เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่49 คุณคุณภีมกลัวความสูง
นภาลัยนั่งอยู่ข้างๆ เขา คอยฟังเสียงลมหายใจและเสียงการเต้นของหัวใจของเขา ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้เย็นชาอย่างที่คิด
แต่เขาเป็นคนชวนเธอแท้ๆ ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่แรก?แม้แต่คำเชิญก็ไม่มี?
ตลอดทางภีมพลไม่พูดอะไรเลย ตาของเขามองแต่ทางข้างหน้า เผยออร่าที่เข้มงวดเล็กน้อย
นภาลัยหันหน้ามองไปทางทิวทัศน์นอกหน้าต่าง คิดอะไรในใจ เขาไม่ชอบเหรอ?แล้วทำไมต้องเชิญเธอด้วย?
จนกระทั่งรถจอดลงหน้าสวนสนุก
คนขับรถมาเปิดประตูให้พวกเขา ทั้งสองคนถึงจะลงจากรถ
เครื่องเล่นมากมายหลากหลายสีอยู่ตรงหน้าแล้ว วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ก็เลยมีนักท่องเที่ยวไม่น้อย ส่วนใหญ่เป็นพ่อแม่พาลูกมาเล่น
แน่นอนว่าก็ต้องมีคู่หนุ่มสาว พกวเขาจูงมือกันไว้ จะจับหัวเล่นเป็นครั้งคราว
ภีมพลเอามือใส่ในกระเป๋ากางเกง เขามองชิงช้าสวรรค์ ยานอวกาศ รถไปเหาะที่สูงๆ เหล่านั้น ก็ได้ขมวดคิ้วเล็กน้อยโดยสังเกตไม่ได้ ถาม “เธออยากเล่นอะไร?”
นภาพูดออกมาทันทีว่า “รถไฟเหาะละกัน!”
สีหน้าของคนขับรถเปลี่ยนไปทันที มองไปทางภีมพลอย่างเป็นห่วง
ภีมพลพูดขึ้นมาว่า “กันต์ธี ไปซื้อบัตรมาสองใบ”
“ครับ” คนขับรถไม่กล้าเถียง
นี่เป็นครั้งแรกที่นภาลัยมา เมื่อก่อนไม่เคยพาลูกๆ มา เพราะไม่อยากพาลูกๆ ไปทำเรื่องอันตราย
สำหรับรถไฟเหาะ เธออยากจะลองมานานแล้ว เธอก็มีหัวใจสาวเหมือนกันนะ
รับบัตรมาจากมือของกันต์ธีแล้ว นภาลัยปกปิดความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่เลย ไม่รอให้เขาเชิญก่อน ก็พูดว่า “นายก็ไม่เคยเล่นมาก่อนใช่ไหม?”
“เธอรู้ได้ยังไง?” น้ำเสียงของผู้ชายเฉยๆ
ผู้หญิงพูดขึ้นมาว่า “ดูก็รู้ว่านายเป็นคนที่ไม่มีวัยเด็ก”
นัยต์ตาของผู้ชายนั้นมีความผิดหวังแว๊ปหายไปเล็กน้อย คอยคิดคำพูดที่เธอพูดนี้ ………ฟังแล้วรู้สึกเสียใจแต่ก็เป็นความจริง
เส้นทางของรถไฟเหาะนั้นยาวเหมือนกับมังกร กำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า!
หมุนซ้ายไปสามรอบ หมุนขวาไปสามรอบ
ภีมพลหลับตาแล้วหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง “ไปเถอะ”
ถึงหน้าประตูแล้วยื่นบัตร ทั้งสองคนนั่งขึ้นไปแล้วคาดเข็มขาดนิรภัย นภาลัยตื่นเต้นมาก “ที่จริงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันเล่น เมื่อก่อนไม่กล้าพาลูกๆ มาเลย”
ภีมพลหลับตาลง ตอนที่เครื่องมันเริ่มเคลื่อน อกของเขาก็แน่นขึ้นมา จับที่ราวจับไว้แน่น
ความเร็วของลมนั้นเป่าหน้าที่หล่อเหลาของเขาอยู่!เป่าผมของเขายุ่งไปหมด เขาที่หลับตาแน่นได้พลาดทิวทัศน์ที่สวยงามไปจนหมด
“อ้า!!!ตื่นเต้นมากเลย!!!” นภาลัยร้องอยู่ตลอด ตื่นเต้นมาก
ตอนที่นั่งรถไฟเหาะบางทีก็เหมือนกับน้ำตกที่ตกแรง บางทีก็เหมือนกับว่าจะพุ่งขึ้นฟ้าไปเลย สำหรับคนที่ชอบอะไรท้าทายแล้วสะใจเป็นอย่างมาก สำหรับคนที่ไม่ชอบแล้ว นั้นมันเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก
ภีมพลแค่รู้สึกว่าโลกและพื้นกำลังหมุน คลื่นไส้
แต่เขาที่เป็นถึงทีเอ็ม กรุ๊ปประธานครับไม่มีทางร้องออกมาแน่ๆ
แรงโน้มถ่วงใหญ่ขนาดนี้ เวลาที่ลงไปอย่างรวดเร็วนั้น ภีมพลได้ลองความทรมานที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต เขาหน้าซีดขาว เม้มปากไว้แน่น
คนขับรถมองดูอย่างเป็นห่วงอยู่ข้างล่าง คุณคุณภีมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ……..ถึงได้นั่งรถไฟเหาะที่สูงขนาดนี้เพื่อคุณนาย
จบไปแล้วหนึ่งรอบ นภาลัยมองไปทางเขาอย่างตื่นเต้น “สนุกไหม?” แต่กลับเห็นเขาหลับตาไว้อย่างทรมาน
คนขับรถรีบมาแล้วช่วยเขาปลดเข็มขัดนิรภัย “คุณคุณภีม คุณเป็นอะไรไหมครับ?”
นภาลัยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเขา “ไม่ใช่มั้ง?นายขี้กลัวขนาดนี้เลย?”
วินาทีต่อมา ภีมพลรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปข้างถังขยะ อ้วกโดยไม่สนภาพลักษณ์อะไรแล้ว คนขับรถรีบไปเป็นเพื่อน
นี่ทำให้นภาลัยตกใจหมด
“เฮ้!” เธอรีบปลดเข็มขัดนิรภัยแล้ววิ่งไปหาเขา “นายเป็นอะไร?” พยุงเขาไว้แล้วก็รีบเอากระดาษออกมายื่นให้คนขับรถ “เอาไว้ ฉันจะไปซื้อน้ำ”
ไปซื้อน้ำโดยเร็วที่สุด เปิดแล้วยื่นให้เขา “บ้วนปากก่อนเถอะ นั่งแค่รถไฟเหาะทำไมถึงอ้วกได้นะ?ฉันลืมไปว่ากระเพาะนายไม่ดี” เธอรู้สึกผิด
“คุณคุณภีมกลัวความสูง” คนขับรถอดไม่ได้ที่จะพูดความจริงออกมา
