เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 296 ป้าโสนพูดกับภีมพล

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 296 ป้าโสนพูดกับภีมพล

ที่จริงป้าโสนและพ่อบ้านปวิธทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว รู้สึกว่าคุณนายเข้ามาแทรกแซงมากเกินไปแล้ว

“เธอดีมาก” ตอนนี้ป้าโสนใช้โอกาสนี้พูดสารภาพ “คุณนายนภาดีมาก เธอดีกับเด็กๆ และดีกับคุณ ดีกับคุณนายเช่นกัน ดีกับฉัน พ่อบ้านปวิธและคนรับใช้ทุกคน”

“เธอหนีไปกับผู้ชายคนอื่นแล้ว” ภีมพลเตือนสติเธอ “ตอนที่ฉันยังไม่พ้นขีดอันตราย นี่ก็เรียกว่าดี?”

หากสามารถหาข้อเสียของนภาลัยได้ พิสูจน์ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่มีค่าคนหนึ่ง

บางทีในใจของภีมพลจะรู้สึกรับได้ขึ้นมาสักหน่อย ก็คงไม่ได้คิดถึงเธอขนาดนี้ไหมนะ?

สำหรับเรื่องนี้ ป้าโสนก็ไม่ค่อยเข้าใจ “บางที…….เป็นคุณนายบีบบังคับไหม?”

“ใช้เรื่องอะไรมาบังคับล่ะ? ถึงทำให้เธอทำไปในสถานการณ์แบบนี้ได้ ตัดสินใจจากไปแน่วแน่แบบนั้น?” ภีมพลเสียงแหบ “ป้าโสนรบกวนเธอช่วยฉันคิดหน่อย ยังไงซะฉันก็ไม่เข้าใจ”

“……..”

ป้าโสนนิ่งเงียบ ลดสายตาต่ำ เรื่องแบบนี้ เธอจะกล้าคาดเดาโดยพลการได้ไง?

ดังนั้นป้าโสนลดสายตาต่ำ ในใจค่อยๆรู้สึกเครียดขึ้น “คุณภีม เธอรักษาแผลของคุณนายจนเสร็จ นั่นเป็นความหวังสูงสุดของคุณ”

“แต่ฉันให้เธอห้าพันล้าน” ภีมพลตรวจดูบัญชีของเขา เรื่องนี้ทำให้เขาสงสัย “เธอทำเพื่อเงินหรือทำเพื่อฉัน? เรื่องนี้ยากจะพูด ที่จริงตอนนี้เธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของไวศิษฎ์”

“สิ่งที่มองอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด อีกอย่างคุณยังไม่เห็นกับตาเลยนะ” ป้าโสนไม่เชื่อ

ป้าโสนพูดอย่างบังอาจ “เธอไปกับคุณชายศิษฎ์ แต่ทั้งสองเกี่ยวข้องกันยังไง ใครก็ไม่สามารถแน่ใจได้”

“ไม่สามารถแน่ใจได้………” ภีมพลพูดซ้ำเสียงเบา เขาคิดว่าประโยคนี้ค่อนข้างบาดใจคน นอกจากจะถ่ายรูปบนเตียงได้ถึงจะแน่ใจหรือไง?

“คุณภีม….” ป้าโสนรวบรวมความกล้าและถาม “คุณจำเธอได้หรือยัง?”

“ยังไม่” ภีมพลค่อยๆขมวดคิ้ว “ยังจำเธอไม่ได้ แต่ในใจส่วนลึกของฉันโหยหาการรู้จักเธอ ฉันคงจะเกลียดเธอ แต่ว่า…….ก็โกรธไม่ลง”

“คุณรักเธอ แน่นอนว่าจะไม่เกลียดเธอ” ป้าโสนมั่นใจแทนเขา “ฉันติดตามคุณมาหลายปี ข้างกายคุณไม่เคยมีหญิงอื่น คนเดียวที่ใกล้คุณคือคุณญาณี เพราะว่าเธอเป็นรองประธานบริษัท ดังนั้นจึงมีโอกาสได้อยู่รอบๆคุณ”

ป้าโสนพูดต่อ “แต่คุณไม่เคยพาคุณญาณีกลับมาที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า คุณปฏิบัติต่อเธอเหมือนทหาร ไม่ต้องพูดถึงเรื่องรักใคร่”

“แต่ตอนคุณเจอคุณนภาสายตาจะเป็นประกาย”

“ตอนเธออยู่ที่บ้าน คุณไม่เคยจะทำโอที ตอนกลับยังมีเค้กก้อนเล็กมาด้วย”

“คุณนภาก็มักจะทำอาหารเช้าให้คุณด้วยตนเอง เธอก็รักคุณมาก”

“มีบางเรื่อง…ผ้าไหมอาจจะรู้ดีกว่า เพราะก่อนที่คุณนภาจะจากไป เธออาศัยอยู่ที่รีพัลส์เบย์ วิลล่าช่วงหนึ่ง” ป้าโสนพูด “อยู่วิจัยยารักษาคุณนายอยู่ที่นั้น ดังนั้นทำไมเธอไป ต้องเกี่ยวข้องกับรีพัลส์เบย์ วิลล่าโดยตรง และไม่มีทางที่เป็นเพราะคุณสองคนมีปัญหากัน”

“บางที…เธออาจจำใจไปก็ได้นะ?” ป้าโสนพูด “แม้จะจำไม่ได้ ก็ไม่ต้องรีบแต่งงาน ไม่งั้น…จะเสียใจที่หลังก็ไม่ทันแล้ว”

เขาดูออกป้าโสนชอบนภาลัยอย่างมาก เธอก็ใช้ความกล้ามากมายเพื่อพูดเรื่องเหล่านี้

สามารถทำให้คนรับใช้คนหนึ่งชอบได้ ก็คงต้องเป็นเพราะเสน่ห์พิเศษของเธอ

“ฉันรู้แล้ว” ภีมพลสั่งเสียงนุ่ม “พรุ่งนี้เช้าเธอจะมากินอาหารเช้า เธอก็เตรียมพร้อมสักหน่อย”

ป้าโสนตอบรับสายตาเขา เธอเข้าใจความหมายของเขา “ได้!”

“ฝันดี” ภีมพลพูดเสียงเบา

ป้าโสนลุกขึ้นเคารพเขา “ฝันดีค่ะ คุณก็รีบพักผ่อน”