เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 92 หนีไม่พ้นสายตาของหม่ามี๊
ภีมพลกับใบหน้าที่ดูอ่อนโยนค่อยๆยกริมฝีปากขึ้น
ถ้าเขาไม่แสดงออก เธอก็คงไม่จำเป็นต้องทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่
นภาลัยปล่อยมือออก น้ำเสียงอ่อนโยนเปลี่ยนหัวเรื่อง “นายนั่งคิดอะไรอยู่ริมสระคนเดียว? แถมไม่ไปคุยกับราชินี”
“มีเธออยู่ก็พอแล้ว” เขาจูงมือเธอ “ไป พาเธอไปกินเค้ก เชฟในค่ำคืนนี้มาจากฝรั่งเศสฝีมือดีมาก” เขาวางแก้วเบียร์ลงหลังจากเจ็ดปีที่แล้วที่โดนวางยา ภีมพลก็จำได้ขึ้นใจ
เดินเข้ามาที่โต๊ะอาหารกว้าง เขาเตรียมเค้กให้เธอชิ้นหนึ่ง “เธอลองชิม”
“นายไม่กินหรอ?” คำพูดหลุดออกไป เธอถึงเพิ่งคิดได้ว่าเขากินไม่ได้
ดังนั้นเธอจึงตั้งใจกินเค้กภายใต้การมองดูของเขา “รสชาติใช้ได้ทีเดียว”
“ถ้าชอบกินก็กินเยอะหน่อย” ภีมพลมองด้วยสายตาอบอุ่น
บริษัทผ่านวิกฤตมาได้ ราชินีได้ซื้องานออกแบบเหล่านั้น แถมให้ราคาเพิ่มขึ้นจากเดิมสามเท่าเพียงเพราะงานค่อนข้างดี
ทุกคนในบริษัทต่างโล่งใจ นอกจากภีมพล
เพราะเขายังมีเรื่องบางอย่างที่ยังไม่รู้ ก็คือฐานะของเธอ
ข่าวประกาศออกมาแล้ว ท้ายที่สุดราชินีเลือกผลงานของคุณนายนภาแถมยังซื้อในราคามากหลายเท่าตัว
คุณนายนภาที่อาศัยอยู่ในชุมชนยากจน กลับออกแบบได้?
ในอินเทอร์เน็ตต่างเป็นเรื่องดัง การคาดคะเนทุกรูปแบบต่างก็มีหมด
หนึ่งในนั้นที่ดูจะดังเป็นพิเศษก็คือ…….
คุณภีมเพื่อไม่ให้คนภายนอกสนใจว่าตัวเองแต่งกับภรรยาบ้านนอก จึงเอางานของตัวเองมอบให้เธอ
คะนึงนิตย์ที่อยู่ไม่ไกลจากหาดน้ำตื้น เห็นข่าวแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกโกรธเป็นพิเศษ “เหลวไหล!!”
ผ้าไหมเทน้ำชาเดินเข้ามา “คุณนายไม่ว่ายังไง ก็ยังดีที่บริษัทพ้นจากวิกฤตแล้ว วันนี้คุณนายสามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจ”
“ภีมพลกลับให้เด็กไม่วานซืนนั้นได้หน้าได้ตา!” คะนึงนิตย์สายตาเย็นชายิ่งกว่าเดิม “จงใจเป็นศัตรูกับฉัน!”
“คุณนาย……….”
“เธอออกแบบได้? แถมยังเข้าตาราชินี?” คะนึงนิตย์หัวเราะเยาะ “ความสามารถของตัวเองยังไม่รู้หรือไง? เธอใช้เลห์กลอะไรถึงได้ทำให้ลูกชายเธอหลงได้ขนาดนี้?!”
“คุณนายอย่าโกรธเลยจะทำร้ายร่างกายเอาได้”
“ตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้แต่งเข้ามา ภีมมาหาฉันก็ยิ่งน้อยลงแล้ว”
ตอนเย็น
เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
แสงไฟส่องสว่างภายในวิลล่า นภาลัยที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จเดินไปที่ห้องเด็กๆ
ใบหน้าเธอดูเคร่งขรึม ปิดประตูห้อง
แชมป์และขวัญข้าวเหมือนเด็กที่ทำผิด ยืนอยู่หน้าเธออย่างเจียมตัว
ความเงียบในห้องทำให้ในหัวของเด็กทั้งสองมีเสียงตึงๆดังขึ้น
“งานออกแบบที่รั่วออกมาเกี่ยวกับพวกลูกไหม?” นภาลัยถามจริงจัง “พูดความจริงกับหม่ามี๊”
ที่แท้ก็ไม่มีอะไรหลุดรอดสายตาหม่ามี๊ได้
แชมป์อดที่จะพยักหน้าไม่ได้
แต่เขาก็น้อยใจ “แต่ปาปี๊ยังไม่ถามผม หม่ามี๊ทำไมถึงได้ถาม? แถมสีหน้า…..ดูโกรธแบบนี้ ได้รับการยอมรับจากราชินี หม่ามี๊ควรจะดีใจสิ ดูสิต่อไปจะมีใครกล้าพูดว่าหม่ามี๊ไม่คู่ควรกับปาปี๊?”
นอกห้อง ภีมพลเก็บมือที่กำลังจะเคาะ เขาหยุดเดิน
“ลูกรู้หรือเปล่างานออกแบบพวกนี้เกือบจะโดนทิ้งเป็นขยะแล้ว?” นภาลัยสายตาเย็นชา “ลูกไม่ปรึกษาหม่ามี๊ ทำโดยพลการ มันอันตรายเกินไป! เอาบริษัทของปาปี๊มาเสี่ยง!”
นอกห้อง ภีมพลขมวกคิ้วเข้าหากัน
แชมป์มีเหตุผลของตัวเอง “หากผมปรึกษาหม่ามี๊ หม่ามี๊ไม่มีทางยอม”
ขวัญข้าวก้มหัวลง “หม่ามี๊อย่าโกรธพี่เลย พี่เขาทำเพื่อหม่ามี๊”
“ยังไม่รู้ว่าผิด? ยังจะมีเหตุผล?” นภาลัยจ้องพวกเขาอย่างเย็นชา “แชมป์ หากไม่ใช่เพราะต้องค่อยตามเก็บกวาดเรื่องของพวกลูก ปัญหาของทีเอ็ม กรุ๊ปของเขาหม่ามี๊ก็ขี้เกียจจะไปยุ่ง! หม่ามี๊ยิ่งเปิดเผยมากเท่าไร เขาต้องยิ่งต่อต้าหม่ามี๊! ลูกคิดว่านี้คือการทำเพื่อหม่ามี๊?”
“เขาเป็นปาปี๊นะ พูดแล้วว่าจะร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน!” แชมป์พูดอย่างดื้อรั้น
“แต่ทุกข์นี่มันเป็นลูกสร้างออกมาเอง!” นภาลัยชี้ไปที่พวกเขาและพูดเตือน “พวกลูกฟังให้ดี! หากมีครั้งต่อไป พวกเราแม่ลูกขาดกัน!”
นอกห้อง ภีมพลสีหน้ามืดหม่นลง เขาหันหลังเดินจากไป
เดินกลับไปที่ห้องเปิดตู้ไวน์ หยิบแก้วสองใบและขวดไวน์ลาฟิต
เทใส่แก้ว คิดถึงคำพูดที่เธอพูดกับลูกๆเมื่อกี้……
นักออกแบบเอ็มม่า เภสัชกรรมิตา เธอเป็นหญิงที่มีค่าแต่กลับอ่อนไหวง่าย
มิน่าถึงได้ดูแลเด็กได้อย่างดี
ตอนที่นภาลัยเดินเข้ามาในห้อง เธอได้กลิ่นไวน์ภายในห้องและก็เห็นเขาอยู่ที่หน้าต่าง
“เพื่อขอบคุณคุณ พรุ่งนี้ฉันจะพาคุณไปเดต” ภีมพลถือแก้วไวน์และหันตัวมา
