เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 270 นายอย่าแต่งกับญาณี
เขาเงยหน้ามองเธอ สายตาลึกส่องประกาย “วันนั้นฉันเจอเธอ”
“เธออยู่ที่เมืองไนร์ก้า?” เบญญาตกใจ
“อยู่ เป็นเธอ ฉันแน่ใจ” ภีมพลพูด “วันนั้นเธอไปบริษัทฉัน แต่ฉัน……ฉันไม่รู้ว่าเป็นเธอมา”
หญิงสาวหายใจหนัก เริ่มหยิบเมล็ดแตงโมอีกครั้ง “งั้นเธอจะเจ็บปวดแค่ไหนกัน? ทั้งโลกต่างรู้ว่านายจะแต่งงานกับญาณี นายช่างน่าสงสารเสียจริง แต่งกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก เอาตัวเองไปขังอยู่ในนั้น”
“………” ถอนหายใจเบา
“ถ้านายรักญาณีจริง ตอนนี้คงแต่งไปนานแล้ว!” เบญญาพูด “เธอเป็นรองประธาน เป็นคนที่เหมาะกับนายที่สุด สองสามีภรรยาช่วยทำงาน นั้นไม่ยิ่งดีหรือไง?”
ภีมพลไม่มีความรู้สึกกับญาณี ในเรื่องนี้ ตัวเขาเองก็รู้
ดังนั้นในใจของเขาจึงปฏิเสธแต่งกับเธอมาตลอด
แต่นภา……เขากับสนใจอยู่ไม่น้อย
รูปภาพยังคงเล่นไปเรื่อยๆ ผู้หญิงที่ชื่อนภาสวยจริงๆ ดวงตาดำของเธอเหมือนเมฆยามค่ำคืน สายตาเหมือนดวงดาวอ่อนโยนเป็นประกาย แค่มองก็หลุดไปในภวังค์
ในรูปเขาดูสนิทสนมกับเธอ แถมโอบเอวเธอ ปัดผมให้เธอ จูบที่หน้าผากเธอและจูบริมฝีปากเธอ
“ฉันโหลดมาจากเน็ต จะหาตอนนี้คงไม่มีแล้ว” เบญญาพูดออกมา “เห็นได้ชัดมีคนไม่อยากให้นายฟื้นความจำ”
เธอพูดต่อ “ตอนนั้นฉันว่าถ่ายได้สวย เลยคิดจะตั้งเป็นหน้าจอ”
ภีมพลยากจะอธิบายความรู้สึกในใจ เขาจำอะไรไม่ได้เลย……ความทรงจำขาวโพลนอย่างมาก
เขารู้สึกโดดเดี่ยว มีแต่ในตอนนี้ถึงรู้สึกปล่อยวาง
“รูปภาพพวกนี้ส่งให้ฉันได้ไหม?” ภีมพลถามเสียงเบา
“ได้แน่นอน”
จากนั้นเธอรับโทรศัพท์มา ส่งรูปให้เขาผ่านวีแชท “ฉันบอกนายไว้ก่อน นายอย่าได้แต่งกับญาณีนะ”
เธอพูด “ฉันไม่ได้บอกว่าเธอไม่ดี เธออาจมีข้อดีเป็นหมื่น แต่นายไม่ได้รักเธอ”
เบญญานั่งขัดสมาธิพิงโซฟา ดูสบายอย่างมาก “หากนายแต่งกับเธอ แล้วนายค่อยมาจำได้ นายจะทำยังไง?”
“ที่สำคัญเลยนะ แชมป์กับขวัญข้าวจะทำยังไง? พ่อแม่แต่งงานใหม่ ต้องคิดถึงความรู้สึกของเด็กๆ มีแล้วอย่าให้เกิด เกิดมาแล้วก็ต้องรับผิดชอบ”
ภีมพลได้ข้อมูลมากมายจากครั้งนี้ แต่เรื่องแต่งงาน ไม่ใช่เขาจะตัดสินใจได้
แม่เขาขู่จะไม่กินยา
ความกตัญญูของเขาทำให้เขาไม่อาจละเลยความรู้สึกของแม่ได้
เขาก็กำลังหาทางปฏิเสธ
“ฉันอยากคุยกับนภาดีๆสักครั้ง” ภีมพลถาม “เธอมีวิธีติดต่อเธอไหม?”
“ไม่มี เบอร์โทรก็เปลี่ยนแล้ว ฉันไม่รู้ว่าระหว่างพวกนายมันเกิดอะไรขึ้น แต่มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด บางทีนายที่ผิด นายทำเธอโกรธจนหนีไป”
“……” ภีมพลเงยหน้าขึ้น สายตาดูอ้างว้าง
เธอพูด “เธอไม่ได้ชื่อนภา เธอคือนภาลัย”
เขาพยักหน้า ลุกขึ้น “……รบกวนแล้ว” พูดจบก็หมุนตัวจากไป
“เฮ้!” เธอลุกขึ้นยืนบนโซฟา
ชายหนุ่มหยุดเดิน เบญญาเม้มปาก “วันนี้ขอโทษด้วย เป็นฉันที่บุ่มบ่ามเอง”
เขาเก็บอารมณ์ในใจ และพูดอย่างจริงใจ “ขอบคุณเธอ”
เบญญาไม่ได้พูดต่อ มองดูเขาเดินจากไป
ทั้งวันช่วงเย็น ญาณีเก็บความโกรธเอาไว้ เธอต้องเสียชุดไปชุดหนึ่งแถมยังถูกหยามหน้าอีก!
ตอนนี้เธอกำลังทำเรื่องพิเศษอยู่เรื่อง……
หาคนตามถ่ายรูปนภาลัยและไวศิษฎ์อยู่ด้วยกัน
ข่าวเมื่อครั้งก่อน และนอกห้องฉุกเฉินภาพเธอออกไปกับไวศิษฎ์
เธอต้องเป็นคนเลวเดินนำก่อนหนึ่งก้าว
ช่วงเย็น
วอลโว่สีดำขับมาที่วิลล่าซีเฮฟเว่น
“ลูกพี่ แชมป์กับขวัญข้าวลาหยุดยาว ไม่อยู่ที่โรงเรียนอนุบาล และไม่ได้ทำเรื่องย้ายโรงเรียน ตอนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ไหน การรักษาความปลอดภัยในเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าเข้มงวด”
“มีคนคุ้มกันกี่คน?” ไวศิษฎ์พูดเสียงเรียบ “ขอเพียงมั่นใจว่าเด็กๆอยู่ด้านใน พวกเราก็เขาไปลักพาตัว ฉันจะเตรียมเครื่องบินส่วนตัวไว้ นอกในร่วมมือกัน”
“ตอนนี้ยังไม่สามารถแน่ใจได้”
“งั้นก็สะกดรอยต่อไป” ไวศิษฎ์พูดจบ เขาก็ตัดสาย
เขาคิดไว้แบบนี้ ขอเพียงเด็กๆมาอยู่ในมือ ก็จัดการให้นภาลัยและเด็กๆออกจากเมืองไนร์ก้า
ตัวเองถ่ายละครเรื่องนี้จบ ก็จากไปจากที่บ้าๆนี้ และไม่กลับมาอีก