้งก็คงจะเบื่อแน่ๆ
ตัวอย่างเช่น ลองจินตนาการตามนะ นักดาบเลเวล20คนหนึ่ง ได้รับภารกิจให้ ‘ไปล่ากระต่ายที่ป่าเริ่มต้น’ ลองนึกดูสิว่า มันจะน่าเบื่อขนาดไหน
ผู้พัฒนาก็ต้องลบเควสจำพวกนั้นทิ้งไปอยู่แล้ว
จอมมารดันทาเลี่ยนก็จัดอยู่ในหมวดพวกนั้นด้วยเช่นกัน
เควสล่ากระต่ายที่น่าเบื่อหน่ายเสียเหลือเกิน……จากมุมมองที่ตรงไปตรงมา ตัวละครอย่างดันทาเลี่ยนในเกมDungeon Attackเองก็มีค่าประมาณนั้นแหละ
.
ปัญหาตอนนี้ก็ คือ ผมกลายเป็นไอ้กระต่ายตัวนั้นเองนั่นแหละ
แค่คิดก็แทบจะบ้าตายแล้ว
————–
Name: Baal
Job: Dungeon Manager(SSS+), Demon Lord(SSS+)
Level: 389 Infamy: 8700078
Leadership: 356 Might: 402 Intelligence: 311
Politics: 287 Charm: 210 Technique: 109
*Titles: 1. Great Demon Lord 2. Legendary Dungeon Manager 3. Legendary Slaughterer
*Abilities: Strategy SSS+, Operation Art SSS+, Discipline of Kingship SSS, Swordsmanship SSS+, Magic S
*Skills: Devil’s Doctrine, Lethal Move Nullify(改), Magic Nullify(改)
[Achievements: 2500]
[Subordinates: 7500 units/7500 units]
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
True Name: Dantalian
Race: Demon Lord Faction: Dantalian’s Demon Lord Army
Attribute: Neutral(0)
Level: 1 Infamy: 7
Job: Dungeon Manager(F), Demon Lord(F)
Leadership: 11/15 Might: 2/5 Intelligence: 25/25
Politics: 10/15 Charm: 3/10 Technique: 1/10
*Titles: You have no titles.
*Abilities: You have no abilities.
*Skills: You have no skills.
[Achievements: 0]
[Subordinates: 0 units/20 units]
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
